synth από αυτόν τον σύνδεσμο, παρμένο από το vespiary. heres another useful link i dont feel like copying down. excuse my laziness ^^,
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Σημειώσεις σχετικά με τη σύνθεση της χλωροεφεδρίνης και την αναγωγή της
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Από Noggle, et al. (NARCOSWINE ALERT!) Anal-Chem, 58(8):1643, 1986:
1-Phenyl-1-chloro-2-(methylamino)
προπανίου (Ι). Διάλυμα υδροχλωρικής εφεδρίνης ή ψευδοεφεδρίνης
(1,65 g, 10 mol) και χλωριούχου thinyl (10 mL) σε χλωροφόρμιο
(200 mL) αναδεύτηκε σε επαναρροή για 3 ώρες.
ψύχθηκε σε θερμοκρασία δωματίου και ο όγκος του διαλύτη μειώθηκε σε περίπου
50 mL. Προσθήκη άνυδρου αιθέρα (200 mL) ακολουθούμενη από ψύξη (καταψύκτης)
είχε ως αποτέλεσμα την κρυστάλλωση του (Ι) HCl.
Γενική µέθοδος παρασκευής των µεθαµφεταµινών. Μείγμα των
(I) HCl (500 mg, 2,3 mmol), τριένυδρου οξικού νατρίου (1,22 g, 8,9 mmol),
και 5% Pd-BaSO4 (250mg) σε παγωμένο οξικό οξύ (95 mL) και νερό (50 mL) ήταν
αναδεύτηκε υπό ατμόσφαιρα υδρογόνου (αρχικό psi 40-45) σε συσκευή Parr
συσκευή Parr για 30-60 λεπτά. Αφού σταμάτησε η πρόσληψη υδρογόνου, ο καταλύτης
απομακρύνθηκε με διήθηση και ξεπλύθηκε με νερό (50 ml). Ο συνδυασμένος
διήθημα και τα πλυσίματα με νερό εξατμίστηκαν σε ξηρότητα υπό μειωμένη πίεση.
και το υπόλοιπο έλαιο διαλύθηκε σε νερό (50 mL) και οξύνθηκε με
πυκνό HCl (pH 1). Το όξινο υδατικό διάλυμα πλύθηκε με
χλωροφόρμιο (2 x 50 mL) και στη συνέχεια έγινε βασικό (pH 12) με 10% NaOH. Το βασικό
υδατικό διάλυμα εκχυλίστηκε με χλωροφόρμιο (3 x 75 mL) και το συνδυασμένο
εκχυλίσματα πλύθηκαν με νερό (100 mL) και ξηράνθηκαν με MgSO4. Εξάτμιση
του CHCl3 υπό μειωμένη πίεση έδωσε το προϊόν ως ελεύθερη βάση.
Η βάση μετατράπηκε σε άλας HCl σε αιθερικό HCl και το άλας
ανακρυσταλλώθηκε από αιθανόλη-αιθέρα για να δώσει ένα κοκκώδες λευκό στερεό.
Και όχι μόνο υπάρχει συναγερμός για ναρκωτικά, αλλά μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι "βρείτε το
Σκόπιμα άφησα μερικά εύκολα εκεί μέσα, για να σας κάνω να σκεφτείτε...
αν το "5 mL" θα έπρεπε να γράφει "50 mL", ή οτιδήποτε άλλο.
[σημείωση fidelis: προσπάθησα να διορθώσω ό,τι μπόρεσα να βρω... αν παρατηρήσετε κάποιο τυπογραφικό λάθος, συγγνώμη].
--
Lamont Granquist (lamontg at u dot washington dot edu)
ICBM: 47 39'23 "N 122 18'19 "W
"Όλα προέρχονται από εδώ, η δυσωδία και ο κίνδυνος." --Frodo (από Perl5/toke.c)
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Tetrahedron: 1661-1671 (1998).
Χλωρίωση της εφεδρίνης και της φαινυλοπροπανολαμίνης
Υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλο-2-αμινοπροπάνιο
Σε 1 γραμμάριο (6,61 mmol) νορεφεδρίνης, 1,43 ml (19,8 mmol) χλωριούχου θιονυλίου
προστέθηκε. Μετά από ανάδευση για 5 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου η περίσσεια του χλωριούχου θιονυλίου
απομακρύνθηκε υπό κενό. Το λευκό στερεό που προέκυψε πλύθηκε με ακετόνη,
διηθήθηκε και ανακρυσταλλώθηκε από MeOH για να προκύψουν 0,76 g (74%)
υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλο-2-αμινοπροπάνιο, mp 205-207°C.
Υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλ-2-(Ν-μεθυλ)αμινοπροπάνιο (χλωροεφεδρίνη)
Εφαρμόστηκε η ίδια γενική διαδικασία με την παραπάνω, χρησιμοποιώντας 3,0 g (18,1 mmol)
εφεδρίνης και 3,9 ml (54,3 mmol) χλωριούχου θιονυλίου για να προκύψουν 3,7 g (94%) της
χλωροεφεδρίνη, mp 198-200°C.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Η σύνθεση της µεθαµφεταµίνης από παράγωγα εφεδρίνης ήταν προφανώς η πρώτη
από τον Schmidt το 1914. Schmidt, Arch. Pharm., 252, 89, 120 (1914).
Ο Schmidt παρασκεύασε 1-φαινυλ-1-βρωμο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο (βρωμοεφεδρίνη ή
βρωμοψευδοεφεδρίνη) και το ανάγει σε δεσοξυεφεδρίνη με ψευδάργυρο-χαλκό και
υδροχλωρικό οξύ. Η απόδοσή του, όπως ανέφερε αργότερα ο μαθητής του Emde, ήταν 10%.
Ο Emde παρασκεύασε 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο (χλωροεφεδρίνη ή
χλωροψευδοεφεδρίνη) και υδρογόνωσε καταλυτικά τόσο την ένωση του χλωρίου
και τη βρωμιούχο ένωση σε δεσοξυεφεδρίνη. Ο Gero διερεύνησε περαιτέρω αυτές τις
αντιδράσεις και διαπίστωσε ότι το Al-Pd (παλλαδοποιημένο αλουμίνιο) έδωσε απόδοση 44% στην
αναγωγή της χλωροεφεδρίνης και το CaH2-Pd (παλλαδοποιημένο υδρίδιο ασβεστίου) έδωσε μια
86% απόδοση στην αναγωγή της χλωροεφεδρίνης.
Emde, σχετικά με τα διαστερεοϊσομερή. I. Διαμόρφωση της εφεδρίνης- II. Στερική
Αναστροφή της εφεδρίνης με υδροχλωρικό οξύ- III. Χλωρο- και βρωμο-εφεδρίνη.
Helv. Chem. Acta., 12, 365-99 (1929)- C.A. 23: 3452-4 (1929).
Χλωρο-ψευδοεφεδρίνη-HCl [PhChClCHMeNHMe-HCl]:
(α) 60 cc. CHCl3 (χλωροφόρμιο) και 60 g. PCl5 (πενταχλωριούχος φώσφορος).
τοποθετούνται σε γυάλινο μπουκάλι με ευρύ στόμιο και αφού ψυχθούν με πάγο
προστίθενται 40 g. υδροχλωρικής (-)-εφεδρίνης σε σκόνη σε δόσεις των 0,5 g. σε
περίπου 10 λεπτά, ανακινώντας έντονα μετά από κάθε προσθήκη. Η φιάλη στη συνέχεια
ανακινείται μηχανικά για 2 ώρες. Στη συνέχεια, η μάζα της αντίδρασης μεταγγίζεται σε ένα
ποτήρι ζέσεως 750 cc, αφήνοντας την περίσσεια PCl5 στη φιάλη. Μετά από έκπλυση με 20ml
χλωροφόρμιο, προστίθενται 500 cc. διαιθυλαιθέρα και το προϊόν αφήνεται να σταθεί.
Το προϊόν κρυσταλλώνεται, διηθείται υπό αναρρόφηση, πλένεται με ακετόνη
και ξηραίνεται σε ξηραντήρα κενού. Απόδοση 99,4%. Μερικές ανακρυσταλλώσεις από
αιθανόλη δίνει οπτικά καθαρό προϊόν.
(β) Ομοίως, χρησιμοποιώντας 20 cc. χλωριούχο θιονύλιο (SOCl2), 20 cc. χλωροφόρμιο και
10 g. υδροχλωρικής (-)-εφεδρίνης. Η αντίδραση είναι πιο αργή και μετά από 30
λεπτά προστίθενται 100 cc. διαιθυλαιθέρα και η κρυσταλλική χλωροεφεδρίνη
επεξεργάζεται όπως παραπάνω. Απόδοση 93%.
(γ) Ομοίως από 2 g. υδροχλωρικής (+)-ψευδοεφεδρίνης, 5 cc.
χλωροφόρμιο και 4 cc. SOCl2. Η προσθήκη 100 cc. διαιθυλαιθέρα
καταβυθίζονται 2,15 g. κιτρινωπού προϊόντος χλωροψευδοεφεδρίνης HCl. Ελεύθερο
(+)-χλωροψευδοεφεδρίνη είναι ένα κίτρινο έλαιο με έντονη οσμή παρόμοια με
της ψευδοεφεδρίνης, πολύ ασταθές για να καθαριστεί για ανάλυση.
(+)-Βρωμοψευδοεφεδρίνη-HBr:
Η (+)-Βρωμοψευδοεφεδρίνη-HBr ελήφθη από 12,9 g (-)-εφεδρίνης.
υδροβρωμίδιο, 50 g. PBr5 και 60 cc. χλωροφόρμιο. Μετά από 3 ώρες ανάδευσης, η
το προϊόν αποσυμπιέζεται και επεξεργάζεται με 500 cc. αιθέρα και διηθείται.
Απόδοση, 98% του καθαρού προϊόντος.
(+) Δεσοξυεφεδρίνη:
Διάλυμα 3 g οξικού νατρίου σε 40 cc. νερό γίνεται ουδέτερο σε
με λίγες σταγόνες οξικού οξέος. 2 g Pd-BaSO4 (παλλάδιο-βάριο).
προστίθεται καταλύτης, με 9,8 g (+)-βρωμοψευδοεφεδρίνης.
υδροβρωμιδίου (ή 7,2 g. υδροχλωρικής (+)-χλωροψευδοεφεδρίνης), και αναδεύεται
υπό υδρογόνο σε θερμοκρασία δωματίου. Περίπου το 90% του θεωρητικού Η2 είναι
απορροφάται σε 2-3 ώρες, ο καταλύτης διηθείται και το προϊόν ατμοποιείται.
αποστάζεται από το διήθημα μετά την προσθήκη υδροξειδίου του νατρίου. Παραμένει
ένα μικρό υπόλειμμα (+)-Διδεσοξυεφεδρίνης (πιθανώς 2,5-δις-μεθυλαμινο-
3,4-διφαινυλεξάνιο, β.σ. 0,6 165°. Το απόσταγμα ατμού εξουδετερώνεται με
HCl (σε ερυθρό μεθύλιο) και κρυσταλλώνεται από απόλυτη αιθανόλη (διαλυτότητα
1:4). Απόδοση 80-90%.
Ο καθαρισμός επιτεύχθηκε με εκχύλιση της βάσης από το απόσταγμα ατμού.
με διαιθυλαιθέρα, ξήρανση και απόσταξη υπό υψηλό κενό. Το
υδροχλωρικό άλας είχε m.p. 172°.
Gero, Μερικές αντιδράσεις του 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-(μεθυλαμινο)προπανίου. I.
Αντιδράσεις με μέταλλα και με υδρογόνο. J. Org. Chem., 16, 1731-5 (1951),
C.A. 46: 6606g (1952).
Το 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο αναχθεί σε μεθαμφεταμίνη.
Το προπενυλοβενζόλιο σχηματίστηκε σε μια δευτερεύουσα αντίδραση σε ποσότητες που κυμαίνονταν από ένα ίχνος
(αναγωγή με υδρίδιο ασβεστίου-παλλάδιο και υδροχλωρικό οξύ) έως 77%.
(αναγωγή με ψευδάργυρο και υδροχλωρικό οξύ). Αν το προπενυλοβενζόλιο ήταν
αναχθεί περαιτέρω σε προπυλοβενζόλιο δεν διερευνήθηκε. Υδρογόνωση με
παλλαδωμένο αλουμίνιο και υδροχλωρικό οξύ:
Η σκόνη αλουμινίου (9 g.) πλύθηκε διαδοχικά με βενζόλιο, μεθανόλη, νερό,
στη συνέχεια εμβαπτίστηκε σε 30 ml. διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου 0,1%. Μετά από δύο
προστέθηκαν 100 ml. νερού και το αλουμίνιο διηθήθηκε και πλύθηκε με
νερό. Διαλύθηκε διάλυμα 0,2 g. χλωριούχου παλλαδίου σε 200 ml. θερμού νερού.
χύνεται στο αλουμίνιο και αφήνεται όλη τη νύχτα. Το παλλαδοποιημένο αλουμίνιο
διηθήθηκε και πλύθηκε με νερό και προστέθηκε σε διάλυμα 22 g 1-
φαινυλο-1-χλωρο-2-μεθυλαμινο-προπανίου σε μείγμα 200 ml πυκνού
υδροχλωρικού οξέος και 200 ml νερού. Η αντίδραση άρχισε αργά, αλλά
έγινε σταδιακά αρκετά έντονη και χρειάστηκε να μετριαστεί με εξωτερική ψύξη.
Όταν η αντίδραση σταμάτησε, το μη αντιδρών αλουμίνιο διαλύθηκε σε
πυκνό υδροχλωρικό οξύ και το μείγμα αποστάχθηκε με ατμό για όσο διάστημα διαρκούσε η απόσταξη.
μέχρις ότου το προπενυλοβενζόλιο κατέβηκε. Στη συνέχεια το διάλυμα έγινε αλκαλικό και το
η απόσταξη με ατμό συνεχίστηκε όσο το απόσταγμα ήταν αλκαλικό. Το αλκαλικό
απόσταγμα εκχυλίστηκε με διαιθυλαιθέρα, ο αιθέρας ξηράνθηκε με
θειικό νάτριο και κορεσμένος με αέριο χλωριούχο υδρογόνο. Το κατακρημνισμένο
υδροχλωρική δεσοξυεφεδρίνη πλύθηκε με αιθέρα και ξηράνθηκε.
Η υδροχλωρική δεσοξυεφεδρίνη ελήφθη σε απόδοση 44%. Υδρογόνωση με
υδροξείδιο του ασβεστίου και υδροχλωρικό οξύ παρουσία παλλαδίου:
11 g 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο διαλύθηκαν σε 100 ml μεθανόλης.
Στο διάλυμα αυτό προστέθηκε διάλυμα 0,25 g χλωριούχου παλλαδίου.
σε 7,5 ml θερμού πυκνού υδροχλωρικού οξέος (διάλυμα Α). Υδρίδιο ασβεστίου
(11 g.) καλύφθηκε με 100 ml. μεθανόλης και το διάλυμα Α προστέθηκε σε
με τέτοιο ρυθμό ώστε η θερμοκρασία του μείγματος αντίδρασης να παραμένει στους 35-40°,
με εξωτερική ψύξη εάν ήταν απαραίτητο. Όταν το αρχικά έντονο υδρογόνο
ανάπτυξη υποχώρησε, προστέθηκε αρκετό πυκνό υδροχλωρικό οξύ για να φέρει
το pH σε περίπου 3 και το μείγμα αναδεύτηκε για 30 λεπτά. Το διαυγές
διάλυμα διηθήθηκε από το μαύρο παλλάδιο και ξεπλύθηκε με 200 ml νερού.
Στη συνέχεια αποστάχθηκαν 250 ml. για την απομάκρυνση της μεθανόλης και ό,τι άλλο είχε απομείνει.
προπενυλοβενζόλιο που ενδεχομένως είχε σχηματιστεί (δεν βρέθηκε παρά μόνο ένα ίχνος).
Το υπόλειμμα έγινε αλκαλικό και η απόσταξη με ατμό συνεχίστηκε για όσο διάστημα
όσο το απόσταγμα ήταν αλκαλικό. Το αλκαλικό απόσταγμα εκχυλίστηκε με
διαιθυλαιθέρα, ο αιθέρας ξηράνθηκε με θειικό νάτριο και κορεσμένο με
αέριο χλωριούχο υδρογόνο. Το κατακρημνισμένο υδροχλωρικό δεσοξυεφεδρίνη πλύθηκε
με αιθέρα και ξηράθηκε (απόδοση 86%).
Σημειώνεται ότι η διαδικασία Gero που χρησιμοποιεί μια εσωτερική πηγή υδρογόνου (ένα μέταλλο
σε όξινο διάλυμα αποτελεί πηγή μοριακού υδρογόνου) και παλλάδιο
έδωσε απόδοση συγκρίσιμη με εκείνη που λαμβάνεται με καταλυτική υδρογόνωση με χρήση
εξωτερική πηγή υδρογόνου. Σημειώστε επίσης τη χρήση της απόσταξης με ατμό υπό
όξινες συνθήκες για την απομάκρυνση των παράπλευρων αντιδρώντων και τη χρήση της απόσταξης με ατμό
υπό βασικές συνθήκες για τον διαχωρισμό της δεσοξυεφεδρίνης αντί της συνήθους
απόσταξης υπό κενό.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
On Chloroephedrine [ Drug and Alcohol Dependence 64 (2001) 299-307 ]
Πολλές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη σύνθεση μεθαμφεταμίνης, αλλά η πιο κοινή
τρέχουσα μέθοδος περιλαμβάνει τη μετατροπή της (-)-εφεδρίνης ή της (+)ψευδοεφεδρίνης
σε S-(+)-μεθαμφεταμίνη. Τα κοινά προϊόντα ή ενδιάμεσα προϊόντα αυτής της σύνθεσης
είναι οι β-αλογονωμένες αμίνες. Η σύνθεση από την (-)-εφεδρίνη δίνει σχεδόν
αποκλειστικά το (+) ισομερές της χλωροεφεδρίνης. Αντίθετα, η σύνθεση από
(+)-ψευδοεφεδρίνη αποδίδει τόσο το (-) όσο και το (+) ισομερές σε αναλογία 40:60.
Οι ενώσεις αυτές έχει αποδειχθεί ότι κυκλοποιούνται σε cis- ή trans-
1,2-διμεθυλο-3-φαινυλαζιριδίνες. Αυτά τα ενδιάμεσα προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των αζιριδινών,
είναι παρούσες στη λαθραία συντιθέμενη μεθαμφεταμίνη, αλλά δεν υπάρχουν ποσοτικές
δεδομένα περιλαμβάνονται στις εν λόγω εκθέσεις. Ωστόσο, σε μία από τις εκθέσεις η
χρωματογράφημα ενός εγκληματολογικού δείγματος έδειξε ότι παρόμοιες ποσότητες μεθαμφεταμίνης
και χλωροεφεδρίνης.
Τα ισομερή (+) και (-) της χλωροεφεδρίνης είναι προσμίξεις που μπορούν να παραχθούν
κατά την παράνομη παρασκευή (+)-μεθαμφεταμίνης όταν η (+)- ψευδοεφεδρίνη
ή (-)-εφεδρίνη χρησιμοποιούνται ως πρόδρομες ουσίες. Η χλωροεφεδρίνη έχει αναφερθεί ότι είναι
παρούσα σε ποικίλα επίπεδα στην παράνομα συντιθέμενη μεθαμφεταμίνη και έχει
έχει παρατηρηθεί σε ορισμένα εγκληματολογικά δείγματα. Μια ανεπίσημη αναφορά υποδηλώνει ότι
χλωροεφεδρίνη μπορεί να υπάρχουν προσμίξεις στη μεθαμφεταμίνη που παρασκευάζεται από
"ασυνείδητους ή/και ανειδίκευτους" χημικούς και ότι αυτές οι προσμίξεις "καταστρέφουν την
λεπτότερες πτυχές της μαστούρας από τη μεθαμφεταμίνη" (Fester, 1999). Οι πραγµατικές ποσότητες των προσµίξεων
σε δείγματα παράνομα συντιθέμενης μεθαμφεταμίνης δεν έχουν αναφερθεί.
Αυτή η έλλειψη γνώσης οφείλεται πιθανότατα σε μεθοδολογικές δυσκολίες
που αντιμετωπίζονται κατά την εξαγωγή και τον ποσοτικό προσδιορισμό των προσμείξεων (Lekskulchai et al.,
υπό έκδοση). Ο Noggle και οι συνεργάτες του (1986) παρείχαν χρωματογραφικές αποδείξεις
που υποδηλώνουν ότι ορισμένα εγκληματολογικά δείγματα περιείχαν ίσες ποσότητες μεθαμφεταμίνης
και χλωροεφεδρίνης. Βάσει της εμπειρίας μας με τις συνθετικές οδούς που χρησιμοποιούνται
στην παράνομη παρασκευή μεθαμφεταμίνης, η περιεκτικότητα σε προσμείξεις 0-40%
ή υψηλότερη είναι δυνατή, ιδίως εάν ένας ανειδίκευτος χημικός παρασκευάζει το ναρκωτικό.
Δεδομένου ότι ορισμένοι χρήστες μεθαμφεταμίνης χορηγούν δόσεις τόσο μεγάλες όσο και 1000mg, είναι
είναι δυνατόν να καταναλωθούν 400 mg ή και περισσότερα χλωροεφεδρίνης. Δεδομένου ότι οι αρουραίοι
μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητοι από τους ανθρώπους στις καρδιαγγειακές δράσεις της χλωροεφεδρίνης,
οι μελέτες μας για τη δόση-αντίδραση και τον συνδυασμό χρησιμοποίησαν δόσεις χλωροεφεδρίνης που
ήταν παρόμοιες και υπερέβαιναν τις πιθανές ανθρώπινες δόσεις.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Σημειώσεις σχετικά με τη σύνθεση της χλωροεφεδρίνης και την αναγωγή της
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Από Noggle, et al. (NARCOSWINE ALERT!) Anal-Chem, 58(8):1643, 1986:
1-Phenyl-1-chloro-2-(methylamino)
προπανίου (Ι). Διάλυμα υδροχλωρικής εφεδρίνης ή ψευδοεφεδρίνης
(1,65 g, 10 mol) και χλωριούχου thinyl (10 mL) σε χλωροφόρμιο
(200 mL) αναδεύτηκε σε επαναρροή για 3 ώρες.
ψύχθηκε σε θερμοκρασία δωματίου και ο όγκος του διαλύτη μειώθηκε σε περίπου
50 mL. Προσθήκη άνυδρου αιθέρα (200 mL) ακολουθούμενη από ψύξη (καταψύκτης)
είχε ως αποτέλεσμα την κρυστάλλωση του (Ι) HCl.
Γενική µέθοδος παρασκευής των µεθαµφεταµινών. Μείγμα των
(I) HCl (500 mg, 2,3 mmol), τριένυδρου οξικού νατρίου (1,22 g, 8,9 mmol),
και 5% Pd-BaSO4 (250mg) σε παγωμένο οξικό οξύ (95 mL) και νερό (50 mL) ήταν
αναδεύτηκε υπό ατμόσφαιρα υδρογόνου (αρχικό psi 40-45) σε συσκευή Parr
συσκευή Parr για 30-60 λεπτά. Αφού σταμάτησε η πρόσληψη υδρογόνου, ο καταλύτης
απομακρύνθηκε με διήθηση και ξεπλύθηκε με νερό (50 ml). Ο συνδυασμένος
διήθημα και τα πλυσίματα με νερό εξατμίστηκαν σε ξηρότητα υπό μειωμένη πίεση.
και το υπόλοιπο έλαιο διαλύθηκε σε νερό (50 mL) και οξύνθηκε με
πυκνό HCl (pH 1). Το όξινο υδατικό διάλυμα πλύθηκε με
χλωροφόρμιο (2 x 50 mL) και στη συνέχεια έγινε βασικό (pH 12) με 10% NaOH. Το βασικό
υδατικό διάλυμα εκχυλίστηκε με χλωροφόρμιο (3 x 75 mL) και το συνδυασμένο
εκχυλίσματα πλύθηκαν με νερό (100 mL) και ξηράνθηκαν με MgSO4. Εξάτμιση
του CHCl3 υπό μειωμένη πίεση έδωσε το προϊόν ως ελεύθερη βάση.
Η βάση μετατράπηκε σε άλας HCl σε αιθερικό HCl και το άλας
ανακρυσταλλώθηκε από αιθανόλη-αιθέρα για να δώσει ένα κοκκώδες λευκό στερεό.
Και όχι μόνο υπάρχει συναγερμός για ναρκωτικά, αλλά μπορείτε να παίξετε το παιχνίδι "βρείτε το
Σκόπιμα άφησα μερικά εύκολα εκεί μέσα, για να σας κάνω να σκεφτείτε...
αν το "5 mL" θα έπρεπε να γράφει "50 mL", ή οτιδήποτε άλλο.
[σημείωση fidelis: προσπάθησα να διορθώσω ό,τι μπόρεσα να βρω... αν παρατηρήσετε κάποιο τυπογραφικό λάθος, συγγνώμη].
--
Lamont Granquist (lamontg at u dot washington dot edu)
ICBM: 47 39'23 "N 122 18'19 "W
"Όλα προέρχονται από εδώ, η δυσωδία και ο κίνδυνος." --Frodo (από Perl5/toke.c)
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Tetrahedron: 1661-1671 (1998).
Χλωρίωση της εφεδρίνης και της φαινυλοπροπανολαμίνης
Υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλο-2-αμινοπροπάνιο
Σε 1 γραμμάριο (6,61 mmol) νορεφεδρίνης, 1,43 ml (19,8 mmol) χλωριούχου θιονυλίου
προστέθηκε. Μετά από ανάδευση για 5 ώρες σε θερμοκρασία δωματίου η περίσσεια του χλωριούχου θιονυλίου
απομακρύνθηκε υπό κενό. Το λευκό στερεό που προέκυψε πλύθηκε με ακετόνη,
διηθήθηκε και ανακρυσταλλώθηκε από MeOH για να προκύψουν 0,76 g (74%)
υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλο-2-αμινοπροπάνιο, mp 205-207°C.
Υδροχλωρικό 1-χλωρο-1-φαινυλ-2-(Ν-μεθυλ)αμινοπροπάνιο (χλωροεφεδρίνη)
Εφαρμόστηκε η ίδια γενική διαδικασία με την παραπάνω, χρησιμοποιώντας 3,0 g (18,1 mmol)
εφεδρίνης και 3,9 ml (54,3 mmol) χλωριούχου θιονυλίου για να προκύψουν 3,7 g (94%) της
χλωροεφεδρίνη, mp 198-200°C.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
Η σύνθεση της µεθαµφεταµίνης από παράγωγα εφεδρίνης ήταν προφανώς η πρώτη
από τον Schmidt το 1914. Schmidt, Arch. Pharm., 252, 89, 120 (1914).
Ο Schmidt παρασκεύασε 1-φαινυλ-1-βρωμο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο (βρωμοεφεδρίνη ή
βρωμοψευδοεφεδρίνη) και το ανάγει σε δεσοξυεφεδρίνη με ψευδάργυρο-χαλκό και
υδροχλωρικό οξύ. Η απόδοσή του, όπως ανέφερε αργότερα ο μαθητής του Emde, ήταν 10%.
Ο Emde παρασκεύασε 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο (χλωροεφεδρίνη ή
χλωροψευδοεφεδρίνη) και υδρογόνωσε καταλυτικά τόσο την ένωση του χλωρίου
και τη βρωμιούχο ένωση σε δεσοξυεφεδρίνη. Ο Gero διερεύνησε περαιτέρω αυτές τις
αντιδράσεις και διαπίστωσε ότι το Al-Pd (παλλαδοποιημένο αλουμίνιο) έδωσε απόδοση 44% στην
αναγωγή της χλωροεφεδρίνης και το CaH2-Pd (παλλαδοποιημένο υδρίδιο ασβεστίου) έδωσε μια
86% απόδοση στην αναγωγή της χλωροεφεδρίνης.
Emde, σχετικά με τα διαστερεοϊσομερή. I. Διαμόρφωση της εφεδρίνης- II. Στερική
Αναστροφή της εφεδρίνης με υδροχλωρικό οξύ- III. Χλωρο- και βρωμο-εφεδρίνη.
Helv. Chem. Acta., 12, 365-99 (1929)- C.A. 23: 3452-4 (1929).
Χλωρο-ψευδοεφεδρίνη-HCl [PhChClCHMeNHMe-HCl]:
(α) 60 cc. CHCl3 (χλωροφόρμιο) και 60 g. PCl5 (πενταχλωριούχος φώσφορος).
τοποθετούνται σε γυάλινο μπουκάλι με ευρύ στόμιο και αφού ψυχθούν με πάγο
προστίθενται 40 g. υδροχλωρικής (-)-εφεδρίνης σε σκόνη σε δόσεις των 0,5 g. σε
περίπου 10 λεπτά, ανακινώντας έντονα μετά από κάθε προσθήκη. Η φιάλη στη συνέχεια
ανακινείται μηχανικά για 2 ώρες. Στη συνέχεια, η μάζα της αντίδρασης μεταγγίζεται σε ένα
ποτήρι ζέσεως 750 cc, αφήνοντας την περίσσεια PCl5 στη φιάλη. Μετά από έκπλυση με 20ml
χλωροφόρμιο, προστίθενται 500 cc. διαιθυλαιθέρα και το προϊόν αφήνεται να σταθεί.
Το προϊόν κρυσταλλώνεται, διηθείται υπό αναρρόφηση, πλένεται με ακετόνη
και ξηραίνεται σε ξηραντήρα κενού. Απόδοση 99,4%. Μερικές ανακρυσταλλώσεις από
αιθανόλη δίνει οπτικά καθαρό προϊόν.
(β) Ομοίως, χρησιμοποιώντας 20 cc. χλωριούχο θιονύλιο (SOCl2), 20 cc. χλωροφόρμιο και
10 g. υδροχλωρικής (-)-εφεδρίνης. Η αντίδραση είναι πιο αργή και μετά από 30
λεπτά προστίθενται 100 cc. διαιθυλαιθέρα και η κρυσταλλική χλωροεφεδρίνη
επεξεργάζεται όπως παραπάνω. Απόδοση 93%.
(γ) Ομοίως από 2 g. υδροχλωρικής (+)-ψευδοεφεδρίνης, 5 cc.
χλωροφόρμιο και 4 cc. SOCl2. Η προσθήκη 100 cc. διαιθυλαιθέρα
καταβυθίζονται 2,15 g. κιτρινωπού προϊόντος χλωροψευδοεφεδρίνης HCl. Ελεύθερο
(+)-χλωροψευδοεφεδρίνη είναι ένα κίτρινο έλαιο με έντονη οσμή παρόμοια με
της ψευδοεφεδρίνης, πολύ ασταθές για να καθαριστεί για ανάλυση.
(+)-Βρωμοψευδοεφεδρίνη-HBr:
Η (+)-Βρωμοψευδοεφεδρίνη-HBr ελήφθη από 12,9 g (-)-εφεδρίνης.
υδροβρωμίδιο, 50 g. PBr5 και 60 cc. χλωροφόρμιο. Μετά από 3 ώρες ανάδευσης, η
το προϊόν αποσυμπιέζεται και επεξεργάζεται με 500 cc. αιθέρα και διηθείται.
Απόδοση, 98% του καθαρού προϊόντος.
(+) Δεσοξυεφεδρίνη:
Διάλυμα 3 g οξικού νατρίου σε 40 cc. νερό γίνεται ουδέτερο σε
με λίγες σταγόνες οξικού οξέος. 2 g Pd-BaSO4 (παλλάδιο-βάριο).
προστίθεται καταλύτης, με 9,8 g (+)-βρωμοψευδοεφεδρίνης.
υδροβρωμιδίου (ή 7,2 g. υδροχλωρικής (+)-χλωροψευδοεφεδρίνης), και αναδεύεται
υπό υδρογόνο σε θερμοκρασία δωματίου. Περίπου το 90% του θεωρητικού Η2 είναι
απορροφάται σε 2-3 ώρες, ο καταλύτης διηθείται και το προϊόν ατμοποιείται.
αποστάζεται από το διήθημα μετά την προσθήκη υδροξειδίου του νατρίου. Παραμένει
ένα μικρό υπόλειμμα (+)-Διδεσοξυεφεδρίνης (πιθανώς 2,5-δις-μεθυλαμινο-
3,4-διφαινυλεξάνιο, β.σ. 0,6 165°. Το απόσταγμα ατμού εξουδετερώνεται με
HCl (σε ερυθρό μεθύλιο) και κρυσταλλώνεται από απόλυτη αιθανόλη (διαλυτότητα
1:4). Απόδοση 80-90%.
Ο καθαρισμός επιτεύχθηκε με εκχύλιση της βάσης από το απόσταγμα ατμού.
με διαιθυλαιθέρα, ξήρανση και απόσταξη υπό υψηλό κενό. Το
υδροχλωρικό άλας είχε m.p. 172°.
Gero, Μερικές αντιδράσεις του 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-(μεθυλαμινο)προπανίου. I.
Αντιδράσεις με μέταλλα και με υδρογόνο. J. Org. Chem., 16, 1731-5 (1951),
C.A. 46: 6606g (1952).
Το 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο αναχθεί σε μεθαμφεταμίνη.
Το προπενυλοβενζόλιο σχηματίστηκε σε μια δευτερεύουσα αντίδραση σε ποσότητες που κυμαίνονταν από ένα ίχνος
(αναγωγή με υδρίδιο ασβεστίου-παλλάδιο και υδροχλωρικό οξύ) έως 77%.
(αναγωγή με ψευδάργυρο και υδροχλωρικό οξύ). Αν το προπενυλοβενζόλιο ήταν
αναχθεί περαιτέρω σε προπυλοβενζόλιο δεν διερευνήθηκε. Υδρογόνωση με
παλλαδωμένο αλουμίνιο και υδροχλωρικό οξύ:
Η σκόνη αλουμινίου (9 g.) πλύθηκε διαδοχικά με βενζόλιο, μεθανόλη, νερό,
στη συνέχεια εμβαπτίστηκε σε 30 ml. διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου 0,1%. Μετά από δύο
προστέθηκαν 100 ml. νερού και το αλουμίνιο διηθήθηκε και πλύθηκε με
νερό. Διαλύθηκε διάλυμα 0,2 g. χλωριούχου παλλαδίου σε 200 ml. θερμού νερού.
χύνεται στο αλουμίνιο και αφήνεται όλη τη νύχτα. Το παλλαδοποιημένο αλουμίνιο
διηθήθηκε και πλύθηκε με νερό και προστέθηκε σε διάλυμα 22 g 1-
φαινυλο-1-χλωρο-2-μεθυλαμινο-προπανίου σε μείγμα 200 ml πυκνού
υδροχλωρικού οξέος και 200 ml νερού. Η αντίδραση άρχισε αργά, αλλά
έγινε σταδιακά αρκετά έντονη και χρειάστηκε να μετριαστεί με εξωτερική ψύξη.
Όταν η αντίδραση σταμάτησε, το μη αντιδρών αλουμίνιο διαλύθηκε σε
πυκνό υδροχλωρικό οξύ και το μείγμα αποστάχθηκε με ατμό για όσο διάστημα διαρκούσε η απόσταξη.
μέχρις ότου το προπενυλοβενζόλιο κατέβηκε. Στη συνέχεια το διάλυμα έγινε αλκαλικό και το
η απόσταξη με ατμό συνεχίστηκε όσο το απόσταγμα ήταν αλκαλικό. Το αλκαλικό
απόσταγμα εκχυλίστηκε με διαιθυλαιθέρα, ο αιθέρας ξηράνθηκε με
θειικό νάτριο και κορεσμένος με αέριο χλωριούχο υδρογόνο. Το κατακρημνισμένο
υδροχλωρική δεσοξυεφεδρίνη πλύθηκε με αιθέρα και ξηράνθηκε.
Η υδροχλωρική δεσοξυεφεδρίνη ελήφθη σε απόδοση 44%. Υδρογόνωση με
υδροξείδιο του ασβεστίου και υδροχλωρικό οξύ παρουσία παλλαδίου:
11 g 1-φαινυλ-1-χλωρο-2-μεθυλαμινοπροπάνιο διαλύθηκαν σε 100 ml μεθανόλης.
Στο διάλυμα αυτό προστέθηκε διάλυμα 0,25 g χλωριούχου παλλαδίου.
σε 7,5 ml θερμού πυκνού υδροχλωρικού οξέος (διάλυμα Α). Υδρίδιο ασβεστίου
(11 g.) καλύφθηκε με 100 ml. μεθανόλης και το διάλυμα Α προστέθηκε σε
με τέτοιο ρυθμό ώστε η θερμοκρασία του μείγματος αντίδρασης να παραμένει στους 35-40°,
με εξωτερική ψύξη εάν ήταν απαραίτητο. Όταν το αρχικά έντονο υδρογόνο
ανάπτυξη υποχώρησε, προστέθηκε αρκετό πυκνό υδροχλωρικό οξύ για να φέρει
το pH σε περίπου 3 και το μείγμα αναδεύτηκε για 30 λεπτά. Το διαυγές
διάλυμα διηθήθηκε από το μαύρο παλλάδιο και ξεπλύθηκε με 200 ml νερού.
Στη συνέχεια αποστάχθηκαν 250 ml. για την απομάκρυνση της μεθανόλης και ό,τι άλλο είχε απομείνει.
προπενυλοβενζόλιο που ενδεχομένως είχε σχηματιστεί (δεν βρέθηκε παρά μόνο ένα ίχνος).
Το υπόλειμμα έγινε αλκαλικό και η απόσταξη με ατμό συνεχίστηκε για όσο διάστημα
όσο το απόσταγμα ήταν αλκαλικό. Το αλκαλικό απόσταγμα εκχυλίστηκε με
διαιθυλαιθέρα, ο αιθέρας ξηράνθηκε με θειικό νάτριο και κορεσμένο με
αέριο χλωριούχο υδρογόνο. Το κατακρημνισμένο υδροχλωρικό δεσοξυεφεδρίνη πλύθηκε
με αιθέρα και ξηράθηκε (απόδοση 86%).
Σημειώνεται ότι η διαδικασία Gero που χρησιμοποιεί μια εσωτερική πηγή υδρογόνου (ένα μέταλλο
σε όξινο διάλυμα αποτελεί πηγή μοριακού υδρογόνου) και παλλάδιο
έδωσε απόδοση συγκρίσιμη με εκείνη που λαμβάνεται με καταλυτική υδρογόνωση με χρήση
εξωτερική πηγή υδρογόνου. Σημειώστε επίσης τη χρήση της απόσταξης με ατμό υπό
όξινες συνθήκες για την απομάκρυνση των παράπλευρων αντιδρώντων και τη χρήση της απόσταξης με ατμό
υπό βασικές συνθήκες για τον διαχωρισμό της δεσοξυεφεδρίνης αντί της συνήθους
απόσταξης υπό κενό.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚
On Chloroephedrine [ Drug and Alcohol Dependence 64 (2001) 299-307 ]
Πολλές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη σύνθεση μεθαμφεταμίνης, αλλά η πιο κοινή
τρέχουσα μέθοδος περιλαμβάνει τη μετατροπή της (-)-εφεδρίνης ή της (+)ψευδοεφεδρίνης
σε S-(+)-μεθαμφεταμίνη. Τα κοινά προϊόντα ή ενδιάμεσα προϊόντα αυτής της σύνθεσης
είναι οι β-αλογονωμένες αμίνες. Η σύνθεση από την (-)-εφεδρίνη δίνει σχεδόν
αποκλειστικά το (+) ισομερές της χλωροεφεδρίνης. Αντίθετα, η σύνθεση από
(+)-ψευδοεφεδρίνη αποδίδει τόσο το (-) όσο και το (+) ισομερές σε αναλογία 40:60.
Οι ενώσεις αυτές έχει αποδειχθεί ότι κυκλοποιούνται σε cis- ή trans-
1,2-διμεθυλο-3-φαινυλαζιριδίνες. Αυτά τα ενδιάμεσα προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των αζιριδινών,
είναι παρούσες στη λαθραία συντιθέμενη μεθαμφεταμίνη, αλλά δεν υπάρχουν ποσοτικές
δεδομένα περιλαμβάνονται στις εν λόγω εκθέσεις. Ωστόσο, σε μία από τις εκθέσεις η
χρωματογράφημα ενός εγκληματολογικού δείγματος έδειξε ότι παρόμοιες ποσότητες μεθαμφεταμίνης
και χλωροεφεδρίνης.
Τα ισομερή (+) και (-) της χλωροεφεδρίνης είναι προσμίξεις που μπορούν να παραχθούν
κατά την παράνομη παρασκευή (+)-μεθαμφεταμίνης όταν η (+)- ψευδοεφεδρίνη
ή (-)-εφεδρίνη χρησιμοποιούνται ως πρόδρομες ουσίες. Η χλωροεφεδρίνη έχει αναφερθεί ότι είναι
παρούσα σε ποικίλα επίπεδα στην παράνομα συντιθέμενη μεθαμφεταμίνη και έχει
έχει παρατηρηθεί σε ορισμένα εγκληματολογικά δείγματα. Μια ανεπίσημη αναφορά υποδηλώνει ότι
χλωροεφεδρίνη μπορεί να υπάρχουν προσμίξεις στη μεθαμφεταμίνη που παρασκευάζεται από
"ασυνείδητους ή/και ανειδίκευτους" χημικούς και ότι αυτές οι προσμίξεις "καταστρέφουν την
λεπτότερες πτυχές της μαστούρας από τη μεθαμφεταμίνη" (Fester, 1999). Οι πραγµατικές ποσότητες των προσµίξεων
σε δείγματα παράνομα συντιθέμενης μεθαμφεταμίνης δεν έχουν αναφερθεί.
Αυτή η έλλειψη γνώσης οφείλεται πιθανότατα σε μεθοδολογικές δυσκολίες
που αντιμετωπίζονται κατά την εξαγωγή και τον ποσοτικό προσδιορισμό των προσμείξεων (Lekskulchai et al.,
υπό έκδοση). Ο Noggle και οι συνεργάτες του (1986) παρείχαν χρωματογραφικές αποδείξεις
που υποδηλώνουν ότι ορισμένα εγκληματολογικά δείγματα περιείχαν ίσες ποσότητες μεθαμφεταμίνης
και χλωροεφεδρίνης. Βάσει της εμπειρίας μας με τις συνθετικές οδούς που χρησιμοποιούνται
στην παράνομη παρασκευή μεθαμφεταμίνης, η περιεκτικότητα σε προσμείξεις 0-40%
ή υψηλότερη είναι δυνατή, ιδίως εάν ένας ανειδίκευτος χημικός παρασκευάζει το ναρκωτικό.
Δεδομένου ότι ορισμένοι χρήστες μεθαμφεταμίνης χορηγούν δόσεις τόσο μεγάλες όσο και 1000mg, είναι
είναι δυνατόν να καταναλωθούν 400 mg ή και περισσότερα χλωροεφεδρίνης. Δεδομένου ότι οι αρουραίοι
μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητοι από τους ανθρώπους στις καρδιαγγειακές δράσεις της χλωροεφεδρίνης,
οι μελέτες μας για τη δόση-αντίδραση και τον συνδυασμό χρησιμοποίησαν δόσεις χλωροεφεδρίνης που
ήταν παρόμοιες και υπερέβαιναν τις πιθανές ανθρώπινες δόσεις.
༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚≽ ^ - ⩊ - ^ ≼༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚༝༚