1. Κονιορτοποιήστε τα κομμένα χόρτα όσο περισσότερο μπορείτε. Πρέπει να το κάνετε αυτό για να σπάσετε την κυτταρική δομή του φυτού. Ένας καλός τρόπος είναι να βάλετε το φυτικό υλικό στην κατάψυξη κατά τη διάρκεια της νύχτας, να το αφαιρέσετε την επόμενη ημέρα, να το ξεπαγώσετε, να το βάλετε ξανά στην κατάψυξη, να το αφαιρέσετε και να το ξεπαγώσετε ξανά. Μετά από δύο ή τρεις τέτοιους κύκλους θα είναι συνήθως πολτοποιημένο και θα ψιλοκόβεται εύκολα στο μπλέντερ. Τοποθετήστε τη φάλαγγα στο μπλέντερ όταν είναι παγωμένη και το μπλέντερ θα την ψιλοκόψει ευκολότερα.
2. Στη συνέχεια, προσθέστε αρκετό νερό στη φαλλίδα ώστε να γίνει μια χυτή σούπα.
3. Τώρα πρέπει να προσθέσετε ένα οξύ. Αρκετά ώστε να μειώσετε το PH σε περίπου 5. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λευκό ξύδι, χυμό λεμονιού ή οξικό οξύ. Ελέγξτε το PH με χαρτί PH, που συνήθως πωλείται στα περισσότερα φαρμακεία. Το οξύ αντιδρά με τα αλκαλοειδή στο φυτικό υλικό και τα μετατρέπει σε άλας. Ένας καλός τρόπος για να διευκολύνετε αυτή την αντίδραση είναι να σιγοβράσετε την οξινισμένη σούπα σε μια αργή κουζίνα όλη τη νύχτα- αφήστε το καπάκι ανοιχτό, καθώς δεν θέλουμε να εξατμιστεί υγρό.
4. Σουρώνουμε τη φυτική ύλη μέσω τυρομάντιλου και στη συνέχεια μέσω χάρτινου φίλτρου καφέ. Ο όγκος των ακατέργαστων υλικών μπορεί τώρα να απορριφθεί, διότι τα αλκαλοειδή που αναζητούμε έχουν μεταναστεύσει στο υδατικό διάλυμα.
5. Προσθέστε ένα μικρό ποσοστό ενός διαλύτη απολίπανσης, όπως χλωριούχο μεθυλένιο, αιθέρα, χλωροφόρμιο ή νάφθα. Η νάφθα είναι εύκολα διαθέσιμη με τη μορφή καυσίμου Coleman ή υγρού αναπτήρα. Ο λόγος που κάνουμε αυτή τη διαδικασία είναι για να απομακρύνουμε τα έλαια και τα λίπη που βρίσκονται στο διάλυμα - θα μεταναστεύσουν στον διαλύτη. Ανακινήστε το μείγμα και αφήστε το στην άκρη για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να διαχωριστεί σε δύο στρώματα, το ένα υδατικό και το άλλο διαλύτη. Αν έχετε φτιάξει ποτέ ντρέσινγκ σαλάτας με ξύδι και λάδι, τότε έχετε δει να γίνεται αυτό.
6. Ένα διαχωριστικό χωνί είναι χρήσιμο για την επόμενη αυτή εργασία. Πρόκειται για ένα απλό εργαστηριακό εργαλείο που αποτελείται από ένα κωνικό γυάλινο δοχείο με μια βρύση στο κάτω μέρος και ένα πώμα στο πάνω μέρος. Τα δύο υγρά χύνονται στο επάνω μέρος (η βρύση στο κάτω μέρος είναι φυσικά κλειστή)- Το δοχείο φελλώνεται και ανακινείται για να αναμειχθεί το περιεχόμενό του. Στη συνέχεια αφήνεται στην άκρη μέχρι τα υγρά να διαχωριστούν σε 2 στρώματα. Στη συνέχεια ανοίγεται μια βρύση για να επιτραπεί η αποστράγγιση του κάτω στρώματος σε ένα δοχείο. Λίγο πριν το κατερχόμενο ανώτερο κλάσμα φτάσει στη βρύση, κλείνει. Μπορείτε επίσης να κάνετε την παραπάνω διαδικασία διαχωρισμού με μια γαλοπούλα
Απορρίψτε τον διαλύτη (μαζί με τα ανεπιθύμητα έλαια και λίπη) και τώρα το εναπομείναν υδατικό διάλυμα περιέχει τα αλκαλοειδή.
7. Το επόμενο βήμα είναι να προσθέσουμε μια βάση στο διάλυμά μας. Μία που χρησιμοποιείται συχνά σε τύπους εκχύλισης είναι το υδροξείδιο του αμμωνίου, ένα υγρό. Εάν αυτό δεν είναι διαθέσιμο, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με κανονικούς κρυστάλλους αλισίβα. Αυτό πωλείται ως καθαριστικό αποχέτευσης και ονομάζεται επίσης υδροξείδιο του νατρίου. Διαλύστε το σε νερό σε υψηλή συγκέντρωση. Αυτό το υγρό προστίθεται σε μικρές αυξήσεις στο υδατικό διάλυμα, ανακινώντας το μείγμα κάθε φορά και στη συνέχεια δοκιμάζοντάς το, μέχρι τελικά το pH να φτάσει το 9 ή το 10. Να είστε υπομονετικοί. Συνήθως χρειάζεται αρκετός χρόνος για να φτάσουμε στο σωστό αποτέλεσμα. Τώρα έχετε "αποσυνδέσει" το άλας και έχετε μετατρέψει τα αλκαλοειδή στην ελεύθερη μορφή τους. Τώρα δεν είναι πλέον άλας, και ως εκ τούτου δεν είναι πλέον διαλυτά στο νερό... Έτσι τώρα είναι προσβάσιμα για εκχύλιση με έναν από τους οργανικούς διαλύτες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η χρήση καυσίμου εκκίνησης coleman είναι η καλύτερη και εύκολη στην απόκτηση.
8. Μια αναλογία 10 τοις εκατό του υδατικού διαλύματος θα πρέπει να είναι αρκετός διαλύτης για κάθε εκχύλιση. Ο ευκολότερος τρόπος για να το εκτιμήσετε αυτό είναι να απεικονίσετε πού βρίσκεται η γραμμή του 10% στο δοχείο του υδατικού διαλύματος, στη συνέχεια προσθέστε αυτή την ποσότητα διαλύτη στο σύνολο, αυξάνοντας τον όγκο στο 110% (Δεν είναι απαραίτητη μια εξαιρετικά ακριβής μέτρηση) Το δοχείο πρέπει να διατηρείται ερμητικά κλειστό ώστε να μην εξατμίζεται ο διαλύτης από το διάλυμα.
9. Γίνονται τέσσερις εκχυλίσεις για να βεβαιωθείτε ότι έχουν απομακρυνθεί όλα τα αλκαλοειδή. Αυτές γίνονται σε ένα 24ωρο και στη συνέχεια σε τρία εβδομαδιαία διαστήματα. Το στρώμα του διαλύτη θα πάρει σύντομα μια πιο σκούρα απόχρωση, συνήθως κιτρινωπή ή κοκκινωπή-καφέ. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία αλκαλοειδών καθώς αυτά μετακινούνται αργά από το υδατικό διάλυμα. Θα χρειαστεί σχεδόν ένας μήνας για να πάρουμε τα περισσότερα από αυτά, και το μείγμα πρέπει να ανακινείται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα για να εξασφαλιστεί ότι όλα τα μόρια των αλκαλοειδών έρχονται σε επαφή με τον διαλύτη. Σε κάθε εβδομαδιαία εκχύλιση διαχωρίστε το προσεκτικά από το υδατικό διάλυμα με μία από τις μεθόδους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Αποθηκεύστε αυτά τα κλάσματα του διαλύτη και συνδυάστε τα σε ένα δοχείο. κάθε φορά προσθέστε φρέσκο διαλύτη στο υδατικό διάλυμα μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά εκχύλισης.
10. Το τελευταίο βήμα είναι να ρίξετε τα συνδυασμένα κλάσματα διαλύτη σε ένα ρηχό σκεύος ή ταψί και να τα αφήσετε όλα να εξατμιστούν σε ανοιχτό χώρο χωρίς φλόγα ή σπινθήρες. Το υπόλειμμα που απομένει μετά την εξάτμιση περιέχει τα αλκαλοειδή και μπορεί να τοποθετηθεί σε κάψουλες ζελατίνης. Εάν είναι υπερβολικά κολλώδες, μπορεί κανείς να προσθέσει μικρές ποσότητες κοινού αλευριού στο κόμμι μέχρι να πήξει.
2. Στη συνέχεια, προσθέστε αρκετό νερό στη φαλλίδα ώστε να γίνει μια χυτή σούπα.
3. Τώρα πρέπει να προσθέσετε ένα οξύ. Αρκετά ώστε να μειώσετε το PH σε περίπου 5. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λευκό ξύδι, χυμό λεμονιού ή οξικό οξύ. Ελέγξτε το PH με χαρτί PH, που συνήθως πωλείται στα περισσότερα φαρμακεία. Το οξύ αντιδρά με τα αλκαλοειδή στο φυτικό υλικό και τα μετατρέπει σε άλας. Ένας καλός τρόπος για να διευκολύνετε αυτή την αντίδραση είναι να σιγοβράσετε την οξινισμένη σούπα σε μια αργή κουζίνα όλη τη νύχτα- αφήστε το καπάκι ανοιχτό, καθώς δεν θέλουμε να εξατμιστεί υγρό.
4. Σουρώνουμε τη φυτική ύλη μέσω τυρομάντιλου και στη συνέχεια μέσω χάρτινου φίλτρου καφέ. Ο όγκος των ακατέργαστων υλικών μπορεί τώρα να απορριφθεί, διότι τα αλκαλοειδή που αναζητούμε έχουν μεταναστεύσει στο υδατικό διάλυμα.
5. Προσθέστε ένα μικρό ποσοστό ενός διαλύτη απολίπανσης, όπως χλωριούχο μεθυλένιο, αιθέρα, χλωροφόρμιο ή νάφθα. Η νάφθα είναι εύκολα διαθέσιμη με τη μορφή καυσίμου Coleman ή υγρού αναπτήρα. Ο λόγος που κάνουμε αυτή τη διαδικασία είναι για να απομακρύνουμε τα έλαια και τα λίπη που βρίσκονται στο διάλυμα - θα μεταναστεύσουν στον διαλύτη. Ανακινήστε το μείγμα και αφήστε το στην άκρη για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να διαχωριστεί σε δύο στρώματα, το ένα υδατικό και το άλλο διαλύτη. Αν έχετε φτιάξει ποτέ ντρέσινγκ σαλάτας με ξύδι και λάδι, τότε έχετε δει να γίνεται αυτό.
6. Ένα διαχωριστικό χωνί είναι χρήσιμο για την επόμενη αυτή εργασία. Πρόκειται για ένα απλό εργαστηριακό εργαλείο που αποτελείται από ένα κωνικό γυάλινο δοχείο με μια βρύση στο κάτω μέρος και ένα πώμα στο πάνω μέρος. Τα δύο υγρά χύνονται στο επάνω μέρος (η βρύση στο κάτω μέρος είναι φυσικά κλειστή)- Το δοχείο φελλώνεται και ανακινείται για να αναμειχθεί το περιεχόμενό του. Στη συνέχεια αφήνεται στην άκρη μέχρι τα υγρά να διαχωριστούν σε 2 στρώματα. Στη συνέχεια ανοίγεται μια βρύση για να επιτραπεί η αποστράγγιση του κάτω στρώματος σε ένα δοχείο. Λίγο πριν το κατερχόμενο ανώτερο κλάσμα φτάσει στη βρύση, κλείνει. Μπορείτε επίσης να κάνετε την παραπάνω διαδικασία διαχωρισμού με μια γαλοπούλα
Απορρίψτε τον διαλύτη (μαζί με τα ανεπιθύμητα έλαια και λίπη) και τώρα το εναπομείναν υδατικό διάλυμα περιέχει τα αλκαλοειδή.7. Το επόμενο βήμα είναι να προσθέσουμε μια βάση στο διάλυμά μας. Μία που χρησιμοποιείται συχνά σε τύπους εκχύλισης είναι το υδροξείδιο του αμμωνίου, ένα υγρό. Εάν αυτό δεν είναι διαθέσιμο, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με κανονικούς κρυστάλλους αλισίβα. Αυτό πωλείται ως καθαριστικό αποχέτευσης και ονομάζεται επίσης υδροξείδιο του νατρίου. Διαλύστε το σε νερό σε υψηλή συγκέντρωση. Αυτό το υγρό προστίθεται σε μικρές αυξήσεις στο υδατικό διάλυμα, ανακινώντας το μείγμα κάθε φορά και στη συνέχεια δοκιμάζοντάς το, μέχρι τελικά το pH να φτάσει το 9 ή το 10. Να είστε υπομονετικοί. Συνήθως χρειάζεται αρκετός χρόνος για να φτάσουμε στο σωστό αποτέλεσμα. Τώρα έχετε "αποσυνδέσει" το άλας και έχετε μετατρέψει τα αλκαλοειδή στην ελεύθερη μορφή τους. Τώρα δεν είναι πλέον άλας, και ως εκ τούτου δεν είναι πλέον διαλυτά στο νερό... Έτσι τώρα είναι προσβάσιμα για εκχύλιση με έναν από τους οργανικούς διαλύτες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Η χρήση καυσίμου εκκίνησης coleman είναι η καλύτερη και εύκολη στην απόκτηση.
8. Μια αναλογία 10 τοις εκατό του υδατικού διαλύματος θα πρέπει να είναι αρκετός διαλύτης για κάθε εκχύλιση. Ο ευκολότερος τρόπος για να το εκτιμήσετε αυτό είναι να απεικονίσετε πού βρίσκεται η γραμμή του 10% στο δοχείο του υδατικού διαλύματος, στη συνέχεια προσθέστε αυτή την ποσότητα διαλύτη στο σύνολο, αυξάνοντας τον όγκο στο 110% (Δεν είναι απαραίτητη μια εξαιρετικά ακριβής μέτρηση) Το δοχείο πρέπει να διατηρείται ερμητικά κλειστό ώστε να μην εξατμίζεται ο διαλύτης από το διάλυμα.
9. Γίνονται τέσσερις εκχυλίσεις για να βεβαιωθείτε ότι έχουν απομακρυνθεί όλα τα αλκαλοειδή. Αυτές γίνονται σε ένα 24ωρο και στη συνέχεια σε τρία εβδομαδιαία διαστήματα. Το στρώμα του διαλύτη θα πάρει σύντομα μια πιο σκούρα απόχρωση, συνήθως κιτρινωπή ή κοκκινωπή-καφέ. Αυτό υποδηλώνει την παρουσία αλκαλοειδών καθώς αυτά μετακινούνται αργά από το υδατικό διάλυμα. Θα χρειαστεί σχεδόν ένας μήνας για να πάρουμε τα περισσότερα από αυτά, και το μείγμα πρέπει να ανακινείται τουλάχιστον δύο φορές την ημέρα για να εξασφαλιστεί ότι όλα τα μόρια των αλκαλοειδών έρχονται σε επαφή με τον διαλύτη. Σε κάθε εβδομαδιαία εκχύλιση διαχωρίστε το προσεκτικά από το υδατικό διάλυμα με μία από τις μεθόδους που αναφέρθηκαν παραπάνω. Αποθηκεύστε αυτά τα κλάσματα του διαλύτη και συνδυάστε τα σε ένα δοχείο. κάθε φορά προσθέστε φρέσκο διαλύτη στο υδατικό διάλυμα μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά εκχύλισης.
10. Το τελευταίο βήμα είναι να ρίξετε τα συνδυασμένα κλάσματα διαλύτη σε ένα ρηχό σκεύος ή ταψί και να τα αφήσετε όλα να εξατμιστούν σε ανοιχτό χώρο χωρίς φλόγα ή σπινθήρες. Το υπόλειμμα που απομένει μετά την εξάτμιση περιέχει τα αλκαλοειδή και μπορεί να τοποθετηθεί σε κάψουλες ζελατίνης. Εάν είναι υπερβολικά κολλώδες, μπορεί κανείς να προσθέσει μικρές ποσότητες κοινού αλευριού στο κόμμι μέχρι να πήξει.
