Το Βερολίνο έχει τη φήμη ενός τόπου όπου συρρέουν παράξενοι άνθρωποι, περιθωριοποιημένοι καλλιτέχνες και υποπολιτισμικά στέκια από όλη την Ευρώπη. Και η πολιτική του για τα ναρκωτικά είναι πιο φιλελεύθερη από ό,τι σε άλλα μέρη της Γερμανίας.
Η ομάδα BB ρίχνει μια ματιά στο πώς αλληλεπιδρούν οι αρχές, οι χρήστες ναρκωτικών, οι ακτιβιστές και οι έμποροι του δρόμου σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης.
Όταν μιλάμε για την πολιτική για τα ναρκωτικά σε άλλες χώρες, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι ειδήσεις σχετικά με τη νομοθεσία και λεπτομέρειες από αστυνομικές επιχειρήσεις υψηλού προφίλ, ενώ η πραγματική ζωή των χρηστών ναρκωτικών και των διακινητών ψυχοδραστικών ουσιών παραμένει στο παρασκήνιο.
Δεν είναι πολλά γνωστά για τη στάση του κράτους απέναντί τους - για την πραγματική πρακτική της επιβολής του νόμου στον τομέα της πολιτικής για τα ναρκωτικά, η οποία συχνά αποδεικνύεται πολύ πιο φιλελεύθερη από τους επίσημους νόμους.
Η ομάδα BB ρίχνει μια ματιά στο πώς αλληλεπιδρούν οι αρχές, οι χρήστες ναρκωτικών, οι ακτιβιστές και οι έμποροι του δρόμου σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης.
Όταν μιλάμε για την πολιτική για τα ναρκωτικά σε άλλες χώρες, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι ειδήσεις σχετικά με τη νομοθεσία και λεπτομέρειες από αστυνομικές επιχειρήσεις υψηλού προφίλ, ενώ η πραγματική ζωή των χρηστών ναρκωτικών και των διακινητών ψυχοδραστικών ουσιών παραμένει στο παρασκήνιο.
Δεν είναι πολλά γνωστά για τη στάση του κράτους απέναντί τους - για την πραγματική πρακτική της επιβολής του νόμου στον τομέα της πολιτικής για τα ναρκωτικά, η οποία συχνά αποδεικνύεται πολύ πιο φιλελεύθερη από τους επίσημους νόμους.
Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, υπάρχουν επίσημοι μηχανισμοί που οδηγούν σε φιλελεύθερη επιβολή - για παράδειγμα, από το 2003 έως το 2012, 15 πόλεις της χώρας ψήφισαν νόμους που απαιτούν από την τοπική αστυνομία να αντιμετωπίζει την κατοχή μαριχουάνας ως τελευταίο αδίκημα.
Στη Γερμανία, η κατάσταση είναι παρόμοια: παρά την επίσημη ποινικοποίηση των ψυχοδραστικών ουσιών, η στάση της αστυνομίας απέναντι στους χρήστες και τους διανομείς ποικίλλει σημαντικά σε ολόκληρη τη χώρα. Η Antonia Bendau, MD, ειδικός στην έρευνα για τα ναρκωτικά αναψυχής από το Τμήμα Ψυχιατρικής και Νευροεπιστημών της Κλινικής Charité στο Βερολίνο, μίλησε στην ομάδα BB για τις ουσίες στους δρόμους του Βερολίνου.
Όταν μιλάμε για τη Γερμανία, όπως και για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αμέσως σκεφτόμαστε τα στερεότυπα που συνθέτουν την εικόνα της. Το θέμα των ναρκωτικών στη Γερμανία έχει επίσης αποκτήσει ορισμένα στερεότυπα.
Στη Γερμανία, η κατάσταση είναι παρόμοια: παρά την επίσημη ποινικοποίηση των ψυχοδραστικών ουσιών, η στάση της αστυνομίας απέναντι στους χρήστες και τους διανομείς ποικίλλει σημαντικά σε ολόκληρη τη χώρα. Η Antonia Bendau, MD, ειδικός στην έρευνα για τα ναρκωτικά αναψυχής από το Τμήμα Ψυχιατρικής και Νευροεπιστημών της Κλινικής Charité στο Βερολίνο, μίλησε στην ομάδα BB για τις ουσίες στους δρόμους του Βερολίνου.
Όταν μιλάμε για τη Γερμανία, όπως και για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αμέσως σκεφτόμαστε τα στερεότυπα που συνθέτουν την εικόνα της. Το θέμα των ναρκωτικών στη Γερμανία έχει επίσης αποκτήσει ορισμένα στερεότυπα.
Η βιομηχανική άνθιση στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα χάρισε στη Γερμανία τη χημική βιομηχανία και τον όμιλο Bayer, και στον κόσμο την ηρωίνη (αυτό ήταν το εμπορικό όνομα ενός φαρμάκου για το βήχα που πωλούνταν στα τοπικά φαρμακεία μέχρι το 1971).
Οι ιστορικοί πιθανόν να θυμούνται επίσης το Pervitin, το οποίο έπαιξε ρόλο στη νίκη της Γερμανίας επί της Γαλλίας στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η ήττα της Γαλλίας είχε προαναγγελθεί από την επίθεση στις Αρδέννες τον Μάιο του 1940.
Η Βέρμαχτ για μερικές ημέρες ξεπέρασε περίπου 200 χιλιόμετρα ορεινού, δασώδους εδάφους και χτύπησε τα νώτα του γαλλικού στρατού - η κύρια μηχανή αυτής της επίθεσης ήταν το Pervitin.
Τέτοιες ιστορίες θυμίζουν την παραδοσιακή γερμανική τάξη πραγμάτων. Φαίνεται ότι ακόμη και οι ψυχοτρόπες ουσίες παράγονται βιομηχανικά στη Γερμανία και χορηγούνται με στρατιωτική πειθαρχία. Τέτοιος είναι ο μύθος.
Μια μέρα κάποια κοινότητα στο Βερολίνο έκανε μια χαρτογράφηση των κύριων σημείων όπου πωλούνται ουσίες - αποδείχθηκε ότι συνδέονται με τις γραμμές του μετρό. Ορισμένα υποκαταστήματα είναι παραδοσιακά "ηρωίνη". Εκεί συναντιούνται οι έμποροι και τα πρεζόνια για να κάνουν το "Geschäft" τους και να διαλυθούν. Είναι επίσης το μέρος όπου ορισμένοι ασθενείς σε προγράμματα θεραπείας υποκατάστασης παραβιάζουν τους κανόνες του προγράμματος και πωλούν κάποια από τα φάρμακά τους.
Το μέρος, που βρίσκεται στη διασταύρωση πολλών γραμμών του μετρό (ο κύριος τόπος συνάντησης για τους περισσότερους ανθρώπους που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών), έχει μετατραπεί σε ένα είδος αγοράς ναρκωτικών.
Εκεί παρέχονται επίσης οι πρώτες βοήθειες: ένα κινητό σημείο ανταλλαγής βελονών και συριγγών σταθμεύει τακτικά εκεί, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται επίσης ένας χώρος ασφαλούς κατανάλωσης.
Σε ένα από τα μεγάλα πάρκα μπορεί κανείς πάντα να συναντήσει εμπόρους. Ο χώρος διαφέρει από τους άλλους στο ότι ανήκει σε Αφρικανούς, αν και οι Άραβες έχουν ακόμα αφαιρέσει μια μικρή περιοχή στην είσοδο.
Πρόσφατα συνέβη ένα διασκεδαστικό περιστατικό: η διοίκηση του πάρκου, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τους εμπόρους, αποφάσισε να τους διαθέσει ορισμένους χώρους. Οι υπάλληλοι χάραξαν γραμμές στην άσφαλτο, δημιουργώντας νησίδες εμπορίου. Φυσικά, η ιδέα δεν λειτούργησε, και τα νησιά στη συνέχεια φωτογραφήθηκαν με χαρά από bloggers.
Το μέρος, που βρίσκεται στη διασταύρωση πολλών γραμμών του μετρό (ο κύριος τόπος συνάντησης για τους περισσότερους ανθρώπους που κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών), έχει μετατραπεί σε ένα είδος αγοράς ναρκωτικών.
Εκεί παρέχονται επίσης οι πρώτες βοήθειες: ένα κινητό σημείο ανταλλαγής βελονών και συριγγών σταθμεύει τακτικά εκεί, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκεται επίσης ένας χώρος ασφαλούς κατανάλωσης.
Σε ένα από τα μεγάλα πάρκα μπορεί κανείς πάντα να συναντήσει εμπόρους. Ο χώρος διαφέρει από τους άλλους στο ότι ανήκει σε Αφρικανούς, αν και οι Άραβες έχουν ακόμα αφαιρέσει μια μικρή περιοχή στην είσοδο.
Πρόσφατα συνέβη ένα διασκεδαστικό περιστατικό: η διοίκηση του πάρκου, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα με τους εμπόρους, αποφάσισε να τους διαθέσει ορισμένους χώρους. Οι υπάλληλοι χάραξαν γραμμές στην άσφαλτο, δημιουργώντας νησίδες εμπορίου. Φυσικά, η ιδέα δεν λειτούργησε, και τα νησιά στη συνέχεια φωτογραφήθηκαν με χαρά από bloggers.
Ωστόσο, η ποιότητα των ουσιών του "δρόμου" είναι κακή: και οι καταναλωτές που έχουν συνείδηση της μείωσης της βλάβης τείνουν να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν τους δημόσιους πωλητές.
Τι πραγματικά συμβαίνει στην τρέχουσα πολιτική της Γερμανίας για τα ναρκωτικά;
Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τις ουσίες και τους ανθρώπους που τις χρησιμοποιούν;
Πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τις ουσίες και τους ανθρώπους που τις χρησιμοποιούν;
Η γερμανική πρωτεύουσα συνδύασε τη σοσιαλιστική εμπειρία της ΓΛΔ και το πνεύμα ελευθερίας του Δυτικού Βερολίνου, υποδέχτηκε κύματα μεταναστών από όλο τον κόσμο και τα ανακάτεψε όλα σε ένα ιδιαίτερο κοκτέιλ. Το Βερολίνο είναι η πρωτεύουσα των ναρκωτικών της Γερμανίας. Από τους 139.000 κατοίκους του - σχεδόν το 4% του πληθυσμού της πόλης - κάνουν τακτικά χρήση ψυχοδραστικών ουσιών.
Πώς αντιδρούν οι αρχές; Στο Βερολίνο επιτρέπεται λίγο περισσότερο από άλλα κρατίδια και η τοπική αστυνομία είναι πολύ πιο ανεκτική απέναντι στους ανθρώπους που κάνουν χρήση ναρκωτικών από τους συναδέλφους της.
Το 2017, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G20 στο Αμβούργο, στάλθηκαν ενισχύσεις με τη μορφή αστυνομικής διμοιρίας από το Βερολίνο - και οι αστυνομικοί του Βερολίνου έκαναν την εμφάνισή τους διοργανώνοντας ένα πάρτι με αλκοόλ και χορό στα τραπέζια.Διασκέδασαν τόσο πολύ που έπρεπε να τους στείλουν πίσω.
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας χωρίζεται σε κρατίδια και κάθε κρατίδιο έχει τη δική του στάση απέναντι στις ψυχοδραστικές ουσίες. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι είναι δεσμευτικοί σε όλη τη χώρα, αλλά η ερμηνεία τους διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.
Για παράδειγμα, η επιτρεπόμενη ποσότητα μαριχουάνας διαφέρει από κρατίδιο σε κρατίδιο: στο Βερολίνο είναι συνήθως 15 γραμμάρια, σε άλλα κρατίδια - 3-5 γραμμάρια. Η πώληση παράνομων ουσιών τιμωρείται, αν και η ποινή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς το δικαστήριο βλέπει τις συνθήκες της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Το 2017, κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G20 στο Αμβούργο, στάλθηκαν ενισχύσεις με τη μορφή αστυνομικής διμοιρίας από το Βερολίνο - και οι αστυνομικοί του Βερολίνου έκαναν την εμφάνισή τους διοργανώνοντας ένα πάρτι με αλκοόλ και χορό στα τραπέζια.Διασκέδασαν τόσο πολύ που έπρεπε να τους στείλουν πίσω.
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας χωρίζεται σε κρατίδια και κάθε κρατίδιο έχει τη δική του στάση απέναντι στις ψυχοδραστικές ουσίες. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι είναι δεσμευτικοί σε όλη τη χώρα, αλλά η ερμηνεία τους διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.
Για παράδειγμα, η επιτρεπόμενη ποσότητα μαριχουάνας διαφέρει από κρατίδιο σε κρατίδιο: στο Βερολίνο είναι συνήθως 15 γραμμάρια, σε άλλα κρατίδια - 3-5 γραμμάρια. Η πώληση παράνομων ουσιών τιμωρείται, αν και η ποινή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς το δικαστήριο βλέπει τις συνθήκες της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Προσωπική παρατήρηση.
"Θυμάμαι την πρώτη μου Hanfparade ("πορεία κάνναβης"). Οι συμμετέχοντες άρχισαν να συγκεντρώνονται στην πλατεία Ουάσινγκτον μερικές ώρες πριν από την έναρξη. Την ίδια στιγμή έφτασε η αστυνομία και άρχισε να στήνει φράχτες. Οι συμμετέχοντες κάπνιζαν μπροστά στα μάτια της αστυνομίας. Εγώ περίμενα. Όλη η εμπειρία της ζωής μου μου έλεγε ότι ερχόταν μια κράτηση. Αναρωτιόμουν αν θα ήταν όλοι δεμένοι ή μόνο μερικοί πρεζάκηδες. Αλλά οι αστυνομικοί απλώς κοίταζαν αλλού και μιλούσαν για τα δικά τους πράγματα με τους συναδέλφους τους".
Η αστυνομία δεν συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε όλα τα γερμανικά κρατίδια.
Για παράδειγμα, η Βαυαρία είναι ο αντίποδας του Βερολίνου. Σαν το τελευταίο προπύργιο της γερμανικής τάξης, στέκεται σε συντηρητικές θέσεις. Εκεί μπορεί να φάτε μερικούς μήνες φυλακή για να καπνίσετε μαριχουάνα στο δρόμο, πόσο μάλλον για βαρύτερες ουσίες.
Η αστυνομία συλλαμβάνει περιστασιακά εμπόρους στο δρόμο, αλλά τις περισσότερες φορές το κάνει λόγω καταγγελιών από κατοίκους της περιοχής. Άλλες φορές, είναι πιο βολικό για τους αστυνομικούς να κρατούν τη σκηνή των ναρκωτικών υπό παρακολούθηση χωρίς μαζικές παρενοχλήσεις.
Η αστυνομία στοχεύει στη σύλληψη βασικών παραγόντων της παράνομης επιχείρησης. Πρόσφατα απελάθηκε ο Ibrahim Miri, ο αρχηγός της οικογένειας Miri, μιας μεγάλης λιβανέζικης φυλής Αράβων και Κούρδων που εδρεύει εδώ και καιρό στη Γερμανία και εμπλέκεται, μεταξύ άλλων, στη διακίνηση ψυχοδραστικών ουσιών.
Μια άλλη επιτυχία ήταν η διακοπή λειτουργίας ενός διακομιστή που εξυπηρετούσε πολλά καταστήματα darknet στη Γερμανία και την Ευρώπη. Βρισκόταν σε ένα καταφύγιο που είχε απομείνει από τον Ψυχρό Πόλεμο και ήταν καλά προστατευμένο από εξωτερικές εισβολές. Η σύλληψη των ιδιοκτητών του διακομιστή ήταν πολύ πιο χρήσιμη για την αστυνομία από την έφοδο σε απλούς εμπόρους.
Η Γερμανία, όπως και η υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, κινείται προς την αποποινικοποίηση των ψυχοδραστικών ουσιών. Πολιτικοί από το κόμμα Die Linke βγαίνουν στο Hanfparade και μέλη της Bundestag συναντώνται με εκπροσώπους κοινοτήτων που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Η πρώτη από αυτές τις ενώσεις, η κοινότητα JES, έκλεισε πρόσφατα 30 χρόνια ζωής.
Μια άλλη επιτυχία ήταν η διακοπή λειτουργίας ενός διακομιστή που εξυπηρετούσε πολλά καταστήματα darknet στη Γερμανία και την Ευρώπη. Βρισκόταν σε ένα καταφύγιο που είχε απομείνει από τον Ψυχρό Πόλεμο και ήταν καλά προστατευμένο από εξωτερικές εισβολές. Η σύλληψη των ιδιοκτητών του διακομιστή ήταν πολύ πιο χρήσιμη για την αστυνομία από την έφοδο σε απλούς εμπόρους.
Η Γερμανία, όπως και η υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, κινείται προς την αποποινικοποίηση των ψυχοδραστικών ουσιών. Πολιτικοί από το κόμμα Die Linke βγαίνουν στο Hanfparade και μέλη της Bundestag συναντώνται με εκπροσώπους κοινοτήτων που κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Η πρώτη από αυτές τις ενώσεις, η κοινότητα JES, έκλεισε πρόσφατα 30 χρόνια ζωής.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αντιλαμβάνονται ότι το άνοιγμα και η ρύθμιση της αγοράς ψυχοδραστικών ουσιών θα ωφελήσει όλους τους συμμετέχοντες. Το κράτος θα εισπράξει φόρους, η κοινωνία θα αποκτήσει σαφείς κανόνες και τη δυνατότητα να επηρεάσει τη διαδικασία και οι καταναλωτές θα αποκτήσουν ποιότητα και ασφάλεια.