Εναλλακτική σύνθεση κεταμίνης

[daedalus]

Εντάξει, χρειάζομαι λοιπόν μια εναλλακτική σύνθεση Κ όπου μπορώ να συνδέσω το Oxo στη θέση 4 αντί για τη θέση 2.

Η μόνη σύνθεση που φαίνεται να μπορεί να το κάνει είναι η νέα ιρανική σύνθεση, αλλά αντικαθιστώντας το οξοφαινύλιο με έναν δακτύλιο 1,4-διοξο-φαινυλίου και στη συνέχεια διασπώντας το οξο με έναν αποοξειδωτικό παράγοντα μετά την προστασία του 4-οξο με ..... (Τι θα λειτουργούσε καλύτερα εδώ και πώς μπορώ να προστατεύσω επιλεκτικά μόνο το 4-οξο και όχι το 1;);

Αν κάποιος μπορεί να μου δώσει συμβουλές, θα ήμουν πολύ ευγνώμων. Υποθέτω ότι μετά την αποοξείδωση απλά ακολουθώ την υπόλοιπη σύνθεση κατά γράμμα, σωστά;

 

[Fenster]

Δεν ξέρω αν θα λάβετε απάντηση σε αυτό εδώ. Η κεταμίνη φαίνεται να είναι εξαιρετικά ευμετάβλητη για να πάρει βιώσιμες αποδόσεις ακόμη και με εμπειρία και καλό εξοπλισμό. Ελπίζω να βρείτε τις απαντήσεις που αναζητάτε.

 

[daedalus]

Έχω κοιτάξει τα περιοδικά και ενώ είμαι ερασιτέχνης χημικός με μεγάλη εμπειρία στον τομέα... τι θα γινόταν αν ο δακτύλιος του κυκλοεξυλίου σταθεροποιούνταν από τους δύο διπλούς δεσμούς πριν από την επεξεργασία του στο 2-Cl-φαινυλ. Θα έπρεπε να τα δεσμεύσεις όμως και η μεθυλική γέφυρα στα κύρια συνθετικά θα έπρεπε να συγκρατείται από το φαινυλ, σωστά;
Δηλαδή, αν δεν θέλει κανείς να πειράξει τους δεσμούς Oxo στο κυκλοεξύλιο.

(Βλέπε εικόνα παρακάτω)

Τέλος πάντων, αυτή είναι η γενική ιδέα, αφαιρώντας όλα τα αντιδραστήρια που απαιτούνται για την αντίδραση.

Θα λειτουργούσε αυτό ακριβώς όπως με την κεταμίνη ή είναι αυτός ο μεθυλικός δεσμός αναπόσπαστο μέρος της δημιουργίας του διπλού δεσμού στο 2; Δεν θα μπορούσε να φιλτραριστεί από τη στιγμή που δεν έχει πού να πάει; Ή μήπως αυτό θα περιέπλεκε ακόμη περισσότερο τα πράγματα με την προσθήκη ενός τυχαίου άνθρακα κάπου στο κύριο σώμα της κεταμίνης;

Ακόμα και τότε όμως, αυτός ο μεθυλικός δεσμός, όπου και αν καταφέρει να κολλήσει, θα μπορούσε να απομεθυλιωθεί αρκετά εύκολα χωρίς να μεταβληθεί η υπόλοιπη ένωση, σωστά;

Αντιλαμβάνομαι την ευθραυστότητα της κεταμίνης εξ αρχής, αλλά ας πούμε ότι είναι συμπαγής, αυτή η αντίδραση θα λειτουργούσε, σωστά;

Υπάρχει κάποιος τρόπος να ενισχυθεί το μόριο; Μιλάω για μεγάλη κλίμακα εδώ, άρα για ατομική ενίσχυση όλων των δεσμών με έναν άλλο παράγοντα πριν υποστεί την αντίδραση και μετά απλά να τον αφαιρέσουμε μετά.
Θα μπορούσε να λειτουργήσει το φθορομεθαναμικό οξύ; (Απλά για να το γεμίσω λίγο, ώστε το φλουόριο να μην χαλάσει τίποτα στην αντίδραση, όπως αντικαθιστώντας το χλώριο κ.λπ.)

Όπως είπα, είμαι περισσότερο από την πλευρά της νευρολογίας των ψυχοδραστικών ουσιών, οπότε παρακαλώ να είστε ευγενικοί!

ΥΓ: Το μεθυλτριενοϊωδιούχο σημαίνει βέλος, συγγνώμη αν μπερδεύτηκα!

 

[Fenster]

Θα προωθήσω τις ερωτήσεις σας σε φίλο, αλλά αυτό μπορεί να βοηθήσει, θα σας στείλω DM.

 

[daedalus]

Ή...
Τι θα γινόταν αν το αρχικό υλικό ήταν η κεταμίνη; Το σπάσιμο του διπλού δεσμού θα ήταν δύσκολο, αλλά ο διαχωρισμός των δύο κυκλικών ομάδων εκ των προτέρων θα εξοικονομούσε το Χλώριο (πιθανώς και την αμίνη), οπότε σπάτε τον διπλό δεσμό, απομεθυλιώνετε, αποϋδροξυλιώνετε και μετά ενώνετε τις δύο μετά... στην πραγματικότητα ίσως δεν χρειάζεται καν να το αποϋδροξυλιώνετε, το υδροξύ θα αποκόπτονταν κατά την ένωση των δύο ομάδων και... καλά, ανάλογα με το διάλυμα που χρησιμοποιείτε, ενώνετε το οξύ/βάση στο διάλυμα το οποίο στη συνέχεια πρέπει απλώς να απορροφηθεί.

Βγάζει νόημα αυτό; Ή μήπως έχω ξεφύγει τελείως από το μονοπάτι του κήπου τώρα;