Ηκεταμίνη 2-(2-χλωροφαινυλ)-2-(μεθυλαμινο)κυκλοεξαν-1-όνη, γνωστή επίσης ως special K, lady k, super k, vitamin K, cat tranquilizer, ket, ketaset, ketalar, kittens, kitkat, είναι ένα διασπαστικό φάρμακο της κατηγορίας των αρυλοκυκλοεξυλαμινών. Στην ιατρική, χρησιμοποιείται ως αναισθητικός παράγοντας, προκαλεί διαχωριστική αναισθησία, καταστολή και αμνησία. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της κεταμίνης είναι η διατήρηση των αναπνευστικών αντανακλαστικών και η διέγερση της καρδιακής δραστηριότητας. Η κεταμίνη είναι ένα ρακεμικό μείγμα που αποτελείται από S- και R- εναντιομερή και χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη από το 1970. Είναι μια υδατοδιαλυτή αρυλοκυκλοεξυλαμίνη με μοριακό βάρος 238 g/mol και pKa 7,5. Η κεταμίνη, που χρησιμοποιείται ως υδροχλωρίδιο σε ελαφρώς όξινο υδατικό διάλυμα, περιλαμβάνει μερικές φορές χλωριούχο βενζοέθλιο ή χλωροβουτανόλη ως συντηρητικά. Ο δεύτερος άνθρακας της ρίζας κυκλοεξανίου είναι ασύμμετρος. Το ενεργό εναντιομερές είναι η S-κεταμίνη. Είναι 3-4 φορές πιο δραστικό από το δεξιόστροφο ισομερές του.
Διατίθεται συχνότερα ως διάλυμα για παρεντερική χορήγηση σε συγκεντρώσεις 500 mg / 10 ml, 500 mg / 5 ml, 100 mg / 10 ml, 10 mg / 1 ml, 1000 mg / 10 ml, 2 mg / 1 ml ή με τη μορφή μικρών κρυστάλλων λευκού ή ελαφρώς κιτρινωπού χρώματος. Στη μαύρη αγορά πωλείται με τη μορφή σκόνης, κάψουλες με σκόνη κεταμίνης ή στυπόχαρτα, εμποτισμένα με διάλυμα κεταμίνης συγκεκριμένης συγκέντρωσης. Έχει εμφάνιση λευκής ή σχεδόν λευκής κρυσταλλικής σκόνης με ελαφρά χαρακτηριστική οσμή, διαλυτή στο νερό. Το σημείο τήξης είναι 262-263 βαθμοί Κελσίου. Είναι διαλυτό στο νερό σε συγκέντρωση 20 g/100 ml, διαλύεται εύκολα στη μεθανόλη, στην αλκοόλη, διαλύεται μέτρια στο χλωροφόρμιο. Μπορεί να αλλάξει χρώμα σε κίτρινο και να σχηματίσει ίζημα μετά από παρατεταμένη έκθεση στο φως. Όταν θερμαίνεται, απελευθερώνει τοξικούς ατμούς χλωρίου και οξειδίων του αζώτου. Η κεταμίνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται με βενζοδιαζεπίνες και βαρβιτουρικά σε μία σύριγγα. Πρέπει να αποθηκεύεται σε μέρος προστατευμένο από το φως, με θερμοκρασία αέρα όχι μεγαλύτερη από 25 βαθμούς. Το διάλυμα κεταμίνης θεωρείται συνήθως ληγμένο μετά από 3 χρόνια.
Φαρμακοκινητική και φαρμακοδυναμική.
Η κεταμίνη υφίσταται εκτεταμένο μεταβολισμό και αρχικά απομεθυλιώνεται σε νορκεταμίνη, αντίδραση που καταλύεται από τα ηπατικά ένζυμα CYPB6 και CYP3A4 του κυτοχρώματος p450. Η απομεθυλίωση λαμβάνει χώρα με στερεοεκλεκτικό τρόπο, καθώς το 3A4 απομεθυλιώνει το S-εναντιομερές ταχύτερα από τη δεξιόστροφη μορφή, ενώ το 2B6 απομεθυλιώνει και τα δύο εναντιομερή με την ίδια αποτελεσματικότητα και ταχύτητα. Στη συνέχεια, η νορκεταμίνη μεταβολίζεται σε υδροξυνορκεταμίνη αφυδρονορκεταμίνη (NHK και DHNK, αντίστοιχα). Τα CYP3A4 και CYP3A5 είναι υπεύθυνα για το σχηματισμό των 2S- 4S- 2R- 4R. Η φάση άλφα διαρκεί περίπου 45 λεπτά με χρόνο ημίσειας ζωής 10 έως 15 λεπτά και αντιστοιχεί στην αναισθητική δράση του φαρμάκου. Με ενδομυϊκή χορήγηση, η βιοδιαθεσιμότητα φθάνει το 93% και οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα επιτυγχάνονται εντός 5-30 λεπτών μετά τη χορήγηση.
Η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα της κεταμίνης είναι μόνο 16-29% και οι μέγιστες συγκεντρώσεις επιτυγχάνονται εντός 20-120 λεπτών, γεγονός που σχετίζεται με τον έντονο ηπατικό μεταβολισμό κατά την πρώτη διέλευση της ουσίας. Η ενδορινική και ενδορραχιαία βιοδιαθεσιμότητα κυμαίνεται από 25% έως 45%. Η κεταμίνη κατανέμεται ταχέως σε ιστούς με υψηλή ικανότητα αιμάτωσης, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, και δεσμεύεται στις πρωτεΐνες του πλάσματος από 10% έως 50%, γεγονός που εξηγεί τον μεγάλο όγκο κατανομής 3-5 l/kg. Μια εφάπαξ ενδοφλέβια bolus ένεση κεταμίνης σε δόση 2 mg/kg οδηγεί σε ίσες συγκεντρώσεις εναντιομερών στο πλάσμα μετά από 1 λεπτό με μέγιστη συγκέντρωση 1800 ng/ml.
Ο χρόνος ημιζωής αποβολής είναι 186 λεπτά με ενδοφλέβια χορήγηση (με συνολική κάθαρση 19,1 ml/λεπτό) και 155 λεπτά με ενδομυϊκή χορήγηση, με συνολική κάθαρση 23,2 ml/λεπτό. Περίπου το 85-95% των μεταβολιτών της κεταμίνης απεκκρίνεται στα ούρα, χαμηλές συγκεντρώσεις κεταμίνης απεκκρίνονται στη χολή και στα κόπρανα. Μετά από ενδοφλέβια χορήγηση, το 91% της χορηγούμενης δόσης μετά την κατανομή απεκκρίνεται στα ούρα και το 3% στα κόπρανα. Στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, η μέγιστη συγκέντρωση επιτυγχάνεται ταχύτερα από ό,τι στο πλάσμα του αίματος. Εκεί, η κεταμίνη κατανέμεται κυρίως στο εγκεφαλικό στέλεχος, ενώ η νορκεταμίνη και η αφυδρονορκεταμίνη κατανέμονται κυρίως στην παρεγκεφαλίδα και στους νεφρούς. Η μέση θανατηφόρος δόση με ενδοφλέβια χορήγηση σε ποντίκια είναι 224 mg/ kg, με ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση είναι 400 mg/ kg.
Η κεταμίνη δεσμεύεται με την αλλοστερική θέση της φαινκυκλιδίνης, η οποία βρίσκεται στο εσωτερικό του διαύλου NMDAR, και έτσι μπλοκάρει ασυμβίβαστα τον υποδοχέα. Η κεταμίνη έχει σχετικά υψηλή ικανότητα δέσμευσης αυτού του υποδοχέα (περίπου 86%) και η συγγένεια κυμαίνεται από 0,18 έως 3,1 παρουσία ιόντων μαγνησίου. Αυτός ακριβώς ο αποκλεισμός βρίσκεται πίσω από τις διαχωριστικές αναισθητικές και αμνησιακές επιδράσεις της ουσίας καθώς και τις αντικαταθλιπτικές, αναλγητικές και ψυχοσωματικές επιδράσεις της. Έχει αποδειχθεί ότι τα γνωστικά ελλείμματα συνδέονται επίσης με την αναστολή αυτού του τύπου υποδοχέα. Η S-κεταμίνη έχει υψηλότερη ικανότητα δέσμευσης στον NMDA-υποδοχέα από το δεξιόστροφο ισομερές (2,5-3 φορές υψηλότερη). Στα μεμβρανικά κλάσματα ομογενοποιημένων εγκεφαλικών κυττάρων, IC50 = 1,6-1,9. Σε μελέτες που χρησιμοποίησαν ηλεκτροφυσιολογικές καταγραφές ολόκληρων ανθρώπινων εμβρυϊκών νεφρών (HEK) 293T κυττάρων, διασταυρωμένων με διάφορες υπομονάδες NMDAR, αποδείχθηκε, ότι απουσία ενδοκυττάριου μαγνησίου, η κεταμίνη αναστέλλει υποδοχείς που αποτελούνται από GluN1/GluN2A, GluN2B, GluND и GluN2C. Γι' αυτό και η αναστολή κάθε συγκεκριμένου υποτύπου υποδοχέων εξαρτάται από τη συγκέντρωση του ενδοκυττάριου μαγνησίου. Επίσης, η κεταμίνη αναστέλλει τους διαύλους HCN1 και HCN2 με ЕС50 = 8,2, γεγονός που σχετίζεται με τις αναισθητικές και αντικαταθλιπτικές επιδράσεις της κεταμίνης. Σε υψηλές συγκεντρώσεις' η κεταμίνη ενισχύει τους υποδοχείς που ενεργοποιούνται με GABA και έχει επίσης αποδειχθεί ότι η κεταμίνη έχει ανασταλτική επίδραση στην απορρόφηση αυτού του τύπου υποδοχέων με IC50=45. Η λειτουργική σημασία της κεταμίνης που επηρεάζει αυτούς τους τύπους υποδοχέων είναι ασαφής- ωστόσο, υπάρχει μια θεωρητική εξήγηση του θετικού αποτελέσματος που παρέχει αυτός ο μηχανισμός δράσης, η οποία συνίσταται στην ισοπέδωση της παραισθησιογόνου ισχύος κατά τη χρήση της κεταμίνης. Έτσι, εάν για κάποιους γενετικούς λόγους υπάρχει μετάλλαξη των διαύλων και η κεταμίνη επηρεάζει αυτόν τον τύπο υποδοχέων πιο έντονα, τότε δεν μπορεί να υπάρξουν παραισθήσεις κατά τη διάρκεια της αναισθησίας. Η κεταμίνη δεσμεύεται επίσης τόσο στους μουσκαρινικούς όσο και στους νικοτινικούς υποδοχείς ακετυλοχολίνης (mAChR και nAChR, αντίστοιχα).
Υπάρχουν ενδείξεις ότι η κεταμίνη επηρεάζει τους φορείς DA και η συγγένεια με τους υποδοχείς D2 είναι περίπου 0,06-1 και η ίδια η ουσία δρα ως αγωνιστής αυτών των υποδοχέων με EC50 = 0,9 M, γεγονός που εξηγεί τις ψυχομιμητικές επιδράσεις της κεταμίνης. Η δέσμευση της κεταμίνης στους υποδοχείς 5-HT2 (η συγγένεια προς αυτούς είναι περίπου 15) μπορεί να σχετίζεται με τις αναλγητικές επιδράσεις της ουσίας και σε μελέτες, τα επίπεδα της εξωκυτταρικής σεροτονίνης στον προμετωπιαίο φλοιό και στον ραχιαίο πυρήνα ραφής σε ποντίκια αυξάνονται σημαντικά. Τέλος, η κεταμίνη δρα ως αναστολέας της επαναπρόσληψης της νορεπινεφρίνης, ωστόσο το γεγονός αυτό δεν έχει κλινικά σημαντικά αποτελέσματα. Μέχρι σήμερα έχει δημοσιευθεί μόνο μία μελέτη σχετικά με την επίδραση των μεταβολιτών της κεταμίνης στους μονοαμινεργικούς υποδοχείς και φορείς, στην οποία η νορκεταμίνη είχε συγγένεια με την DA. Ένας άλλος τόπος δράσης της κεταμίνης είναι ο υποδοχέας σίγμα. Υπάρχουν δύο υπότυποι, αν και κάποτε θεωρήθηκε ότι υπάρχει και τρίτος υπότυπος. Η κεταμίνη δεσμεύεται και στους δύο και έχει συγγένεια IC50=15. Δεδομένου ότι η ενεργοποίηση αυτού του υποδοχέα είναι πολλά υποσχόμενη στο πλαίσιο της στοχευμένης θεραπείας για τη θεραπεία της κατάθλιψης, μπορεί να υποτεθεί ότι η μελέτη αυτών των μηχανισμών θα δώσει θετικά αποτελέσματα στην αναζήτηση νέων μεθόδων χρήσης της κεταμίνης και των επιδράσεών της.
Επίσης, η επίδραση της κεταμίνης σε αυτόν τον τύπο υποδοχέων μπορεί να έχει θετική επίδραση στη νευροπλαστικότητα. Υπάρχουν μελέτες που περιγράφουν την επίδραση της κεταμίνης (σε συγκεντρώσεις από 30 έως 300 μl) στην επαγωγή τονικής καταστολής της ροής των διαύλων νατρίου σε απομονωμένα κοιλιακά μυοκύτταρα πειραματόζωων. Αυτό μπορεί να είναι ένα από τα σημεία εφαρμογής στη χρήση της ως τοπικό αναισθητικό, ωστόσο οι συγκεντρώσεις που απαιτούνται για το σκοπό αυτό είναι πολύ υψηλότερες από τις συνήθεις θεραπευτικές. Η κεταμίνη είναι ένας αναστολέας των διαύλων ασβεστίου τύπου L που συνδέονται με την τάση (VDCC), οπότε, ενεργοποιώντας τους υποδοχείς ΑΜΡΑ, ακολουθούμενη από αυξημένη απελευθέρωση του νευροτροφικού παράγοντα του εγκεφάλου και ενεργοποίηση του συμπλέγματος ραπαμυκίνης, πραγματοποιεί τις αντικαταθλιπτικές της επιδράσεις.
Κλινικές επιδράσεις της κεταμίνης.
Όσον αφορά τα επιθυμητά θετικά αποτελέσματα της ψυχαγωγικής χρήσης της κεταμίνης, έχει μέτρια ή έντονη κατασταλτική δράση. Οι εξαιρετικά έντονες επιδράσεις που σχετίζονται με τις "αυθόρμητες σωματικές αισθήσεις", με την αύξηση της δόσης, ισοπεδώνονται. Η ευφορία από τη χρήση κεταμίνης περιγράφεται ως ελαφρά ή μέτρια. Σε υψηλές δόσεις, η γενική κινητική δραστηριότητα και οι κινητικές δεξιότητες διαταράσσονται, αναλογικά με την αύξηση της δόσης, εμφανίζονται φαινόμενα "οπτικής ολίσθησης", ζάλη, το επίπεδο του άγχους μειώνεται έως και την πλήρη απουσία του (ωστόσο, με την αύξηση της δόσης, μπορεί να αυξηθεί και το επίπεδο του άγχους. Σε ορισμένους χρήστες το επίπεδο άγχους μπορεί να αυξηθεί ακόμη και όταν χρησιμοποιούν χαμηλές δόσεις. Αυτό αποτελεί ένδειξη για τη διακοπή της χρήσης).
Σε χαμηλές και μεσαίες δόσεις εμφανίζονται τα αποτελέσματα "Εννοιολογική σκέψη", "Ενίσχυση της εμβύθισης", "Αυξημένη εκτίμηση της μουσικής" και "Εσωστρέφεια". Η εμφάνιση διαφόρων ηχητικών και οπτικών ψευδαισθήσεων θεωρείται επίσης θετική από τους χρήστες. Η "Υπαρξιακή αυτοπραγμάτωση" και η "Ενίσχυση της πνευματικότητας" είναι υποκειμενικές προσωπικές επιδράσεις της κεταμίνης. Με τη χρήση κεταμίνης, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται κατά μέσο όρο 25% και ο καρδιακός ρυθμός αυξάνεται κατά 20%, καθώς και η καρδιακή παροχή και η κατανάλωση οξυγόνου από το μυοκάρδιο. Η θετική ινότροπη δράση σχετίζεται με την αύξηση της εσωτερικής ροής ασβεστίου που διαμορφώνεται από την cAMP. Η κεταμίνη μπορεί να αυξήσει σημαντικά την πίεση στην πνευμονική αρτηρία, την πνευμονική αγγειακή αντίσταση και την ενδοπνευμονική παροχέτευση. Οι αιμοδυναμικές επιδράσεις της κεταμίνης δεν είναι δοσοεξαρτώμενες και η επαναλαμβανόμενη χορήγηση της ουσίας αυτής προκαλεί λιγότερα ή και αντίθετα αποτελέσματα. Είναι πιθανό ότι ο μηχανισμός των παραπάνω μεταβολών οφείλεται στο γεγονός ότι η κεταμίνη καταστέλλει τη λειτουργία των βαροϋποδοχέων μέσω της επίδρασης στους υποδοχείς NMDA του nucleus tractus solitarii, καθώς και λόγω της συμπαθητικο-νευρωνικής απελευθέρωσης νορεπινεφρίνης.
Οι αρνητικές ανεπιθύμητες ενέργειες της ψυχαγωγικής χρήσης κεταμίνης περιλαμβάνουν: έντονη καταστολή έως βαθιά κώφωση και κώμα, πλήρης απώλεια του ελέγχου των κινητικών δεξιοτήτων και της συνείδησης, υπεραφαγία, ναυτία και έμετος, μειωμένη λίμπιντο, μειωμένη σωματική αυτονομία, μειωμένη ούρηση έως και πλήρη αδυναμία κένωσης της ουροδόχου κύστης (σε ορισμένες περιπτώσεις, κυστίτιδα, υδρονέφρωση, δυσουρία, εμφάνιση αίματος στα ούρα και άλλες παρόμοιες παθολογικές καταστάσεις που σχετίζονται με το ουροποιητικό σύστημα, οι οποίες αποτελούν μία από τις κύριες μορφές τοξικότητας της κεταμίνης, ιδίως με παρατεταμένη χρήση), υπάρχει επίσης αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση, συχνό déjà vu (ορισμένοι χρήστες αποδίδουν το σύμπτωμα αυτό σε θετικές επιδράσεις), αδυναμία λογικής και αφηρημένης σκέψης, σύγχυση, αδυναμία εστίασης σε μια συγκεκριμένη εργασία, διαταραχή της βραχυπρόθεσμης μνήμης (με υψηλές δόσεις - πλήρης οπισθοδρομική αμνησία), καταστολή των προσωπικών προκαταλήψεων, ψύχωση, συναισθησία, χωρικός και χρονικός αποπροσανατολισμός, παραμόρφωση της αίσθησης του χρόνου, έντονες ακουστικές και οπτικές ψευδαισθήσεις (αληθείς και ψευδείς).
Οι ψευδαισθήσεις είναι οι συχνότερες και, σε μεσαίες και υψηλές δόσεις, περιγράφονται ως φωτεινά, ταχέως κινούμενα πολύχρωμα και πολύπλοκα γεωμετρικά μοτίβα ή σταθερές του σχήματος, φράκταλ και χρώματα, οργανωμένα ή ανοργάνωτα, χωρίς δομή ή δομικά, που βρίσκονται πολύ πέρα από την αντίληψη των σκέψεων του χρήστη, μπορεί να συνοδεύονται από οπτικό θόρυβο, έντονες λάμψεις, εικόνες πραγματικών ανθρώπων, αντικειμένων. Κατά τη χρήση κεταμίνης μπορεί να αναπτυχθεί εθισμός, ωστόσο το δυναμικό του είναι αρκετά χαμηλό και παραμένει σε ψυχοσωματικό επίπεδο χωρίς σωματικές εκδηλώσεις. Επίσης, οι ανεπιθύμητες ενέργειες της χρήσης κεταμίνης περιλαμβάνουν: αναφυλακτικές αντιδράσεις (σπάνια) και αντιδράσεις υπερευαισθησίας, ανορεξία (με παρατεταμένη χρήση), παραλήρημα, σύμπτωμα "λάμψης", δυσφορία, αϋπνία, διπλωπία, νυσταγμός, αυξημένος τόνος σκελετικών μυών και τονικοκλονικές κρίσεις, αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση, βραδυκαρδία, αρρυθμία, λαρυγγόσπασμος, αυξημένη συχνότητα αναπνευστικών κινήσεων (με δόσεις επαγωγής).
Μέθοδοι χρήσης και δόσεις.
- Όταν χορηγείται από το στόμα, οι δόσεις κεταμίνης κυμαίνονται από 1,5 mg/kg έως 4 mg/kg. Αυτός ο τρόπος χορήγησης βοηθά στην αποφυγή ερεθισμού του ρινικού βλεννογόνου, πόνου. Συνιστάται να χρησιμοποιούνται κάψουλες (εάν η κεταμίνη είναι σε μορφή σκόνης). Η διάρκεια δράσης με χορήγηση από το στόμα είναι κατά μέσο όρο 1-2 ώρες και η έναρξη της δράσης αρχίζει σταδιακά μετά από 10-40 λεπτά.
- Κατά την ενδορινική χορήγηση, τα αποτελέσματα εκδηλώνονται μετά από 5-15 λεπτά και έχουν συνολική διάρκεια έως και δύο ώρες (κατά μέσο όρο 1-1,5 ώρα). Με αυτόν τον τρόπο χορήγησης, είναι εύκολη η παρακολούθηση και ο έλεγχος της κατάστασης και της συχνότητας χρήσης του ατόμου. Η αρχική (χαμηλή) δόση κεταμίνης είναι 0,2-0,8 mg/kg, η μεσαία δόση είναι 0,8-1,5 mg/kg. Δόσεις άνω των 1,85 mg/kg θεωρούνται υψηλές και αυξάνουν τον κίνδυνο παρενεργειών, ψευδαισθήσεων, οπισθοδρομικής αμνησίας και απώλειας συνείδησης με αναπνευστική καταστολή.
- Όταν χορηγείται παρεντερικά (ενδοφλέβια και ενδομυϊκά), οι δόσεις ξεκινούν από 0,05 mg/kg και παρέχουν ιδιαίτερα υποκειμενικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με κεταμίνη. Ωστόσο, σε περίπτωση αύξησης της δόσης, υπάρχει κίνδυνος να επέλθει γενική αναισθησία στην άκρη της βελόνας, η οποία χαρακτηρίζεται από οπισθοδρομική αμνησία και αδυναμία ανάκλησης του συναισθήματος του ταξιδιού με κεταμίνη, γι' αυτό και συνιστάται η ενδελεχής τιτλοποίηση ή η χαμηλή δόση έναρξης.
Ειδικές οδηγίες, επικίνδυνες αλληλεπιδράσεις με άλλες ουσίες.
Η κεταμίνη δεν συνιστάται για ψυχαγωγική χρήση από άτομα με παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα, των νεφρών, ψυχικές διαταραχές, μολυσματικές ασθένειες, όγκους ή θλάσεις του εγκεφάλου, χρόνιες σοβαρές (ή μέτριες) παθήσεις του καρδιαγγειακού συστήματος, των πνευμόνων, του ήπατος και των νεφρών. Όταν η κεταμίνη χρησιμοποιείται μαζί με αιθανόλη, φαινοθειαζίνες, αντιισταμινικά, οποιαδήποτε υπνωτικά χάπια, μπορεί να επιδεινώσει την κατάθλιψη του κεντρικού νευρικού συστήματος, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κεντρικής αναπνευστικής ανεπάρκειας.
Χαμηλός κίνδυνος όταν χρησιμοποιείται μαζί με κεταμίνη (ή ενίσχυση των επιδράσεων της κεταμίνης): μανιτάρια, LSD, DMT, DOx, NBOMes, 2C-x, 2C-Tx, aMT, 5-MeO-xxT, κάνναβη, MXE, PCP, N20, MDMA, μεσκαλίνη, DXM, SSRIS, καφεΐνη.
Υψηλός κίνδυνος όταν χρησιμοποιείται μαζί με κεταμίνη: Αμφεταμίνες, κοκαΐνη, βενζοδιαζεπίνες, MAOIs.
Εξαιρετικά υψηλός κίνδυνος όταν χρησιμοποιούνται μαζί με κεταμίνη: Αλκοόλ, GHB/GBL, οπιοειδή, τραμαδόλη.
Σε άτομα που λαμβάνουν πορεία ορμονοθεραπείας, δεν συνιστάται η ψυχαγωγική χρήση κεταμίνης σε οποιεσδήποτε δόσεις λόγω του υψηλού κινδύνου αύξησης της αρτηριακής πίεσης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μετά τη λήψη υψηλής δόσης κεταμίνης, μπορεί να υπάρξει καταθλιπτική κατάσταση, διαταραχή της βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης μνήμης (συμπεριλαμβανομένης της λεκτικής και της οπτικής). Αυτό το γνωστικό έλλειμμα ανακάμπτει για κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς φαρμακολογική θεραπεία. Απόλυτες αντενδείξεις για τη χρήση κεταμίνης είναι: σοβαρές καρδιαγγειακές παθήσεις (για παράδειγμα, μη ελεγχόμενη υπέρταση ή ασταθής στηθάγχη), μη ελεγχόμενη ψύχωση ή σχιζοφρένεια, εγκυμοσύνη σε οποιαδήποτε περίοδο, σοβαρές ηπατικές παθήσεις (κίρρωση, ενεργός ηπατίτιδα οποιασδήποτε αιτιολογίας, ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα κ.ο.κ.).
Last edited by a moderator: