Διαδικασία εξαγωγής και καθαρισμού μορφίνης από όπιο
Περίληψη
Περιγράφεται μια διαδικασία για την εξαγωγή μορφίνης από όπιο. Κατά τη διαδικασία, το όπιο εκχυλίζεται με ένα βασικό αλκοολικό διάλυμα. Το βασικό αλκοολικό διάλυμα διηθείται και η αλκοόλη απομακρύνεται από το διήθημα για να παραμείνει ένα υπόλειμμα. Το υπόλειµµα εκχυλίζεται στη συνέχεια µε βασικό υδατικό διάλυµα µε pH τουλάχιστον 11. Το βασικό υδατικό διάλυμα μπορεί να φιλτραριστεί για την απομάκρυνση τυχόν στερεών ουσιών που παραμένουν μετά το στάδιο της υδατικής εκχύλισης και στη συνέχεια να αναδευτεί με επαρκή ποσότητα αλατιού για την αποφυγή σχηματισμού γαλακτώματος. Το βασικό υδατικό διάλυμα ή το διήθημα εκχυλίζεται στη συνέχεια με βενζόλιο ή τολουόλιο. Στη συνέχεια, η ρύθμιση του pH του βασικού υδατικού διηθήματος σε pH 8,5 έως 9,5 επιτρέπει την καταβύθιση και ανάκτηση της μορφίνης.
Πεδίο της εφεύρεσης
Η παρούσα εφεύρεση αφορά µια βελτιωµένη διαδικασία για την εκχύλιση και τον καθαρισµό της µορφίνης από το όπιο. Αντικείµενο της εφεύρεσης αυτής είναι η παροχή µιας οικονοµικότερης µεθόδου παρασκευής µορφίνης που χρησιµοποιεί λιγότερο τοξικούς για το περιβάλλον διαλύτες.
Ιστορικό
Η µορφίνη είναι χρήσιµη ως αναλγητικό φάρµακο. Χρησιµοποιείται επίσης ως πρώτη ύλη για την παρασκευή κωδεΐνης, η οποία είναι ένα άλλο αναλγητικό και αντιβηχικό φάρµακο. Η μορφίνη απαντάται φυσικά στο όπιο σε ποσοστό 9 έως 17% κατά βάρος, ανάλογα με την πηγή του οπίου. Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές μέθοδοι εξαγωγής και καθαρισμού της μορφίνης από το όπιο. Ωστόσο, οι μέθοδοι αυτές υποφέρουν από διάφορα μειονεκτήματα, όπως παρατεταμένοι χρόνοι εκχύλισης, χαμηλή απόδοση και συμμετοχή επικίνδυνων χημικών ουσιών όπως το χλωροφόρμιο και το διοξείδιο του θείου. Αυτό που χρειάζεται είναι μια οικονομικά αποδοτική διαδικασία που δεν απαιτεί μεγάλες ποσότητες δυνητικά τοξικών ή επικίνδυνων διαλυτών. Από αυτή την άποψη, καμία από τις τρέχουσες μεθόδους δεν είναι απολύτως ικανοποιητική.
Γενικά, οι τρέχουσες μέθοδοι εκχυλίζουν τα αλκαλοειδή που υπάρχουν στο όπιο είτε με νερό είτε με όξινο διάλυμα (π.χ. οξαλικό οξύ). Λόγω της περιορισμένης διαλυτότητας των αλκαλοειδών σε υδατικά διαλύματα, το εκχύλισμα είναι πολύ αραιό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια μεγάλη ποσότητα υδατικού εκχυλίσματος. Η ανάκτηση των αλκαλοειδών από το υδατικό εκχύλισμα απαιτεί επίσης μεγάλη ποσότητα οργανικών διαλυτών. Η διαδικασία είναι επίσης χρονοβόρα και εντάσεως εργασίας. Μια παρτίδα οπίου πρέπει γενικά να εκχυλιστεί τέσσερις φορές σε διάστημα τεσσάρων ημερών για την πλήρη ανάκτηση των αλκαλοειδών. Ο διαχωρισμός και ο καθαρισμός της μορφίνης από τα άλλα αλκαλοειδή στο υδατικό εκχύλισμα είναι επίσης χρονοβόρος και σχετικά περίπλοκος λόγω των φυσικών ιδιοτήτων του εκχυλίσματος και της φύσης των ουσιών που υπάρχουν.
Περίληψη της εφεύρεσης
Η παρούσα εφεύρεση αφορά µια διαδικασία για την εξαγωγή µορφίνης από όπιο. Η διεργασία της εφεύρεσης απαντά στις ελλείψεις των διεργασιών της προηγούµενης τεχνικής. Κατά τη διαδικασία, το όπιο εκχυλίζεται με ένα βασικό αλκοολικό διάλυμα. Το βασικό αλκοολικό διάλυμα διηθείται και η αλκοόλη απομακρύνεται από το διήθημα ώστε να παραμείνει ένα υπόλειμμα. το υπόλειμμα εκχυλίζεται στη συνέχεια με ένα βασικό υδατικό διάλυμα με pH τουλάχιστον 11. Το βασικό υδατικό διάλυμα μπορεί να φιλτραριστεί για την απομάκρυνση τυχόν στερεών ουσιών που παραμένουν μετά το στάδιο της υδατικής εκχύλισης και μπορεί στη συνέχεια να αναδευτεί με επαρκή ποσότητα αλατιού για την αποφυγή σχηματισμού γαλακτώματος. Το βασικό υδατικό διάλυμα εκχυλίζεται στη συνέχεια με έναν ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη, όπως βενζόλιο ή τολουόλιο. Στη συνέχεια, η ρύθμιση του pH του βασικού υδατικού διαλύματος σε pH 8,5 έως 9,5 επιτρέπει την καταβύθιση και ανάκτηση της μορφίνης.
Περιγραφή της εφεύρεσης
Σύµφωνα µε την εφεύρεση που περιγράφεται εδώ, η µορφίνη εξάγεται από το όπιο µε ανάδευση και/ή θέρµανση ή κατά προτίµηση επαναρροή του οπίου σε βασικό διάλυµα αλκοόλης, κατά προτίµηση µεθανόλης, µε pH περίπου 9. Το pH µπορεί να ρυθµιστεί µε την προσθήκη ανόργανης βάσης (αλκαλικό υδροξείδιο ή ανθρακικό άλας), αµµωνίας και παρόµοιων ουσιών. Οι προτιμώμενες ανόργανες βάσεις περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, υδροξείδιο του νατρίου και υδροξείδιο του καλίου. Αφού ολοκληρωθεί η εκχύλιση, το αλκοολικό εκχύλισμα φιλτράρεται για την απομάκρυνση των αδιάλυτων σωματιδίων. Η ίδια η αλκοόλη απομακρύνεται στη συνέχεια από τα εκχυλισμένα αλκαλοειδή, κατά προτίμηση με εξάτμιση υπό μειωμένη πίεση. Το προκύπτον υπόλειμμα, το οποίο περιέχει τα αλκαλοειδή, αναμιγνύεται ή εκχυλίζεται με βασικό υδατικό διάλυμα με pH τουλάχιστον 11, κατά προτίμηση με υδατικό διάλυμα υδροξειδίου αλκαλίου. Με τον τρόπο αυτό μετατρέπεται η υπάρχουσα ελεύθερη βάση μορφίνης στην ανιονική (μορφινική) μορφή της, η οποία είναι διαλυτή σε βασικά διαλύματα με τιμές pH 11 και άνω. Άλλα αλκαλοειδή του οπίου είναι σχετικά αδιάλυτα και, γενικά, καθιζάνουν τουλάχιστον εν μέρει από το βασικό υδατικό διάλυμα. Μετά την αποµάκρυνση κάθε ιζήµατος, κατά προτίµηση µε διήθηση, τα υπόλοιπα αλκαλοειδή διαχωρίζονται από το βασικό υδατικό διάλυµα που περιέχει µορφίνη µε εκχύλιση µε έναν ουσιαστικά µη αναµιγνυόµενο µε το νερό διαλύτη, όπως τολουόλιο ή βενζόλιο. Τέλος, η ελεύθερη από μορφίνη βάση καταβυθίζεται από το προκύπτον υδατικό διάλυμα με ρύθμιση του pH του υδατικού διηθήματος σε pH 8,5 έως 9,5. Κατά προτίμηση, το pH για την καταβύθιση της μορφίνης κυμαίνεται από περίπου 9 έως 9,3 και κατά προτίμηση είναι περίπου 9,1. Αυτό επιτυγχάνεται με την προσθήκη είτε ενός οργανικού οξέος είτε ενός ορυκτού οξέος. Η απόδοση και η καθαρότητα της μορφίνης που παράγεται με αυτή τη διαδικασία είναι οικονομικά ικανοποιητικές. Η µορφίνη που λαµβάνεται από αυτή τη διαδικασία µπορεί στη συνέχεια να καθαριστεί περαιτέρω µε γνωστές µεθόδους ή να χρησιµοποιηθεί απευθείας σε µια περαιτέρω διαδικασία για τη µετατροπή της σε κωδεΐνη.
Όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, η εκχύλιση της μορφίνης από το όπιο μπορεί να επιτευχθεί με ανάδευση ή/και θέρμανση, κατά προτίμηση επαναρροή, του οπίου με βασικό διάλυμα αλκοόλης ικανής να διαλύσει τη μορφίνη στην ουδέτερη, κατιονική ή/και ανιονική της μορφή. Κατά προτίμηση, η αλκοόλη είναι μια C1-C4 αλκοόλη. Ιδιαίτερα προτιμώμενες αλκοόλες είναι η μεθανόλη, η αιθανόλη και η ισοπροπανόλη. Μπορούν επίσης να χρησιµοποιηθούν µείγµατα αλκοολών. Η µεθανόλη, ο προτιµώµενος διαλύτης για την εφεύρεση, είναι ένας εξαιρετικός διαλύτης για την εκχύλιση αλκαλοειδών από το όπιο. Σχεδόν όλα τα αλκαλοειδή, ιδίως η μορφίνη, είναι εξαιρετικά διαλυτά στη μεθανόλη. Πλεονεκτικά, τα αλκαλοειδή είναι διαλυτά στη µεθανόλη στις ουδέτερες, κατιονικές ή ανιονικές µορφές τους. Η προσθήκη ενός αλκαλίου, αλκαλικών γαιών ή άλλης κατάλληλης βάσης για τη ρύθμιση του pH της αλκοόλης, περίπου στο 9, καθιστά έτσι τη διαδικασία εκχύλισης πιο αποτελεσματική. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εκχύλιση περισσότερων αλκαλοειδών και λιγότερων προσμίξεων στην αλκοόλη. Η επαναρροή του οπίου σε ένα βασικό διάλυμα αλκοόλης, κατά προτίμηση μεθανόλης σε pH 9 περίπου, για περίπου μία έως δύο ώρες εξάγει περισσότερο από το 90% της μορφίνης που υπάρχει.
Σε μια προτιμώμενη υλοποίηση, 5 g οπίου, κομμένα σε μικρά κομμάτια, μπορούν να εκχυλιστούν με επαναρροή με 0,2 έως 0,6 g, κατά προτίμηση 0,4 g, υδροξείδιο του νατρίου σε 25 ml μεθανόλης για 1 έως 2 ώρες. Μια πρόσθετη εκχύλιση του οπίου με μια βασική αλκοόλη, όπως η μεθανόλη σε pH 9, μπορεί να ανακτήσει ουσιαστικά όλα τα αλκαλοειδή από το όπιο. Το δεύτερο εκχύλισμα μπορεί είτε να συνδυαστεί με το πρώτο εκχύλισμα είτε να χρησιμοποιηθεί για την εκχύλιση άλλης παρτίδας οπίου. Ο διαχωρισµός του αλκοολικού εκχυλίσµατος από το αδιάλυτο υπόλειµµα µε διήθηση ή άλλα παρόµοια µέσα είναι γενικά εύκολος και γρήγορος. Σε αντίθεση με τη διαδικασία εκχύλισης σε νερό, η βοήθεια του φίλτρου στο στάδιο αυτό είναι γενικά περιττή.
Η αποµάκρυνση της αλκοόλης µε απόσταξη, υπό µειωµένη πίεση, σε αυξηµένες θερµοκρασίες ή µε άλλες γνωστές τεχνικές είναι πολύ ευκολότερη και ταχύτερη από τη συγκέντρωση υδατικών εκχυλισµάτων ή οργανικών διαλυµάτων (π.χ. τολουόλιο) που απαιτείται συνήθως στις µεθόδους της προηγούµενης τεχνικής. Μια μικρή ποσότητα βοηθητικού φίλτρου μπορεί να προστεθεί στο αλκοολούχο εκχύλισμα πριν από την απόσταξη για να αποτραπεί ο αφρισμός και το χτύπημα του αλκοολούχου εκχυλίσματος. Ως άλλο πλεονέκτημα, η ανακτηθείσα αλκοόλη, ιδίως η μεθανόλη, μπορεί να ανακυκλωθεί και να χρησιμοποιηθεί για άλλη εκχύλιση χωρίς περαιτέρω καθαρισμό.
Στις μεθόδους εκχύλισης της προηγούμενης τεχνικής, η μορφίνη διατηρείται συνήθως ως όξινο άλας λόγω ανησυχιών σχετικά με τη σταθερότητα της μορφίνης σε βασικά διαλύματα. Για να ελεγχθεί η σταθερότητα της μορφίνης σε βασικά υδατικά διαλύματα, η μορφίνη αναλύθηκε με υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης (HPLC) και στη συνέχεια αφέθηκε να παραμείνει σε θερμοκρασία δωματίου. Η μορφινική ουσία αναλύθηκε στη συνέχεια εκ νέου με HPLC. Δεν διαπιστώθηκε καμία απώλεια μορφίνης.
Σύµφωνα µε την εφεύρεση, το υπόλειµµα που αποµένει µετά την αποµάκρυνση της αλκοόλης εκχυλίζεται στη συνέχεια µε ένα βασικό υδατικό διάλυµα µε pH τουλάχιστον 11. Κατά προτίμηση, το βασικό υδατικό διάλυμα είναι διάλυμα αλκαλικού υδροξειδίου, όπως υδροξείδιο του νατρίου ή υδροξείδιο του καλίου. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν διαλύματα άλλων βάσεων. Η διατήρηση του pH του υδατικού εκχυλίσματος σε αυτό το pH και κατά προτίμηση εντός ενός σχετικά στενού προτιμώμενου εύρους επιτρέπει τη λήψη μορφίνης υψηλής ποιότητας με καλή ανάκτηση. Σε χαµηλότερες τιµές pH, µεγαλύτερες ποσότητες µορφίνης µπορεί να χαθούν στο αρχικό ίζηµα. Σε υψηλότερες τιµές pH, λιγότερες προσµίξεις µπορούν να εκχυλιστούν στο τολουόλιο. Συνεπώς, προτιμάται η διατήρηση του pH στην περιοχή 11,5 έως 11,9.
Το βασικό υδατικό διάλυμα μπορεί προαιρετικά να διηθηθεί για την απομάκρυνση τυχόν στερεών υλικών που παραμένουν μετά το στάδιο της υδατικής εκχύλισης. Το φιλτράρισμα του βασικού υδατικού διαλύματος σε αυτό το σημείο απομακρύνει τα αδιάλυτα μη μορφικά αλκαλοειδή. Οποιοδήποτε ίζημα μπορεί να πλυθεί με πρόσθετη ποσότητα του βασικού υδατικού διαλύματος για να εξασφαλιστεί αυξημένη ανάκτηση της μορφίνης.
Το βασικό υδατικό διάλυμα ή το διήθημα, εάν διηθηθεί, εκχυλίζεται στη συνέχεια με έναν ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό οργανικό διαλύτη για την απομάκρυνση των εναπομεινάντων αλκαλοειδών από το βασικό υδατικό διήθημα. Οι κατάλληλοι διαλύτες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, βενζόλιο, τολουόλιο, ξυλόλιο, διαιθυλαιθέρα και χλωροφόρμιο. Ο διαχωρισμός των υδατικών και οργανικών φάσεων που προκύπτουν, μπορεί να επιτευχθεί με τεχνικές γνωστές στην τέχνη.
Θεωρητικά, τα μη μορφινικά αλκαλοειδή υποτίθεται ότι κατακρημνίζονται από πυκνά υδατικά διαλύματα σε τιμές pH γύρω στο 11-12. Ωστόσο, η παρουσία συμπυκνωμένων μορφινικών ιόντων μπορεί να αυξήσει τη διαλυτότητα των άλλων αλκαλοειδών. Έτσι, σημαντικές ποσότητες μη μορφινικών αλκαλοειδών μπορεί να παραμείνουν στο διάλυμα. Η άμεση εκχύλιση του βασικού υδατικού διαλύματος ή του διηθήματος, εάν διηθηθεί, με έναν ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη μπορεί να αφαιρέσει τα αλκαλοειδή αυτά, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό γαλακτώματος. Για να αποφευχθεί ο σχηματισμός γαλακτώματος, το υδατικό διάλυμα/διήθημα μπορεί, πριν από την εκχύλιση με τον ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη, να υποστεί πρώτα επεξεργασία με επαρκή ποσότητα άλατος αλκαλικών μετάλλων ή αλκαλικών γαιών, για παράδειγμα 0,5 έως 5 γραμμάρια άλατος για κάθε 5 γραμμάρια οπίου. Προτιμώμενα άλατα είναι, για παράδειγμα, το χλωριούχο λίθιο, το βρωμιούχο λίθιο, το οξικό λίθιο, το χλωριούχο νάτριο, το βρωμιούχο νάτριο, το οξικό νάτριο, το χλωριούχο κάλιο, το βρωμιούχο κάλιο ή το οξικό κάλιο. Μια προτιμώμενη ποσότητα του άλατος είναι 0,5 έως 2 γραμμάρια ανά 5 γραμμάρια οπίου. Το χλωριούχο νάτριο και το οξικό νάτριο είναι προτιμώμενα άλατα με το οξικό νάτριο να είναι ιδιαίτερα προτιμώμενο. Το εκχύλισμα μπορεί στη συνέχεια να διηθηθεί κατά προτίμηση εκ νέου για να απαλλαγεί από οποιοδήποτε κολλώδες ή άλλο ίζημα πριν από την εκχύλιση με έναν ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη, όπως το βενζόλιο ή το τολουόλιο.
Η ακολουθία της διαδικασίας καθαρισμού της μορφίνης μπορεί, ωστόσο, να επηρεάσει την ανάκτηση της μορφίνης. Για παράδειγµα, εάν, για να αποφευχθεί ο σχηµατισµός γαλακτώµατος κατά την εκχύλιση, προστεθεί ένα άλας στο βασικό υδατικό διάλυµα πριν αυτό διηθηθεί µετά το στάδιο της υδατικής εκχύλισης, µπορεί να κατακρηµνιστεί περίπου το 20% της µορφίνης µαζί µε τα άλλα αλκαλοειδή. Κατά συνέπεια, η ανάκτηση της μορφίνης θα είναι σημαντικά χαμηλότερη.
Κατά την εκχύλιση του υδατικού διαλύματος/διηθήματος με έναν ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη, όπως τολουόλιο ή βενζόλιο, μια μικρή ποσότητα, γενικά περίπου 8%, της μορφίνης μπορεί να εκχυλιστεί στον διαλύτη. Αυτό µπορεί να ανακτηθεί µε εκ νέου εκχύλιση µε πρόσθετο βασικό διάλυµα, για παράδειγµα, διάλυµα υδροξειδίου του νατρίου. Τυχόν απώλεια μορφίνης στο υδατικό μητρικό υγρό, περίπου 2%, μπορεί να ανακτηθεί με πρόσθετη εκχύλιση με το διαλύτη. Για λόγους υγείας, προτιµάται η χρήση τολουολίου, ιδιαίτερα έναντι του βενζολίου, στη διαδικασία της εφεύρεσης. Τυχόν αλκαλοειδή που καταβυθίζονται σε βοηθητικό φίλτρο ή χαρτί κατά τη διαδικασία µπορούν να ανακτηθούν µε εκχύλιση µε αλκοόλη, κατά προτίµηση µεθανόλη. Το βοηθητικό φίλτρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά χωρίς περαιτέρω καθαρισμό. Τα άλλα οπιούχα αλκαλοειδή που εκχυλίστηκαν στον ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη μπορούν να συνδυαστούν με τα αλκαλοειδή που κατακρημνίστηκαν από το υδατικό εκχύλισμα σε pH 11,5 έως 11,9 και να καθαριστούν περαιτέρω με άλλες γνωστές μεθόδους.
Μετά την εκχύλιση με τον ουσιαστικά μη αναμίξιμο με το νερό διαλύτη, το pH του βασικού υδατικού διαλύματος/διηθήματος ρυθμίζεται σε περίπου 8,5 έως 9,5 για την καταβύθιση της μορφίνης. Κατά προτίμηση, το pH ρυθμίζεται σε 9 έως 9,3 και κατά προτίμηση σε 9,1. Το pH μπορεί να ρυθμιστεί με τη χρήση ενός οξέος όπως, για παράδειγμα, θειικό οξύ, υδροχλωρικό οξύ ή οξικό οξύ. Κατά προτίμηση χρησιμοποιείται διάλυμα οξικού οξέος 50% σε νερό.
Η κατακρημνισμένη μορφίνη μπορεί στη συνέχεια να ανακτηθεί με τεχνικές γνωστές στην τέχνη, όπως διήθηση ή αποκέντρωση. Η ανακτηθείσα μορφίνη πλένεται κατά προτίμηση με νερό πριν από την ξήρανση.
Η ανωτέρω διαδικασία παρέχει μια οικονομικά αποδοτική διαδικασία απομόνωσης της μορφίνης από το όπιο. Η διαδικασία αυτή παρέχει καλή ανάκτηση και προϊόν υψηλής ποιότητας Το ΣΧΗΜΑ 1 απεικονίζει μια προτιμώμενη διαδικασία της εφεύρεσης. Η όλη διαδικασία, από την εκχύλιση του οπίου έως την καταβύθιση της καθαρισµένης µορφίνης, µπορεί γενικά να ολοκληρωθεί σε µία ηµέρα. Αυτό είναι πολύ πιο αποτελεσµατικό από άλλες υπάρχουσες εµπορικές µεθόδους καθαρισµού
Το ακόλουθο συγκεκριµένο παράδειγµα απεικονίζει την εφεύρεση, αλλά δεν αποσκοπεί στον περιορισµό του πεδίου εφαρµογής της εφεύρεσης.
Παράδειγμα
5 g οπίου κόπηκαν σε µικρά κοµµάτια και εκχυλίστηκαν µε παλινδρόµηση µε 0,4 g υδροξειδίου του νατρίου σε 25 ml µεθανόλης για 1 έως 2 ώρες. Το μεθανολικό εκχύλισμα διηθήθηκε στη συνέχεια για την απομάκρυνση των σωματιδιακών υλικών. Μετά την προσθήκη 1 g βοηθητικού φίλτρου στο μεθανολικό εκχύλισμα, το οποίο περιείχε 465 έως 485 mg μορφίνης, η μεθανόλη απομακρύνθηκε υπό μειωμένη πίεση. Το υπόλειμμα αναμίχθηκε στη συνέχεια με 5,5 ml διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου 1,0 Ν στους 35°C. για 10 λεπτά και το pH ρυθμίστηκε σε περίπου 11,5 έως 11,9 με 50% οξικό οξύ σε νερό. Το υδατικό αυτό εκχύλισμα διηθήθηκε στη συνέχεια και το ίζημα ξεπλύθηκε με 5,5 ml διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου 0,01 Ν. Το συνδυασµένο υδατικό διήθηµα αναδεύτηκε µε 0,5 g οξικού νατρίου για 10 λεπτά και διηθήθηκε εκ νέου. Στη συνέχεια, το διήθημα εκχυλίστηκε δύο φορές με 5 ml τολουολίου και στη συνέχεια το pH του υδατικού διηθήματος ρυθμίστηκε σε pH 9,1, με 50% οξικό οξύ σε νερό. Το µείγµα αφέθηκε να παραµείνει για περίοδο 6-10 ωρών σε θερµοκρασία δωµατίου για πλήρη καταβύθιση και στη συνέχεια διηθήθηκε. Το ίζημα αυτό πλύθηκε με νερό και ξηράνθηκε σε θερμοκρασία δωματίου. Αυτό το τελικό ίζημα περιείχε 400-426 mg μορφίνης, το οποίο αντιπροσώπευε ανάκτηση 86-88% με βάση την ποσότητα μορφίνης στο αρχικό μεθανολικό εκχύλισμα. Η καθαρότητα της μορφίνης μετά από αυτή τη διαδικασία ήταν 84% έως 86% κατά βάρος.
erowid
