Ένας από τους σημαντικότερους μεσολαβητές του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι μια ουσία που ονομάζεται ντοπαμίνη. Η ντοπαμίνη είναι γνωστή εδώ και πολύ καιρό, κάπου από τα μέσα του ΧΧ αιώνα. Πρόκειται για μια ένωση που σχετίζεται ειδικά κυρίως με τον εγκέφαλο σε σύγκριση με την ακετυλοχολίνη και τη νορ-επινεφρίνη, οι οποίες είναι πιο δραστικές στο περιφερικό νευρικό σύστημα.
Η ντοπαμίνη σχηματίζεται στους νευρώνες μας ως αποτέλεσμα μιας απλής αλυσίδας χημικών αντιδράσεων, η οποία προέρχεται από το αμινοξύ - τυροσίνη. Στη συνέχεια, η τυροσίνη μετατρέπεται σε ένα μόριο που ονομάζεται L-DOPA και ήδη το L-DOPA γίνεται ντοπαμίνη. Επιπλέον, η L-DOPA σε αυτή την αλυσίδα είναι πρόδρομος της ντοπαμίνης, γεγονός που καθορίζει περαιτέρω τη χρήση του μορίου L-DOPA ως ιατρικό φάρμακο. Η ντοπαμίνη είναι κρίσιμη για το κεντρικό νευρικό σύστημα και οι νευρώνες της ντοπαμίνης βρίσκονται σε τρεις ζώνες: πρόκειται για τον υποθάλαμο και δύο περιοχές του μέσου εγκεφάλου: την substantia nigra και την κοιλιακή τμηματική περιοχή. Στον υποθάλαμο, οι νευρώνες της ντοπαμίνης έχουν μάλλον κοντούς άξονες, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως με ενδοϋποθαλαμικά προβλήματα και επηρεάζουν την απελευθέρωση ορισμένων ορμονών ή τα κέντρα ορισμένων αναγκών και εμπλέκονται στη ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος - πρόκειται για αρκετά τοπικές λειτουργίες, αλλά σημαντικές. Για παράδειγμα, στον υποθάλαμο, η ντοπαμίνη μπορεί να μειώσει τα κίνητρα για φαγητό, να αυξήσει την επιθετικότητα ή να αυξήσει τη λίμπιντο, οπότε πρόκειται για τοπικές, αλλά σημαντικές λειτουργίες.
Οι πιο διάσημοι είναι εκείνοι οι νευρώνες ντοπαμίνης που βρίσκονται ακριβώς στην substantia nigra και στην κοιλιακή τμηματική περιοχή. Η substantia nigra ονομάστηκε έτσι επειδή αυτή η περιοχή του εγκεφάλου έχει σκούρο χρώμα: οι νευρώνες εκεί περιέχουν μια ορισμένη ποσότητα μελανίνης, μιας σκούρας χρωστικής ουσίας. Οι άξονες αυτών των κυττάρων ανεβαίνουν προς τα εγκεφαλικά ημισφαίρια και καταλήγουν κυρίως στα βασικά γάγγλια. Αυτό το μπλοκ του συστήματος ντοπαμίνης σχετίζεται με τη ρύθμιση της κινητικής δραστηριότητας - το πόση ντοπαμίνη εκκρίνει η substantia nigra εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο ένα άτομο είναι σωματικά ενεργό, κινητικό, του αρέσει να κινείται, κινείται πρόθυμα. Οι άνθρωποι με ενεργή μαύρη ουσία χαίρονται να αθλούνται, να χορεύουν και γενικά να κινούνται στο χώρο. Οι άνθρωποι των οποίων η substantia nigra δεν είναι πολύ ενεργή (και αυτό εξαρτάται κυρίως από τα γονίδια) είναι κινητικά πιο τεμπέληδες και δεν παίρνουν τόση ευχαρίστηση από την άσκηση, αλλά παίρνουν ευχαρίστηση από κάτι άλλο: από το φαγητό ή την καινοτομία. Οι γύρω τους τους αντιλαμβάνονται ως τεμπέληδες, πράγμα που δεν είναι σωστό, διότι πρόκειται απλώς για ένα χαρακτηριστικό του συστήματος ντοπαμίνης.
Οι άξονες της substantia nigra στα εγκεφαλικά ημισφαίρια περνούν στα βασικά γάγγλια. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη περιοχή που βρίσκεται στο βάθος των εγκεφαλικών ημισφαιρίων. Όταν μιλάμε για τα εγκεφαλικά ημισφαίρια, θυμόμαστε πρώτα απ' όλα τον φλοιό, μια ζώνη που βρίσκεται στην επιφάνεια των ημισφαιρίων και περιέχει έναν τεράστιο αριθμό νευρικών κυττάρων με ποικίλες λειτουργίες. Αλλά στο βάθος των εγκεφαλικών ημισφαιρίων υπάρχουν μεγάλες ομάδες νευρώνων, οι οποίες κάποτε ονομάζονταν βασικά γάγγλια. Και υπάρχει μια μάζα από ανατομικές δομές.
- Τοραβδωτό σώμα.
- Globus pallidus.
- Claustrum.
- Putamen.
Περίπου το 80% των νευρώνων των βασικών γαγγλίων αυτής της ομάδας δομών ασχολούνται με την κίνηση. Η δραστηριότητα αυτών των νευρώνων είναι αυτή που επηρεάζεται από την substantia nigra. Το υπόλοιπο 20% των βασικών γαγγλίων είναι μέρος ενός διαφορετικού συστήματος που σχετίζεται με τις ανάγκες, τα κίνητρα και τα συναισθήματα.
Η περιοχή που ασχολείται με την κίνηση και σχετίζεται με την substantia nigra είναι συχνά επιρρεπής σε μια πολύ χαρακτηριστική ασθένεια που ονομάζεται παρκινσονισμός (νόσος του Πάρκινσον). Το πρόβλημα είναι ότι οι νευρώνες της substantia nigra αποδείχθηκε ότι είναι πολύ "ευαίσθητοι", δηλαδή μεταξύ των πολλών νευρώνων του εγκεφάλου μας, τα κύτταρα της substantia nigra είναι πιο ευαίσθητα στον νευρικό εκφυλισμό. Ορισμένοι νευρώνες στην περιοχή αυτή συσσωρεύουν παθολογικά ανώμαλες πρωτεΐνες στο κυτταρόπλασμά τους (ονομάζονται παρκίνες) και αρχίζουν να αποτυγχάνουν με την ηλικία. Καθώς η substantia nigra αισθάνεται όλο και χειρότερα, η ροή της ντοπαμίνης προς τα βασικά γάγγλια γίνεται όλο και μικρότερη και για αρκετό καιρό τα βασικά γάγγλια το καταπολεμούν με επιτυχία, κυρίως αυξάνοντας τον αριθμό των υποδοχέων ντοπαμίνης.
Όταν δεν υπάρχει πλέον αρκετός πόρος και αρχίζουν να εμφανίζονται τα παρκινσονικά συμπτώματα: εμφανίζεται τρέμουλο των χεριών (τρόμος), μυϊκή ένταση (ακαμψία), δυσκολεύεται το άτομο να ξεκινήσει κινήσεις (ακινησία). Πρόκειται για μια μάλλον σοβαρή κινητική διαταραχή που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε. Το κύριο φάρμακο που βοηθάει είναι το L-DOPA, μια πρόδρομη ουσία της ντοπαμίνης. Η ουσία αυτή μπορεί να χορηγηθεί με τη μορφή δισκίων σε άτομο με παρκινσονισμό για μεγάλο χρονικό διάστημα και να σταματήσει αυτή τη συμπτωματολογία, αλλά δυστυχώς, η εισαγωγή της ουσίας αυτής δεν σταματά τον νευροεκφυλισμό, οπότε η δόση πρέπει να αυξάνεται συνεχώς για δέκα, δεκαπέντε, μερικές φορές ακόμη και είκοσι χρόνια.
Η δεύτερη περιοχή είναι η τμηματική περιοχή. Οι άξονες αυτής της ζώνης πηγαίνουν στον εγκεφαλικό φλοιό και σε εκείνο το τμήμα των βασικών γαγγλίων που ασχολείται μόνο με τις ανάγκες, τα κίνητρα και τα συναισθήματα. Η ντοπαμίνη, που παράγεται από τους νευρώνες της τεγmental zone, στον εγκεφαλικό φλοιό, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ταχύτητα επεξεργασίας των πληροφοριών και την ταχύτητα της σκέψης μας. Εάν υπάρχει πολλή ντοπαμίνη σε αυτό το σύστημα και η τεγμεντατική περιοχή είναι αρκετά ενεργή, τότε βλέπουμε ότι οι διεργασίες των πληροφοριών γίνονται γρήγορα και ένα άτομο έχει γρήγορο εγκέφαλο. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να ασχοληθούν με μεγάλη επιτυχία με τα μαθηματικά, τον προγραμματισμό και γενικά με επαγγέλματα που σχετίζονται με την αφηρημένη σκέψη. Επιπλέον, αυτό το ίδιο μπλοκ μας δίνει θετικά συναισθήματα που σχετίζονται με την καινοτομία. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό στοιχείο της νοητικής μας ζωής, επειδή ο εγκέφαλός μας είναι πολύ περίεργος και η απόκτηση νέων πληροφοριών είναι βιολογικά πολύ σημαντική: πρέπει να γνωρίζουμε τι αλλάζει στον κόσμο γύρω μας, να εντοπίζουμε και να αναλύουμε γρήγορα αυτές τις αλλαγές. Για ένα άτομο που ασχολείται με την επιστήμη ή την τέχνη, αυτό είναι το πιο σημαντικό συστατικό της ψυχικής ζωής, διότι το να συνθέτεις ή να ανακαλύπτεις κάτι είναι απλά υπέροχο. Αποδεικνύεται ότι η ντοπαμίνη συνδέεται με θετικά συναισθήματα που συσχετίζονται με την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, το χιούμορ. Αν γελάτε, είναι και η απελευθέρωση ντοπαμίνης.
Δυστυχώς, ούτε αυτό το σύστημα μπορεί να λειτουργεί πολύ καλά. Αν λειτουργεί άσχημα για κάποιο λόγο (κυρίως γενετικό), τότε το άτομο στερείται θετικών συναισθημάτων που σχετίζονται με την καινοτομία, και αυτό μπορεί να είναι ένα από τα συστατικά της κατάθλιψης. Αν αυτό το σύστημα λειτουργεί πολύ σκληρά, τότε η σκέψη μπορεί να γίνει υπερβολικά γρήγορη, συσπαστική. Το άτομο δεν μπορεί να συγκεντρωθεί και να σκεφτεί την ίδια σκέψη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα συστήματα αισθητήρων αρχίζουν να παράγουν σήματα σε μια στιγμή που δεν υπάρχουν πραγματικά ερεθίσματα. Όλα αυτά οδηγούν σε συμπτώματα, τα οποία ονομάζονται σχιζοφρένεια. Δυστυχώς, η σχιζοφρένεια είναι μια πολύ συχνή ασθένεια: από 0,5 έως 1% του πληθυσμού πάσχει από αυτή τη νόσο. Στην περίπτωση αυτή, χρειάζονται φάρμακα που αποδυναμώνουν τη δραστηριότητα του συστήματος ντοπαμίνης από την ομάδα των νευροληπτικών, τα οποία είναι αποκλειστές των υποδοχέων της ντοπαμίνης.
Η ντοπαμίνη έχει αρκετούς υποδοχείς, αλλά σας επιτρέπει να διακρίνετε πέντε κύριους τύπους. Αν εξετάσουμε διάφορα μέρη του εγκεφάλου, βρίσκουμε πρώτα απ' όλα τους υποδοχείς D-2 που αναστέλλουν διάφορες νευρικές διεργασίες. Και αρκετούς υποδοχείς D-1 - υποδοχείς ντοπαμίνης του πρώτου τύπου, οι οποίοι ενεργοποιούν διάφορες νευρικές διεργασίες. Σε ορισμένα νευρωνικά δίκτυα, οι υποδοχείς D-1 και D-2 παρεμβάλλονται ως ανταγωνιστικά μπλοκ, οι υποδοχείς D-2 περιορίζουν τη δραστηριότητα του D-1. Αυτό παρατηρείται πολύ καλά στα βασικά γάγγλια. Εάν αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε ανταγωνιστές των υποδοχέων της ντοπαμίνης, ο βαθμός σοβαρότητας των επιπτώσεών τους εξαρτάται από το σε ποιους υποδοχείς πέφτουμε.
Η ιστορία των νευροληπτικών αρχίζει με μια ουσία που ονομάζεται χλωροπρομαζίνη. Πρόκειται για ένα ακατέργαστο νευροληπτικό που δρα όχι μόνο σε όλους τους τύπους υποδοχέων ντοπαμίνης, αλλά και σε υποδοχείς νορεπινεφρίνης. Όμως η χλωροπρομαζίνη στην ιστορία της ψυχιατρικής έγινε το σημαντικότερο φάρμακο, με τη βοήθεια του οποίου για πρώτη φορά κατέστη δυνατή η διακοπή τόσο της σοβαρής σχιζοφρένειας όσο και των σοβαρών μανιακών διαταραχών σε φαρμακολογικό επίπεδο. Τη δεκαετία του 1960 άρχισαν να δημιουργούνται πιο εκλεκτικά φάρμακα, που μπλοκάρουν κυρίως τη δραστηριότητα των υποδοχέων D-2. Τα σύγχρονα νευροληπτικά είναι ακριβώς αποκλειστές των υποδοχέων D-2 με διαφορετικό βαθμό αποτελεσματικότητας, επειδή τα πιο μαλακά φάρμακα έχουν μεγαλύτερη ζήτηση. Ευτυχώς, η ήπια σχιζοφρένεια είναι πιο συχνή από τη σοβαρή σχιζοφρένεια. Ακόμη και από την άποψη της φαρμακευτικής αγοράς είναι πολύ πιο σημαντική η παραγωγή ελαφρών νευροληπτικών, διότι έχουν πολύ ευρύτερη διανομή.
Ο κύριος στόχος της δράσης των νευροληπτικών φαρμάκων είναι ο εγκεφαλικός φλοιός και το τμήμα των βασικών γαγγλίων που σχετίζεται με τα συναισθήματα, τις ανάγκες, τα κίνητρα. Υπάρχουν δύο δομές στα βασικά γάγγλια: η μία ονομάζεται αμυγδαλή και η δεύτερη δομή είναι ο nucleus accumbens. Αυτές οι δύο δομές είναι οι σημαντικότεροι στόχοι για τα νευροληπτικά και ο πυρήνας του πυρήνα του πυρήνα μελετάται πολύ ενεργά ως ένα βασικό κέντρο που σχετίζεται με τη δημιουργία θετικών συναισθημάτων. Οι περισσότερες ροές πληροφοριών που σχετίζονται με το γεγονός ότι το σώμα μας έχει εκτελέσει με επιτυχία κάποια δραστηριότητα: έχει φάει ή έχει διαφύγει από τον κίνδυνο, έχει μάθει κάτι καινούργιο ή έχει πολλαπλασιαστεί με επιτυχία - περνούν από τον πυρήνα accumbens. Και περαιτέρω σήματα από αυτή τη δομή, που ανεβαίνουν στον εγκεφαλικό φλοιό, καθορίζουν τις διαδικασίες μάθησης και σχηματισμού μνήμης. Ως εκ τούτου, αυτή η ζώνη μελετάται πολύ ενεργά και η ντοπαμίνη σε αυτή την αλυσίδα είναι ο πιο σημαντικός μεσολαβητής.
Είναι δυνατόν να ενεργοποιηθούν τόσο οι διαδικασίες της σκέψης όσο και τα κέντρα των θετικών συναισθημάτων, συμπεριλαμβανομένου του nucleus accumbens, εάν χρησιμοποιηθούν αγωνιστές των υποδοχέων ντοπαμίνης. Τέτοια φάρμακα είναι γνωστά. Και ανήκουν στην ομάδα των ψυχοκινητικών διεγερτικών. Ένα κλασικό ψυχοκινητικό διεγερτικό είναι η αμφεταμίνη - μια ουσία που ανακαλύφθηκε στις αρχές του ΧΧ αιώνα, η οποία έχει περάσει μια πολύπλοκη ιστορία. Προσπάθησαν να τη χρησιμοποιήσουν ως φάρμακο που προκαλεί απώλεια βάρους και ως ψυχοκινητικό διεγερτικό, αθλητικό ντόπινγκ και μερικές φορές χρησιμοποιείται στην κλινική για σοβαρή κατάθλιψη. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν πολύ ισχυρά ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη, η μεθαμφεταμίνη, η μεφεδρόνη, το MDPV και άλλα, τα οποία αυξάνουν σημαντικά τη δραστηριότητα του συστήματος ντοπαμίνης και πολύ γρήγορα προκαλούν το σχηματισμό εθισμού και εξάρτησης, αλλάζοντας σοβαρά την κατάσταση των νευρωνικών δικτύων και ιδιαίτερα των κέντρων των θετικών συναισθημάτων. Όπως ο nucleus accumbens, ο οποίος τελικά επηρεάζει τα ψυχογνωστικά πρότυπα.
Το επίπεδο της ντοπαμίνης σχετίζεται άμεσα με αυτές τις λειτουργίες.
- Λογική .
- Αφαίρεση.
- Σύμβολο/γλώσσα.
- Μαθηματικά.
- Έμπνευση για το μέλλον.
- Εσωτερικός τόπος ελέγχου.
- Τεχνική και μηχανική σκέψη.
ΕΠΊΠΕΔΟ ΝΤΟΠΑΜΊΝΗΣ.
Ας φανταστούμε δύο άτομα με το ίδιο βάρος και ύψος. Και οι δύο έχουν 40.000 υποδοχείς ντοπαμίνης (παράδειγμα) στον εγκέφαλό τους, αλλά η ευαισθησία τους είναι διαφορετική. Στο ένα άτομο, η ευαισθησία των υποδοχέων είναι μειωμένη κατά 10 φορές, ενώ στο άλλο είναι φυσιολογική. Και οι δύο άνθρωποι βλέπουν το ίδιο ευχάριστο θέαμα, για παράδειγμα - μια χαριτωμένη γάτα. Αυτή η ενέργεια προκαλεί την παραγωγή 10.000 μορίων ντοπαμίνης (παράδειγμα), δηλαδή το επίπεδο της ντοπαμίνης και στους δύο είναι το ίδιο. Ποια είναι όμως η αντίληψη αυτού του γεγονότος; Σε αυτή την περίπτωση, το πρώτο άτομο έχει ικανοποίηση κατά 25% και το άλλο - κατά 2,5%.
Το πρώτο άτομο θα επικεντρωθεί στο πόσο χαριτωμένη είναι η γάτα. Και ο δεύτερος θα σκεφτεί: η γάτα είναι χαριτωμένη, αλλά έχει τοξοπλάσμωση και γενικά πεθαίνει από την πείνα στο δρόμο. Και με κάθε τέτοιο γεγονός, το πρώτο άτομο θα πιστεύει ότι η μέρα του ήταν επιτυχημένη, ενώ το δεύτερο; Ο δεύτερος θα είναι, φυσικά, δυσαρεστημένος με τη μέρα του. Τα μειωμένα επίπεδα ντοπαμίνης μειώνουν την ικανότητά μας να παρατηρούμε "ανταμοιβές" - κάτι θετικό και αυξάνουν την ευαισθησία στο άγχος, στην "απειλή".
Ας φανταστούμε δύο άτομα με το ίδιο βάρος και ύψος. Και οι δύο έχουν 40.000 υποδοχείς ντοπαμίνης (παράδειγμα) στον εγκέφαλό τους, αλλά η ευαισθησία τους είναι διαφορετική. Στο ένα άτομο, η ευαισθησία των υποδοχέων είναι μειωμένη κατά 10 φορές, ενώ στο άλλο είναι φυσιολογική. Και οι δύο άνθρωποι βλέπουν το ίδιο ευχάριστο θέαμα, για παράδειγμα - μια χαριτωμένη γάτα. Αυτή η ενέργεια προκαλεί την παραγωγή 10.000 μορίων ντοπαμίνης (παράδειγμα), δηλαδή το επίπεδο της ντοπαμίνης και στους δύο είναι το ίδιο. Ποια είναι όμως η αντίληψη αυτού του γεγονότος; Σε αυτή την περίπτωση, το πρώτο άτομο έχει ικανοποίηση κατά 25% και το άλλο - κατά 2,5%.
Το πρώτο άτομο θα επικεντρωθεί στο πόσο χαριτωμένη είναι η γάτα. Και ο δεύτερος θα σκεφτεί: η γάτα είναι χαριτωμένη, αλλά έχει τοξοπλάσμωση και γενικά πεθαίνει από την πείνα στο δρόμο. Και με κάθε τέτοιο γεγονός, το πρώτο άτομο θα πιστεύει ότι η μέρα του ήταν επιτυχημένη, ενώ το δεύτερο; Ο δεύτερος θα είναι, φυσικά, δυσαρεστημένος με τη μέρα του. Τα μειωμένα επίπεδα ντοπαμίνης μειώνουν την ικανότητά μας να παρατηρούμε "ανταμοιβές" - κάτι θετικό και αυξάνουν την ευαισθησία στο άγχος, στην "απειλή".
Το δεύτερο σημαντικό σημείο συνδέεται όχι με ευχάριστες στιγμές, αλλά με προβλήματα. Αν το πρώτο άτομο τα κάνει θάλασσα και η παραγωγή ντοπαμίνης πέσει (κατά 20.000 μόρια, για παράδειγμα), τότε θα αισθανθεί χειρότερα κατά 50%. Και αυτό θα τον κάνει να αποφύγει μια δυσάρεστη κατάσταση στο μέλλον, δηλαδή να μάθει από τα λάθη. Αλλά στο δεύτερο άτομο, η κατάσταση της υγείας θα μειωθεί μόνο κατά 5%. Δηλαδή, μια τέτοια μείωση δεν είναι σαφώς αρκετή για να διορθώσει τα συμπεράσματα.
Ίσως η έλλειψη υποδοχέων ντοπαμίνης να μειώνει την ικανότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν από τα λάθη τους και να βγάζουν τα σωστά συμπεράσματα από αρνητικές εμπειρίες και να μην επαναλαμβάνουν πράξεις που οδήγησαν σε κακές συνέπειες. Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα που προέκυψαν υποδηλώνουν ότι η φυσιολογική λειτουργία των συστημάτων ντοπαμίνης του εγκεφάλου είναι απαραίτητη για να μπορεί ένα άτομο να μαθαίνει αποτελεσματικά από τα λάθη του. Η διαταραχή των νευρώνων ντοπαμίνης (για παράδειγμα, λόγω έλλειψης υποδοχέων ντοπαμίνης, όπως στους φορείς του αλληλόμορφου A1) μπορεί να οδηγήσει στην αγνόηση αρνητικών εμπειριών. Υπάρχουν διάφορες μεταλλάξεις στα γονίδια των υποδοχέων της ντοπαμίνης. Στην περίπτωση των εθισμών, μπορείτε να περάσετε την ανάλυση προκειμένου να επιλέξετε τη σωστή τακτική θεραπείας για τους ασθενείς αυτούς.
Ίσως η έλλειψη υποδοχέων ντοπαμίνης να μειώνει την ικανότητα των ανθρώπων να μαθαίνουν από τα λάθη τους και να βγάζουν τα σωστά συμπεράσματα από αρνητικές εμπειρίες και να μην επαναλαμβάνουν πράξεις που οδήγησαν σε κακές συνέπειες. Σε γενικές γραμμές, τα αποτελέσματα που προέκυψαν υποδηλώνουν ότι η φυσιολογική λειτουργία των συστημάτων ντοπαμίνης του εγκεφάλου είναι απαραίτητη για να μπορεί ένα άτομο να μαθαίνει αποτελεσματικά από τα λάθη του. Η διαταραχή των νευρώνων ντοπαμίνης (για παράδειγμα, λόγω έλλειψης υποδοχέων ντοπαμίνης, όπως στους φορείς του αλληλόμορφου A1) μπορεί να οδηγήσει στην αγνόηση αρνητικών εμπειριών. Υπάρχουν διάφορες μεταλλάξεις στα γονίδια των υποδοχέων της ντοπαμίνης. Στην περίπτωση των εθισμών, μπορείτε να περάσετε την ανάλυση προκειμένου να επιλέξετε τη σωστή τακτική θεραπείας για τους ασθενείς αυτούς.
Last edited by a moderator:
)