Κάτω από τα ψυχεδελικά, όλα φαίνονται πολύ βαθιά.Οι επιστήμονες αρχίζουν να αναρωτιούνται γιατί.
Το 1882, καθισμένος στο γραφείο του με το στυλό και το σημειωματάριό του ανοιχτά, ο φιλόσοφος του Χάρβαρντ William James εισέπνευσε ένα πυκνό σύννεφο οξειδίου του αζώτου - σήμερα περισσότερο γνωστό ως αέριο γέλιου, μια ουσία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι για να αναισθητοποιούν το στόμα.
Όταν οι ατμοί λειτούργησαν πάνω του, γέμισαν το μυαλό του με αυτό που ο James αποκάλεσε "μια εξαιρετικά συναρπαστική αίσθηση μεταφυσικής διαφώτισης". Μετά την εξασθένηση της επίδρασης των φαρμάκων, ωστόσο, ο εγκέφαλός του γέμισε με κάτι ακατανόητο - "μια ισχυρή αίσθηση νοήματος στην οποία ήταν πακεταρισμένες όλες οι σκέψεις". Αποκάλεσε αυτό το συναίσθημα - "την ευφυή ποιότητα της μυστικιστικής εμπειρίας".
Το 1882, καθισμένος στο γραφείο του με το στυλό και το σημειωματάριό του ανοιχτά, ο φιλόσοφος του Χάρβαρντ William James εισέπνευσε ένα πυκνό σύννεφο οξειδίου του αζώτου - σήμερα περισσότερο γνωστό ως αέριο γέλιου, μια ουσία που χρησιμοποιούν οι οδοντίατροι για να αναισθητοποιούν το στόμα.
Όταν οι ατμοί λειτούργησαν πάνω του, γέμισαν το μυαλό του με αυτό που ο James αποκάλεσε "μια εξαιρετικά συναρπαστική αίσθηση μεταφυσικής διαφώτισης". Μετά την εξασθένηση της επίδρασης των φαρμάκων, ωστόσο, ο εγκέφαλός του γέμισε με κάτι ακατανόητο - "μια ισχυρή αίσθηση νοήματος στην οποία ήταν πακεταρισμένες όλες οι σκέψεις". Αποκάλεσε αυτό το συναίσθημα - "την ευφυή ποιότητα της μυστικιστικής εμπειρίας".
Η νοητική ποιότητα περιγράφει την αίσθηση της συνάντησης με αποκαλύψεις ύψιστης τάξης, όταν σας αποκαλύπτονται οι μυστικές διαδικασίες του νου σας και του κόσμου. Όμως αυτές οι συναντήσεις, όπως τις περιγράφει ο Τζέιμς, έχουν μια ασύλληπτη φύση που καθιστά δύσκολο να κατανοήσουμε αυτές τις διαδικασίες. Και κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η κυρίαρχη ψυχολογία απομακρύνθηκε από νεφελώδεις ιδέες όπως η "νοητική ποιότητα" και το "νόημα" υπέρ μεταβλητών που ήταν πιο αντικειμενικές και παρατηρήσιμες.
Μέχρι το 2006, όταν μια εργασία-ορόσημο του αείμνηστου Roland Griffiths του Πανεπιστημίου Johns Hopkins έδειξε ότι όλη η έρευνα για το βαθύ νόημα που συνοδεύει τις διανοητικές επιφάνειες επέστρεφε στην κυρίαρχη ψυχολογία - αυτή τη φορά με ψυχεδελικά ναρκωτικά.
Η μελέτη του Griffiths διαπίστωσε ότι δύο μήνες μετά τη λήψη ψιλοκυβίνης, του δραστικού συστατικού των μαγικών μανιταριών, τα 2/3 από 30 εθελοντές αξιολόγησαν ένα επακόλουθο ταξίδι ως ένα από τα πέντε πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή τους. Σε περαιτέρω μελέτες που έθεσαν το ίδιο ερώτημα, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 87% των συμμετεχόντων που συμμετείχαν στην έρευνα, επιβεβαιώνοντας το περίεργο γεγονός ότι μια ομάδα μορίων μπορεί να προσφέρει αξιόπιστα και κατ' απαίτηση αυτό που ο ψυχίατρος Βίκτορ Φρανκλ ονόμασε "Η αναζήτηση του ανθρώπου για νόημα".
Μέχρι το 2006, όταν μια εργασία-ορόσημο του αείμνηστου Roland Griffiths του Πανεπιστημίου Johns Hopkins έδειξε ότι όλη η έρευνα για το βαθύ νόημα που συνοδεύει τις διανοητικές επιφάνειες επέστρεφε στην κυρίαρχη ψυχολογία - αυτή τη φορά με ψυχεδελικά ναρκωτικά.
Η μελέτη του Griffiths διαπίστωσε ότι δύο μήνες μετά τη λήψη ψιλοκυβίνης, του δραστικού συστατικού των μαγικών μανιταριών, τα 2/3 από 30 εθελοντές αξιολόγησαν ένα επακόλουθο ταξίδι ως ένα από τα πέντε πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή τους. Σε περαιτέρω μελέτες που έθεσαν το ίδιο ερώτημα, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε στο 87% των συμμετεχόντων που συμμετείχαν στην έρευνα, επιβεβαιώνοντας το περίεργο γεγονός ότι μια ομάδα μορίων μπορεί να προσφέρει αξιόπιστα και κατ' απαίτηση αυτό που ο ψυχίατρος Βίκτορ Φρανκλ ονόμασε "Η αναζήτηση του ανθρώπου για νόημα".
Παρά τις τελευταίες δύο δεκαετίες ερευνών που τεκμηριώνουν τη στενή σχέση μεταξύ ψυχεδελικών και εμπειριών με νόημα, εξακολουθούμε να γνωρίζουμε εκπληκτικά λίγα πράγματα για το τι πραγματικά συμβαίνει στον εγκέφαλο όταν τα ψυχεδελικά εισέρχονται στον εγκέφαλο.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Psychology, οι Patric Plesa και Rotem Petranker σημείωσαν ότι ακόμη και "τα καλύτερα μυαλά στην ψυχεδελική έρευνα αναφέρουν σταθερά ότι τα ψυχεδελικά ενισχύουν την υποκειμενική αίσθηση του νοήματος χωρίς να υπάρχει μια ρητή θεωρία του νοήματος". Είναι περίεργο που μας λείπει μια μηχανική κατανόηση για κάτι τόσο ουσιώδες για μια ζωή που ζούμε καλά. Αν καταλαβαίναμε περισσότερα για τη νευρική μηχανική αυτών των εκρήξεων αποκάλυψης, θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι για το πώς να τις φέρνουμε πιο συχνά στη νηφάλια ζωή μας;
Το σχέδιο ανάπτυξης μιας μηχανικής θεωρίας του νοήματος αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Στο παρελθόν, οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν εύκολα τον τρόπο με τον οποίο το νευρικό σύστημα αντιλαμβάνεται αυτό το πολύ "βαθύ νόημα". Όταν έρχεται η νοητική εμπειρία, οι άνθρωποι συνήθως δεν συνδέονται με νευροβιολογικά gizmos (εργαλειακές μέθοδοι νευροβιολογικής έρευνας).Όμως η επιστροφή των κλινικών μελετών των ψυχεδελικών διευκολύνει την πρόκληση αυτών των ασύλληπτων καταστάσεων στο εργαστήριο, και τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν υποθέσεις σχετικά με το τι μπορούν να μας διδάξουν αυτά τα φάρμακα για τη νευροβιολογία του νοήματος.
Ωστόσο, ο περιορισμός της μελέτης των ψυχεδελικών μέσω της νευροβιολογίας θα ήταν σαν να επαναλαμβάνεται η πολύ συνηθισμένη παράλειψη στη νευροβιολογία να διαχωρίζεται ο νους από το κοινωνικό και πολιτισμικό του περιβάλλον, περιορίζοντας τη μελέτη της ψυχεδελικής σημασίας μόνο σε ό,τι συμβαίνει μέσα στο κρανίο. Οι υποκειμενικές εμπειρίες, με ή χωρίς νόημα, διαμορφώνονται από το ευρύτερο περιβάλλον τους, γύρω από το οποίο πολλοί αυτόχθονες πολιτισμοί έχουν οικοδομήσει τις ψυχεδελικές τελετουργίες τους .
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Psychology, οι Patric Plesa και Rotem Petranker σημείωσαν ότι ακόμη και "τα καλύτερα μυαλά στην ψυχεδελική έρευνα αναφέρουν σταθερά ότι τα ψυχεδελικά ενισχύουν την υποκειμενική αίσθηση του νοήματος χωρίς να υπάρχει μια ρητή θεωρία του νοήματος". Είναι περίεργο που μας λείπει μια μηχανική κατανόηση για κάτι τόσο ουσιώδες για μια ζωή που ζούμε καλά. Αν καταλαβαίναμε περισσότερα για τη νευρική μηχανική αυτών των εκρήξεων αποκάλυψης, θα μπορούσαμε να μάθουμε κάτι για το πώς να τις φέρνουμε πιο συχνά στη νηφάλια ζωή μας;
Το σχέδιο ανάπτυξης μιας μηχανικής θεωρίας του νοήματος αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Στο παρελθόν, οι επιστήμονες δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσουν εύκολα τον τρόπο με τον οποίο το νευρικό σύστημα αντιλαμβάνεται αυτό το πολύ "βαθύ νόημα". Όταν έρχεται η νοητική εμπειρία, οι άνθρωποι συνήθως δεν συνδέονται με νευροβιολογικά gizmos (εργαλειακές μέθοδοι νευροβιολογικής έρευνας).Όμως η επιστροφή των κλινικών μελετών των ψυχεδελικών διευκολύνει την πρόκληση αυτών των ασύλληπτων καταστάσεων στο εργαστήριο, και τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν υποθέσεις σχετικά με το τι μπορούν να μας διδάξουν αυτά τα φάρμακα για τη νευροβιολογία του νοήματος.
Ωστόσο, ο περιορισμός της μελέτης των ψυχεδελικών μέσω της νευροβιολογίας θα ήταν σαν να επαναλαμβάνεται η πολύ συνηθισμένη παράλειψη στη νευροβιολογία να διαχωρίζεται ο νους από το κοινωνικό και πολιτισμικό του περιβάλλον, περιορίζοντας τη μελέτη της ψυχεδελικής σημασίας μόνο σε ό,τι συμβαίνει μέσα στο κρανίο. Οι υποκειμενικές εμπειρίες, με ή χωρίς νόημα, διαμορφώνονται από το ευρύτερο περιβάλλον τους, γύρω από το οποίο πολλοί αυτόχθονες πολιτισμοί έχουν οικοδομήσει τις ψυχεδελικές τελετουργίες τους .
Δεν μπορείτε απλώς να ανοίξετε το δρόμο για μια ζωή με νόημα- απαιτείται κάτι περισσότερο από τη συσσώρευση ποικίλων εμπειριών με νόημα. Επιπλέον, οι ειδικοί προτείνουν ότι χρειάζεστε μια ευρύτερη αρχιτεκτονική, μια διαμπερή γραμμή στόχων και αξιών που θα παρέχει συνοχή και σκοπό στην αφηγηματική γραμμή της ζωής σας στο σύνολό της. Αλλά η μελέτη των ψυχεδελικών για να μάθουμε περισσότερα για τα βιολογικά θεμέλια της ουσιαστικής εμπειρίας μπορεί να δώσει πολλά συναρπαστικά μαθήματα. Αντί να παρέχουν συναρπαστικές απαντήσεις, τα ψυχεδελικά νοήματα μπορούν να αποκαλύψουν βαθιά ερωτήματα που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε στον κόσμο.
"Το νόημα είναι πολύτιμο όχι μόνο για θεραπευτικές ανακαλύψεις. Είναι χρήσιμο οπουδήποτε κοιτάμε πέρα από τους συνήθεις τρόπους αντίληψης και σκέψης μας, επειδή μας βοηθά να ανακαλύψουμε κρυμμένα μονοπάτια και δυνατότητες" - δήλωσε ο Ido Hartogson, συγγραφέας του βιβλίου Traveling America: Setting, Setting, and the Psychedelic Experience in the Twentieth Century. Με άλλα λόγια, οι ουσιαστικές εμπειρίες, όπως τα καλά σχεδιασμένα ψυχεδελικά ταξίδια, μπορούν να διευρύνουν την αναζήτησή μας για το πώς να ζήσουμε μια ζωή με νόημα.
Οι υποδοχείς σεροτονίνης είναι η πύλη προς το ψυχεδελικό νόημα
Κάθε εξήγηση για το πώς τα ψυχεδελικά είναι τόσο καλά στο να προκαλούν "νόημα" πρέπει να περιλαμβάνει τους υποδοχείς σεροτονίνης 2Α του εγκεφάλου, μικρές πρωτεΐνες διάσπαρτες σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα που παίζουν ζωτικό ρόλο στη νόηση. Κάθε υποδοχέας διαθέτει έναν μικρό θύλακα, παρόμοιο με ζώνη προσγείωσης, όπου μπορούν να προσδεθούν κατάλληλα διαμορφωμένα μόρια. Κρίνοντας από την ονομασία, οι υποδοχείς αυτοί δέχονται κανονικά σεροτονίνη, έναν νευροδιαβιβαστή που εμπλέκεται σε ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών, από τη διάθεση έως τον ύπνο. Αλλά τα ψυχεδελικά μιμούνται τη δομή της σεροτονίνης, δίνοντάς τους πρόσβαση στον υποδοχέα.
"Το νόημα είναι πολύτιμο όχι μόνο για θεραπευτικές ανακαλύψεις. Είναι χρήσιμο οπουδήποτε κοιτάμε πέρα από τους συνήθεις τρόπους αντίληψης και σκέψης μας, επειδή μας βοηθά να ανακαλύψουμε κρυμμένα μονοπάτια και δυνατότητες" - δήλωσε ο Ido Hartogson, συγγραφέας του βιβλίου Traveling America: Setting, Setting, and the Psychedelic Experience in the Twentieth Century. Με άλλα λόγια, οι ουσιαστικές εμπειρίες, όπως τα καλά σχεδιασμένα ψυχεδελικά ταξίδια, μπορούν να διευρύνουν την αναζήτησή μας για το πώς να ζήσουμε μια ζωή με νόημα.
Οι υποδοχείς σεροτονίνης είναι η πύλη προς το ψυχεδελικό νόημα
Κάθε εξήγηση για το πώς τα ψυχεδελικά είναι τόσο καλά στο να προκαλούν "νόημα" πρέπει να περιλαμβάνει τους υποδοχείς σεροτονίνης 2Α του εγκεφάλου, μικρές πρωτεΐνες διάσπαρτες σε όλο το κεντρικό νευρικό σύστημα που παίζουν ζωτικό ρόλο στη νόηση. Κάθε υποδοχέας διαθέτει έναν μικρό θύλακα, παρόμοιο με ζώνη προσγείωσης, όπου μπορούν να προσδεθούν κατάλληλα διαμορφωμένα μόρια. Κρίνοντας από την ονομασία, οι υποδοχείς αυτοί δέχονται κανονικά σεροτονίνη, έναν νευροδιαβιβαστή που εμπλέκεται σε ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών, από τη διάθεση έως τον ύπνο. Αλλά τα ψυχεδελικά μιμούνται τη δομή της σεροτονίνης, δίνοντάς τους πρόσβαση στον υποδοχέα.
Το 2017, η Katrin Preller, νευροψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, δημοσίευσε το πρώτο πείραμα που εξέτασε τη συγκεκριμένη συμβολή αυτών των υποδοχέων σεροτονίνης στις υποκειμενικές επιδράσεις του LSD στον άνθρωπο. Οι συμμετέχοντες άκουσαν τρία είδη μουσικής: μουσική που θεωρούσαν ανούσια (ελεύθερη τζαζ, οπαδοί του Sun Ra), μουσική που είχαν προεπιλέξει ως πολύ σημαντική για αυτούς και "ουδέτερη" μουσική που ήταν παρόμοια με τα προεπιλεγμένα τραγούδια, αλλά δεν είχαν ακούσει ποτέ πριν.
Άκουσαν κάθε σετ τρεις φορές: μία φορά νηφάλιοι- μία φορά ενώ έπαιρναν LSD, το οποίο, όπως είπαν, έκανε και τα τρία μουσικά κομμάτια πιο σημαντικά- και μία φορά ενώ έπαιρναν έναν συνδυασμό LSD και κετανσερίνης, ενός φαρμάκου που μπλοκάρει τον υποδοχέα της σεροτονίνης, ώστε τα ψυχεδελικά μόρια να μην μπορούν να δέσουν εκεί. Η ιδέα ήταν να δουν αν το LSD παρήγαγε ένα αυξημένο επίπεδο σημαντικότητας παρόλο που δεν μπορούσε να αλληλεπιδράσει με τον υποδοχέα της σεροτονίνης.
Το αποτέλεσμα; Ο αποκλεισμός αυτού του υποδοχέα κατάργησε πλήρως τις υποκειμενικές επιδράσεις του LSD- οι συμμετέχοντες θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να είναι νηφάλιοι. Τα αποτελέσματα του Preller συνέβαλαν στη διαπίστωση ότι αυτοί οι υποδοχείς είναι ζωτικής σημασίας για την ποιότητα της σκέψης.Χωρίς ενεργοποίηση των υποδοχέων, δεν υπάρχει πρόσθετη σημασία.
Αλλά η εξήγηση της ψυχεδελικής σημασίας μέσω της ενεργοποίησης των υποδοχέων σεροτονίνης είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι το γύρισμα του κλειδιού της μίζας κάνει το αυτοκίνητο να πηγαίνει. Μόλις ενεργοποιηθούν οι υποδοχείς, συμβαίνουν πολλές κρυφές δράσεις που είναι σημαντικές για την κατανόηση των μηχανισμών της σημασίας.
Το εγκεφαλικό δίκτυο που έχει σημασία
Στην έρευνα για την ψύχωση, όταν οι άνθρωποι βρίσκουν νόημα σε κάτι που εμείς θεωρούμε ανούσιο γεγονός, οι ειδικοί το αποκαλούν "ανώμαλη σημασία". Αυτή η έννοια μπορεί επίσης να ρίξει φως στην ψυχεδελική εμπειρία.
Όπως και με τα ψυχωτικά επεισόδια, το ψυχεδελικό νόημα μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε και παντού. Δεν εξαρτάται πλέον από ένα εξωτερικό έναυσμα που ένα νηφάλιο μυαλό θα έβρισκε επίσης νόημα, όπως η γέννηση ενός παιδιού. Ενώ έπαιρνα ψυχεδελικά, μπορούσα να κοιτάζω επί τρεις ώρες τον φλοιό ενός δέντρου ή το χώμα ή το πίσω μέρος των βλεφάρων μου και να νιώθω ότι είχα ανακαλύψει μια κρυφή τάξη σε όλα τα φαινόμενα. Φαίνεται ότι δεν είναι τα μεμονωμένα πράγματα που γεμίζουν με νόημα, αλλά η ίδια η αντίληψη ως σύνολο.
Άκουσαν κάθε σετ τρεις φορές: μία φορά νηφάλιοι- μία φορά ενώ έπαιρναν LSD, το οποίο, όπως είπαν, έκανε και τα τρία μουσικά κομμάτια πιο σημαντικά- και μία φορά ενώ έπαιρναν έναν συνδυασμό LSD και κετανσερίνης, ενός φαρμάκου που μπλοκάρει τον υποδοχέα της σεροτονίνης, ώστε τα ψυχεδελικά μόρια να μην μπορούν να δέσουν εκεί. Η ιδέα ήταν να δουν αν το LSD παρήγαγε ένα αυξημένο επίπεδο σημαντικότητας παρόλο που δεν μπορούσε να αλληλεπιδράσει με τον υποδοχέα της σεροτονίνης.
Το αποτέλεσμα; Ο αποκλεισμός αυτού του υποδοχέα κατάργησε πλήρως τις υποκειμενικές επιδράσεις του LSD- οι συμμετέχοντες θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να είναι νηφάλιοι. Τα αποτελέσματα του Preller συνέβαλαν στη διαπίστωση ότι αυτοί οι υποδοχείς είναι ζωτικής σημασίας για την ποιότητα της σκέψης.Χωρίς ενεργοποίηση των υποδοχέων, δεν υπάρχει πρόσθετη σημασία.
Αλλά η εξήγηση της ψυχεδελικής σημασίας μέσω της ενεργοποίησης των υποδοχέων σεροτονίνης είναι σαν να ισχυρίζεται κανείς ότι το γύρισμα του κλειδιού της μίζας κάνει το αυτοκίνητο να πηγαίνει. Μόλις ενεργοποιηθούν οι υποδοχείς, συμβαίνουν πολλές κρυφές δράσεις που είναι σημαντικές για την κατανόηση των μηχανισμών της σημασίας.
Το εγκεφαλικό δίκτυο που έχει σημασία
Στην έρευνα για την ψύχωση, όταν οι άνθρωποι βρίσκουν νόημα σε κάτι που εμείς θεωρούμε ανούσιο γεγονός, οι ειδικοί το αποκαλούν "ανώμαλη σημασία". Αυτή η έννοια μπορεί επίσης να ρίξει φως στην ψυχεδελική εμπειρία.
Όπως και με τα ψυχωτικά επεισόδια, το ψυχεδελικό νόημα μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε και παντού. Δεν εξαρτάται πλέον από ένα εξωτερικό έναυσμα που ένα νηφάλιο μυαλό θα έβρισκε επίσης νόημα, όπως η γέννηση ενός παιδιού. Ενώ έπαιρνα ψυχεδελικά, μπορούσα να κοιτάζω επί τρεις ώρες τον φλοιό ενός δέντρου ή το χώμα ή το πίσω μέρος των βλεφάρων μου και να νιώθω ότι είχα ανακαλύψει μια κρυφή τάξη σε όλα τα φαινόμενα. Φαίνεται ότι δεν είναι τα μεμονωμένα πράγματα που γεμίζουν με νόημα, αλλά η ίδια η αντίληψη ως σύνολο.
Η ψυχεδελική λανθασμένη απόδοση νοήματος μπορεί να μας οδηγήσει στο να βρούμε νόημα εκεί που κανονικά δεν το βρίσκουμε, όπως στον φλοιό των δέντρων. Και αυτό το νοητικό νόημα μπορεί να κάνει αντικειμενικά ψευδείς ιδέες να φαίνονται αληθινές, όπως ανακαλύπτουν έξυπνα οι ερευνητές στο εργαστήριο. Το συμπέρασμα είναι αρκετά σαφές: οι ψυχεδελικές ανακαλύψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με μια υγιή δόση κριτικού προβληματισμού.
Ωστόσο, αν αγνοήσουμε αν οι ψυχεδελικές ιδέες είναι αληθινές ή όχι, παραμένει το ερώτημα γιατί φαίνονται τόσο σημαντικές εξ αρχής. Ενώ δεν γνωρίζουμε ένα εγκεφαλικό δίκτυο που να είναι ειδικά υπεύθυνο για τη σημασία, έχουμε ένα δίκτυο σημασίας αρκετά κοντά σε αυτό που μας βοηθά να προετοιμαστούμε για δράση, δίνοντας προτεραιότητα στα ερεθίσματα που μας ελκύουν από το περιβάλλον. Με άλλα λόγια, το δίκτυο σημαντικότητας μας βοηθά να καθορίσουμε τι είναι σημαντικό για εμάς στο αντιληπτικό μας τοπίο ανάμεσα στον κατακλυσμό πληροφοριών που αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή.
Είναι πιθανό ότι ένα ερεθισμένο δίκτυο σημαντικότητας θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί όλα όσα εισέρχονται στην ψυχεδελική αντίληψη μπορεί να φαίνονται ότι κρύβουν τα μυστικά του σύμπαντος. Η ενεργοποίηση του υποδοχέα σεροτονίνης 2Α και η διατάραξη του δικτύου σημασίας θα μπορούσε να κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο σημαντικά, λειτουργώντας σαν ένα νευρωνικό κλειδί που ανοίγει αυτό που ο φιλόσοφος Aldous Huxley ονόμασε "οι πόρτες της αντίληψης". Αλλά οι Plesa και Petranker υποστηρίζουν ότι η εικόνα είναι ελλιπής. Υπάρχει ένα ακόμη βήμα που μας οδηγεί από τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς της ύλης στην αίσθηση του νοήματος: η επικοινωνία.
Οι συνδέσεις είναι ένας τρόπος για να αντλήσουμε νόημα από τη σημασία
Τα ψυχεδελικά είναι γνωστό ότι διαταράσσουν μια άλλη σημαντική ομάδα εγκεφαλικών περιοχών: το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας (DMN). Το DMN σχετίζεται με την αυτοαναφορική σκέψη, όπως το να ονειρεύεσαι τη στιγμή που κερδίζεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ή να ανακαλείς αυτοβιογραφικές αναμνήσεις, όπως το να κερδίζεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν όντως κέρδισες τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή είναι η δεξαμενή σκέψης του αφηγηματικού εαυτού.
Ωστόσο, αν αγνοήσουμε αν οι ψυχεδελικές ιδέες είναι αληθινές ή όχι, παραμένει το ερώτημα γιατί φαίνονται τόσο σημαντικές εξ αρχής. Ενώ δεν γνωρίζουμε ένα εγκεφαλικό δίκτυο που να είναι ειδικά υπεύθυνο για τη σημασία, έχουμε ένα δίκτυο σημασίας αρκετά κοντά σε αυτό που μας βοηθά να προετοιμαστούμε για δράση, δίνοντας προτεραιότητα στα ερεθίσματα που μας ελκύουν από το περιβάλλον. Με άλλα λόγια, το δίκτυο σημαντικότητας μας βοηθά να καθορίσουμε τι είναι σημαντικό για εμάς στο αντιληπτικό μας τοπίο ανάμεσα στον κατακλυσμό πληροφοριών που αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή.
Είναι πιθανό ότι ένα ερεθισμένο δίκτυο σημαντικότητας θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί όλα όσα εισέρχονται στην ψυχεδελική αντίληψη μπορεί να φαίνονται ότι κρύβουν τα μυστικά του σύμπαντος. Η ενεργοποίηση του υποδοχέα σεροτονίνης 2Α και η διατάραξη του δικτύου σημασίας θα μπορούσε να κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο σημαντικά, λειτουργώντας σαν ένα νευρωνικό κλειδί που ανοίγει αυτό που ο φιλόσοφος Aldous Huxley ονόμασε "οι πόρτες της αντίληψης". Αλλά οι Plesa και Petranker υποστηρίζουν ότι η εικόνα είναι ελλιπής. Υπάρχει ένα ακόμη βήμα που μας οδηγεί από τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς της ύλης στην αίσθηση του νοήματος: η επικοινωνία.
Οι συνδέσεις είναι ένας τρόπος για να αντλήσουμε νόημα από τη σημασία
Τα ψυχεδελικά είναι γνωστό ότι διαταράσσουν μια άλλη σημαντική ομάδα εγκεφαλικών περιοχών: το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας (DMN). Το DMN σχετίζεται με την αυτοαναφορική σκέψη, όπως το να ονειρεύεσαι τη στιγμή που κερδίζεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ή να ανακαλείς αυτοβιογραφικές αναμνήσεις, όπως το να κερδίζεις τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αν όντως κέρδισες τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή είναι η δεξαμενή σκέψης του αφηγηματικού εαυτού.
Τα ψυχεδελικά μειώνουν τη δραστηριότητα εντός του DMN, ενώ αυξάνουν τη δραστηριότητα μεταξύ του DMN και άλλων περιοχών του εγκεφάλου. Ο Christopher Timmermann, ο νευροεπιστήμονας που είναι επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας DMT στο Imperial College του Λονδίνου (η DMT είναι ένα ψυχεδελικό φάρμακο όπως το LSD ή η ψιλοκυβίνη), μου εξήγησε νωρίτερα φέτος ότι "τμήματα του DMN γίνονται υπερ-συνδεδεμένα με τον υπόλοιπο εγκέφαλο".
Άλλοι τρόποι περιγραφής της αίσθησης αυτής της υπερ-σύνδεσης θα μπορούσαν να είναι η "σύνδεση", η "ενότητα" ή η "ωκεάνια απεραντοσύνη" που συχνά συνοδεύει υψηλές δόσεις ψυχεδελικών εμπειριών. Οι Plesa και Petranker προτείνουν ότι η συνέργεια μεταξύ των αλλαγών στο νοηματικό μας δίκτυο και της αυξανόμενης διασύνδεσης των διαταραχών του DMN μπορεί να προσφέρει μια φόρμουλα υποκείμενου νοήματος ή μια εξήγηση για το τι συμβαίνει σε μια μηχανή μετά το γύρισμα του κλειδιού.
Εδώ είναι που η μεταφορά του αυτοκινήτου αποτυγχάνει. Το μυαλό δεν είναι μηχανή. Καμία εξήγηση των καταστάσεων της συνείδησης δεν πρέπει να αγνοεί τα κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά νήματα που υφαίνονται στον καμβά της εμπειρίας. Ίσως χρειάζεται ένα ευρύτερο κοινωνικό πρίσμα για να ανασυνθέσει αυτά τα κομμάτια σε μια συνεκτική αφήγηση που θα διευρύνει την άποψή του ώστε να συμπεριλάβει όχι μόνο τον εγκέφαλο αλλά και το περιβάλλον στο οποίο εμπλέκεται.
Κάνει τη ζωή σας να έχει νόημα;
Ας υποθέσουμε ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να χαρτογραφήσουν τις ακριβείς νευρωνικές συσχετίσεις του ψυχεδελικού νοήματος και προχώρησαν παραπέρα χαρτογραφώντας όλες τις πιθανές εμπειρίες, όπως τις φαντάστηκε ο φιλόσοφος Robert Nozick στο πείραμα σκέψης του, γνωστό ως "μηχανή εμπειρίας".
Η μηχανή μπορεί να σας κάνει να νιώσετε ό,τι θέλετε να νιώσετε. Όλο αυτό το διάστημα, ωστόσο, θα αιωρείστε σε μια δεξαμενή που μοιάζει με μήτρα με ηλεκτρόδια συνδεδεμένα στο κρανίο σας, δημιουργώντας την εμπειρία σας μέσω στοχευμένων εκρήξεων ηλεκτρισμού.
Άλλοι τρόποι περιγραφής της αίσθησης αυτής της υπερ-σύνδεσης θα μπορούσαν να είναι η "σύνδεση", η "ενότητα" ή η "ωκεάνια απεραντοσύνη" που συχνά συνοδεύει υψηλές δόσεις ψυχεδελικών εμπειριών. Οι Plesa και Petranker προτείνουν ότι η συνέργεια μεταξύ των αλλαγών στο νοηματικό μας δίκτυο και της αυξανόμενης διασύνδεσης των διαταραχών του DMN μπορεί να προσφέρει μια φόρμουλα υποκείμενου νοήματος ή μια εξήγηση για το τι συμβαίνει σε μια μηχανή μετά το γύρισμα του κλειδιού.
Εδώ είναι που η μεταφορά του αυτοκινήτου αποτυγχάνει. Το μυαλό δεν είναι μηχανή. Καμία εξήγηση των καταστάσεων της συνείδησης δεν πρέπει να αγνοεί τα κοινωνικά, πολιτισμικά και πολιτικά νήματα που υφαίνονται στον καμβά της εμπειρίας. Ίσως χρειάζεται ένα ευρύτερο κοινωνικό πρίσμα για να ανασυνθέσει αυτά τα κομμάτια σε μια συνεκτική αφήγηση που θα διευρύνει την άποψή του ώστε να συμπεριλάβει όχι μόνο τον εγκέφαλο αλλά και το περιβάλλον στο οποίο εμπλέκεται.
Κάνει τη ζωή σας να έχει νόημα;
Ας υποθέσουμε ότι οι επιστήμονες κατάφεραν να χαρτογραφήσουν τις ακριβείς νευρωνικές συσχετίσεις του ψυχεδελικού νοήματος και προχώρησαν παραπέρα χαρτογραφώντας όλες τις πιθανές εμπειρίες, όπως τις φαντάστηκε ο φιλόσοφος Robert Nozick στο πείραμα σκέψης του, γνωστό ως "μηχανή εμπειρίας".
Η μηχανή μπορεί να σας κάνει να νιώσετε ό,τι θέλετε να νιώσετε. Όλο αυτό το διάστημα, ωστόσο, θα αιωρείστε σε μια δεξαμενή που μοιάζει με μήτρα με ηλεκτρόδια συνδεδεμένα στο κρανίο σας, δημιουργώντας την εμπειρία σας μέσω στοχευμένων εκρήξεων ηλεκτρισμού.
Η μηχανή εμπειριών μπορεί να σας κάνει να νιώσετε μια ανυπολόγιστη ποσότητα νοήματος - ένας ομαλός καταρράκτης από τη μια ουσιαστική εμπειρία μετά την άλλη. Συνδεδεμένος στη μηχανή, δεν θα το καταλάβαινες.Αλλά περίπου κάθε δύο χρόνια, φαντάστηκε ο Νόζικ, αναδύεστε, σαν να ξυπνάτε για λίγο από ένα όνειρο, για να επιλέξετε τις εμπειρίες σας για τα επόμενα δύο χρόνια από ένα μενού.
Είδε τρεις βασικούς λόγους που τείνουν να κάνουν τους ανθρώπους να αρνούνται να συνδεθούν. Πρώτον, "θέλουμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα, όχι απλώς να έχουμε την εμπειρία να τα κάνουμε". Δεύτερον, θέλουμε να είμαστε συγκεκριμένοι άνθρωποι, όχι απλώς μπαγιάτικα σώματα που επιπλέουν σε μια δεξαμενή. "Κάποιος που επιπλέει σε μια δεξαμενή είναι μια απροσδιόριστη σταγόνα" - όπως το θέτει. Και τρίτον, η μηχανή περιορίζει την εμπειρία μας μόνο σε αυτό που μπορεί να επινοήσει το ανθρώπινο μυαλό με κάποια πρόσθετη ηλεκτρική διέγερση, αποκλείοντάς μας από τις συναντήσεις με βαθύτερες ή ευρύτερες πραγματικότητες, είτε πρόκειται για τον φυσικό κόσμο, είτε για άλλους ανθρώπους, είτε για όντα από άλλες διαστάσεις.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, η άποψή του είναι ότι αν φανταστείτε μια τέτοια μηχανή εμπειρίας και παρόλα αυτά αποφασίσετε ότι δεν θέλετε να περάσετε τη ζωή σας συνδεδεμένοι με αυτήν, αποδεικνύετε ότι κάτι είναι σημαντικό για εσάς πέρα από την ίδια την εμπειρία. Οι μηχανές εμπειρίας πρέπει να είναι μια προειδοποιητική ιστορία, κι όμως οι νόμιμες κλινικές κεταμίνης έχουν ήδη φτάσει στα μισά της εφαρμογής τους.
Περπατήστε σε οποιοδήποτε από τα κέντρα που είναι διάσπαρτα σε ένα μέρος όπως η Νέα Υόρκη και θα δείτε ανθρώπους να αιωρούνται σαν μήτρα σε καρέκλες χωρίς βάρος, με δεμένα μάτια και ακουστικά που τους απομονώνουν από τους άλλους ανθρώπους και τον έξω κόσμο.
Το συμπέρασμα ότι αυτό που έχει σημασία είναι κάτι περισσότερο από την εμπειρία ισχύει για το πώς σκεφτόμαστε το ρόλο του νοήματος που υποστηρίζεται από τα ψυχεδελικά. Δείχνει ότι θέλουμε να ζούμε με τρόπους που δημιουργούν νόημα, όχι απλώς να γεμίζουμε τον εγκέφαλό μας με μόρια που κάνουν όλη την εμπειρία να έχει νόημα. Οι ερευνητές έχουν προσπαθήσει γενναία να ορίσουν μια πλειάδα νοημάτων που, εκτός από τις ουσιαστικές και σημαντικές εμπειρίες, λαμβάνει υπόψη πράγματα όπως συγκεκριμένες προσδοκίες και αξίες που "καθοδηγούν τις προσπάθειές μας προς ένα επιθυμητό μέλλον".
Είδε τρεις βασικούς λόγους που τείνουν να κάνουν τους ανθρώπους να αρνούνται να συνδεθούν. Πρώτον, "θέλουμε να κάνουμε ορισμένα πράγματα, όχι απλώς να έχουμε την εμπειρία να τα κάνουμε". Δεύτερον, θέλουμε να είμαστε συγκεκριμένοι άνθρωποι, όχι απλώς μπαγιάτικα σώματα που επιπλέουν σε μια δεξαμενή. "Κάποιος που επιπλέει σε μια δεξαμενή είναι μια απροσδιόριστη σταγόνα" - όπως το θέτει. Και τρίτον, η μηχανή περιορίζει την εμπειρία μας μόνο σε αυτό που μπορεί να επινοήσει το ανθρώπινο μυαλό με κάποια πρόσθετη ηλεκτρική διέγερση, αποκλείοντάς μας από τις συναντήσεις με βαθύτερες ή ευρύτερες πραγματικότητες, είτε πρόκειται για τον φυσικό κόσμο, είτε για άλλους ανθρώπους, είτε για όντα από άλλες διαστάσεις.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, η άποψή του είναι ότι αν φανταστείτε μια τέτοια μηχανή εμπειρίας και παρόλα αυτά αποφασίσετε ότι δεν θέλετε να περάσετε τη ζωή σας συνδεδεμένοι με αυτήν, αποδεικνύετε ότι κάτι είναι σημαντικό για εσάς πέρα από την ίδια την εμπειρία. Οι μηχανές εμπειρίας πρέπει να είναι μια προειδοποιητική ιστορία, κι όμως οι νόμιμες κλινικές κεταμίνης έχουν ήδη φτάσει στα μισά της εφαρμογής τους.
Περπατήστε σε οποιοδήποτε από τα κέντρα που είναι διάσπαρτα σε ένα μέρος όπως η Νέα Υόρκη και θα δείτε ανθρώπους να αιωρούνται σαν μήτρα σε καρέκλες χωρίς βάρος, με δεμένα μάτια και ακουστικά που τους απομονώνουν από τους άλλους ανθρώπους και τον έξω κόσμο.
Το συμπέρασμα ότι αυτό που έχει σημασία είναι κάτι περισσότερο από την εμπειρία ισχύει για το πώς σκεφτόμαστε το ρόλο του νοήματος που υποστηρίζεται από τα ψυχεδελικά. Δείχνει ότι θέλουμε να ζούμε με τρόπους που δημιουργούν νόημα, όχι απλώς να γεμίζουμε τον εγκέφαλό μας με μόρια που κάνουν όλη την εμπειρία να έχει νόημα. Οι ερευνητές έχουν προσπαθήσει γενναία να ορίσουν μια πλειάδα νοημάτων που, εκτός από τις ουσιαστικές και σημαντικές εμπειρίες, λαμβάνει υπόψη πράγματα όπως συγκεκριμένες προσδοκίες και αξίες που "καθοδηγούν τις προσπάθειές μας προς ένα επιθυμητό μέλλον".
Η προσπάθεια προς ένα συγκεκριμένο επιθυμητό μέλλον απαιτεί δράση στον κόσμο, όχι απλώς διαμόρφωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας. Αυτό σημαίνει ότι η πιο επιδέξια αντιμετώπιση της κρίσης νοήματος που πλήττει πολλούς από εμάς μπορεί να απαιτεί προσπάθειες που αλλάζουν τη μήτρα της καθημερινής ζωής - για παράδειγμα, επιτρέποντας στους εργαζόμενους να διαπραγματεύονται μικρότερες εργάσιμες εβδομάδες, ώστε να έχουν μεγαλύτερο λόγο. στον τρόπο ζωής που μπορούν να ακολουθήσουν και στα νοήματα που παράγουν.
Για να είμαι σαφής: πιστεύω ότι η νόμιμη πρόσβαση στην ψυχεδελική θεραπεία, ακόμη και στο πλαίσιο του ιατρικού μοντέλου, είναι καλό νέο. Αλλά αν η σύνδεση είναι ένα κρίσιμο μέρος του ψυχεδελικού νοήματος, ίσως θα πρέπει να επανεξετάσουμε τον αποκλεισμό της από τα επίσημα δοχεία στα οποία νομιμοποιούμε την πρόσβαση. Η εστίαση μόνο στη δημιουργία περισσότερων συνδέσεων μέσα σε έναν μεμονωμένο ατομοποιημένο εγκέφαλο μπορεί να υπονομεύσει την ποσότητα του νοήματος που μπορεί να δημιουργηθεί.
Μια συνέπεια θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή της ψυχεδελικής ομαδικής θεραπείας ως συνήθης πρακτική παράλληλα με τις ατομικές συνεδρίες. Ή συνέχιση των προσπαθειών αποποινικοποίησης μαζί με την ελεγχόμενη πρόσβαση, επιτρέποντας στις κοινότητες να αποφασίσουν πώς θέλουν να δομήσουν τις εμπειρίες τους.
Η ομαδική θεραπεία θα πρέπει να γίνει ο κανόνας, επειδή συνάδει με τον ψυχεδελικό μηχανισμό δράσης. Η παροχή περισσότερης σύνδεσης - κυριολεκτικά μεταξύ των ανθρώπων - σε ψυχεδελικά περιβάλλοντα μπορεί να θέσει τα θεμέλια για μια ισχυρότερη εμπειρία νοήματος, αλληλεγγύης και, τέλος πάντων, ίσως ακόμη και για την ανάδυση συλλογικής δράσης.
Ένα άλλο εύρημα είναι η μελέτη του ψυχεδελικού νοήματος όχι μόνο ως συστατικό των θεραπευτικών αποτελεσμάτων, αλλά και ως ξεχωριστή μεταβλητή ενδιαφέροντος. Αν και η λεγόμενη ψυχεδελική αναγέννηση υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αντικείμενο θεραπευτικής έρευνας, οι ανθρωπιστικές επιστήμες αρχίζουν να επισημοποιούν τη συμμετοχή τους.
Το Κέντρο για την Ψυχεδελική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και το Κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών Mahindra του Χάρβαρντ ανακοίνωσαν πρόσφατα ένα κοινό πρόγραμμα για τη διερεύνηση "της ανθρωπιστικής και κοινωνικής σημασίας των ψυχεδελικών ουσιών". Η Christiana Musk, η οποία διευθύνει το ίδρυμα που χρηματοδοτεί το πρόγραμμα, πρόσθεσε ότι η αξία των ψυχεδελικών "δεν περιορίζεται στις βιολογικές τους επιδράσεις", αλλά επεκτείνεται τόσο στο βαθύ παρελθόν όσο και στο πιθανό μέλλον τους που περιλαμβάνει "την πολιτιστική ανάπτυξη και τη δημιουργία νοήματος".
Δεδομένης της κεντρικής σημασίας του νοήματος στην ανθρώπινη ζωή, τα ψυχεδελικά προσφέρουν μια μεγάλη ευκαιρία να θέσουμε νέα ερωτήματα ή να αναβιώσουμε αρχαία ερωτήματα σχετικά με μια από τις πιο διαρκείς και συναρπαστικές πτυχές της ανθρωπότητας. Αλλά όσο ουσιαστικό κι αν είναι το ταξίδι, κατεβαίνουμε από όλα τα υψηλά επίπεδα. Αυτό που μένει όταν φύγουν τα ναρκωτικά είναι ο καθημερινός κόσμος, το σκηνικό, το περιβάλλον και η μήτρα για τη συνηθισμένη συνείδηση, το ταξίδι που διαρκεί περισσότερο και έχει το μεγαλύτερο νόημα.
Το Κέντρο για την Ψυχεδελική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ και το Κέντρο Ανθρωπιστικών Επιστημών Mahindra του Χάρβαρντ ανακοίνωσαν πρόσφατα ένα κοινό πρόγραμμα για τη διερεύνηση "της ανθρωπιστικής και κοινωνικής σημασίας των ψυχεδελικών ουσιών". Η Christiana Musk, η οποία διευθύνει το ίδρυμα που χρηματοδοτεί το πρόγραμμα, πρόσθεσε ότι η αξία των ψυχεδελικών "δεν περιορίζεται στις βιολογικές τους επιδράσεις", αλλά επεκτείνεται τόσο στο βαθύ παρελθόν όσο και στο πιθανό μέλλον τους που περιλαμβάνει "την πολιτιστική ανάπτυξη και τη δημιουργία νοήματος".
Δεδομένης της κεντρικής σημασίας του νοήματος στην ανθρώπινη ζωή, τα ψυχεδελικά προσφέρουν μια μεγάλη ευκαιρία να θέσουμε νέα ερωτήματα ή να αναβιώσουμε αρχαία ερωτήματα σχετικά με μια από τις πιο διαρκείς και συναρπαστικές πτυχές της ανθρωπότητας. Αλλά όσο ουσιαστικό κι αν είναι το ταξίδι, κατεβαίνουμε από όλα τα υψηλά επίπεδα. Αυτό που μένει όταν φύγουν τα ναρκωτικά είναι ο καθημερινός κόσμος, το σκηνικό, το περιβάλλον και η μήτρα για τη συνηθισμένη συνείδηση, το ταξίδι που διαρκεί περισσότερο και έχει το μεγαλύτερο νόημα.