Piracetam & MAO-remmers
Piracetam is een nootropisch geneesmiddel dat vaak wordt gebruikt om de cognitieve functie, het geheugen en het leren te verbeteren.
Piracetam is lid van de 2-oxopyrrolidine familie van verbindingen. Het heeft een pyrrolidon kern met een acetamide zijketen. De precieze werkingsmechanismen van Piracetam zijn niet volledig bekend, maar men denkt dat het de activiteit van verschillende neurotransmittersystemen in de hersenen moduleert, waaronder de cholinerge, glutamaterge en GABA-erge systemen.
Een van de voorgestelde werkingsmechanismen is dat Piracetam de activiteit van acetylcholine verbetert, een neurotransmitter die betrokken is bij geheugen- en leerprocessen. Piracetam vermindert het acetylcholineniveau in de hippocampus bij ratten zonder het cholineniveau significant te veranderen, wat erop wijst dat het kan werken door de afgifte van acetylcholine en andere neurotransmitters te versnellen. Veranderingen in de dichtheid en functie van verschillende neurotransmitterreceptoren komen voor in de hersenen van dieren en mensen tijdens het normale verouderingsproces. Chronische behandeling van muizen op leeftijd met Piracetam herstelt het tekort aan muscarine cholinerge receptor dichtheid en functie.
Piracetam kan ook de activiteit van glutamaat moduleren, de primaire opwindende neurotransmitter in de hersenen. Door de activiteit van NMDA-receptoren te verhogen. Daarnaast is aangetoond dat Piracetam de bloedstroom en het zuurstofverbruik in de hersenen verhoogt, wat de cognitieve functie verder kan verbeteren door de levering van voedingsstoffen en zuurstof aan hersencellen te verbeteren.
Over het geheel genomen lijkt Piracetam een veelzijdig werkingsmechanisme te hebben, dat invloed heeft op verschillende neurotransmittersystemen en fysiologische processen in de hersenen. Hoewel de precieze mechanismen waardoor Piracetam werkt niet volledig worden begrepen, is het vermogen om de cognitieve functie en het geheugen te verbeteren aangetoond in tal van klinische studies.
Monoamine oxidase remmers (MAO-remmers) zijn een klasse geneesmiddelen die voornamelijk worden gebruikt voor de behandeling van depressie en andere geestelijke aandoeningen. MAO-remmers werken door het remmen van de activiteit van het enzym monoamine oxidase (MAO), dat verantwoordelijk is voor het afbreken van bepaalde neurotransmitters in de hersenen, waaronder serotonine, dopamine en noradrenaline.
In de hersenen spelen deze neurotransmitters een belangrijke rol bij het reguleren van stemming, emoties en andere cognitieve functies. Door de activiteit van MAO te remmen, verhogen MAO-remmers de niveaus van deze neurotransmitters in de hersenen, wat kan helpen om de symptomen van depressie en andere geestelijke aandoeningen te verlichten.
Er zijn twee soorten MAO in de hersenen, MAO-A en MAO-B, en MAO-remmers kunnen zich richten op één of beide van deze enzymen. MAO-A is primair verantwoordelijk voor de afbraak van serotonine en noradrenaline, terwijl MAO-B primair verantwoordelijk is voor de afbraak van dopamine. Sommige MAO-remmers richten zich op zowel MAO-A als MAO-B, terwijl anderen zich slechts op één van deze enzymen richten.
De interactiemechanismen tussen Piracetam en MAO-remmers worden niet volledig begrepen, maar de combinatie kan mogelijk leiden tot moeilijk te voorspellen aandoeningen.
Enerzijds zijn we geen betrouwbare gegevens tegengekomen over eventuele gevolgen van het gecombineerde gebruik van Piracetam en MAO-remmers. Annotaties en gebruiksaanwijzingen voor geneesmiddelen maken ook geen melding van uitgesproken negatieve interacties tussen deze stoffen. Ook is de kans op verandering van de farmacokinetiek van Piracetam onder invloed van andere geneesmiddelen klein, omdat 90% van het geneesmiddel onveranderd door de nieren wordt uitgescheiden. In het algemeen zijn metabole interacties van Piracetam met andere geneesmiddelen onwaarschijnlijk.
Aan de andere kant wijzen verschillende oude onderzoeken erop dat Piracetam, naast al het bovenstaande, activiteit vertoont met betrekking tot MAO:
- Gedurende een periode van 30 dagen resulteerde het toedienen van Piracetam in hoge doses in een opmerkelijke vermindering van 20% van de activiteit van MAO bij in vivo tests. In vitro experimenten toonden aan dat Piracetam ook een remmend effect had op MAO.
- Piracetam activeerde MAO in zowel het striatum als de hypothalamus in de hersenen van een rat, en activering van MAO-B in beide gebieden, maar met een duidelijk remmend effect op MAO-A in het striatum.
We zien dat dit nogal uiteenlopende resultaten zijn die meer dan 30 jaar geleden werden verkregen. Het lijkt niet gerechtvaardigd om ze in aanmerking te nemen tegen de achtergrond van de voorbije tijd, maar het zou verkeerd zijn om deze feiten niet te vermelden.
We hebben dus vage potentiële paden voor negatieve interacties tussen stoffen in combinatie en een compleet gebrek aan actuele en betrouwbare gegevens hierover.
Desondanks heeft Piracetam duidelijk een multi-vector en systemisch effect op de hersenen. Ondanks zijn zwakke vermogen tot interactie in het algemeen, kan Piracetam het effect van psychostimulantia en de centrale effecten van schildklierhormonen versterken. In combinatie met neuroleptica verhoogt het de ernst van extrapyramidale stoornissen. Daarom is het onmogelijk om te verklaren dat de combinatie met IMAO's volledig veilig is.
In het licht van deze overwegingen raden we een zinvolle aanpak en voorzichtigheid bij deze combinatie ten zeerste aan.
Last edited by a moderator: