LSD και ενέσιμα οπιούχα
Το LSD (διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος) ασκεί τις επιδράσεις του αλληλεπιδρώντας με τα συστήματα νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου, κυρίως με το σύστημα της σεροτονίνης. Η σεροτονίνη, ή 5-υδροξυτρυπταμίνη (5-HT), εμπλέκεται στη ρύθμιση της διάθεσης, της αντίληψης και της νόησης. Η δράση του LSD εστιάζεται ιδιαίτερα στον υποδοχέα 5-HT2A, έναν υποτύπο υποδοχέων σεροτονίνης που βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις στο φλοιό και σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αισθητηριακή αντίληψη και στη σκέψη ανώτερης τάξης.
Όταν το LSD εισέρχεται στον εγκέφαλο, συνδέεται και ενεργοποιεί τους υποδοχείς 5-HT2A. Αυτή η ενεργοποίηση δεν μιμείται απλώς τις φυσιολογικές επιδράσεις της σεροτονίνης- αντίθετα, διαταράσσει τις συνήθεις οδούς σηματοδότησης με πολύπλοκους τρόπους. Το αποτέλεσμα είναι μια σημαντική μεταβολή στην αντίληψη, τη σκέψη και το συναίσθημα. Αυτή η διαταραχή μπορεί να γίνει κατανοητή με διάφορους βασικούς τρόπους:
1. Αισθητηριακή επεξεργασία και αντίληψη: Οι υποδοχείς 5-HT2A εμπλέκονται σε μεγάλο βαθμό στην επεξεργασία των αισθητηριακών πληροφοριών, ιδίως σε περιοχές όπως ο οπτικός φλοιός και τα ακουστικά κέντρα. Όταν το LSD συνδέεται με αυτούς τους υποδοχείς, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύονται οι αισθητηριακές εισροές. Αυτό οδηγεί σε ζωντανές οπτικές παραμορφώσεις ή ψευδαισθήσεις, αλλοιωμένες ακουστικές εμπειρίες και μετατόπιση της αντίληψης του χώρου και του χρόνου.
2. Αυξημένη διέγερση του φλοιού: Το LSD διεγείρει την απελευθέρωση γλουταμινικού, το οποίο είναι ο κύριος διεγερτικός νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου. Αυτό οδηγεί σε αύξηση της φλοιώδους δραστηριότητας, ιδίως σε περιοχές που σχετίζονται με την οπτική και αισθητηριακή επεξεργασία. Ο εγκέφαλος γίνεται υπερδραστήριος όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται τα ερεθίσματα. Αυτός είναι ένας λόγος για την αυξημένη επίγνωση ή μεγέθυνση των λεπτομερειών που συχνά αναφέρουν οι χρήστες.
3. Τροποποιημένη συνδεσιμότητα μεταξύ των περιοχών του εγκεφάλου: Το LSD προάγει την αυξημένη επικοινωνία μεταξύ περιοχών του εγκεφάλου που συνήθως δεν αλληλεπιδρούν τόσο άμεσα. Μελέτες που χρησιμοποιούν λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) έχουν δείξει ότι κατά τη διάρκεια μιας εμπειρίας LSD, τα δίκτυα του εγκεφάλου που συνήθως διαχωρίζονται αρχίζουν να αλληλεπιδρούν πιο ελεύθερα. Για παράδειγμα, ο οπτικός φλοιός μπορεί να επικοινωνεί περισσότερο με το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας (DMN), το οποίο εμπλέκεται στην αυτοαναφορική σκέψη και το εγώ. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί οι χρήστες συχνά βιώνουν μια αίσθηση διάλυσης του εγώ, όπου τα όρια μεταξύ του εαυτού τους και του εξωτερικού κόσμου φαίνεται να θολώνουν, οδηγώντας σε μια αίσθηση ενότητας ή ενότητας με το περιβάλλον τους.
4. Επιδράσεις στο δίκτυο προεπιλεγμένων λειτουργιών (DMN): Το DMN είναι ένα σύνολο περιοχών του εγκεφάλου που είναι ενεργές όταν δεν είμαστε επικεντρωμένοι στον εξωτερικό κόσμο, όπως κατά τη διάρκεια της ονειροπόλησης, της ενδοσκόπησης και της αυτοκριτικής. Το LSD διαταράσσει τη φυσιολογική λειτουργία του DMN, η οποία θεωρείται ότι συμβάλλει στην εμπειρία της διάλυσης του εγώ ή της απώλειας της αυτο-ταυτότητας. Οι χρήστες συχνά αναφέρουν ότι αισθάνονται σαν να έχουν υπερβεί την αίσθηση του εαυτού τους, βιώνοντας μια σύνδεση με τα πάντα γύρω τους.
5. Δραστηριότητα ντοπαμίνης και νορεπινεφρίνης: Ενώ οι πρωταρχικές επιδράσεις του LSD διαμεσολαβούνται μέσω της σεροτονίνης, αλληλεπιδρά επίσης με τους υποδοχείς ντοπαμίνης και νορεπινεφρίνης. Η ντοπαμίνη εμπλέκεται στις οδούς ανταμοιβής και ευχαρίστησης του εγκεφάλου, ενώ η νορεπινεφρίνη επηρεάζει τη διέγερση και την εγρήγορση. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις μπορούν να εξηγήσουν ορισμένες από τις διεγερτικές και ευφορικές επιδράσεις του LSD, καθώς και την αυξημένη συναισθηματική ένταση και τα επίπεδα ενέργειας κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.
Τα ενέσιμα οπιούχα, όπως η ηρωίνη, η μορφίνη και η φεντανύλη, δρουν αλληλεπιδρώντας με τους οπιοειδείς υποδοχείς του εγκεφάλου, οι οποίοι αποτελούν μέρος των φυσικών συστημάτων πόνου και ανταμοιβής του σώματος. Αυτοί οι υποδοχείς βρίσκονται σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα και κανονικά ενεργοποιούνται από τις ενδορφίνες, τις φυσικές χημικές ουσίες του σώματος που ανακουφίζουν από τον πόνο. Όταν τα οπιούχα χορηγούνται με ένεση, πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο και το σώμα με ισχυρές συνθετικές ή φυσικές ενώσεις που δεσμεύονται σε αυτούς τους υποδοχείς οπιοειδών, προκαλώντας μια σειρά από φυσιολογικές και ψυχολογικές επιδράσεις.
Μόλις τα οπιούχα φτάσουν στον εγκέφαλο, διασχίζουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και δεσμεύονται κυρίως στους mu-οπιοειδείς υποδοχείς. Αυτοί οι υποδοχείς συγκεντρώνονται σε περιοχές του εγκεφάλου που ρυθμίζουν τον πόνο, την ανταμοιβή και τη συναισθηματική ανταπόκριση, όπως το εγκεφαλικό στέλεχος, το μεταιχμιακό σύστημα και ο νωτιαίος μυελός. Με τη δέσμευση σε αυτούς τους υποδοχείς, τα οπιούχα αναστέλλουν τη μετάδοση των σημάτων πόνου, οδηγώντας σε αναλγητικό (ανακουφιστικό του πόνου) αποτέλεσμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα ενέσιμα οπιούχα χρησιμοποιούνται ιατρικά για σοβαρή ανακούφιση από τον πόνο, όπως στην περίπτωση της μορφίνης, η οποία χορηγείται συχνά στα νοσοκομεία για τον οξύ πόνο μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραυματισμό.
Πέρα από την ανακούφιση από τον πόνο, τα οπιούχα προκαλούν επίσης την απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων ντοπαμίνης στο κύκλωμα ανταμοιβής του εγκεφάλου, ιδίως στον πυρήνα του πυρήνα του πυρήνα του εγκεφάλου (nucleus accumbens). Η ντοπαμίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής που σχετίζεται με την ευχαρίστηση και την ανταμοιβή και αυτή η αύξηση της ντοπαμίνης δημιουργεί έντονα συναισθήματα ευφορίας και ευεξίας.
Κάθε οπιούχο έχει ελαφρώς διαφορετικό προφίλ. Η ηρωίνη, για παράδειγμα, μετατρέπεται γρήγορα σε μορφίνη μόλις εισέλθει στον εγκέφαλο, αλλά επειδή διασχίζει πιο γρήγορα τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, οι επιδράσεις γίνονται πιο έντονα και άμεσα αισθητές σε σύγκριση με άλλα οπιούχα. Η φεντανύλη, από την άλλη πλευρά, είναι πολύ πιο ισχυρή από την ηρωίνη ή τη μορφίνη - περίπου 50 έως 100 φορές ισχυρότερη από τη μορφίνη. Ακόμη και μια μικρή ποσότητα φεντανύλης μπορεί να προκαλέσει βαθιά ανακούφιση από τον πόνο και ευφορία, αλλά ενέχει επίσης πολύ υψηλότερο κίνδυνο υπερβολικής δόσης, επειδή καταστέλλει την ικανότητα του εγκεφάλου να ρυθμίζει την αναπνοή.
Ο συνδυασμός LSD και ενέσιμων οπιούχων εισάγει ένα ευρύ φάσμα σύνθετων και δυνητικά επικίνδυνων επιδράσεων.
Ένας σημαντικός κίνδυνος είναι η αναπνευστική καταστολή. Τα οπιούχα καταστέλλουν την αναπνοή δρώντας στο στέλεχος του εγκεφάλου και υψηλές δόσεις ή ισχυρά οπιοειδή όπως η φαιντανύλη μπορεί να οδηγήσουν σε θανατηφόρα αναπνευστική ανεπάρκεια. Ενώ το LSD δεν επηρεάζει άμεσα την αναπνοή, μπορεί να διαστρεβλώσει την αντίληψη και την κρίση, καλύπτοντας ενδεχομένως τα προειδοποιητικά σημάδια μιας επικείμενης υπερβολικής δόσης. Ένα άτομο υπό την επήρεια και των δύο ουσιών μπορεί να μην αναγνωρίσει ή να μην αντιδράσει στα επικίνδυνα επίπεδα καταστολής που προκαλούν τα οπιούχα, καθιστώντας την υπερβολική δόση πολύ πιο πιθανή.
Επιπλέον, επειδή το LSD μπορεί να προκαλέσει υπερκινητικότητα ή ανησυχία, αυτό μπορεί παραδόξως να καλύψει προσωρινά τις ηρεμιστικές επιδράσεις των οπιούχων, δίνοντας μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας πριν από μια ξαφνική συντριβή σε υπερβολική δόση.
Από ψυχολογική άποψη, οι παραισθησιογόνες ιδιότητες του LSD μπορούν να επηρεάσουν βαθιά τη διάθεση και τα πρότυπα σκέψης. Όταν συνδυάζεται με οπιούχα, η έντονη ευφορία από το οπιούχο μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες συναισθηματικές ή ακόμη και πνευματικές εμπειρίες. Ωστόσο, υπάρχει επίσης ο κίνδυνος συναισθηματικής απορρύθμισης, όπου οι διαχωριστικές ή παραισθησιογόνες επιδράσεις του LSD συνδυάζονται με το μούδιασμα που προκαλείται από τα οπιούχα, δημιουργώντας ακραίες συναισθηματικές διακυμάνσεις ή σύγχυση. Οι χρήστες μπορεί να αισθάνονται αποκομμένοι από την πραγματικότητα, να υποβάλλονται σε τρομακτικές ψευδαισθήσεις, επιδεινώνοντας το άγχος και τον πανικό.
Επιπλέον, η χρήση πολλαπλών ουσιών που περιλαμβάνουν αυτά τα ναρκωτικά συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης μακροπρόθεσμων προβλημάτων ψυχικής υγείας. Οι χρόνιοι χρήστες μπορεί να αναπτύξουν διαταραχή αντίληψης που επιμένει στα παραισθησιογόνα (HPPD) ή επίμονη ψύχωση, η οποία μπορεί να επιδεινωθεί από τα ψυχολογικά συμπτώματα στέρησης που σχετίζονται με τη χρήση οπιούχων.
Ο συνδυασμός του LSD με ενέσιμα οπιούχα ενισχύει έτσι τους κινδύνους και των δύο ναρκωτικών, δημιουργώντας ένα απρόβλεπτο μείγμα παραισθησιογόνου υπερδιέγερσης και καταστολής που προκαλείται από τα οπιοειδή, το οποίο αυξάνει δραματικά τον κίνδυνο υπερβολικής δόσης, κρίσεων ψυχικής υγείας και μακροπρόθεσμης βλάβης της εγκεφαλικής λειτουργίας.
Δεν έχουμε συναντήσει επιβεβαιωμένα δεδομένα σχετικά με οξείες και θανατηφόρες καταστάσεις που σχετίζονται με αυτόν τον συνδυασμό. Ταυτόχρονα, δεν υπάρχουν ενδείξεις για αξιόλογες θετικές ψυχαγωγικές επιδράσεις που θα μπορούσαν να καλύψουν τους κινδύνους αυτού του συνδυασμού.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, συνιστούμε να αντιμετωπίζετε αυτόν τον συνδυασμό με μεγάλη προσοχή.
Last edited by a moderator: