Έχει η ιμπογκαΐνη δυνατότητες κατά του εθισμού;
Η ιμπογκαΐνη είναι το κύριο αλκαλοειδές του θάμνου Tabernanthe iboga. Χαμηλές δόσεις χρησιμοποιούνται από ορισμένες φυλές της ισημερινής Αφρικής ως διεγερτικό για την πρόληψη της κόπωσης, της πείνας και της δίψας στο κυνήγι και υψηλές δόσεις σε θρησκευτικές τελετές (Εικόνα 7).
Ωστόσο, η ιμπογκαΐνη έχει επίσης αρνητικές παρενέργειες, όπως ταχυκαρδία, υπόταση, ναυτία, εμετό, ακόμη και θάνατο. Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η νοριμπογκαΐνη, ο κύριος μεταβολίτης, μπορεί να είναι πίσω από τις θανατηφόρες περιπτώσεις στους ανθρώπους, επειδή η ιμπογκαΐνη έχει χρόνο ημίσειας ζωής 4-7 ώρες και ο θάνατος επέρχεται ≥8 ώρες και 24-48 ώρες μετά την κατάποση.
Η ιμπογκαΐνη είναι το κύριο αλκαλοειδές του θάμνου Tabernanthe iboga. Χαμηλές δόσεις χρησιμοποιούνται από ορισμένες φυλές της ισημερινής Αφρικής ως διεγερτικό για την πρόληψη της κόπωσης, της πείνας και της δίψας στο κυνήγι και υψηλές δόσεις σε θρησκευτικές τελετές (Εικόνα 7).
Ωστόσο, η ιμπογκαΐνη έχει επίσης αρνητικές παρενέργειες, όπως ταχυκαρδία, υπόταση, ναυτία, εμετό, ακόμη και θάνατο. Ορισμένοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι η νοριμπογκαΐνη, ο κύριος μεταβολίτης, μπορεί να είναι πίσω από τις θανατηφόρες περιπτώσεις στους ανθρώπους, επειδή η ιμπογκαΐνη έχει χρόνο ημίσειας ζωής 4-7 ώρες και ο θάνατος επέρχεται ≥8 ώρες και 24-48 ώρες μετά την κατάποση.
Η Tabernanthe iboga μεταφέρθηκε στη Γαλλία στα μέσα του 19ου αιώνα και το ψυχοδραστικό συστατικό της απομονώθηκε το 1901 από το φλοιό της ρίζας. Μεταξύ 1939 και 1970, η ιμπογκαΐνη διατέθηκε στο εμπόριο ως νευρομυϊκό διεγερτικό με την εμπορική ονομασία Lambarene, συνιστώμενη για τη θεραπεία της κόπωσης, της κατάθλιψης και της ανάρρωσης από μολυσματικές ασθένειες. Μεγάλο μέρος της δημοτικότητας της ιμπογκαΐνης, ωστόσο, προέρχεται από τις αντιεθιστικές επιδράσεις του φυτού, οι οποίες ήταν γνωστές και προηγουμένως, αλλά απέκτησαν ιδιαίτερη δημοτικότητα χάρη στον Howard Lotsoff.
Ο νεαρός άνδρας με μια ομάδα φίλων τη δεκαετία του 1960 μελέτησε τις επιδράσεις της ιμπογκαΐνης στον ψυχισμό - μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκείνη την εποχή τέτοιες συγκεντρώσεις με φίλους δεν αποτελούσαν έκπληξη. Επιπλέον, τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα λίγα χρόνια πριν η ιμπογκαΐνη πάψει να είναι νόμιμη και σταματήσει η πώληση του Lambarene.
Μεταξύ των απροσδόκητων αποτελεσμάτων ήταν η έλλειψη επιθυμίας για χρήση ηρωίνης, αν και πριν από αυτό ο G. Lotsof είχε εθισμό στα οπιοειδή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το οποίο διήρκεσε περίπου μία ημέρα, τον επισκέπτονταν οράματα, και στο τέλος υπήρξε μια διαπίστωση: "Αν πριν έβλεπα την ηρωίνη ως ένα ναρκωτικό που μου έδινε ένα αίσθημα άνεσης, τώρα αυτή η άποψη έχει αλλάξει - η ηρωίνη ήταν κάτι που φέρνει το θάνατο. Το επόμενο πράγμα που ήξερα: προτίμησα τη ζωή από τον θάνατο".
Είκοσι χρόνια μετά την ψυχεδελική του εμπειρία και την εντατική του εργασία, ο G. Lotsof ίδρυσε το Ίδρυμα Dora Weiner, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που είχε ως στόχο την προώθηση της θεραπείας με ιμπογκαΐνη.
Την ίδια περίοδο, ο G. Lotsofέλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη χρήση της ιμπογκαΐνης ως βοηθητικού μέσου για την απεξάρτηση. Αργότερα αποκτήθηκαν διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τη θεραπεία της κοκαΐνης, του αλκοόλ, της νικοτίνης και της πολυεξάρτησης, ενώ ο ψυχίατρος Claudio Naranjo απέκτησε ένα γαλλικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ψυχοθεραπευτική χρήση της ιμπογκαΐνης. Το 1991, το Εθνικό Ινστιτούτο Κατάχρησης (NIDA) ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την τοξικολογική αξιολόγηση της ιμπογκαΐνης και τη δημιουργία ενός ερευνητικού πρωτοκόλλου σε εθελοντές. Παρόλο που πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις για την ανάπτυξη κλινικών δοκιμών φάσης 1 και 2, το NIDA έκλεισε το έργο λόγω της κριτικής που ασκήθηκε από μέλη της φαρμακοβιομηχανίας.
18-methoxycoronaridine
Όπως κάθε γνωστό σήμερα ψυχεδελικό, η ιμπογκαΐνη εντάχθηκε τελικά στον κατάλογο των ναρκωτικών της κατηγορίας 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές άλλες χώρες. Ωστόσο, ο Lotsof δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του να χρησιμοποιήσει την ιμπογκαΐνη ως θεραπεία του εθισμού και έπεισε τον φαρμακολόγο Stanley Glick να δοκιμάσει την ουσία σε αρουραίους εξαρτώμενους από τη μορφίνη. Η πιλοτική μελέτη έδειξε ότι η ιμπογκαΐνη μείωσε την αυτοχορήγηση μορφίνης (τουλάχιστον για την επόμενη ημέρα). Μέσω της περαιτέρω συνεργασίας των S. Glick, M. Kühne και J. Bandaraj, οι ερευνητές συνέθεσαν την ένωση 18-μεθοξυκοροναριδίνη (Εικόνα 9), η οποία ήταν αποτελεσματική στη θεραπεία του εθισμού στη μορφίνη και την κοκαΐνη σε αρουραίους, όντας και λιγότερο νευροτοξική και μη προκαλούσα τρόμο, σε σύγκριση με την ιμπογκαΐνη.
18-MC δοκιμάζεται επί του παρόντος σε υγιείς εθελοντές για την αξιολόγηση της ασφάλειας και, στο μέλλον, για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή. Τα περισσότερα από τα συνθετικά ανάλογα της 18-MC ανέστειλαν τον νυκτονικό υποδοχέα α3β4 της ακετυλοχολίνης (που βρίσκεται κυρίως στη μεσολομυελική οδό), λειτουργώντας ως ένα δεύτερο σύστημα ανταμοιβής - ξεχωριστό από το μεσολομυελικό. Θεωρείται ότι συνδέονται αμοιβαία και μπορούν να αναστέλλουν τη δραστηριότητα του άλλου. Οι Glick κ.ά. πρότειναν ότι η 18-MC, ενώ βρίσκεται στη μυελό-κερατοειδή οδό, μπορεί να εξασθενίσει τη μεσολομυϊκή δραστηριότητα, μειώνοντας έτσι την ευφορία από τη χρήση ναρκωτικών.
Μοριακές διαστροφές
Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει σαφής κατανόηση του κατά πόσον η ιμπογκαΐνη έχει έναν "αγαπημένο υποδοχέα", διότι συνδέεται σε πολλούς με διαφορετική συγγένεια. Η ιμπογκαΐνη, η νοριμπογκαΐνη και η 18-MC προσδένονται στους μ-οπιοειδείς υποδοχείς (MOR) στη μικρομοριακή περιοχή. Από μόνη της, η ιμπογκαΐνη δεν εμφανίζει την κλασσική επίδραση της αναλγησίας με τη μεσολάβηση του MOR, αλλά την ενισχύει παρουσία μορφίνης. Η νοριμπογκαΐνη δεσμεύεται περισσότερο στους κ-υποδοχείς από ό,τι στους ΜΟΡ.
Η ιμπογκαΐνη αναστέλλει τη δέσμευση της ραδιοσημασμένης σε αρουραίους disocilpine (MK-801 ), η οποία είναι ένας μη ανταγωνιστικός ανταγωνιστής NMDA. Οι ανταγωνιστές NMDA εμποδίζουν τις επιδράσεις της "ανταμοιβής" (κατά τις οποίες περιβαλλοντικά ερεθίσματα προκαλούν επιθυμία χρήσης) και της ενίσχυσης (κατά την οποία ορισμένα ερεθίσματα ενισχύουν αυτή την επιθυμία) από ναρκωτικά όπως η μορφίνη και η κοκαΐνη. Μπορεί να υποτεθεί ότι η αναστολή του υποδοχέα NMDA παίζει ρόλο στη θεραπεία του εθισμού.
Οιμη ανταγωνιστικοί ανταγωνιστές είναι μόρια που δεσμεύονται μη αναστρέψιμα σε έναν υποδοχέα με οποιαδήποτε ποσότητα αγωνιστή (ουσία που προκαλεί φυσιολογική απόκριση όταν δεσμεύεται στον υποδοχέα).
Ο νεαρός άνδρας με μια ομάδα φίλων τη δεκαετία του 1960 μελέτησε τις επιδράσεις της ιμπογκαΐνης στον ψυχισμό - μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκείνη την εποχή τέτοιες συγκεντρώσεις με φίλους δεν αποτελούσαν έκπληξη. Επιπλέον, τα γεγονότα αυτά έλαβαν χώρα λίγα χρόνια πριν η ιμπογκαΐνη πάψει να είναι νόμιμη και σταματήσει η πώληση του Lambarene.
Μεταξύ των απροσδόκητων αποτελεσμάτων ήταν η έλλειψη επιθυμίας για χρήση ηρωίνης, αν και πριν από αυτό ο G. Lotsof είχε εθισμό στα οπιοειδή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το οποίο διήρκεσε περίπου μία ημέρα, τον επισκέπτονταν οράματα, και στο τέλος υπήρξε μια διαπίστωση: "Αν πριν έβλεπα την ηρωίνη ως ένα ναρκωτικό που μου έδινε ένα αίσθημα άνεσης, τώρα αυτή η άποψη έχει αλλάξει - η ηρωίνη ήταν κάτι που φέρνει το θάνατο. Το επόμενο πράγμα που ήξερα: προτίμησα τη ζωή από τον θάνατο".
Είκοσι χρόνια μετά την ψυχεδελική του εμπειρία και την εντατική του εργασία, ο G. Lotsof ίδρυσε το Ίδρυμα Dora Weiner, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που είχε ως στόχο την προώθηση της θεραπείας με ιμπογκαΐνη.
Την ίδια περίοδο, ο G. Lotsofέλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη χρήση της ιμπογκαΐνης ως βοηθητικού μέσου για την απεξάρτηση. Αργότερα αποκτήθηκαν διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τη θεραπεία της κοκαΐνης, του αλκοόλ, της νικοτίνης και της πολυεξάρτησης, ενώ ο ψυχίατρος Claudio Naranjo απέκτησε ένα γαλλικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την ψυχοθεραπευτική χρήση της ιμπογκαΐνης. Το 1991, το Εθνικό Ινστιτούτο Κατάχρησης (NIDA) ξεκίνησε ένα πρόγραμμα για την τοξικολογική αξιολόγηση της ιμπογκαΐνης και τη δημιουργία ενός ερευνητικού πρωτοκόλλου σε εθελοντές. Παρόλο που πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις για την ανάπτυξη κλινικών δοκιμών φάσης 1 και 2, το NIDA έκλεισε το έργο λόγω της κριτικής που ασκήθηκε από μέλη της φαρμακοβιομηχανίας.
18-methoxycoronaridine
Όπως κάθε γνωστό σήμερα ψυχεδελικό, η ιμπογκαΐνη εντάχθηκε τελικά στον κατάλογο των ναρκωτικών της κατηγορίας 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε πολλές άλλες χώρες. Ωστόσο, ο Lotsof δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές του να χρησιμοποιήσει την ιμπογκαΐνη ως θεραπεία του εθισμού και έπεισε τον φαρμακολόγο Stanley Glick να δοκιμάσει την ουσία σε αρουραίους εξαρτώμενους από τη μορφίνη. Η πιλοτική μελέτη έδειξε ότι η ιμπογκαΐνη μείωσε την αυτοχορήγηση μορφίνης (τουλάχιστον για την επόμενη ημέρα). Μέσω της περαιτέρω συνεργασίας των S. Glick, M. Kühne και J. Bandaraj, οι ερευνητές συνέθεσαν την ένωση 18-μεθοξυκοροναριδίνη (Εικόνα 9), η οποία ήταν αποτελεσματική στη θεραπεία του εθισμού στη μορφίνη και την κοκαΐνη σε αρουραίους, όντας και λιγότερο νευροτοξική και μη προκαλούσα τρόμο, σε σύγκριση με την ιμπογκαΐνη.
18-MC δοκιμάζεται επί του παρόντος σε υγιείς εθελοντές για την αξιολόγηση της ασφάλειας και, στο μέλλον, για τη θεραπεία του εθισμού στα οπιοειδή. Τα περισσότερα από τα συνθετικά ανάλογα της 18-MC ανέστειλαν τον νυκτονικό υποδοχέα α3β4 της ακετυλοχολίνης (που βρίσκεται κυρίως στη μεσολομυελική οδό), λειτουργώντας ως ένα δεύτερο σύστημα ανταμοιβής - ξεχωριστό από το μεσολομυελικό. Θεωρείται ότι συνδέονται αμοιβαία και μπορούν να αναστέλλουν τη δραστηριότητα του άλλου. Οι Glick κ.ά. πρότειναν ότι η 18-MC, ενώ βρίσκεται στη μυελό-κερατοειδή οδό, μπορεί να εξασθενίσει τη μεσολομυϊκή δραστηριότητα, μειώνοντας έτσι την ευφορία από τη χρήση ναρκωτικών.
Μοριακές διαστροφές
Στο σημείο αυτό δεν υπάρχει σαφής κατανόηση του κατά πόσον η ιμπογκαΐνη έχει έναν "αγαπημένο υποδοχέα", διότι συνδέεται σε πολλούς με διαφορετική συγγένεια. Η ιμπογκαΐνη, η νοριμπογκαΐνη και η 18-MC προσδένονται στους μ-οπιοειδείς υποδοχείς (MOR) στη μικρομοριακή περιοχή. Από μόνη της, η ιμπογκαΐνη δεν εμφανίζει την κλασσική επίδραση της αναλγησίας με τη μεσολάβηση του MOR, αλλά την ενισχύει παρουσία μορφίνης. Η νοριμπογκαΐνη δεσμεύεται περισσότερο στους κ-υποδοχείς από ό,τι στους ΜΟΡ.
Η ιμπογκαΐνη αναστέλλει τη δέσμευση της ραδιοσημασμένης σε αρουραίους disocilpine (MK-801 ), η οποία είναι ένας μη ανταγωνιστικός ανταγωνιστής NMDA. Οι ανταγωνιστές NMDA εμποδίζουν τις επιδράσεις της "ανταμοιβής" (κατά τις οποίες περιβαλλοντικά ερεθίσματα προκαλούν επιθυμία χρήσης) και της ενίσχυσης (κατά την οποία ορισμένα ερεθίσματα ενισχύουν αυτή την επιθυμία) από ναρκωτικά όπως η μορφίνη και η κοκαΐνη. Μπορεί να υποτεθεί ότι η αναστολή του υποδοχέα NMDA παίζει ρόλο στη θεραπεία του εθισμού.
Οιμη ανταγωνιστικοί ανταγωνιστές είναι μόρια που δεσμεύονται μη αναστρέψιμα σε έναν υποδοχέα με οποιαδήποτε ποσότητα αγωνιστή (ουσία που προκαλεί φυσιολογική απόκριση όταν δεσμεύεται στον υποδοχέα).
Η ιμπογκαΐνη σταθεροποιεί την προς τα μέσα ανοικτή διαμόρφωση των μεταφορέων ντοπαμίνης (DAT) και σεροτονίνης (SERT) in vitro, δρώντας αντίθετα από τις αμφεταμίνες. Οι τελευταίες, συνδεόμενες με την DAT, προκαλούν την έξοδο της ντοπαμίνης από το κύτταρο στη συναπτική σχισμή, ενώ η ιμπογκαΐνη, αντίθετα, μειώνει την απελευθέρωση ντοπαμίνης.
Ο αποκλεισμός της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης οδηγεί σε αύξηση της ποσότητάς της στη συναπτική σχισμή- η αντικαταθλιπτική της δράση, καθώς και η δράση πολλών διεγερτικών, μπορεί να σχετίζεται με αυτό. Σε αρουραίους, η ιμπογκαΐνη έχει αποδειχθεί ότι μπλοκάρει την αύξηση της εξωκυτταρικής συγκέντρωσης ντοπαμίνης που προκαλείται από την κοκαΐνη, τη μορφίνη και τη νικοτίνη, η οποία μπορεί να είναι ο μηχανισμός που αναστέλλει τη χρήση.
Η ιμπογκαΐνη και τα ανάλογα της επιδεικνύουν επίσης την ασυνήθιστη ιδιότητα να λειτουργούν ως "φαρμακοσαπρόνες" της DAT: όταν προστέθηκε σε μεταλλαγμένους μεταφορείς, η ιμπογκαΐνη μετέτρεψε τις ανώριμες πρωτεΐνες σε ώριμες και τις μεταλλαγμένες πάλι σε λειτουργικές. ΟΓάλλος χημικός Robert Gutarel υπέθεσε ότι η θεραπεία με ιμπογκαΐνη προκαλεί μια κατάσταση λειτουργικά παρόμοια με τη φάση REM του ύπνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, λαμβάνει χώρα η επαναπαγίωση των πληροφοριών που μαθαίνονται: όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας ανασυντίθενται στον εγκέφαλο και αναδύονται νέοι συνειρμοί. Ο Gutarel πρότεινε ότι αυτό αντιστοιχεί σε μια περίοδο αυξημένης πλαστικότητας, κατά την οποία μπορούν να αποδυναμωθούν οι παθολογικές συνδέσεις μεταξύ βασικών ερεθισμάτων που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με την κατανάλωση.
Howard Lotsof για το tabernantalogue
Ποιο είναι όμως το μυστήριο των φαρμακολογικών ιδιοτήτων της ιμπογκαΐνης;
Οιερευνητές στο εργαστήριοτου David Olson θέλησαν να κατανοήσουν ποιο φαρμακοφόρο χρειαζόταν για να παρουσιάσει ψυχοπλαστικές ιδιότητες (Εικόνα 12). Ένα ενδιάμεσο ανάλογο από το οποίο έλειπε η ισοκινουκλιδίνη ονομάστηκε ιμπογκαϊναλογόνη (εφεξής IBG). Δρούσε όπως η ιμπογκαΐνη, αλλά είχε απλουστευμένη χημική δομή. Το επιλεγμένο μόριο είχε επίσης χαμηλότερη λιποφιλικότητα, πράγμα που σημαίνει (και αποδείχθηκε σε δοκιμές in vitro) χαμηλότερη καρδιοτοξικότητα. Η τελική παραλλαγή ήταν ένα μόριο που ονομαζόταν tabernanthalog (TBG). Συντέθηκε με την ομοιότητα του 6-MeO-DMT, ενός αναλόγου του ισχυρού παραισθησιογόνου διμεθυλοτρυπταμίνης, ενός μορίου που υποτίθεται ότι στερείται παραισθησιογόνων επιδράσεων (σύμφωνα με δοκιμές σε ζώα, δεν προκάλεσε τίναγμα του κεφαλιού σε αρουραίους).
Ηαπόκριση τίναγματος του κεφαλιού (Head twitch response - HTR) είναι ένα συμπεριφορικό πρότυπο δράσης παραισθησιογόνων που εκδηλώνεται με ταχείες κινήσεις του κεφαλιού από την πλευρά προς την πλευρά σε ποντίκια και αρουραίους μετά από ενεργοποίηση του υποδοχέα σεροτονίνης 5-HT2A. Ωστόσο, ορισμένες ενώσεις (π.χ. λυσουρίδη) δεν επάγουν HTR, αν και πιθανότατα δεσμεύονται στους ίδιους υποδοχείς.
Ο αποκλεισμός της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης οδηγεί σε αύξηση της ποσότητάς της στη συναπτική σχισμή- η αντικαταθλιπτική της δράση, καθώς και η δράση πολλών διεγερτικών, μπορεί να σχετίζεται με αυτό. Σε αρουραίους, η ιμπογκαΐνη έχει αποδειχθεί ότι μπλοκάρει την αύξηση της εξωκυτταρικής συγκέντρωσης ντοπαμίνης που προκαλείται από την κοκαΐνη, τη μορφίνη και τη νικοτίνη, η οποία μπορεί να είναι ο μηχανισμός που αναστέλλει τη χρήση.
Η ιμπογκαΐνη και τα ανάλογα της επιδεικνύουν επίσης την ασυνήθιστη ιδιότητα να λειτουργούν ως "φαρμακοσαπρόνες" της DAT: όταν προστέθηκε σε μεταλλαγμένους μεταφορείς, η ιμπογκαΐνη μετέτρεψε τις ανώριμες πρωτεΐνες σε ώριμες και τις μεταλλαγμένες πάλι σε λειτουργικές. ΟΓάλλος χημικός Robert Gutarel υπέθεσε ότι η θεραπεία με ιμπογκαΐνη προκαλεί μια κατάσταση λειτουργικά παρόμοια με τη φάση REM του ύπνου. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, λαμβάνει χώρα η επαναπαγίωση των πληροφοριών που μαθαίνονται: όλα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας ανασυντίθενται στον εγκέφαλο και αναδύονται νέοι συνειρμοί. Ο Gutarel πρότεινε ότι αυτό αντιστοιχεί σε μια περίοδο αυξημένης πλαστικότητας, κατά την οποία μπορούν να αποδυναμωθούν οι παθολογικές συνδέσεις μεταξύ βασικών ερεθισμάτων που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με την κατανάλωση.
Howard Lotsof για το tabernantalogue
Ποιο είναι όμως το μυστήριο των φαρμακολογικών ιδιοτήτων της ιμπογκαΐνης;
Οιερευνητές στο εργαστήριοτου David Olson θέλησαν να κατανοήσουν ποιο φαρμακοφόρο χρειαζόταν για να παρουσιάσει ψυχοπλαστικές ιδιότητες (Εικόνα 12). Ένα ενδιάμεσο ανάλογο από το οποίο έλειπε η ισοκινουκλιδίνη ονομάστηκε ιμπογκαϊναλογόνη (εφεξής IBG). Δρούσε όπως η ιμπογκαΐνη, αλλά είχε απλουστευμένη χημική δομή. Το επιλεγμένο μόριο είχε επίσης χαμηλότερη λιποφιλικότητα, πράγμα που σημαίνει (και αποδείχθηκε σε δοκιμές in vitro) χαμηλότερη καρδιοτοξικότητα. Η τελική παραλλαγή ήταν ένα μόριο που ονομαζόταν tabernanthalog (TBG). Συντέθηκε με την ομοιότητα του 6-MeO-DMT, ενός αναλόγου του ισχυρού παραισθησιογόνου διμεθυλοτρυπταμίνης, ενός μορίου που υποτίθεται ότι στερείται παραισθησιογόνων επιδράσεων (σύμφωνα με δοκιμές σε ζώα, δεν προκάλεσε τίναγμα του κεφαλιού σε αρουραίους).
Ηαπόκριση τίναγματος του κεφαλιού (Head twitch response - HTR) είναι ένα συμπεριφορικό πρότυπο δράσης παραισθησιογόνων που εκδηλώνεται με ταχείες κινήσεις του κεφαλιού από την πλευρά προς την πλευρά σε ποντίκια και αρουραίους μετά από ενεργοποίηση του υποδοχέα σεροτονίνης 5-HT2A. Ωστόσο, ορισμένες ενώσεις (π.χ. λυσουρίδη) δεν επάγουν HTR, αν και πιθανότατα δεσμεύονται στους ίδιους υποδοχείς.
Ελπίδα για το μέλλον
Ο David Olson, ένας από τους συν-συγγραφείς του άρθρου που συζητείται εδώ, είναι επίσης συνιδρυτής της Delix Therapeutics με το εμπνευσμένο σλόγκαν - Rewiring the brain to heal the mind. Θέλουν να δημιουργήσουν μια εταιρεία παγκόσμιας κλάσης βασισμένη στο θεραπευτικό δυναμικό των ψυχοπλαστικών ουσιών. Και βλέπουν ως αποστολή τους την αύξηση της πρόσβασης των ασθενών σε ασφαλή, ταχείας δράσης και μακράς διάρκειας φάρμακα. Ίσως τα καταφέρουν, γιατί έχουν πολλούς επενδυτές πρόθυμους να δώσουν χρήματα για πολλά υποσχόμενες και πρωτοποριακές έρευνες.
Οι πρόσφατες εργασίες της Delix Therapeutics επικεντρώνονται στην ανάπτυξη ενός βιοαισθητήρα για τον προσδιορισμό των παραισθησιογόνων επιδράσεων των ενώσεων. Το PsychLight, ένας βιοαισθητήρας που βασίζεται σε έναν χιμαιρικό υποδοχέα σεροτονίνης, επιτρέπει την καταγραφή των αλλαγών διαμόρφωσης όταν δεσμεύονται σε αυτόν σεροτονινεργικά παραισθησιογόνα. Αυτή η τεχνολογία θα επιτρέψει την ανάπτυξη θεραπευτικών παραγόντων που στοχεύουν στους υποδοχείς 5-HT2A αλλά δεν προκαλούν παραισθήσεις.
Και η εργασία που συζητείται σε αυτό το κεφάλαιο δημοσιεύθηκε το 2020 με την υποστήριξη των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (NIH) και του Εθνικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την Κατάχρηση Ναρκωτικών (NIDA), καθώς και πολλών άλλων ιδρυμάτων. Και τον Δεκέμβριο του 2021, η Delix Therapeutics ανακοίνωσε μια συνεργασία με αυτά τα ινστιτούτα για τη δοκιμή μιας από τις κορυφαίες εξελίξεις: ένα μη αλλουκινογόνο και μη τοξικό ανάλογο της ιμπογκαΐνης, την ταβερνανταλόλη.
Στις προκλινικές μελέτες για τη διερεύνηση ενός δυνητικού φαρμάκου, πρέπει να προσδιορίσουμε πόσο ασφαλές είναι, πόσο καρκινογόνο είναι, πώς επηρεάζει τη γονιμότητα και μια σειρά άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την υγεία. Αυτή η εργασία δεν μοιάζει με μια πλήρη προκλινική μελέτη (η οποία μπορεί να είναι προ των πυλών, δεδομένων των συνεργασιών με τα Εθνικά Ινστιτούτα), αλλά δανείζεται κάποια στοιχεία από εκεί.
Μηχανισμός υποδοχέων
Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, η ιμπογκαΐνη και η νοριμπογκαΐνη προσδένονται σε πολλούς διαφορετικούς υποδοχείς. Μελετήσαμε τη δέσμευση των αναλόγων τους IBG και TBG μόνο στους υποδοχείς σεροτονίνης και οπιοειδών, και ενώ δεν υπήρχε σχεδόν καμία δραστηριότητα στους τελευταίους, τα μόρια αυτά δρούσαν μια χαρά στους υποδοχείς σεροτονίνης 5-HT2A του ανθρώπου και του ποντικού. Όσον αφορά τους υποδοχείς 5-HT2B, η TBG και η IBG συμπεριφέρονται ως ανταγωνιστές, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα καρδιακής ανεπάρκειας.
Παρά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, ένα άλλο σημαντικό ερώτημα παραμένει: η TBG δεν είναι εθιστική; Παρόλο που είναι γνωστό ότι οι ψυχεδελικές ουσίες δεν είναι (φαινομενικά) εθιστικές, οι συγγραφείς διεξήγαγαν μια δοκιμασία επιλογής τόπου υπό όρους-αντανακλαστικά. Αυτή η δοκιμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξει αν ένα ζώο περνάει περισσότερο ή λιγότερο χρόνο στο διαμέρισμα του κλουβιού στο οποίο πραγματοποιήθηκε ο πειραματικός χειρισμός (στην προκειμένη περίπτωση, η χορήγηση TBG) σε σύγκριση με το άλλο διαμέρισμα. Με άλλα λόγια, πόσο ευχάριστος ή δυσάρεστος ήταν και αν ήταν εθιστικός. Αποδείχθηκε ότι σε χαμηλές δόσεις, το TBG δεν προκαλούσε προτίμηση στα ζώα, ενώ σε υψηλές δόσεις οδηγούσε ακόμη και σε αποφυγή του συγκεκριμένου διαμερίσματος. Σε αυτή την περίπτωση, βοήθησε να απαντηθεί το ερώτημα: είναι εθιστική η ταμπερνανταλίνη;
Η απάντηση: δεν είναι.
Ο David Olson, ένας από τους συν-συγγραφείς του άρθρου που συζητείται εδώ, είναι επίσης συνιδρυτής της Delix Therapeutics με το εμπνευσμένο σλόγκαν - Rewiring the brain to heal the mind. Θέλουν να δημιουργήσουν μια εταιρεία παγκόσμιας κλάσης βασισμένη στο θεραπευτικό δυναμικό των ψυχοπλαστικών ουσιών. Και βλέπουν ως αποστολή τους την αύξηση της πρόσβασης των ασθενών σε ασφαλή, ταχείας δράσης και μακράς διάρκειας φάρμακα. Ίσως τα καταφέρουν, γιατί έχουν πολλούς επενδυτές πρόθυμους να δώσουν χρήματα για πολλά υποσχόμενες και πρωτοποριακές έρευνες.
Οι πρόσφατες εργασίες της Delix Therapeutics επικεντρώνονται στην ανάπτυξη ενός βιοαισθητήρα για τον προσδιορισμό των παραισθησιογόνων επιδράσεων των ενώσεων. Το PsychLight, ένας βιοαισθητήρας που βασίζεται σε έναν χιμαιρικό υποδοχέα σεροτονίνης, επιτρέπει την καταγραφή των αλλαγών διαμόρφωσης όταν δεσμεύονται σε αυτόν σεροτονινεργικά παραισθησιογόνα. Αυτή η τεχνολογία θα επιτρέψει την ανάπτυξη θεραπευτικών παραγόντων που στοχεύουν στους υποδοχείς 5-HT2A αλλά δεν προκαλούν παραισθήσεις.
Και η εργασία που συζητείται σε αυτό το κεφάλαιο δημοσιεύθηκε το 2020 με την υποστήριξη των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας των ΗΠΑ (NIH) και του Εθνικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για την Κατάχρηση Ναρκωτικών (NIDA), καθώς και πολλών άλλων ιδρυμάτων. Και τον Δεκέμβριο του 2021, η Delix Therapeutics ανακοίνωσε μια συνεργασία με αυτά τα ινστιτούτα για τη δοκιμή μιας από τις κορυφαίες εξελίξεις: ένα μη αλλουκινογόνο και μη τοξικό ανάλογο της ιμπογκαΐνης, την ταβερνανταλόλη.
Στις προκλινικές μελέτες για τη διερεύνηση ενός δυνητικού φαρμάκου, πρέπει να προσδιορίσουμε πόσο ασφαλές είναι, πόσο καρκινογόνο είναι, πώς επηρεάζει τη γονιμότητα και μια σειρά άλλων παραγόντων που σχετίζονται με την υγεία. Αυτή η εργασία δεν μοιάζει με μια πλήρη προκλινική μελέτη (η οποία μπορεί να είναι προ των πυλών, δεδομένων των συνεργασιών με τα Εθνικά Ινστιτούτα), αλλά δανείζεται κάποια στοιχεία από εκεί.
Μηχανισμός υποδοχέων
Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, η ιμπογκαΐνη και η νοριμπογκαΐνη προσδένονται σε πολλούς διαφορετικούς υποδοχείς. Μελετήσαμε τη δέσμευση των αναλόγων τους IBG και TBG μόνο στους υποδοχείς σεροτονίνης και οπιοειδών, και ενώ δεν υπήρχε σχεδόν καμία δραστηριότητα στους τελευταίους, τα μόρια αυτά δρούσαν μια χαρά στους υποδοχείς σεροτονίνης 5-HT2A του ανθρώπου και του ποντικού. Όσον αφορά τους υποδοχείς 5-HT2B, η TBG και η IBG συμπεριφέρονται ως ανταγωνιστές, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα καρδιακής ανεπάρκειας.
Παρά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα, ένα άλλο σημαντικό ερώτημα παραμένει: η TBG δεν είναι εθιστική; Παρόλο που είναι γνωστό ότι οι ψυχεδελικές ουσίες δεν είναι (φαινομενικά) εθιστικές, οι συγγραφείς διεξήγαγαν μια δοκιμασία επιλογής τόπου υπό όρους-αντανακλαστικά. Αυτή η δοκιμή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξει αν ένα ζώο περνάει περισσότερο ή λιγότερο χρόνο στο διαμέρισμα του κλουβιού στο οποίο πραγματοποιήθηκε ο πειραματικός χειρισμός (στην προκειμένη περίπτωση, η χορήγηση TBG) σε σύγκριση με το άλλο διαμέρισμα. Με άλλα λόγια, πόσο ευχάριστος ή δυσάρεστος ήταν και αν ήταν εθιστικός. Αποδείχθηκε ότι σε χαμηλές δόσεις, το TBG δεν προκαλούσε προτίμηση στα ζώα, ενώ σε υψηλές δόσεις οδηγούσε ακόμη και σε αποφυγή του συγκεκριμένου διαμερίσματος. Σε αυτή την περίπτωση, βοήθησε να απαντηθεί το ερώτημα: είναι εθιστική η ταμπερνανταλίνη;
Η απάντηση: δεν είναι.
Αξιολόγηση της νευρωνικής πλαστικότητας
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ένα από τα σημάδια της νευροπλαστικότητας είναι η αλλαγή στη δομή των δενδριτικών κλάδων. Η έγχυση TBG σε φλοιώδεις νευρώνες εμβρύων αρουραίων αύξησε την πολυπλοκότητα των δενδριτικών διακλαδώσεων (Εικόνα 14), αλλά το αποτέλεσμα εμποδίστηκε από τον αγωνιστή των υποδοχέων σεροτονίνης κετανσιρίνη, υποδεικνύοντας τη συμμετοχή των υποδοχέων 5-HT2A στη διαδικασία. Εκτός από την πολυπλοκότητα των διακλαδώσεων, εξετάσαμε την πυκνότητα των δενδριτικών αγκαθιών στις καλλιέργειες του φλοιού - και αυξήθηκε στον ίδιο βαθμό όπως όταν οι νευρώνες υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ιμπογκαΐνη. Τέτοιες αλλαγές θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι χρήσιμες στη θεραπεία των ψυχιατρικών ασθενειών, επειδή διεγείρει την πλαστικότητα, η οποία μπορεί να επανασυνδέσει με νέους τρόπους τα νευρωνικά κυκλώματα που οδηγούν σε ασθένειες.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ένα από τα σημάδια της νευροπλαστικότητας είναι η αλλαγή στη δομή των δενδριτικών κλάδων. Η έγχυση TBG σε φλοιώδεις νευρώνες εμβρύων αρουραίων αύξησε την πολυπλοκότητα των δενδριτικών διακλαδώσεων (Εικόνα 14), αλλά το αποτέλεσμα εμποδίστηκε από τον αγωνιστή των υποδοχέων σεροτονίνης κετανσιρίνη, υποδεικνύοντας τη συμμετοχή των υποδοχέων 5-HT2A στη διαδικασία. Εκτός από την πολυπλοκότητα των διακλαδώσεων, εξετάσαμε την πυκνότητα των δενδριτικών αγκαθιών στις καλλιέργειες του φλοιού - και αυξήθηκε στον ίδιο βαθμό όπως όταν οι νευρώνες υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ιμπογκαΐνη. Τέτοιες αλλαγές θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι χρήσιμες στη θεραπεία των ψυχιατρικών ασθενειών, επειδή διεγείρει την πλαστικότητα, η οποία μπορεί να επανασυνδέσει με νέους τρόπους τα νευρωνικά κυκλώματα που οδηγούν σε ασθένειες.
Όπως μπορεί να θυμούνται οι αναγνώστες, μια ιδιαιτερότητα των ψυχοπλαστικών είναι ότι οι αλλαγές που έχουν επέλθει παραμένουν και δεν αποτελούν προσωρινή επίδραση. Αυτό επιβεβαιώθηκε με τη διακρανιακή απεικόνιση δύο φωτονίων, η οποία έδειξε ότι τα σχηματιζόμενα στίγματα δεν εξαφανίστηκαν για τουλάχιστον 24 ώρες μετά τη χορήγηση IBG και DOI (Εικόνα 15).
Δοκιμασία εξαναγκασμένης κολύμβησης Porsolt
Υποτίθεται ότι η αυξημένη δομική πλαστικότητα στις πρόσθιες περιοχές του εγκεφάλου (π.χ. προμετωπιαίος φλοιός) μεσολαβεί για τα παρατεταμένα (>24 ώρες) αντικαταθλιπτικά-όμοια αποτελέσματα της κεταμίνης στα τρωκτικά και η κεταμίνη είναι ένα ψυχοπλαστικογόνο. Από προηγούμενες δοκιμές, μπορούμε να δούμε ότι το TBG επηρεάζει επίσης τις αλλαγές πλαστικότητας, αλλά εκδηλώνεται σε επίπεδο συμπεριφοράς; Μήπως η TBG έχει επίσης αντικαταθλιπτική δράση;
Η καταθλιπτική ικανότητα των ποντικών αξιολογείται με βάση το χρόνο που αφιερώνουν προσπαθώντας να βγουν από έναν κύλινδρο γεμάτο με νερό. Η επίδραση του TBG στη συμπεριφορά αξιολογήθηκε με εξαναγκασμένη βύθιση μετά από μια εβδομάδα στρες, κατά την οποία τα ποντίκια δεν μπορούσαν να προβλέψουν σε ποιον στρεσογόνο παράγοντα θα εκτίθεντο σήμερα (Εικόνα 16).
Υποτίθεται ότι η αυξημένη δομική πλαστικότητα στις πρόσθιες περιοχές του εγκεφάλου (π.χ. προμετωπιαίος φλοιός) μεσολαβεί για τα παρατεταμένα (>24 ώρες) αντικαταθλιπτικά-όμοια αποτελέσματα της κεταμίνης στα τρωκτικά και η κεταμίνη είναι ένα ψυχοπλαστικογόνο. Από προηγούμενες δοκιμές, μπορούμε να δούμε ότι το TBG επηρεάζει επίσης τις αλλαγές πλαστικότητας, αλλά εκδηλώνεται σε επίπεδο συμπεριφοράς; Μήπως η TBG έχει επίσης αντικαταθλιπτική δράση;
Η καταθλιπτική ικανότητα των ποντικών αξιολογείται με βάση το χρόνο που αφιερώνουν προσπαθώντας να βγουν από έναν κύλινδρο γεμάτο με νερό. Η επίδραση του TBG στη συμπεριφορά αξιολογήθηκε με εξαναγκασμένη βύθιση μετά από μια εβδομάδα στρες, κατά την οποία τα ποντίκια δεν μπορούσαν να προβλέψουν σε ποιον στρεσογόνο παράγοντα θα εκτίθεντο σήμερα (Εικόνα 16).
Ως αποτέλεσμα αυτής της έκθεσης (μάλλον απάνθρωπης), ο χρόνος που τα ποντίκια ήταν ακίνητα αφού σταμάτησαν να προσπαθούν να βγουν έξω αυξήθηκε σημαντικά. Και μετά από μια δόση TBG, μειώθηκε και πάλι, δηλαδή τα ποντίκια κατέβαλαν μεγαλύτερη προσπάθεια για να μείνουν στην επιφάνεια! Ίσως αυτό να μιλάει και για τις αντικαταθλιπτικές δυνατότητες της TBG.
Επιδράσεις της TBH στην πρόσληψη αλκοόλ και ηρωίνης
Ένα πείραμα που προσομοιάζει τη μέθη στον άνθρωπο διεξήχθη με τη χρήση του "τεστ των δύο μπουκαλιών": όταν τα ποντίκια έχουν πρόσβαση σε ποτήρια με αλκοόλ ή νερό (Εικόνα 17). Τα ποντίκια υποβλήθηκαν σε επαναλαμβανόμενους κύκλους κραιπάλης και στέρησης για 7 εβδομάδες, με αποτέλεσμα υψηλή πρόσληψη αιθανόλης και επίπεδα στο αίμα ισοδύναμα με εκείνα των ανθρώπων που πίνουν τακτικά αλκοόλ.
Επιδράσεις της TBH στην πρόσληψη αλκοόλ και ηρωίνης
Ένα πείραμα που προσομοιάζει τη μέθη στον άνθρωπο διεξήχθη με τη χρήση του "τεστ των δύο μπουκαλιών": όταν τα ποντίκια έχουν πρόσβαση σε ποτήρια με αλκοόλ ή νερό (Εικόνα 17). Τα ποντίκια υποβλήθηκαν σε επαναλαμβανόμενους κύκλους κραιπάλης και στέρησης για 7 εβδομάδες, με αποτέλεσμα υψηλή πρόσληψη αιθανόλης και επίπεδα στο αίμα ισοδύναμα με εκείνα των ανθρώπων που πίνουν τακτικά αλκοόλ.
Θα παρατηρήσουμε μείωση της ποσότητας αλκοόλ που καταναλώνουμε, αν δώσουμε προηγουμένως ενέσεις TBG στα ποντίκια; Ναι, το βλέπουμε! Η ένεση TBG τρεις ώρες πριν από την πρόσβαση στους πότες μείωσε την πρόσληψη αλκοόλ για τις πρώτες τέσσερις ώρες χωρίς να επηρεάσει την πρόσληψη νερού. Και πάλι, το ερώτημα είναι, τι γίνεται αν η TBG μειώνει ουσιαστικά την πρόσληψη μιας άλλης ουσίας;
Αποδεικνύεται ότι όχι - ούτε οι προτιμήσεις για σακχαρόζη ούτε για νερό άλλαξαν, υποδεικνύοντας επιλεκτική μείωση της πρόσληψης αλκοόλ.
Όλη του τη ζωή ο Lotsof ήθελε την αναγνώριση της θεραπείας με ιμπογκαΐνη ως θεραπεία για τον εθισμό σε ψυχοδραστικές ουσίες, και, φυσικά, στην ηρωίνη. Χάρη στην επιμονή του και στην επιθυμία της ακαδημαϊκής κοινότητας να βοηθήσει τους ανθρώπους με εθισμό, τα πειράματα συνεχίζονται: αρουραίοι εκπαιδεύτηκαν να συσχετίζουν το φως και τον ήχο με μια δόση ηρωίνης (εικόνα 18) για να δουν: Θα βοηθήσει το TBG και αυτή τη φορά;
Αποδεικνύεται ότι όχι - ούτε οι προτιμήσεις για σακχαρόζη ούτε για νερό άλλαξαν, υποδεικνύοντας επιλεκτική μείωση της πρόσληψης αλκοόλ.
Όλη του τη ζωή ο Lotsof ήθελε την αναγνώριση της θεραπείας με ιμπογκαΐνη ως θεραπεία για τον εθισμό σε ψυχοδραστικές ουσίες, και, φυσικά, στην ηρωίνη. Χάρη στην επιμονή του και στην επιθυμία της ακαδημαϊκής κοινότητας να βοηθήσει τους ανθρώπους με εθισμό, τα πειράματα συνεχίζονται: αρουραίοι εκπαιδεύτηκαν να συσχετίζουν το φως και τον ήχο με μια δόση ηρωίνης (εικόνα 18) για να δουν: Θα βοηθήσει το TBG και αυτή τη φορά;
Και στις τρεις συνθήκες, η χορήγηση TBG σε σύγκριση με τους μάρτυρες μείωσε δραματικά τη συμπεριφορά αναζήτησης ηρωίνης. Ωστόσο, η χορήγηση TBG μείωσε επίσης έντονα την αυτοχορήγηση σακχαρόζης σε παρόμοιο πείραμα, γεγονός που υποδηλώνει ότι η λειτουργική απόκριση σε απόκριση στη δόση TBG μπορεί να είναι μη εκλεκτικά εξασθενημένη.
Αποδείχθηκε επίσης ότι η απόκριση στο εξαρτημένο ερέθισμα κατά την παρουσίαση μετά την εξαφάνιση ήταν μικρότερη στις ομάδες που έλαβαν προηγουμένως TBG. Ωστόσο, η TBG δεν είχε καμία επίδραση στη συμπεριφορά αναζήτησης σακχαρόζης. Έτσι, μια εφάπαξ χορήγηση TBG προκάλεσε μια αντι-εξαρτησιογόνο δράση που διαρκεί έως και 12-14 ημέρες.
Αποδείχθηκε επίσης ότι η απόκριση στο εξαρτημένο ερέθισμα κατά την παρουσίαση μετά την εξαφάνιση ήταν μικρότερη στις ομάδες που έλαβαν προηγουμένως TBG. Ωστόσο, η TBG δεν είχε καμία επίδραση στη συμπεριφορά αναζήτησης σακχαρόζης. Έτσι, μια εφάπαξ χορήγηση TBG προκάλεσε μια αντι-εξαρτησιογόνο δράση που διαρκεί έως και 12-14 ημέρες.
Συμπέρασμα
Οι περιπτώσεις από την κλινική πρακτική, τις μελέτες σε ανθρώπους και τα ζώα δείχνουν τις δυνατότητες των ψυχοπλαστικών ενώσεων τόσο στη θεραπεία της προβληματικής χρήσης ουσιών όσο και στις ψυχιατρικές ασθένειες. Τοκύριο πλεονέκτημά τους είναι ότι παρέχουν ένα διαρκές θεραπευτικό αποτέλεσμα μέσω της νευροπλαστικότητας μέσα σε μία ημέρα και μετά από μία μόνο χορήγηση σε σύγκριση με τις μακροχρόνιες επιδράσεις των φαρμακοθεραπειών και των ψυχοθεραπειών.
Η απλούστευση της δομής της ιμπογκαΐνης για τη λήψη της TBG κατέστησε την ένωση όχι μόνο ασφαλέστερη αλλά και συνθέσιμη σε ένα στάδιο, σε αντίθεση με την 18-MC, η οποία απαιτεί 13 στάδια για τη σύνθεση. Επιπλέον, είναι άγνωστο αν η 18-MC έχει ψυχοπλαστική επίδραση σε σύγκριση με την αποδεδειγμένη επίδραση στη νευροπλαστικότητα της TBG.
Παρακολουθήσαμε την καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε με τη χρήση του αφρικανικού φυτού Tabernanthe iboga από το θρησκευτικό κίνημα Bwiti, την πώλησή του στη Γαλλία ως θεραπεία για διάφορες παθήσεις, την απόκτηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, την απαγόρευση και την έναρξη της πολυετούς έρευνας για την ιμπογκαΐνη μέσω της απίστευτης επιμονής των παθιασμένων Lotsof και άλλων επιστημόνων και φτάσαμε στο σημείο όπου η έρευνα αυτή έφτασε σε ένα νέο επίπεδο - οι επιστήμονες δεν ενδιαφέρονται πλέον μόνο για τη φαινομενολογική εμπειρία, αλλά για το πώς αυτή η εμπειρία μπορεί να διαλυθεί και να δούμε αν θα λειτουργήσει.
Παρακολουθήσαμε την καταπληκτική ιστορία που ξεκίνησε με τη χρήση του αφρικανικού φυτού Tabernanthe iboga από το θρησκευτικό κίνημα Bwiti, την πώλησή του στη Γαλλία ως θεραπεία για διάφορες παθήσεις, την απόκτηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, την απαγόρευση και την έναρξη της πολυετούς έρευνας για την ιμπογκαΐνη μέσω της απίστευτης επιμονής των παθιασμένων Lotsof και άλλων επιστημόνων και φτάσαμε στο σημείο όπου η έρευνα αυτή έφτασε σε ένα νέο επίπεδο - οι επιστήμονες δεν ενδιαφέρονται πλέον μόνο για τη φαινομενολογική εμπειρία, αλλά για το πώς αυτή η εμπειρία μπορεί να διαλυθεί και να δούμε αν θα λειτουργήσει.
Και επιστρέφοντας στα ερωτήματα που τέθηκαν στην αρχή του άρθρου - μπορούν να απαντηθούν προκαταρκτικά θετικά: ναι, η δομή των ψυχεδελικών μπορεί να αλλάξει έτσι ώστε να διατηρηθεί η θεραπευτική τους επίδραση αλλά να αφαιρεθεί η παραισθησιογόνος- ναι, είναι επίσης πιθανό τα θεραπευτικά αποτελέσματα των ψυχεδελικών να οφείλονται στην επίδρασή τους στη νευροπλαστικότητα και όχι σε μια βαθιά μυστικιστική εμπειρία.
Το έργο που σχετίζεται με την ταυτοποίηση των φαρμακοφόρων μέσα στις ενώσεις της μυστικιστικής εμπειρίας σίγουρα προσθέτει, αν όχι αντιστρέφει, την κατανόησή μας για τις επιδράσεις τους στη λειτουργία του εγκεφάλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν και άλλες ενώσεις με δυνατότητα θεραπείας ενός ευρέος φάσματος ψυχιατρικών διαταραχών, οι οποίες θα είναι πιο αποτελεσματικές από τις διαθέσιμες σήμερα θεραπείες.
Το έργο που σχετίζεται με την ταυτοποίηση των φαρμακοφόρων μέσα στις ενώσεις της μυστικιστικής εμπειρίας σίγουρα προσθέτει, αν όχι αντιστρέφει, την κατανόησή μας για τις επιδράσεις τους στη λειτουργία του εγκεφάλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα ακολουθήσουν και άλλες ενώσεις με δυνατότητα θεραπείας ενός ευρέος φάσματος ψυχιατρικών διαταραχών, οι οποίες θα είναι πιο αποτελεσματικές από τις διαθέσιμες σήμερα θεραπείες.
Last edited:
