Κάποια από αυτά είναι αληθινά. Κάποια από αυτά τα επινόησα. Αλλά, στο τέλος, φτάνω επιτέλους στο θέμα.
Τις ημέρες του ψυχρού πολέμου οι Ρώσοι έδιναν στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα ένα συμβολικό (ό,τι να 'ναι). Ήταν ένα γλυπτό σε μέγεθος μισού τοίχου, κατασκευασμένο από κάποιο είδος ακριβού ξύλου. Ο υπεύθυνος ασφαλείας της πρεσβείας το έλεγξε σχολαστικά για κοριούς, αλλά ήταν καθαρό. Ωστόσο, επειδή πραγματικά δεν υπήρχε κανένα μέρος για να το τοποθετήσει και όλοι το θεωρούσαν άσχημο και ηλίθιο, το προσωπικό της πρεσβείας το έβαλε στο υπόγειο για να το φυλάξει.
Αρκετούς μήνες αργότερα, κάποιος σημαντικός Ρώσος ερχόταν στην πρεσβεία για κάποιο συνέδριο. Υποτίθεται ότι θα ήταν μια μυστική συνάντηση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας για κάποια μη δημόσια συμφωνία. Υπήρχαν πολλές από αυτές τις μυστικές συμφωνίες και συνεννοήσεις που πιθανώς απέτρεψαν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά έπρεπε να είναι μυστικές επειδή η πολιτική δεν έπαιζε καλά για καμία από τις δύο πλευρές στην πατρίδα.
Πριν από τη συνάντηση, κατά τον έλεγχο με τον επικεφαλής ασφαλείας της πρεσβείας, ο σημαντικός Ρώσος μετέφερε ότι ανυπομονούσε να δει πώς οι Αμερικανοί αποφάσισαν να επιδείξουν το διαρκές σύμβολο του (ό,τι κι αν είναι). Μόλις μπόρεσε, ο επικεφαλής ασφαλείας ενημέρωσε τον εκτελεστικό βοηθό του πρέσβη, ο οποίος αμέσως ανέβασε το γλυπτό από το υπόγειο. Το καθάρισαν και ο επικεφαλής ασφαλείας πραγματοποίησε άλλη μια σάρωση συσκευής για να είναι σίγουρος. Χρειάστηκαν αρκετοί άνδρες που γκρίνιαζαν και ζορίζονταν για να ανεβάσουν το πράγμα στον επάνω όροφο. Σε μια ωραία πινελιά, ο εκτελεστικός βοηθός του πρέσβη φρόντισε να το βάλει στην απόρρητη αίθουσα συσκέψεων ακριβώς απέναντι από το παράθυρο δίπλα στο οποίο καθόταν πάντα ο σημαντικός Ρώσος. Του άρεσε εκεί γιατί μπορούσε να ανοίξει το παράθυρο όποτε το δωμάτιο γινόταν πολύ αποπνικτικό.
Ο σημαντικός Ρώσος ήταν πολύ ευχαριστημένος με τον τρόπο που οι Αμερικανοί είχαν τοποθετήσει το ξύλινο τερατούργημα. Σχολίασε ότι ήταν ιδιαίτερα ταιριαστό που είχαν επιλέξει μια απόρρητη αίθουσα συσκέψεων- μια τολμηρή επίδειξη της ελπίδας ότι μια μέρα τα δύο έθνη τους δεν θα κρατούσαν μυστικά.
Πραγματοποίησαν τη μυστική συνάντηση. Η ζωή συνεχίστηκε. Τα χρόνια πέρασαν. Το τείχος έπεσε και πέρασαν κι άλλα χρόνια.
Τότε, τον Μάιο του 2000, η ολοκαίνουργια αμερικανική πρεσβεία στη Μόσχα εγκαινιάστηκε με μεγάλες φανφάρες, και ο συνταξιούχος πλέον Αρχηγός Ασφαλείας είχε έρθει αεροπορικώς από τις ΗΠΑ για να παραστεί. Η τελετή ολοκληρώθηκε και ο συνταξιούχος Αρχηγός Ασφαλείας επέστρεφε στο ξενοδοχείο του, όταν τον πλησίασε ένα πρόσωπο που γνώριζε. Ήταν ο σημαντικός Ρώσος, πολύ μεγαλύτερος φυσικά. Ο σημαντικός Ρώσος άπλωσε το χέρι του και προσκάλεσε τον Αρχηγό Ασφαλείας να πιουν έναν καφέ.
Καθώς κάθονταν στην καφετέρια πίνοντας τον καφέ τους, δεν είχαν πραγματικά κάτι να συζητήσουν, μέχρι που ο σημαντικός Ρώσος τύπος έβγαλε ένα χαρτί και το ξεδίπλωσε στο τραπέζι. Ήταν ένα σχέδιο, ένα απλουστευμένο σχηματικό διάγραμμα κάποιου είδους.
Ο σημαντικός Ρώσος τύπος χάρισε ένα πλατύ, τολμηρό, χαμόγελο που αποκάλυπτε την κακή υγεία των δοντιών του. Ήθελε να δείξει στους Αμερικανούς αυτό το σχέδιο για πάνω από 25 χρόνια.
Ο σημαντικός Ρώσος θυμήθηκε το ξυλόγλυπτο σκάλισμα σε μέγεθος μισού τοίχου που είχε τοποθετηθεί πριν από τόσα χρόνια. Ήταν μια τόσο τρελή ιδέα και ένα τόσο φρικτά άσχημο σκάλισμα- αυτός και η ομάδα του δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι είχαν πράγματι πείσει τους Αμερικανούς να το τοποθετήσουν στην απόρρητη αίθουσα συσκέψεων, και μάλιστα ακριβώς εκεί που το ήθελαν- απέναντι από το παράθυρο.
Όταν ο σημαντικός Ρώσος είδε ότι ο συνταξιούχος Αρχηγός Ασφαλείας είχε χορτάσει, έδειξε το απλουστευμένο σχεδιάγραμμα και εξήγησε.
Οι κόρες της ρωσικής αρκούδας στο κέντρο του γλυπτού δεν ήταν συμπαγείς. Ήταν κούφιες, σαν τύμπανο. Κάθε μία καλύπτονταν από μια ειδικά επεξεργασμένη λωρίδα μεμβράνης από το εξωτερικό στρώμα της καρδιάς ενός ελαφιού- τεντωμένη πολύ λεπτό και μόλις επεξεργαστεί είναι πολύ σκληρή. Κάτω από αυτή τη μεμβράνη υπήρχαν αρκετές χορδές πιάνου που ήταν ειδικά κατασκευασμένες για να ρυθμίζουν τη δόνησή τους.
Τώρα ο συνταξιούχος Αρχηγός Ασφαλείας χαμογελούσε και έγνεφε. Καταλάβαινε πού πήγαινε αυτό, και του άρεσε να ακούει τις "αποκαλύψεις" από τα παλιά.
Το διάγραμμα έδειχνε την παράλληλη δέσμη, (μη επαφής), το λέιζερ δονησιομετρίας Doppler και έναν μικρό ενισχυτή που μετέτρεπε τις δονήσεις σε ηλεκτρικό ρεύμα που τροφοδοτούσε τους μαγνήτες των ηχείων των οποίων η έξοδος καταγραφόταν.
Οι Ρώσοι το είχαν στήσει στην πολυκατοικία έναν δρόμο πιο πέρα, με τα λέιζερ στραμμένα στα μάτια της αρκούδας. Ο εξοπλισμός ήταν τοποθετημένος ελαφρώς ψηλότερα από το γλυπτό, καθώς η γωνία προς τα κάτω έκανε τη διάθλαση των λέιζερ που έπεφταν στο παράθυρο να μην γίνεται αντιληπτή από το εσωτερικό.
Από τη στιγμή που τοποθετήθηκε το σκάλισμα στον τοίχο, μέχρι τον παροπλισμό της πρεσβείας, οι Ρώσοι μπορούσαν να παρακολουθούν κάθε συνάντηση που γινόταν στην απόρρητη αίθουσα συνεδριάσεων της αμερικανικής πρεσβείας. Στην αρχή οι Ρώσοι μπορούσαν να καταλάβουν το 70-80% των όσων λέγονταν. Προς το τέλος, παρά τις σημαντικές βελτιώσεις στη χρησιμοποιούμενη τεχνολογία, η υποβάθμιση των ματιών της ρωσικής αρκούδας έγινε υπερβολική.
Αν διαβάζετε ακόμα, είμαι ημι-απογοητευμένος.
Το νόημα της ιστορίας είναι ότι αν θέλουν να σε ακούσουν πολύ, θα βρουν τρόπο. Αν δεν τους δώσεις λόγο να ψάξουν, μάλλον δεν θα το κάνουν, και είσαι ουσιαστικά κρυμμένος σε έναν τόνο θορύβου που δεν έχουν λόγο να ψάξουν. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν η απλή χρήση ορισμένων εργαλείων προκαλεί υποψίες; Παρόλα αυτά, εξακολουθώ να τα χρησιμοποιώ.
Ή, υποθέτω ότι θα μπορούσαμε να μετακομίσουμε σε μια μικρή χώρα χωρίς έκδοση, και απλά να πληρώσουμε ένα σωρό δωροδοκίες. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει επίσης.
