2-Fluorodeschloroketamine (2-(2-fluorofenyl)-2-(methylamino)cyclohexaan-1-on) - is een dissociatief verdovingsmiddel (structureel analoog van
ketamine) dat behoort tot de klasse van de arylcyclohexylaminen. Bij gebruik veroorzaakt het meestal bewustzijnsstoornissen, agitatie en hallucinaties. Het heeft vergelijkbare versterkende en discriminerende effecten als ketamine. 2F-DCK is een nieuw psychoactief ketaminederivaat dat gevonden is in rioolwaterzuiveringsinstallaties. Verschillende sporadische klinische rapporten beschrijven het gebruik van deze psychoactieve stof om een dissociatieve toestand te induceren en onthullen concentraties in het hoge bereik (menselijke biologische monsters). 2F-DCK wordt echter in veel landen niet gecontroleerd of gereguleerd. 2-FDCK behoort tot een klasse verbindingen die arylcyclohexylaminen worden genoemd en waartoe ook verschillende andere drugs behoren, zoals PCP en ketamine. Hun algemene structuur bestaat uit een cyclohexylamine-eenheid met een arylgroep aan dezelfde koolstof als de amine. 2-FDCK heeft een o-fluorfenylgroep als arylsubstituent en de aminegroep is gemethyleerd. De cyclohexylring heeft een ketongroep naast de aminepositie.
De chemische structuur van 2-FDCK verschilt alleen van ketamine doordat er een fluoratoom aan de fenylgroep is gekoppeld. Ketamine heeft een chlooratoom op die positie. 2-FDCK werd in 2013 gesynthetiseerd door een team van chemici op de afdeling Nucleaire Geneeskunde van het Pedagogisch, Research en Klinisch Centrum als onderdeel van de tweede fase van onderzoek en evaluatie van nieuwe verdovingsmiddelen voor gefluoreerde derivaten van ketamine en zijn analogen. Al in 2020 voerde Xue-Ting Shao een onderzoek uit waarin voor het eerst de ontdekking van 2F-DCK werd beschreven in afvalwatermonsters die tussen 2018 en 2020 waren verzameld bij negen afvalwaterzuiveringsinstallaties in zeven grote Chinese steden. In een studie van Li en Huskinson werd aangetoond dat 2F-DCK zelftoediening induceert, generaliseert naar discriminerende ketaminestimuli en voorwaardelijke plaatsvoorkeur induceert bij ratten en zelftoediening van ketamine of 2F-DCK bepaalt hun functies als versterkende stoffen, maar biedt geen kwantitatieve informatie over hun versterkende effectiviteit; uit preklinische gegevens is gebleken dat ketaminezoekgedrag geïnduceerd door signalen en ketaminepriming na ketamine-zelftoediening opnieuw optreedt, maar tot op heden is de versterkende effectiviteit en het opnieuw optreden van het zoeken naar drugs door 2F-DCK nog onduidelijk. In 2016, na het uitbrengen van het jaarlijkse verkoopverslag, meldde het EMCDDA voor het eerst formeel dat er controles waren ingesteld voor de stof.
Basisaspecten van de synthese: 0,05 mol (10,4 gr) α-hydroxycyclofenthyl-(2-flourofenyl)-N-methylamine werd opgelost in 85 mL decaline, gevolgd door de toevoeging van 0,25 gr PdCl2 (3 mol%) en werd refluxed gedurende 4 uur. Het oplosmiddel werd verdampt onder verminderde druk en het residu werd geëxtraheerd met 160 ml zoutzuur (10%). Aan deze zure oplossing werd 80 ml NaOH (50 %) toegevoegd, gevolgd door de toevoeging van 120 ml chloroform. De organische laag werd gescheiden en de waterige laag werd twee keer geëxtraheerd met 25 ml chloroform. De gecombineerde organische fase werd gedroogd op MgSO4. Het onoplosbare materiaal werd afgefiltreerd en het organische oplosmiddel verdampt onder verminderde druk om 5,5 gr (53%) pure bruine olieachtige fluor ketamine te verkrijgen.Lees meer over synthese:
Ketamine synthese uit 2-(2-chloorfenyl)-2-hydroxycyclohexanon
Inleiding In deze methode werd imiеatie van (1) uitgevoerd door de reactie van deze verbinding met methylamine. De reactie werd uitgevoerd in aanwezigheid van 0,04 g kaliumcarbonaat en onder donkere omstandigheden zonder oplosmiddelen. Ten slotte leverde thermische herschikking van (2) ketamine (3) op...
bbgate.nlKetamine precursor synthese
Inleiding 2-(2-chloorfenyl)-2-hydroxycyclohexanon (cas 1823362-29-3) is een precursor in eenvoudige ketamine synthese. Deze synthese heeft minder stappen dan de klassieke Ketamine synthese uit cyclopentylbromide en o-chloorbenzonitril en een iets grotere opbrengst. Bovendien kun je...
bbgate.nlFarmacokinetiek en farmacodynamiek
2F-DCK ondergaat, net als ketamine, een vrij uitgebreid metabolisme. In eerste instantie wordt de actieve metaboliet nor-2F-DCK gevormd door
De orale biologische beschikbaarheid van fluoroketamine is slechts 25-35% en de piekconcentraties worden binnen 15-75 minuten bereikt, wat samenhangt met een intensief levermetabolisme tijdens de eerste passage van de stof. De intranasale en intrarectale biologische beschikbaarheid varieert van 45% tot 65%. Fluoroketamine wordt snel gedistribueerd in weefsels met een hoge perfusiecapaciteit, waaronder de hersenen, en bindt aan plasma-eiwitten van 10% tot 50%, wat een groot distributievolume van 3-5 l/kg verklaart. De eliminatiehalfwaardetijd is ongeveer 69 minuten (in in vitro onderzoek) met een CLint van ≤ 5,88 ml/min/kg. Theoretisch heeft 2F-DCK bij intraveneuze toediening een halfwaardetijd van ongeveer 250 minuten met een totale klaring van ongeveer 15 ml/min. Ongeveer 85-95% van de 2F-DCK metabolieten wordt uitgescheiden in de urine, lage concentraties 2F-DCK worden uitgescheiden in de gal en feces. 2F-DCK wordt, net als ketamine, voornamelijk gedistribueerd in de hersenschors, en zijn N-gedemethyleerde metabolieten in het cerebellum en de nieren. Er is op dit moment geen informatie beschikbaar over de kwantitatieve concentraties van fluoroketamine in andere lichaamsvloeistoffen.
Het werkingsmechanisme van 2-FDCK is vrijwel identiek aan dat van ketamine. 2-fluorodeschloroketamine (vergelijkbaar met ketamine) bindt
Klinische effecten van ketamine
Wat betreft de gewenste positieve effecten van recreatief gebruik van 2-fluorodeschloroketamine, heeft het een matig of uitgesproken kalmerend effect. Extreem uitgesproken effecten met betrekking tot "spontane lichamelijke sensaties" worden met een verhoging van de dosis afgevlakt. Euforie door het gebruik van 2-fluorodeschloroketamine wordt beschreven als licht of matig. Bij hoge doses worden de algemene motoriek en motorische vaardigheden verstoord, evenredig met de toename van de dosis treden "optische glij"-effecten op, duizeligheid, het angstniveau neemt af tot het volledig afwezig is (met de toename van de dosis kan het angstniveau echter ook toenemen. Bij sommige gebruikers kan het angstniveau toenemen, zelfs bij gebruik van lage doses. Dit is een indicatie om het gebruik te staken). Bij lage en gemiddelde doses treden de effecten van "Conceptueel denken", "Versterking van onderdompeling", "Verhoogde waardering voor muziek" en "Introspectie" op. De verschijning van verschillende geluids- en optische illusies worden door gebruikers ook als positief ervaren. "Existentiële zelfrealisatie" en "Spiritualiteitsverbetering" zijn subjectieve persoonlijke effecten van 2-fluorodeschloroketamine. Bij gebruik van 2-FDCK stijgt de bloeddruk met gemiddeld 25% en de hartslag met 20%, evenals de hartoutput en het zuurstofverbruik door het myocard. Het positieve inotrope effect wordt geassocieerd met een toename van de interne calciumstroom gemoduleerd door cAMP. 2-FDCK kan de druk in de longslagader, pulmonale vasculaire weerstand en intra-pulmonale shunt aanzienlijk verhogen. Hemodynamische effecten van 2-FDCK zijn niet dosisafhankelijk en herhaalde toediening van deze stof veroorzaakt minder of zelfs tegengestelde effecten. Het is waarschijnlijk dat het mechanisme van de bovenstaande veranderingen te wijten is aan het feit dat 2-FDCK de functie van baroreceptoren onderdrukt door het effect op de NMDA-receptoren van de nucleus tractus solitarii, evenals als gevolg van de sympathische-neuronale afgifte van noradrenaline.
Negatieve ongewenste effecten van recreatief gebruik van 2-fluorodeschloroketamine zijn onder andere: uitgesproken sedatie tot diepe doofheid en coma, volledig verlies van controle over motorische vaardigheden en bewustzijn, hypersalivatie, misselijkheid en braken, verminderd libido, fysieke autonomie, verminderd urineren tot de volledige onmogelijkheid om de blaas te legen (in sommige gevallen, cystitis, hydronefrose, dysurie, het verschijnen van bloed in de urine en andere soortgelijke pathologie geassocieerd met het urinaire systeem, dat is een van de belangrijkste vormen van 2-fluorodeschloroketamine toxiciteit, vooral bij langdurig gebruik); Er is ook depersonalisatie en derealisatie, frequente deja vu (sommige gebruikers schrijven dit symptoom toe aan positieve effecten), de onmogelijkheid van logisch en abstract denken, verwarring, onvermogen om zich te concentreren op een specifieke taak, aantasting van het kortetermijngeheugen (met hoge doses - volledig retrograde amnesie), onderdrukking van persoonlijke vooroordelen, psychose, synesthesie, ruimtelijke en temporele desoriëntatie, vervorming van het gevoel van tijd, uitgesproken auditieve en visuele hallucinaties (waar en vals).
Hallucinaties komen het vaakst voor en worden bij gemiddelde en hoge doses beschreven als heldere, snel bewegende kleurrijke en complexe geometrische patronen, of constanten van vorm, fractals en kleuren, georganiseerd of ongeorganiseerd, structuurloos of structureel, ver buiten de waarneming van de gedachten van de gebruiker gelegen, kunnen gepaard gaan met visuele ruis, heldere flitsen, beelden van echte mensen, objecten. Bij het gebruik van 2-fluorodeschloroketamine kan verslaving ontstaan, maar het potentieel is vrij laag en blijft op psychosomatisch niveau zonder fysieke manifestaties. Bijwerkingen van het gebruik van 2-fluorodeschloroketamine zijn onder andere: anafylactische reacties (zelden) en overgevoeligheidsreacties, anorexia (bij langdurig gebruik), delirium, "flashbulb" symptoom, dysforie, slapeloosheid, diplopie, nystagmus, verhoogde skeletspierspanning en tonisch-clonische aanvallen, verhoogde intraoculaire druk, bradycardie, aritmie, laryngospasme, verhoogde frequentie van ademhalingsbewegingen (bij inductiedoses).
Wijze van gebruik en doses
Bij orale toediening variëren de doseringen van 2F-DCK van 0,5 mg/kg tot 2 mg/kg. Een dergelijke manier van toediening helpt irritatie van het neusslijmvlies, pijn (2-fluorodeschloroketamine beschadigt het neusslijmvlies meer dan ketamine) te voorkomen. Het is raadzaam om capsules te gebruiken (als ketamine in poedervorm is). De werkingsduur bij orale toediening is gemiddeld 4-5 uur en het begin van de werking begint geleidelijk na 10-20 minuten.
Bij intranasale toediening treden de effecten op na 5-15 minuten en hebben ze een totale duur tot twee uur (gemiddeld 4-5,5 uur). Met deze manier van toedienen is het gemakkelijk om iemands conditie en gebruiksfrequentie te controleren en te beheersen. De startdosis (laag) van 2F-DCK is 0,1-0,4 mg/kg, de gemiddelde dosis is 0,5-1 mg/kg. Doses van meer dan 1,5 mg/kg worden als hoog beschouwd en verhogen het risico op bijwerkingen, hallucinaties, retrograde amnesie en bewustzijnsverlies met ademhalingsdepressie.
Bij parenterale toediening (intraveneus en intramusculair) beginnen doses vanaf 0,05 mg/kg en zorgen voor bijzondere subjectieve gevoelens tijdens de 2F-DCK trip. Als de dosis echter wordt verhoogd, bestaat het risico op algehele anesthesie aan de punt van de naald, wat wordt gekenmerkt door retrograde amnesie en het onvermogen om het gevoel van de 2F-DCK trip te herinneren.
Speciale instructies, gevaarlijke interacties met andere stoffen
2F-DCK wordt niet aanbevolen voor recreatief gebruik door mensen met schildklieraandoeningen, nieren, psychische stoornissen, infectieziekten, hersentumoren of hersenkneuzingen, chronische ernstige (of matige) aandoeningen van het cardiovasculaire systeem, longen, lever en nieren. Wanneer 2F-DCK samen wordt gebruikt met ethanol, fenothiazines, antihistaminica en slaappillen, kan dit de depressie van het centrale zenuwstelsel verergeren, waardoor het risico op het ontwikkelen van centraal ademhalingsfalen toeneemt.
Speciale instructies, gevaarlijke interacties met andere stoffen
2-fluorodeschloroketamine wordt afgeraden voor recreatief gebruik door mensen met schildklieraandoeningen, nieraandoeningen, psychische stoornissen, infectieziekten, hersentumoren of hersenkneuzingen, chronische ernstige (of matige) aandoeningen van het cardiovasculaire systeem, longen, lever en nieren. Wanneer 2-fluorodeschloroketamine samen wordt gebruikt met ethanol, fenothiazines, antihistaminica, slaappillen, kan het de depressie van het centrale zenuwstelsel verergeren, waardoor het risico op het ontwikkelen van centraal respiratoir falen toeneemt.
Laag risico bij gebruik in combinatie met 2-fluorodeschloroketamine (of versterking van de effecten van 2-fluorodeschloroketamine): paddenstoelen, LSD, DMT, DOx, NBOMes, cannabis, MDMA, Mescaline, DXM, SSRIS, cafeïne.
Hoog risico bij gebruik in combinatie met 2-fluorodeschloroketamine: amfetaminen, cocaïne, benzodiazepinen, MAO-remmers, 2C-x, 2C-Tx, aMT, 5-MeO-xxT, MXE, PCP, N20.
Extreem hoog risico bij gebruik samen met 2-fluorodeschloroketamine: alcohol, GHB/GBL, opioïden, tramadol.
Bij mensen die een hormoontherapiekuur volgen wordt recreatief gebruik van 2-fluorodeschloroketamine in geen enkele dosering aanbevolen vanwege het hoge risico op bloeddrukverhoging. In sommige gevallen kan er na inname van een hoge dosis 2-FDCK sprake zijn van een depressieve toestand, aantasting van het korte- en langetermijngeheugen (inclusief verbaal en visueel). Dit cognitieve tekort herstelt enige tijd zonder farmacologische therapie. Absolute contra-indicaties voor het gebruik van 2-FDCK zijn: ernstige cardiovasculaire aandoeningen (bijvoorbeeld ongecontroleerde hypertensie of onstabiele angina), ongecontroleerde psychose of schizofrenie, zwangerschap op elk moment, ernstige leveraandoeningen (cirrose, actieve hepatitis van elke etiologie, hepatocellulair carcinoom, enzovoort).
Informatief