Dietyloamid kwasu lizergowego (LSD): Dogłębna eksploracja

Informacje ogólne

Dietyloamid kwasu lizergowego (LSD), potocznie nazywany kwasem, to silna substancja psychoaktywna znana ze swojej zdolności do wywoływania głębokich zmian w percepcji, nastroju i świadomości. Chemicznie sklasyfikowany jako związek psychodeliczny, LSD należy do rodziny ergolin i wywodzi się z kwasu lizergowego, naturalnie występującego związku występującego w grzybie sporyszu, który rośnie na niektórych ziarnach, zwłaszcza żyta. Synteza LSD została po raz pierwszy przeprowadzona przez szwajcarskiego chemika Alberta Hofmanna w 1938 roku w ramach badań nad alkaloidami sporyszu. Jednak jego właściwości psychoaktywne zostały odkryte dopiero 19 kwietnia 1943 roku, kiedy Hofmann przypadkowo dotknął niewielkiej ilości i doświadczył jego zmieniających umysł efektów.

Formuła LSD i roztwór LSD

LSD zyskało na znaczeniu w latach 50. i 60. jako kluczowy składnik ruchów kontrkulturowych, szczególnie w dziedzinie sztuki, muzyki i duchowości. Jego związek z postaciami takimi jak Timothy Leary i eksploracja świadomości doprowadziły do powszechnego zainteresowania jego potencjałem jako narzędzia do samopoznania i transcendencji. Jednak ze względu na obawy dotyczące jego bezpieczeństwa i możliwości nadużywania, LSD zostało sklasyfikowane jako substancja kontrolowana w wykazie I w Stanach Zjednoczonych w 1970 roku, skutecznie zatrzymując większość badań nad jego zastosowaniami terapeutycznymi.

Pomimo swojej nielegalności, LSD pozostaje popularnym narkotykiem rekreacyjnym, a użytkownicy szukają jego halucynogennych efektów, które mogą obejmować zniekształcenia wizualne i słuchowe, synestezję oraz głębokie zmiany we wzorcach myślowych i percepcji ego. LSD jest zwykle przyjmowane doustnie, najczęściej w postaci bibuły nasączonej związkiem lub w postaci płynnych kropli wchłanianych na różne podłoża. Działanie LSD jest zależne od dawki, przy czym niższe dawki powodują łagodniejsze zmiany w percepcji, a wyższe dawki prowadzą do bardziej intensywnych doznań psychodelicznych. Czas trwania efektów wynosi zazwyczaj od 6 do 12 godzin, przy czym efekty resztkowe mogą utrzymywać się do 24 godzin lub dłużej.

Oznaczenia LSD

Chociaż LSD jest często kojarzone z użytkowaniem rekreacyjnym, istnieje ciągłe zainteresowanie jego potencjalnymi zastosowaniami terapeutycznymi. Badania przeprowadzone w połowie XX wieku sugerowały, że LSD może być korzystne w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, w tym depresji, lęku i uzależnienia. Niedawne badania zbadały również jego potencjał w opiece u schyłku życia, szczególnie dla pacjentów w obliczu śmiertelnej choroby. Jednak bariery prawne i regulacyjne utrudniły postęp w tej dziedzinie, ograniczając dostępność LSD do badań klinicznych i zastosowań terapeutycznych.

Właściwości fizyczne

Dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) posiada kilka charakterystycznych właściwości fizycznych, które przyczyniają się do jego unikalnych cech i metod stosowania.

Wygląd: Czysty LSD ma zazwyczaj postać bezbarwnego, bezwonnego krystalicznego ciała stałego. Jednak ze względu na ekstremalną moc, LSD jest często produkowane i dystrybuowane w postaci soli, aby ułatwić obsługę i dozowanie. Powszechne formy soli obejmują winian LSD lub chlorowodorek LSD, które są bardziej stabilne i rozpuszczalne niż czysty związek.

Rozpuszczalność: LSD wykazuje ograniczoną rozpuszczalność w wodzie, ale jest wysoce rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych, takich jak etanol i dimetylosulfotlenek (DMSO). Ten profil rozpuszczalności wpływa na metody stosowane do jego syntezy, oczyszczania i formułowania w różne postacie dawkowania. Do użytku rekreacyjnego LSD jest zwykle rozpuszczane w rozpuszczalniku i nakładane na podłoże nośne, takie jak bibuła lub kwadraty żelatynowe, w celu spożycia doustnego.

Woda 67,02 mg/ml (20 °C) [wolna baza]

Temperatura topnienia:

• Baza LSD 80-85°C
• Winian LSD 198-200°C

Kryształy LSD

Właściwości chemiczne

Dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) charakteryzuje się złożonym szeregiem właściwości chemicznych, które leżą u podstaw jego działania psychoaktywnego i farmakologicznego.

Struktura chemiczna LSD składa się z bicyklicznego układu pierścieniowego z grupą dietylową przyłączoną do atomu azotu. Ta unikalna struktura nadaje LSD wysoką siłę działania i selektywność w stosunku do określonych receptorów w mózgu.

Izomery LSD

Stereochemia: LSD jest chiralnym związkiem z dwoma stereocentrami przy atomach węgla C-5 i C-8, więc teoretycznie mogą istnieć cztery różne izomery optyczne LSD. LSD, zwane także (+)-d-LSD, ma konfigurację absolutną (5R,8R). Stereoizomery 5S lizergamidów nie występują w przyrodzie i nie powstają podczas syntezy z kwasu d-lizergowego. Retrosyntetycznie, stereocentrum C-5 może być analizowane jako posiadające taką samą konfigurację węgla alfa naturalnie występującego aminokwasu L-tryptofanu, prekursora wszystkich biosyntetycznych związków ergoliny.

Jednak LSD i izo-LSD, dwa izomery C-8, szybko ulegają interkonwersji w obecności zasad, ponieważ proton alfa jest kwaśny i może być deprotonowany i reprotonowany. Niepsychoaktywne izo-LSD, które powstało podczas syntezy, można oddzielić za pomocą chromatografii i izomeryzować do LSD.

Czyste sole LSD są triboluminescencyjne, emitując małe błyski białego światła po wstrząśnięciu w ciemności. LSD jest silnie fluorescencyjne i będzie świecić niebiesko-biało w świetle UV. Uważa się, że stereochemia LSD odgrywa znaczącą rolę w jego działaniu farmakologicznym i interakcjach z receptorami serotoninowymi w mózgu.

Właściwości kwasowo-zasadowe: LSD jest słabo zasadowym związkiem, który może ulegać protonacji lub deprotonacji w zależności od pH jego środowiska. W swojej neutralnej formie LSD występuje głównie jako wolna zasada, która jest słabiej rozpuszczalna w wodzie i mniej biodostępna w porównaniu z formami soli. W warunkach kwaśnych, takich jak żołądek po spożyciu doustnym, LSD ulega protonowaniu i przekształca się w rozpuszczalne w wodzie formy soli, takie jak winian LSD lub chlorowodorek LSD, co zwiększa jego wchłanianie i biodostępność.

• Nazwa IUPAC: (6aR,9R)-N,N-dietylo-7-metylo-4,6,6a,7,8,9-heksahydroindolo[4,3-fg]chinolino-9-karboksyamid
• Numer CAS: 50-37-3
• Inne nazwy: Dietyloamid kwasu D-lizergowego; N, N-dietylo-D-lizergamid; dietyloamid kwasu lizergowego; LAD; LSD; LSD-25; 9,10-didehydro-N,N dietylo-6-metyloergolino-8-β-karboksyamid

Testy jakościowe odczynników

Wystawienie związków na działanie odczynników powoduje zmianę koloru, która wskazuje na badany związek.

Sposoby syntezy

LSD jest pochodną ergoliny. Jest powszechnie syntetyzowany poprzez reakcję dietyloaminy z aktywowaną formą kwasu lizergowego. Odczynniki aktywujące obejmują chlorek f osforylu i odczynniki sprzęgające peptydy , takie jak PyBOP.

LSD z LSA z chlorkiem fosforylu

LSD z LSA z PyBOP

Kwas lizergowy jest wytwarzany przez alkaliczną hydrolizę lizergamidów, takich jak ergotamina, substancja zwykle pochodząca z grzyba sporyszu na płytce agarowej; lub, teoretycznie możliwe, ale niepraktyczne i rzadkie, z erginy (amid kwasu lizergowego, LSA) ekstrahowanej z nasion powoju. Kwas lizergowy może być również wytwarzany syntetycznie, chociaż procesy te nie są wykorzystywane w tajnej produkcji ze względu na ich niską wydajność i wysoki stopień złożoności.

Działanie i dawkowanie

LSD jest najczęściej spożywane doustnie, albo poprzez spożycie bibuły nasączonej związkiem, albo poprzez przyjmowanie płynnych kropli umieszczonych bezpośrednio na języku. Bibuła, często ozdobiona kolorowymi wzorami lub wzorami, jest popularnym medium do dystrybucji LSD ze względu na łatwość obsługi i dozowania. Płynne LSD, zwykle rozpuszczone w etanolu lub innym rozpuszczalniku, oferuje większą elastyczność w dawkowaniu i podawaniu, ale wymaga starannego pomiaru, aby uniknąć przedawkowania.

Kostka cukru LSD

Efekty subiektywne obejmują zmiany wzorców wizualnych, halucynacje, zniekształcenie percepcji czasu, wzmożoną autorefleksję, abstrakcyjne myślenie, zwiększoną radość z muzyki, uczucie intensywnego szczęścia i zmniejszone poczucie siebie. Używanie LSD jest powszechnie kojarzone z doświadczeniami opisywanymi jako mistyczne, czasami uważanymi za pomocne w introspekcji i rozwoju osobistym. Zostało ono okrzyknięte inauguracyjną współczesną substancją enteogenną, kategorią zazwyczaj zarezerwowaną dla tradycyjnych preparatów lub koncentratów botanicznych.

W przeciwieństwie do wielu nielegalnych substancji, LSD nie zostało ostatecznie powiązane z toksycznością fizjologiczną lub właściwościami uzależniającymi. Niemniej jednak mogą wystąpić niepożądane reakcje psychologiczne, takie jak skrajny niepokój, uczucie prześladowania, fałszywe przekonania i epizody psychozy, szczególnie u osób predysponowanych do chorób psychicznych.

Farmakologia

Według różnych badań, LSD działa jako częściowy agonista większości podtypów receptorów serotoninowych, w tym receptorów 5-HT1A, 5-HT2A, 5-HT2B, 5-HT2C i 5-HT6, z wysokim powinowactwem. Receptory 5-HT3 i 5-HT4 są wykluczone. Receptory 5-HT5B, które nie zostały znalezione u ludzi, również mają wysokie powinowactwo do LSD.

Uważa się, że mechanizm działania psychodelicznego LSD polega na aktywności agonistycznej (wiązaniu) z podtypami receptorów 5-HT2A, 5-HT2C i 5-HT1A o wysokim powinowactwie. Więcej informacji na temat tego, w jaki sposób zmieniona sygnalizacja serotoninowa może prowadzić do charakterystycznej dla LSD kaskady efektów wizualnych i poznawczych, można znaleźć tutaj. Należy zauważyć, że mechanizm ten nie jest w pełni poznany.

Powinowactwo wiązania LSD do różnych receptorów.

Ostatnie badania wykazały również, że LSD aktywuje inne wewnątrzkomórkowe kaskady sygnalizacyjne niż endogenna serotonina, nawet jeśli wiąże się z tymi samymi miejscami receptora. Ponieważ wewnątrzkomórkowe kaskady sygnalizacyjne wpływają na ekspresję genów, indukowane przez LSD zdarzenia sygnalizacyjne w komórkach mogą niewłaściwie zmieniać ekspresję genów, co z kolei może prowadzić do zmian stanu neuronów, a następnie poznania.

Odkrycia te pomagają wyjaśnić, dlaczego efekty behawioralne mogą przypominać schizofrenię paranoidalną u ludzi.

W badaniu stwierdzono, że ostre stosowanie LSD zwiększa ekspresję niewielkiego zestawu genów w mózgu ssaków, które są zaangażowane w szeroki zakres funkcji komórkowych związanych z plastycznością synaptyczną, sygnalizacją glutaminergiczną, architekturą cytoszkieletu i być może komunikacją między synapsą a jądrem.

Dodatkowo, badania wykazały, że LSD posiada zdolność wiązania się ze wszystkimi receptorami dopaminy i noradrenaliny. Większość psychodelików serotoninergicznych nie jest znacząco dopaminergiczna, więc LSD jest pod tym względem wyjątkowe. W szczególności wykazano, że aktywność agonistyczna LSD na receptorze D2 przyczynia się do jego subiektywnych efektów.

Przechowywanie

LSD jest stosunkowo niestabilne w obecności światła, ciepła i tlenu, które z czasem mogą degradować związek. Aby zachować swoją moc i integralność, LSD powinno być przechowywane w chłodnym, ciemnym i suchym środowisku, najlepiej w hermetycznych pojemnikach. Właściwe warunki przechowywania są niezbędne do zachowania jakości produktów zawierających LSD i zminimalizowania degradacji podczas obsługi i transportu.

Podsumowanie

Podsumowując, dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) pozostaje substancją budzącą głębokie zainteresowanie i kontrowersje, a jego bogata historia i złożone efekty farmakologiczne sprawiają, że jest przedmiotem nieustannej fascynacji. Pomimo klasyfikacji jako substancja kontrolowana z Wykazu I i barier prawnych, które utrudniają badania, LSD nadal urzeka zarówno badaczy, klinicystów, jak i entuzjastów. Jego potencjalne zastosowania terapeutyczne, szczególnie w dziedzinie leczenia zdrowia psychicznego, wymagają dalszych badań w kontrolowanych warunkach. Co więcej, wyjątkowa zdolność LSD do zmiany świadomości i wywoływania mistycznych doświadczeń podkreśla jego znaczenie jako narzędzia do zrozumienia ludzkiego umysłu i zbadania natury samej świadomości. Jednak względy etyczne i kwestie bezpieczeństwa muszą kierować przyszłymi przedsięwzięciami badawczymi, aby zapewnić odpowiedzialne badanie potencjalnych korzyści i zagrożeń związanych z LSD. Poruszając się po tych wyzwaniach z naukowym rygorem i współczuciem, możemy odblokować nowy wgląd w działanie mózgu i utorować drogę do innowacyjnych podejść do leczenia i samopoznania.

Bibliografia

• Bailey, Keith, Denise Verner i Donald Legault. "Distinction of Some Dialkyl Amides of Lysergic and iso-Lysergic Acids from LSD". Journal of the Association of Official Analytical Chemists 56.1 (1973): 88-99. https://academic.oup.com/jaoac/article-abstract/56/1/88/5711736
• Clark, C. C. "Odróżnianie dietyloamidu kwasu lizergowego (LSD) od amidów N-metylo-N-propylowego i N-butylowego kwasu lizergowego". Journal of Forensic Sciences 34.3 (1989): 532-546. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/34/3/532/1182282
• Harris, Howard A. i Thomas Kane. "Metoda identyfikacji dietyloamidu kwasu lizergowego (LSD) przy użyciu mikroskopowego urządzenia do pobierania próbek ze spektroskopią w podczerwieni z transformacją Fouriera (FT/IR)". Journal of Forensic Sciences 36.4 (1991): 1186-1191. https://asmedigitalcollection.asme.org/forensicsciences/article/36/4/1186/1182776
• https://psychonautwiki.org/wiki/LSD
• https://en.wikipedia.org/wiki/LSD