MAOIs και SSRIs
Οι MAOIs είναι για τους αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης.
Και SSRIs είναι για τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης.
Οι πιο δημοφιλείς εκπρόσωποι και των δύο αυτών κατηγοριών ουσιών είναι τα αντικαταθλιπτικά.
MAOIs: Μοκλοβεμίδη, φαινελζίνη, τρανυλκυπρομίνη, σελεγκιλίνη.
SSRIs: Citalopram, Escitalopram, Fluoxetine, Fluvoxamine, Paroxetine, Sertraline.
Ο συνδυασμός ΜΑΟΙ και SSRIs μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτη συνέργεια της δράσης τους και στην ανάπτυξη συνδρόμου σεροτονίνης.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι ΜΑΟΙ καταστρέφουν τη μονοαμινοξειδάση, ένα ένζυμο απαραίτητο για την καταστροφή της σεροτονίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών. Και οι SSRI είναι γνωστό ότι συμβάλλουν στη συσσώρευση των ίδιων αυτών διαβιβαστών. Χωρίς τη μονοαμινοξειδάση, το σώμα δεν μπορεί να αποβάλει την περίσσεια τους, επιτρέποντάς τους να συσσωρεύονται σε πολύ επικίνδυνα επίπεδα.
Και ακριβώς εξαιτίας αυτής της αμφίδρομης αύξησης των επιπέδων των μονοαμινών, και ιδίως της σεροτονίνης, με συνδυασμό ΜΑΟΙ και SSRI, θα αναπτυχθεί σε σοβαρή μορφή το σύνδρομο σεροτονίνης.
Το σύνδρομο θα εκδηλωθεί με σημαντική αύξηση της πίεσης και επιτάχυνση του παλμού. Στο φόντο του οποίου θα εμφανιστεί μανιακή κατάσταση με αγώνες σκέψης, επιταχυνόμενη συγκεχυμένη ομιλία, πρόσωπο που μοιάζει με μάσκα, αυξημένη εφίδρωση, διαταραχές ύπνου, υπερκινητικότητα με μυϊκό υπερτονισμό και ακαμψία (ιδίως στα πόδια). Λιγότερο συχνά - σπασμωδικές κρίσεις, σύγχυση και αποπροσανατολισμός.
Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος θα είναι η υπερθερμία. Η θερμοκρασία μπορεί να ανέβει ξαφνικά σε πάνω από 41 °C. Εξαιτίας αυτού, αναπτύσσονται γρήγορα καρδιαγγειακές διαταραχές, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν στο θάνατο. Αυτή η παραλλαγή του συνδρόμου σεροτονίνης ονομάζεται επίσης κακοήθης.
Με την ανάπτυξη μιας κατάστασης που μοιάζει με το σύνδρομο σεροτονίνης, ειδικά αν είναι γνωστό ότι το άτομο έχει πάρει ή παίρνει σεροτονινεργικά φάρμακα, θα πρέπει να κληθεί αμέσως ασθενοφόρο.
Η πρόγνωση για ανάρρωση σε νοσοκομειακό περιβάλλον είναι γενικά καλή, εάν το σύνδρομο σεροτονίνης διαγνωστεί σωστά και γρήγορα. Η θεραπεία συνίσταται στη διακοπή τυχόν σεροτονινεργικών φαρμάκων και στην παροχή υποστηρικτικής φροντίδας για τον έλεγχο της διέγερσης και της υπερθερμίας, συνήθως με βενζοδιαζεπίνες.
Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν εντός 1 εβδομάδας από τη διακοπή του φαρμάκου που προκάλεσε το σύνδρομο σεροτονίνης. Πολλές περιπτώσεις της διαταραχής υποχωρούν εντός 24 έως 72 ωρών μετά την έναρξη της θεραπείας και τη διακοπή των σεροτονινεργικών παραγόντων. Ωστόσο, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με φάρμακα με μεγάλο χρόνο ημιζωής, ενεργούς μεταβολίτες ή παρατεταμένη διάρκεια δράσης, τα συμπτώματα μπορεί να επιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μερικά παραδείγματα των διαλειμμάτων που συνιστάται να τηρούνται κατά την αλλαγή ενός αντικαταθλιπτικού από τη μία ομάδα στην άλλη:
α) Μετά την κατάργηση της φλουοξετίνης πριν από το διορισμό ενός μη αναστρέψιμου ΜΑΟΙ, είναι απαραίτητο να διατηρηθεί ένα κενό 5-8 εβδομάδων.
β) Μετά την κατάργηση της σιταλοπράμης ή της φλουβοξαμίνης, πρέπει να υπάρχει ένα διάλειμμα τουλάχιστον 1 εβδομάδας πριν από τον διορισμό ενός ΜΑΟΙ,
γ) Μετά την κατάργηση της παροξετίνης ή της σερτραλίνης - τουλάχιστον 2 εβδομάδες.
δ) Κατά τη μετάβαση από μη αναστρέψιμες ΜΑΟΙ σε SSRI, πρέπει να διατηρείται ένα διάλειμμα 4 εβδομάδων. Υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά το νόημα είναι σαφές.
Ωστόσο, είναι δυνατός ο ταυτόχρονος συνδυασμός οποιασδήποτε από αυτές τις ουσίες. Αλλά μόνο με συνταγή γιατρού και με μεγάλη πιθανότητα σε νοσοκομειακό περιβάλλον.
Εάν λαμβάνετε κάποιο από τα φάρμακα αυτών των φαρμακολογικών ομάδων, να είστε προσεκτικοί με κάθε συνδυασμό ουσιών που αυξάνουν τα επίπεδα σεροτονίνης.
Το διατροφικό ζήτημα σε σχέση με τις ΜΑΟΙ αποτελεί αντικείμενο ξεχωριστής συζήτησης.
Last edited by a moderator:
