Για την εμπειρία μας, χρειαζόμαστε έναν ηλεκτρολύτη μπαταρίας. Αγόρασα αμέσως ένα δοχείο των 5 λίτρων με πυκνότητα 1,28 g/cm3 (που αντιστοιχεί σε συγκέντρωση περίπου 36%). Όπως πιθανώς όλοι γνωρίζουν, ο ηλεκτρολύτης είναι αραιό θειικό οξύ.
Για να λάβουμε πιο πυκνό οξύ, πρέπει να προσπαθήσουμε να εξατμίσουμε όλο το νερό από αυτό. Και γνωρίζοντας την αρχική του συγκέντρωση 36%, είναι σαφές ότι ο ηλεκτρολύτης πρέπει να πέσει περίπου 3 φορές.
Στη συνέχεια, χρειαζόμαστε ένα γυάλινο βάζο για την εξάτμιση του νερού από τον ηλεκτρολύτη. Στη συνέχεια, πρέπει να εφαρμόσετε σήμανση σε αυτό το βάζο χρησιμοποιώντας κάποιο κύπελλο μέτρησης.
Δεδομένου ότι πρέπει να εξατμίσουμε το διάλυμα περίπου τρεις φορές, έβαλα 3 σημάδια σε ένα βήμα των 200 ml (cm3). Στη συνέχεια, έριξα 600 ml (cm3) του ηλεκτρολύτη μας.
Προετοίμασα μια ηλεκτρική κουζίνα. Έβαλα ένα περιττό κατσαρολάκι πάνω στο πλακάκι, σε περίπτωση που η τράπεζα από τη θέρμανση θα σκάσει, οπότε η τράπεζα είναι κατασκευασμένη από συνηθισμένο γυαλί και δεν προορίζεται για ισχυρή θέρμανση, σε αντίθεση με τα ειδικά χημικά πιάτα.
Μέσα στο τηγάνι στοιβάχτηκε ένα μικρό στρώμα συμβατικής άμμου, ώστε η θέρμανση να γίνεται όσο πιο αργά και ομοιόμορφα γίνεται.
Τοποθέτησε το βάζο του με έναν ηλεκτρολύτη μέσα στο τηγάνι και άνοιξε το κεραμίδι στο μέγιστο.
Η ίδια η εξάτμιση διαρκεί αρκετά. Σίγουρα δεν το μέτρησα, αλλά είναι περίπου 4-6 ώρες. Και αφού εξατμιστεί το οξύ μας σε περίπου 200 ml (cm3), κλείνουμε το κεραμίδι και αφήνουμε το βάζο μας να κρυώσει. Μετά από αυτό, μπορείτε να χύσετε το συμπυκνωμένο θειικό οξύ μας σε ένα κατάλληλο γυάλινο μπουκάλι.
Για να επαληθεύσω τι είδους πραγματικά συγκέντρωση θειικού οξέος προέκυψε στην εμπειρία μας, πήρα ζυγαριά κουζίνας και ζύγισα 100 ml (cm3) του οξέος μας, μετρώντας τον όγκο του με 60 κυβικές σύριγγες. Το πήρα ότι 100 ml (cm3) υγρού ζυγίζουν 167 g. Αυτό σημαίνει ότι η πυκνότητα του οξέος μας ήταν 1,67 g/cm3, που αντιστοιχεί περίπου στο 76% της συγκέντρωσης, που δεν είναι και τόσο άσχημα.
Η εξάτμιση του οξέος μεγαλύτερης συγκέντρωσης θα ήταν πολύ πιο περίπλοκη γιατί όσο πιο συμπυκνωμένο είναι το οξύ, τόσο πιο δύσκολα δίνει νερό.
Για να λάβουμε πιο πυκνό οξύ, πρέπει να προσπαθήσουμε να εξατμίσουμε όλο το νερό από αυτό. Και γνωρίζοντας την αρχική του συγκέντρωση 36%, είναι σαφές ότι ο ηλεκτρολύτης πρέπει να πέσει περίπου 3 φορές.
Στη συνέχεια, χρειαζόμαστε ένα γυάλινο βάζο για την εξάτμιση του νερού από τον ηλεκτρολύτη. Στη συνέχεια, πρέπει να εφαρμόσετε σήμανση σε αυτό το βάζο χρησιμοποιώντας κάποιο κύπελλο μέτρησης.
Δεδομένου ότι πρέπει να εξατμίσουμε το διάλυμα περίπου τρεις φορές, έβαλα 3 σημάδια σε ένα βήμα των 200 ml (cm3). Στη συνέχεια, έριξα 600 ml (cm3) του ηλεκτρολύτη μας.
Προετοίμασα μια ηλεκτρική κουζίνα. Έβαλα ένα περιττό κατσαρολάκι πάνω στο πλακάκι, σε περίπτωση που η τράπεζα από τη θέρμανση θα σκάσει, οπότε η τράπεζα είναι κατασκευασμένη από συνηθισμένο γυαλί και δεν προορίζεται για ισχυρή θέρμανση, σε αντίθεση με τα ειδικά χημικά πιάτα.
Μέσα στο τηγάνι στοιβάχτηκε ένα μικρό στρώμα συμβατικής άμμου, ώστε η θέρμανση να γίνεται όσο πιο αργά και ομοιόμορφα γίνεται.
Τοποθέτησε το βάζο του με έναν ηλεκτρολύτη μέσα στο τηγάνι και άνοιξε το κεραμίδι στο μέγιστο.
Η ίδια η εξάτμιση διαρκεί αρκετά. Σίγουρα δεν το μέτρησα, αλλά είναι περίπου 4-6 ώρες. Και αφού εξατμιστεί το οξύ μας σε περίπου 200 ml (cm3), κλείνουμε το κεραμίδι και αφήνουμε το βάζο μας να κρυώσει. Μετά από αυτό, μπορείτε να χύσετε το συμπυκνωμένο θειικό οξύ μας σε ένα κατάλληλο γυάλινο μπουκάλι.
Για να επαληθεύσω τι είδους πραγματικά συγκέντρωση θειικού οξέος προέκυψε στην εμπειρία μας, πήρα ζυγαριά κουζίνας και ζύγισα 100 ml (cm3) του οξέος μας, μετρώντας τον όγκο του με 60 κυβικές σύριγγες. Το πήρα ότι 100 ml (cm3) υγρού ζυγίζουν 167 g. Αυτό σημαίνει ότι η πυκνότητα του οξέος μας ήταν 1,67 g/cm3, που αντιστοιχεί περίπου στο 76% της συγκέντρωσης, που δεν είναι και τόσο άσχημα.
Η εξάτμιση του οξέος μεγαλύτερης συγκέντρωσης θα ήταν πολύ πιο περίπλοκη γιατί όσο πιο συμπυκνωμένο είναι το οξύ, τόσο πιο δύσκολα δίνει νερό.
Last edited by a moderator:
