Άλατα μεφεδρόνης (4-MMC)

[G.Patton]

Θεωρία.

Η μεφεδρόνη μπορεί να έρθει με τη μορφή καψουλών, δισκίων, κρυστάλλων ή λευκής σκόνης, που οι χρήστες μπορούν να καταπιούν, να σνιφάρουν, να κάνουν ένεση, να καπνίσουν ή να χρησιμοποιήσουν πρωκτικά. Η ελεύθερη βάση της μεφεδρόνης, που λαμβάνεται από μια σύνθεση, μετατρέπεται σε μορφές άλατος. Συνήθως, πραγματοποιούνται ως υδροχλωρικά ή υδροβρωμικά άλατα της μεφεδρόνης. Και οι δύο ενώσεις είναι άχρωμες έως υπόλευκες σκόνες ή κρύσταλλοι μετά από ανακρυστάλλωση από ακετόνη. Τα σημεία τήξης για το υδροχλωρίδιο και το υδροβρωμίδιο προσδιορίστηκαν με πείραμα σημείου τήξης και έδωσαν απότομα σημεία τήξης στους 251,18 °C και 205,25 °C, αντίστοιχα.

Spoiler: Κρύσταλλοι μεφεδρόνης

Και τα δύο άλατα έχουν μόνο τώρα έντονο χρώμα (καθαρό λευκό αλεύρι ή ημιδιαφανείς υπόλευκοι κρύσταλλοι). Εάν το προϊόν σας είναι έγχρωμο, σημαίνει ότι περιέχει προσμίξεις. Αν κάποιος σας πει ότι αυτό το χρώμα δίνεται με ειδική μέθοδο σύνθεσης, ή είναι από "ειδικό" άλας, τότε στείλτε τον να καθαρίσει και να ανακρυσταλλώσει αυτό το προϊόν. Και τα δύο άλατα είναι ημιδιαφανείς υπόλευκοι κρύσταλλοι. Η υδροχλωρική μεφεδρόνη και το υδροβρωμίδιο αποθηκεύονται καλά. Όσον αφορά την ισχύ, ότι το ένα αλάτι "καλύτερα", "ισχυρότερο" από ένα άλλο. Το μόριο του άλατος της μεφεδρόνης αποτελείται από δύο μέρη, το πρωτονιωμένο μόριο 4-MMC (κατιόν) και το όξινο υπόλειμμα (ανιόν). Έτσι, όσο περισσότερη δραστική ουσία (4-MMC) ανά μονάδα βάρους του άλατος, τόσο ισχυρότερη η επίδραση στον οργανισμό.

Θα υπολογίσω πόση μεφεδρόνη περιέχεται σε 1 g κάθε ενός από τα αναφερόμενα άλατα.

Μοριακές μάζες:
Υδροχλωρίδιο - 213,71 g/mol
Υδροβρωμίδιο - 258,16 g/mol
Επομένως, σε 1 g (στρογγυλοποιημένη) ποσότητα υδροχλωρικής μεφεδρόνης - 0,00468 mol, υδροβρωμιδίου - 0,00387 mol.
Η μοριακή μάζα της ελεύθερης βάσης της μεφεδρόνης είναι 177,25 g/mol.

Επομένως, 1 g υδροχλωρικής μεφεδρόνης περιέχει 0,83 g, το υδροβρωμίδιο περιέχει 0,69 g δραστικής μεφεδρόνης. Έτσι, η υδροχλωρική μεφεδρόνη και η υδροβρωμίδη έχουν τη διαφορά στην ποσότητα της δραστικής ουσίας ~1,2 φορές (16,87%) λιγότερο από αυτήν. Η διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων ίσως οφείλεται σε υπολειμματικές ή σκόπιμα προστιθέμενες προσμίξεις, αλλά όχι στη μορφή του άλατος. Σε αυτές τις εικόνες που παρουσιάζονται, κρυσταλλική δομή διαφορετικών αλάτων μεφεδρόνης (αριστερή εικόνα - υδροχλωρίδιο, δεξιά εικόνα - υδροβριμίδιο).

Πειράματα.

Μπορείτε να παρέχετε κάποιο εύκολο πείραμα για την ταυτοποίηση του τύπου του άλατος της μεφεδρόνης σας. Διαλύστε 100 mg (100 mg είναι αρκετά, αλλά περισσότερα είναι καλύτερα) του δείγματος μεφεδρόνης σε 7-10 ml νερού σε θερμοκρασία δωματίου. Δώστε την απαραίτητη αντίδραση που αναφέρεται παρακάτω.

Ποιοτική αντίδραση για τα ιόντα χλωρίου:
α) Προσθέστε διάλυμα ιόντων χλωρίου σε οξικό ή νιτρικό μόλυβδο(ΙΙ).
Ο χλωριούχος μόλυβδος(ΙΙ), λευκό ίζημα σχηματίζεται όταν υδατικό διάλυμα χλωριούχων ιόντων προστίθεται σε διάλυμα οξικού μολύβδου(ΙΙ) (Pb(CH3COO)2) ή σε διάλυμα νιτρικού μολύβδου(ΙΙ) (Pb(NO3)2).

Pb(CH3COO)2(aq) + 2Cl-(aq) → PbCl2(s) + 2CH3COO- (aq)
Pb(NO3)2(aq) + 2Cl-(aq) → PbCl2(s) + 2NO3- (aq)

Χλωριούχος μόλυβδος(ΙΙ) (PbCl2), σχηματίζεται λευκό ίζημα.

β) Προσθέτουμε πρώτα αραιωμένο HNO3 και στη συνέχεια AgNO3(aq). Θα προκύψει λευκό ίζημα AgCl το οποίο διαλύεται σε αραιή NH3.

Ποιοτική αντίδραση για τα ιόντα χλωρίου.

α) Προσθέστε πρώτα αραιωμένο HNO3 και στη συνέχεια AgNO3(aq). Θα δώσει AgBr ανοιχτό κίτρινο ίζημα το οποίο διαλύεται σε συμπυκνωμένη NH3.

β) Προσθέστε CHCl3 ή CCl4 και ανακινήστε το μείγμα. Θα προκύψει καφέ/πορτοκαλί σφαιρίδιο.