Η αμφεταμίνη είναι ένα δημοφιλές φάρμακο που διανέμεται ευρέως σε όλο τον κόσμο. Για την παραγωγή της αμφεταμίνης χρησιμοποιούνται κοινά σχήματα παραγωγής. Τα δείγματα αμφεταμίνης του "δρόμου" έχουν διαφορετική ποιοτική σύνθεση και ποσοτική αναλογία συστατικών. Οι ειδικοί ανέλυσαν γνωστές μεθόδους σύνθεσης αμφεταμίνης και διαπίστωσαν ότι τόσο στο κύριο όσο και στο ενδιάμεσο στάδιο παράγονται παραπροϊόντα των αντιδράσεων. Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε τόσο εμπειρικά όσο και από τα αποτελέσματα συγκεκριμένων χημικών εξετάσεων, αντικείμενα των οποίων ήταν η αμφεταμίνη. Επίσης, τα ανεπαρκώς καθαρισμένα προϊόντα σύνθεσης, τα οποία είναι παρασκευάσματα "δρόμου", περιέχουν ίχνη χρησιμοποιημένων αντιδραστηρίων και πρόδρομων ουσιών, καταλυτών. Οι ουσίες αυτές μπορούν να ονομαστούν "δείκτες", διότι αποτελούν ένα είδος δείκτη, ο οποίος οδηγεί τον ειδικό χημικό στη συγκεκριμένη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για την παραλαβή της ψυχοτρόπου ουσίας. Οι τύποι και η ποσοτική περιεκτικότητα των "δεικτών" που περιέχονται στα παρασκευάσματα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη μέθοδο σύνθεσης, την αναλογία, την πηγή και την καθαρότητα των αρχικών αντιδραστηρίων και πρόδρομων ουσιών, τις συνθήκες των αντιδράσεων, καθώς και τη μέθοδο καθαρισμού, εάν αυτή πραγματοποιήθηκε. Μια τέτοια χημική έρευνα, που αποσκοπεί στην ανίχνευση "δεικτών" στη σύνθεση των παρασκευασμάτων, μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορες μεθόδους φυσικής και χημικής ανάλυσης που διαθέτει ο ειδικός.
Εξετάζοντας τους τρόπους σύνθεσης της αμφεταμίνης, πρέπει να σημειωθεί ότι οι κύριες πρόδρομες ουσίες για την παραγωγή της μπορεί να είναι: φαινυλακετόνη (1-φαινυλ-2-προπανόνη), νορεφεδρίνη, βενζαλδεΰδη και βενζυλοκυανίδιο. Ας εξετάσουμε τα βασικά σχήματα σύνθεσης από αυτές τις πιθανές πρόδρομες ουσίες.
Η σύνθεση της αμφεταμίνης από 1-φαινυλ-2-προπανόνη (φαινυλακετόνη) μπορεί κατ' αρχήν να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους: με την αντίδραση Leikart με το σχηματισμό Ν-φορμυλαμφεταμίνης και 4-μεθυλ-5-φαινυλοπυριμιδίνης ως "δείκτες" και με αναγωγική αμίνωση (καταλυτική αναγωγή σε μεταλλικό καταλύτη) με πέντε μηχανισμούς:
- με αναγωγή με νικέλιο Renay για το σχηματισμό δι-(1-φαινυλοπροπυλο-2)-αμίνης ως "δείκτη",
- με αναγωγή με αλκαλικό καταλύτη Urushibar σε αυτόκαυστο. Χαρακτηριστικοί "δείκτες" στην περίπτωση αυτή είναι οι βάσεις Schiff που σχηματίζονται από τη συμπύκνωση της φαινυλακετόνης με την αμφεταμίνη, ανόργανες προσμίξεις λόγω της χρήσης ενός συγκεκριμένου καταλύτη. Είναι επίσης δυνατόν να διαπιστωθούν ενδείξεις των σχημάτων "νιτροπροπένιο" και "οξίμη", που ονομάζονται έτσι από τα χαρακτηριστικά ενδιάμεσα προϊόντα - "δείκτες" (φαινυλνιτροπροπένιο και οξίμη 1-φαινυλ-2-προπανόνης),
- με αναγωγή με αμάλγαμα αλουμινίου με "δείκτες" υπό μορφή μη αντιδρώσας φαινυλακετόνης (μεγαλύτερη σε ποσοτική εκτίμηση από ό,τι όταν λαμβάνεται με άλλους μηχανισμούς). Στα προϊόντα της αντίδρασης βρέθηκαν επίσης ίχνη αλουμινίου, ιόντων χλωρίου και ιόντων υδραργύρου,
- αναγωγή με κυανοβοροϋδρίτη νατρίου, με ίχνη μεθανόλης και οξικών ιόντων που ανιχνεύθηκαν ως "δείκτες" καθώς και το ίδιο το αντιδραστήριο,
- αναγωγή με αλουμινοϋδρίτη λιθίου, τα μη αντιδρώντα ίχνη του οποίου στα προϊόντα της αντίδρασης μπορεί να είναι "δείκτες". Ίχνη υδροξυλαμίνης και οξίμης 1-φαινυλ-2-προπανόνης και οξικών ιόντων μπορούν επίσης να ανιχνευθούν στην αμφεταμίνη του "δρόμου" που συντίθεται σύμφωνα με αυτό το σχήμα.
Οι συνθέσεις αμφεταμίνης από βενζαλδεΰδη βασίζονται στην αντίδραση Henri, μια αντίδραση τύπου αλδόλης μεταξύ μιας αλδεΰδης και ενός νιτροαλκανίου, οπότε οι κύριοι "δείκτες" σε αυτές είναι τα προϊόντα αναγωγής (β-υδροξυνιτροενώσεις) και τα νιτροαλκένια ως παραπροϊόντα (ιδίως όταν χρησιμοποιούνται αρωματικές αλδεΰδες). Οι αντιδράσεις μπορούν να προχωρήσουν με τέσσερις κύριους μηχανισμούς:
- "Δείκτες" είναι ίχνη 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, νιτροαιθανίου, πεντυλαμίνης, διαιθυλαιθέρα και ισοπροπανόλης, καθώς και η παρουσία θειικών και τρυγικών ιόντων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι με τη σύνθεση αυτή το κύριο προϊόν σχηματίζεται ως υδροχλωρίδιο,
- αναγωγή με το νικέλιο του Reney. "Δείκτες" είναι ίχνη βενζαλγιδίου, νιτροαιθανίου, βουτυλαμίνης, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου και αυξημένη περιεκτικότητα σε νικέλιο,
- ανάκτηση με αμάλγαμα νατρίου. "Δείκτες" - ίχνη βενζαλύδης, νιτροαιθανίου, βουτυλαμίνης, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, αυξημένη περιεκτικότητα σε νάτριο στο τελικό προϊόν,
- αναγωγή στην ηλεκτροχημική κυψέλη, με ίχνη βενζαλύδης, πεντυλαμίνης, νιτροαιθανίου, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, 1-φαινυλο-2-νιτροπροπενίου, διμεθυλοκετόνης, μπορεί να ανιχνευθεί η παρουσία οξικών, φωσφορικών και θειικών ιόντων ως "δείκτες". Το τελικό προϊόν είναι η φωσφορική αμφεταμίνη.
Η σύνθεση της αμφεταμίνης από τη νορεφεδρίνη προχωρεί με τρεις μηχανισμούς:
- Με αντίδραση με ιωδιούχο υδρογόνο και κόκκινο φώσφορο, με "δείκτες" τα ιόντα ιωδίου και ίχνη φωσφόρου. Το στάδιο της κρυστάλλωσης του υδροχλωριούχου αμφεταμίνης χαρακτηρίζεται από ίχνη ακετόνης και ιόντων χλωρίου,
- σύμφωνα με την αντίδραση αναγωγής Burch ενός σταδίου με εξώθερμη εκρηκτική αντίδραση, παρά τον παράγοντα αυτό το τελικό προϊόν είναι αρκετά καθαρό. Τέτοιοι "δείκτες" όπως ίχνη εφεδρίνης (ψευδοεφεδρίνης), νατρίου (λιθίου) μπορούν να βρεθούν στα προϊόντα,
- με την αντίδραση χλωριούχου θιονυλίου και νορεφεδρίνης, ίχνη των οποίων μπορεί να είναι "δείκτες", καθώς και ίχνη ισοπροπυλαιθέρα, 2-αμινο-1-χλωρο-1-φαινυλοπροπανίου και παλλάδιου.
"Δείκτες" της σύνθεσης αμφεταμίνης από βενζυλοκυανίδιο είναι: ίχνη ουσιών που συμμετέχουν στις αντιδράσεις και διαλύτες βενζυλοκυανίδιο, μαγνήσιο, τετραϋδροφουράνιο, διχλωρομεθάνιο, παρουσία θειικών ιόντων.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιτυχία της ανίχνευσης "δεικτών" στην αμφεταμίνη του "δρόμου" εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων οι σημαντικότεροι είναι: ο βαθμός καθαρότητας των αντιδραστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν στη σύνθεση, ο εξοπλισμός του εργαστηρίου και η εμπειρία του χημικού που παρήγαγε την ψυχοτρόπο ουσία.
Έτσι, χρησιμοποιώντας τα αναλυτικά δεδομένα που λάβαμε για τους χαρακτηριστικούς "δείκτες" στο πλαίσιο μιας χημικής εξέτασης, καθίσταται δυνατή η καθιέρωση μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας για τη σύνθεση της αμφεταμίνης του "δρόμου".
Εξετάζοντας τους τρόπους σύνθεσης της αμφεταμίνης, πρέπει να σημειωθεί ότι οι κύριες πρόδρομες ουσίες για την παραγωγή της μπορεί να είναι: φαινυλακετόνη (1-φαινυλ-2-προπανόνη), νορεφεδρίνη, βενζαλδεΰδη και βενζυλοκυανίδιο. Ας εξετάσουμε τα βασικά σχήματα σύνθεσης από αυτές τις πιθανές πρόδρομες ουσίες.
Η σύνθεση της αμφεταμίνης από 1-φαινυλ-2-προπανόνη (φαινυλακετόνη) μπορεί κατ' αρχήν να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους: με την αντίδραση Leikart με το σχηματισμό Ν-φορμυλαμφεταμίνης και 4-μεθυλ-5-φαινυλοπυριμιδίνης ως "δείκτες" και με αναγωγική αμίνωση (καταλυτική αναγωγή σε μεταλλικό καταλύτη) με πέντε μηχανισμούς:
- με αναγωγή με νικέλιο Renay για το σχηματισμό δι-(1-φαινυλοπροπυλο-2)-αμίνης ως "δείκτη",
- με αναγωγή με αλκαλικό καταλύτη Urushibar σε αυτόκαυστο. Χαρακτηριστικοί "δείκτες" στην περίπτωση αυτή είναι οι βάσεις Schiff που σχηματίζονται από τη συμπύκνωση της φαινυλακετόνης με την αμφεταμίνη, ανόργανες προσμίξεις λόγω της χρήσης ενός συγκεκριμένου καταλύτη. Είναι επίσης δυνατόν να διαπιστωθούν ενδείξεις των σχημάτων "νιτροπροπένιο" και "οξίμη", που ονομάζονται έτσι από τα χαρακτηριστικά ενδιάμεσα προϊόντα - "δείκτες" (φαινυλνιτροπροπένιο και οξίμη 1-φαινυλ-2-προπανόνης),
- με αναγωγή με αμάλγαμα αλουμινίου με "δείκτες" υπό μορφή μη αντιδρώσας φαινυλακετόνης (μεγαλύτερη σε ποσοτική εκτίμηση από ό,τι όταν λαμβάνεται με άλλους μηχανισμούς). Στα προϊόντα της αντίδρασης βρέθηκαν επίσης ίχνη αλουμινίου, ιόντων χλωρίου και ιόντων υδραργύρου,
- αναγωγή με κυανοβοροϋδρίτη νατρίου, με ίχνη μεθανόλης και οξικών ιόντων που ανιχνεύθηκαν ως "δείκτες" καθώς και το ίδιο το αντιδραστήριο,
- αναγωγή με αλουμινοϋδρίτη λιθίου, τα μη αντιδρώντα ίχνη του οποίου στα προϊόντα της αντίδρασης μπορεί να είναι "δείκτες". Ίχνη υδροξυλαμίνης και οξίμης 1-φαινυλ-2-προπανόνης και οξικών ιόντων μπορούν επίσης να ανιχνευθούν στην αμφεταμίνη του "δρόμου" που συντίθεται σύμφωνα με αυτό το σχήμα.
Οι συνθέσεις αμφεταμίνης από βενζαλδεΰδη βασίζονται στην αντίδραση Henri, μια αντίδραση τύπου αλδόλης μεταξύ μιας αλδεΰδης και ενός νιτροαλκανίου, οπότε οι κύριοι "δείκτες" σε αυτές είναι τα προϊόντα αναγωγής (β-υδροξυνιτροενώσεις) και τα νιτροαλκένια ως παραπροϊόντα (ιδίως όταν χρησιμοποιούνται αρωματικές αλδεΰδες). Οι αντιδράσεις μπορούν να προχωρήσουν με τέσσερις κύριους μηχανισμούς:
- "Δείκτες" είναι ίχνη 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, νιτροαιθανίου, πεντυλαμίνης, διαιθυλαιθέρα και ισοπροπανόλης, καθώς και η παρουσία θειικών και τρυγικών ιόντων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι με τη σύνθεση αυτή το κύριο προϊόν σχηματίζεται ως υδροχλωρίδιο,
- αναγωγή με το νικέλιο του Reney. "Δείκτες" είναι ίχνη βενζαλγιδίου, νιτροαιθανίου, βουτυλαμίνης, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου και αυξημένη περιεκτικότητα σε νικέλιο,
- ανάκτηση με αμάλγαμα νατρίου. "Δείκτες" - ίχνη βενζαλύδης, νιτροαιθανίου, βουτυλαμίνης, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, αυξημένη περιεκτικότητα σε νάτριο στο τελικό προϊόν,
- αναγωγή στην ηλεκτροχημική κυψέλη, με ίχνη βενζαλύδης, πεντυλαμίνης, νιτροαιθανίου, 2-νιτρο-1-φαινυλοπροπενίου, 1-φαινυλο-2-νιτροπροπενίου, διμεθυλοκετόνης, μπορεί να ανιχνευθεί η παρουσία οξικών, φωσφορικών και θειικών ιόντων ως "δείκτες". Το τελικό προϊόν είναι η φωσφορική αμφεταμίνη.
Η σύνθεση της αμφεταμίνης από τη νορεφεδρίνη προχωρεί με τρεις μηχανισμούς:
- Με αντίδραση με ιωδιούχο υδρογόνο και κόκκινο φώσφορο, με "δείκτες" τα ιόντα ιωδίου και ίχνη φωσφόρου. Το στάδιο της κρυστάλλωσης του υδροχλωριούχου αμφεταμίνης χαρακτηρίζεται από ίχνη ακετόνης και ιόντων χλωρίου,
- σύμφωνα με την αντίδραση αναγωγής Burch ενός σταδίου με εξώθερμη εκρηκτική αντίδραση, παρά τον παράγοντα αυτό το τελικό προϊόν είναι αρκετά καθαρό. Τέτοιοι "δείκτες" όπως ίχνη εφεδρίνης (ψευδοεφεδρίνης), νατρίου (λιθίου) μπορούν να βρεθούν στα προϊόντα,
- με την αντίδραση χλωριούχου θιονυλίου και νορεφεδρίνης, ίχνη των οποίων μπορεί να είναι "δείκτες", καθώς και ίχνη ισοπροπυλαιθέρα, 2-αμινο-1-χλωρο-1-φαινυλοπροπανίου και παλλάδιου.
"Δείκτες" της σύνθεσης αμφεταμίνης από βενζυλοκυανίδιο είναι: ίχνη ουσιών που συμμετέχουν στις αντιδράσεις και διαλύτες βενζυλοκυανίδιο, μαγνήσιο, τετραϋδροφουράνιο, διχλωρομεθάνιο, παρουσία θειικών ιόντων.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιτυχία της ανίχνευσης "δεικτών" στην αμφεταμίνη του "δρόμου" εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων οι σημαντικότεροι είναι: ο βαθμός καθαρότητας των αντιδραστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν στη σύνθεση, ο εξοπλισμός του εργαστηρίου και η εμπειρία του χημικού που παρήγαγε την ψυχοτρόπο ουσία.
Έτσι, χρησιμοποιώντας τα αναλυτικά δεδομένα που λάβαμε για τους χαρακτηριστικούς "δείκτες" στο πλαίσιο μιας χημικής εξέτασης, καθίσταται δυνατή η καθιέρωση μιας συγκεκριμένης μεθοδολογίας για τη σύνθεση της αμφεταμίνης του "δρόμου".
Last edited by a moderator: