Είναι όπως έλεγε ο Τζορτζ Κάρλιν: "Είναι ένα μπιγιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι. ...κλαμπ [με κύρος, αποκλειστικότητα - παντοδύναμο] ...club. Και εσείς δεν είστε μέσα".
Η υποκρισία όλων αυτών είναι αυτό που με κάνει να βλέπω κόκκινο. Η μεγάλη φαρμακευτική βιομηχανία είναι εντάξει να κάνει βασικά ό,τι θέλει. Οι άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν, να τραυματιστούν ή να αρρωστήσουν από τα προϊόντα και την αμέλειά τους. Μερικοί άνθρωποι θα αποζημιωθούν για τη σιωπή τους. Αν είναι πολύ μεγάλο το χάος για να το περιορίσουν, τότε παίρνεις τις ομαδικές αγωγές, συνήθως αυτές δεν κερδίζουν ούτε τα μισά από τα θύματα, και είναι διαβόητες για τη σπατάλη χρόνου, τρέχοντας το ρολόι. Στο τέλος, παίρνετε λίγα χρήματα, και στη χειρότερη περίπτωση πιθανόν να βγάζουν τα έξοδά τους. Όπως μπορείτε να δείτε, αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία για αυτούς τους ανθρώπους... τα χρήματα. Τίποτα δεν λύνεται και είναι έτοιμοι να κυκλοφορήσουν την επόμενη σειρά δυνητικά επιβλαβών προϊόντων.
Αν μιλάτε για τις ΗΠΑ, οι χριστιανοί σίγουρα δεν κυβερνούν αυτό το μέρος. Όλοι μας απλώς απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τη θεότητά μας. Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, όλα τα Ηνωμένα Έθνη. Όλα κυβερνώνται από την ίδια ομάδα ή τις ίδιες οικογένειες. Χωρίζονται σε υποομάδες και φατρίες, ενώ ίσως διαφωνούν στον τρόπο λειτουργίας τους, τελικά εργάζονται για τον ίδιο στόχο. Όλοι οι καυγάδες και οι συγκρούσεις είναι απλώς καπνός και καθρέφτες για να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ακόμα ελεύθερη επιλογή ή αβεβαιότητα και ότι οι ψήφοι μας έχουν σημασία ή κάτι τέτοιο. Αυτό το σχέδιο έχει τεθεί σε εφαρμογή εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αυτή είναι μια άλλη ιστορία για μια άλλη φορά.
Η επιβολή του νόμου είναι το καρτέλ για το οποίο πρέπει πραγματικά να ανησυχούμε. Σε ό,τι με αφορά, είναι η μεγαλύτερη ομάδα οργανωμένων εγκληματιών. Γκάνγκστερς με σήματα. Είναι όλοι μαζί και καλύπτουν ο ένας τον κώλο του άλλου. Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι ξεπουλάνε τους γείτονές τους, χωρίς κανέναν άλλο λόγο εκτός από το ότι ίσως είχαν υποψίες για "παράνομη δραστηριότητα" και ότι "αυτό είναι το σωστό".
Με σταματάει συχνά η αστυνομία, και μόλις καταλάβουν ποιος είμαι, αρχίζουν με το "φέρεσαι λίγο περίεργα, πήρες τίποτα; γιατί τα μάτια σου φαίνονται έτσι;" "βγαίνεις από μια γνωστή περιοχή με μεγάλη δραστηριότητα ναρκωτικών" "πόσα πήρες, πού τα βρήκες κ.λπ. κ.λπ." Εγώ πάντα λέω... "Δεν λείπουν κάπου παιδιά ή κάτι τέτοιο; Δεν μπορείτε να πάτε να κάνετε κάτι πραγματικά καλό για την κοινωνία αντί να εκβιάζετε και να παρενοχλείτε ανθρώπους που δεν είναι τόσο καλά." Ως φορολογούμενοι, θα περίμενε κανείς ότι θα είχαμε περισσότερο λόγο στις πολιτικές και τις δραστηριότητες των αρχών επιβολής του νόμου, στο πώς ξοδεύονται ο χρόνος και οι πόροι τους.
