Κρυσταλλική δομή του 2,2-διφαινυλο-4-διμεθυλαμινοπεντανιτριλίου,
C19H22N2
C19H22N2, μονοκλινής, C1c1 (αρ. 9), a = 8,636(1) Å,
b = 15,162(2) Å, c = 12,807(2) Å, = 106,599(3)°,
V = 1607,1 Å
3
, Z = 4, Rgt(F) = 0,044, wRref(F2)
) = 0.088,
T = 120 K.
Πηγή υλικού
Η ένωση του τίτλου συντέθηκε με αντίδραση 1-διμεθυλο-
υδροχλωρικού αμινο-2-χλωροπροπανίου και διφαινυλακετονιτριλίου
παρουσία NaOH ως βάσης. 1-διμεθυλαμινο-2-χλωρο-προπρωπόπιο 1-dimethylamino-2-chloro-
προπάνιο προέκυψε από την αντίδραση χλωριούχου θιονυλίου και 1-
διμεθυλαμινο-2-προπανόλης, η παρασκευή της οποίας περιγράφηκε
προηγουμένως [1]. Σε μια τυπική διαδικασία, ένα 50 % w/v διάλυμα so-
υδροξειδίου του διαίου σε νερό (12,5 ml, 0,32 mol) προστέθηκε σε ένα με-
χανικά αναδευόμενο εναιώρημα διφαινυλακετονιτριλίου (15,0 g,
0,08 mol) και διβενζο-18-κρόνου-6 (0,5 g, κατ.) σε διμεθυλοσουλφ-
οξείδιο (12,5 ml). Το χρώμα βαθαίνει γρήγορα σε πορτοκαλί/καφέ.
Υδροχλωρικό 1-διμεθυλαμινο-2-χλωροπροπάνιο (15 g, 0,095mol)
προστέθηκε τμηματικά επί 30 λεπτά, γεγονός που προκάλεσε τη θερμοκρασία να
να αυξηθεί στους 30 °C. Αφού ολοκληρώθηκε η προσθήκη, το μείγμα
θερμάνθηκε στους 45-50 °C (υδατόλουτρο) και αναδεύτηκε για μία ώρα. Το
μείγμα της αντίδρασης αφέθηκε στη συνέχεια να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου,
χύνεται σε πάγο/νερό (250 ml) και εκχυλίζεται με οξικό αιθυλεστέρα
(3 × 150 ml). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα ξηράνθηκαν (MgSO4), διηθήθηκαν
και εξατμίστηκαν σε 100 ml. Το προϊόν εκχυλίστηκε σε
1NHCl (100 ml + 50 ml) και στη συνέχεια εκπλύθηκε εκ νέου με αιθυλεστέρα.
tate. Το υδατικό διάλυμα βασικοποιήθηκε με 2M υδροξείδιο του νατρίου.
ide και εκχυλίστηκε σε οξικό αιθυλεστέρα (3 × 100 ml). Τα εκχυλίσματα
πλύθηκαν με κορεσμένο διάλυμα NaCl (70 ml), ξηράνθηκαν (MgSO4),
και εξατμίστηκαν σε κίτρινο έλαιο. Αυτό ψύχθηκε και τιτλοδοτήθηκε
με κρύο εξάνιο (50 ml) για να δώσει την ομώνυμη ένωση (απόδοση 39 %).
Η ανακρυστάλλωση από εξάνιο έδωσε κρυστάλλους κατάλληλους για ακτίνες Χ.
(μ.σ. 91-92 °C).
Συζήτηση
Η ρακεμική μεθαδόνη, η 6-διμεθυλαμινο-4,4-διφαινυλο-3-επτα-
none, χρησιμοποιείται ως φάρμακο συντήρησης στη θεραπεία της ηρωίνης
εθισμού στην ηρωίνη και των σοβαρών συμπτωμάτων πόνου. Βοηθά επίσης στην καταπολέμηση της
εξάπλωση του HIV μειώνοντας την ενέσιμη χρήση ηρωίνης [2]. Αυτά και
άλλες μοναδικές ιδιότητες της μεθαδόνης μας οδήγησαν στη σύνθεση του
μεθαδόνη. Σε μια παρασκευή της μεθαδόνης σε πολλά στάδια, η συν-
θηση του 2,2-διφαινυλο-4-διμεθυλο-αμινοπεντανιτριλίου είναι μια πολύ
σημαντικό βήμα κατά το οποίο αποκτήσαμε μια σειρά κρυστάλλων.
Η κρυσταλλική δομή της ομώνυμης ένωσης οικοδομείται μόνο από την
μόρια C19H22N2 εντός των οποίων όλα τα μήκη των δεσμών είναι σχεδόν σε
Το άτοµο C6 είναι υποκατεστηµένο µε δύο φαινυλικές οµάδες.
και η γωνία C8-C6-C14 είναι 108,2(4)°. Η C7-C6-C14
γωνία 104,3(2)° και η γωνία C2-C1-C16 110,8(2)° αποκλίνουν.
ελαφρώς από την ιδανική τιμή των 109,5°. Η άλλη γωνία δεσμού
γύρω από το C6 είναι οι C5-C6-C7 (108,6(2)°), C5-C6-C8 (111,0(2)°)
καιC5-C6-C14 (112,8(2)°), οι οποίες παρουσιάζουνμικρέςστερεοειδείς παραμορφώσεις-
μεταξύ των υποκαταστατών. Η κυανιούχος οµάδα στρέφεται πολύ ελαφρά προς τα έξω.
από τη γραμμή C1-C2, όπως φαίνεται από τη γωνία C6-C7-N1 της
173.4(2)°. Τα επίπεδα των δύο φαινυλικών δακτυλίων στη C6 είναι προσανατολισμένα
διαφορετικά μεταξύ τους, με το ένα σε οριζόντιο και το άλλο σε
κατακόρυφο. Η διάταξη των δύο μορίων στη μονάδα
κυψελίδα είναι κατά τρόπο ώστε οι διαμοριακές αλληλεπιδράσεις στοίβαξης
μεταξύ δύο οριζόντιων φαινυλικών ομάδων. Αυτές οι δια-
αλληλεπιδράσεις δεν παρατηρήθηκαν για τις κατακόρυφες φαινυλομάδες (σχήμα,
κάτω).
C19H22N2
C19H22N2, μονοκλινής, C1c1 (αρ. 9), a = 8,636(1) Å,
b = 15,162(2) Å, c = 12,807(2) Å, = 106,599(3)°,
V = 1607,1 Å
3
, Z = 4, Rgt(F) = 0,044, wRref(F2)
) = 0.088,
T = 120 K.
Πηγή υλικού
Η ένωση του τίτλου συντέθηκε με αντίδραση 1-διμεθυλο-
υδροχλωρικού αμινο-2-χλωροπροπανίου και διφαινυλακετονιτριλίου
παρουσία NaOH ως βάσης. 1-διμεθυλαμινο-2-χλωρο-προπρωπόπιο 1-dimethylamino-2-chloro-
προπάνιο προέκυψε από την αντίδραση χλωριούχου θιονυλίου και 1-
διμεθυλαμινο-2-προπανόλης, η παρασκευή της οποίας περιγράφηκε
προηγουμένως [1]. Σε μια τυπική διαδικασία, ένα 50 % w/v διάλυμα so-
υδροξειδίου του διαίου σε νερό (12,5 ml, 0,32 mol) προστέθηκε σε ένα με-
χανικά αναδευόμενο εναιώρημα διφαινυλακετονιτριλίου (15,0 g,
0,08 mol) και διβενζο-18-κρόνου-6 (0,5 g, κατ.) σε διμεθυλοσουλφ-
οξείδιο (12,5 ml). Το χρώμα βαθαίνει γρήγορα σε πορτοκαλί/καφέ.
Υδροχλωρικό 1-διμεθυλαμινο-2-χλωροπροπάνιο (15 g, 0,095mol)
προστέθηκε τμηματικά επί 30 λεπτά, γεγονός που προκάλεσε τη θερμοκρασία να
να αυξηθεί στους 30 °C. Αφού ολοκληρώθηκε η προσθήκη, το μείγμα
θερμάνθηκε στους 45-50 °C (υδατόλουτρο) και αναδεύτηκε για μία ώρα. Το
μείγμα της αντίδρασης αφέθηκε στη συνέχεια να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου,
χύνεται σε πάγο/νερό (250 ml) και εκχυλίζεται με οξικό αιθυλεστέρα
(3 × 150 ml). Τα συνδυασμένα εκχυλίσματα ξηράνθηκαν (MgSO4), διηθήθηκαν
και εξατμίστηκαν σε 100 ml. Το προϊόν εκχυλίστηκε σε
1NHCl (100 ml + 50 ml) και στη συνέχεια εκπλύθηκε εκ νέου με αιθυλεστέρα.
tate. Το υδατικό διάλυμα βασικοποιήθηκε με 2M υδροξείδιο του νατρίου.
ide και εκχυλίστηκε σε οξικό αιθυλεστέρα (3 × 100 ml). Τα εκχυλίσματα
πλύθηκαν με κορεσμένο διάλυμα NaCl (70 ml), ξηράνθηκαν (MgSO4),
και εξατμίστηκαν σε κίτρινο έλαιο. Αυτό ψύχθηκε και τιτλοδοτήθηκε
με κρύο εξάνιο (50 ml) για να δώσει την ομώνυμη ένωση (απόδοση 39 %).
Η ανακρυστάλλωση από εξάνιο έδωσε κρυστάλλους κατάλληλους για ακτίνες Χ.
(μ.σ. 91-92 °C).
Συζήτηση
Η ρακεμική μεθαδόνη, η 6-διμεθυλαμινο-4,4-διφαινυλο-3-επτα-
none, χρησιμοποιείται ως φάρμακο συντήρησης στη θεραπεία της ηρωίνης
εθισμού στην ηρωίνη και των σοβαρών συμπτωμάτων πόνου. Βοηθά επίσης στην καταπολέμηση της
εξάπλωση του HIV μειώνοντας την ενέσιμη χρήση ηρωίνης [2]. Αυτά και
άλλες μοναδικές ιδιότητες της μεθαδόνης μας οδήγησαν στη σύνθεση του
μεθαδόνη. Σε μια παρασκευή της μεθαδόνης σε πολλά στάδια, η συν-
θηση του 2,2-διφαινυλο-4-διμεθυλο-αμινοπεντανιτριλίου είναι μια πολύ
σημαντικό βήμα κατά το οποίο αποκτήσαμε μια σειρά κρυστάλλων.
Η κρυσταλλική δομή της ομώνυμης ένωσης οικοδομείται μόνο από την
μόρια C19H22N2 εντός των οποίων όλα τα μήκη των δεσμών είναι σχεδόν σε
Το άτοµο C6 είναι υποκατεστηµένο µε δύο φαινυλικές οµάδες.
και η γωνία C8-C6-C14 είναι 108,2(4)°. Η C7-C6-C14
γωνία 104,3(2)° και η γωνία C2-C1-C16 110,8(2)° αποκλίνουν.
ελαφρώς από την ιδανική τιμή των 109,5°. Η άλλη γωνία δεσμού
γύρω από το C6 είναι οι C5-C6-C7 (108,6(2)°), C5-C6-C8 (111,0(2)°)
καιC5-C6-C14 (112,8(2)°), οι οποίες παρουσιάζουνμικρέςστερεοειδείς παραμορφώσεις-
μεταξύ των υποκαταστατών. Η κυανιούχος οµάδα στρέφεται πολύ ελαφρά προς τα έξω.
από τη γραμμή C1-C2, όπως φαίνεται από τη γωνία C6-C7-N1 της
173.4(2)°. Τα επίπεδα των δύο φαινυλικών δακτυλίων στη C6 είναι προσανατολισμένα
διαφορετικά μεταξύ τους, με το ένα σε οριζόντιο και το άλλο σε
κατακόρυφο. Η διάταξη των δύο μορίων στη μονάδα
κυψελίδα είναι κατά τρόπο ώστε οι διαμοριακές αλληλεπιδράσεις στοίβαξης
μεταξύ δύο οριζόντιων φαινυλικών ομάδων. Αυτές οι δια-
αλληλεπιδράσεις δεν παρατηρήθηκαν για τις κατακόρυφες φαινυλομάδες (σχήμα,
κάτω).