MAOI & ενέσιμα οπιούχα
Οι αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ) είναι μια κατηγορία φαρμάκων που διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη θεραπεία της κατάθλιψης μεταξύ άλλων διαταραχών.
Οι ΜΑΟΙ αναστέλλουν τη δραστηριότητα ενός ή και των δύο ενζύμων της μονοαμινοξειδάσης: της μονοαμινοξειδάσης Α (ΜΑΟ-Α) και της μονοαμινοξειδάσης Β (ΜΑΟ-Β). Αναστέλλοντας αυτά τα ένζυμα, οι ΜΑΟΙ εμποδίζουν τη διάσπαση των μονοαμινικών νευροδιαβιβαστών όπως η σεροτονίνη, η νορεπινεφρίνη και η ντοπαμίνη, οδηγώντας σε αύξηση των συγκεντρώσεών τους. Αυτή η αύξηση των επιπέδων των νευροδιαβιβαστών μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων ορισμένων διαταραχών, ιδίως της κατάθλιψης.
Αναστρέψιμοι αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης Α (RIMAs): Τα RIMAs είναι μια υποκατηγορία των ΜΑΟΙ που αναστέλλουν επιλεκτικά και αντιστρεπτά το ένζυμο ΜΑΟ-Α. Λόγω της αναστρέψιμης φύσης τους, θεωρούνται ασφαλέστεροι σε σενάρια υπερδοσολογίας με ένα φάρμακο σε σύγκριση με τις παλαιότερες, μη αναστρέψιμες ΜΑΟΙ. Χρησιμοποιούνται κλινικά στη θεραπεία της κατάθλιψης και της δυσθυμίας.
Τα ενέσιμα οπιούχα είναι μια κατηγορία φαρμάκων που προέρχονται από το φυτό της οπιούχου παπαρούνας. Χρησιμοποιούνται κυρίως για τη διαχείριση του πόνου. Τα οπιούχα συνδέονται κυρίως με τους mu-οπιοειδείς υποδοχείς στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η δέσμευση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της απελευθέρωσης νευροδιαβιβαστών όπως η ουσία Ρ, η οποία εμπλέκεται στη μετάδοση του πόνου. Τα οπιούχα επηρεάζουν επίσης τα κέντρα ανταμοιβής στον εγκέφαλο, οδηγώντας σε αισθήματα ευφορίας. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουν τεράστιες δυνατότητες ψυχαγωγικής χρήσης.
Τύποι ενέσιμων οπιούχων:
- Μορφίνη: Ένα από τα παλαιότερα και πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ενέσιμα οπιούχα.
- Φεντανύλη: Ένα συνθετικό οπιοειδές που είναι πολλές φορές πιο ισχυρό από τη μορφίνη. Χρησιμοποιείται σε χειρουργικές επεμβάσεις και για την αντιμετώπιση του πόνου σε καρκινοπαθείς.
- Υδρομορφόνη (Dilaudid): Ένα άλλο συνθετικό οπιοειδές που είναι πιο ισχυρό από τη μορφίνη. Χρησιμοποιείται για μέτριο έως σοβαρό πόνο.
- Μεπεριδίνη (Demerol): Χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά στις μέρες μας λόγω των παρενεργειών της, αλλά αποτελεί επιλογή για τη βραχυπρόθεσμη αντιμετώπιση του πόνου.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ των ΜΑΟΙ και των ενέσιμων οπιούχων είναι πολύπλοκη και μπορεί να έχει σημαντικές κλινικές επιπτώσεις. Το σώμα διαθέτει περίπλοκους μηχανισμούς για τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης και τα φάρμακα μπορούν να παρεμβαίνουν σε αυτούς τους μηχανισμούς σε διάφορα σημεία. Ένα φάρμακο που δρα σε ένα σημείο μπορεί να ενισχυθεί από ένα άλλο φάρμακο που μπλοκάρει ένα αντισταθμιστικό αντανακλαστικό, το οποίο διαφορετικά θα ελαχιστοποιούσε την επίδραση του πρώτου φαρμάκου. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν συνδυάζονται φάρμακα που επηρεάζουν τη συμπαθητική εκφορητική αγγειοκινητική οδό, όπως οι ΜΑΟΙ.
Οι ΜΑΟΙ μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την ευαισθησία στις πιεστικές αμίνες. Οι πιεστικές αμίνες που δρουν έμμεσα απελευθερώνοντας νοραδρεναλίνη μπορεί να είναι αναποτελεσματικές παρουσία φαρμάκων που εξαντλούν ή μονώνουν τα αποθέματα του διαβιβαστή στις αδρενεργικές νευρικές απολήξεις.
Ένας από τους σημαντικότερους κινδύνους του συνδυασμού ΜΑΟΙ με ορισμένα άλλα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων οπιούχων, είναι ο κίνδυνος υπερτασικής κρίσης. Πρόκειται για μια ξαφνική και σοβαρή αύξηση της αρτηριακής πίεσης που μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή.
Τόσο οι ΜΑΟΙ όσο και ορισμένα οπιούχα μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα σεροτονίνης. Όταν συνδυάζονται, υπάρχει κίνδυνος συνδρόμου σεροτονίνης, μιας δυνητικά απειλητικής για τη ζωή κατάστασης που χαρακτηρίζεται από διέγερση, παραισθήσεις, ταχυκαρδία, πυρετό, μυϊκή δυσκαμψία και άλλα συμπτώματα.
Τα οπιούχα μπορεί να προκαλέσουν αναπνευστική καταστολή, δηλαδή επιβράδυνση ή διακοπή της αναπνοής. Ο συνδυασμός τους με άλλα φάρμακα που καταθλίβουν το κεντρικό νευρικό σύστημα, όπως οι ΜΑΟΙ, μπορεί να αυξήσει αυτόν τον κίνδυνο.
Ο συνδυασμός ΜΑΟΙ με συγκεκριμένα οπιοειδή έχει κατά καιρούς οδηγήσει σε σοβαρές και μερικές φορές θανατηφόρες παρενέργειες. Φαίνεται να προκύπτουν δύο διαφορετικές αλληλεπιδράσεις: μία που διεγείρει και μία άλλη που καταθλίβει. Τα σημάδια της διεγερτικής αντίδρασης μπορεί να περιλαμβάνουν ανησυχία, ημικρανίες, εφίδρωση, αυξημένη θερμοκρασία σώματος, κοκκίνισμα του δέρματος, ρίγη, μυϊκούς σπασμούς, δυσκαμψία, τρέμουλο, χαλαρά κόπρανα, υψηλή αρτηριακή πίεση, γρήγορο καρδιακό ρυθμό, σπασμούς και απώλεια αισθήσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτό έχει οδηγήσει σε θανάτους.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα, συνιστούμε να αποφεύγετε αυτόν τον συνδυασμό υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Last edited by a moderator: