Shulgin's synthese van 4-broom-2,5-dimethoxyfenethylamine (2c-b):
Een 100 g oplossing van 2,5-dimethoxybenzaldehyde in 220 g nitromethaan werd behandeld met 10 g ammoniumacetaat watervrij en verhit in een stoombad gedurende 2,5 uur onder af en toe roeren. Het dieprode reactiemengsel werd onder vacuüm gescheiden van de overmaat nitromethaan en het residu kristalliseerde spontaan.
Dit ruwe nitrostyreen werd gezuiverd door het in isopropylalcohol te spuiten. Het werd vervolgens gefilterd en aan de lucht gedroogd, en er werd 85 g 2,5-dimethoxy-β-nitrostyreen verkregen in de vorm van een geeloranje product, met een zuiverheid die geschikt is voor de volgende stap. Een nieuwe zuivering kan worden bereikt door herkristallisatie in kokend IPA.
In een rondbodemkolf van 2 liter, uitgerust met een magneetroerder en geplaatst in een inerte atmosfeer, werd 750 ml watervrij tetrahydrofuraan (THF) toegevoegd, dat 30 g lithium-aluminiumhydride bevatte. Vervolgens werd 60 g 2,5-dimethoxy-b-nitrostyreen toegevoegd aan de THF-oplossing. De uiteindelijke oplossing had een vuile geelbruine kleur en werd 24 uur op refluxtemperatuur gehouden.
Na afkoeling werd het teveel aan hydride vernietigd door druppelsgewijs IPA toe te voegen. Vervolgens werd 30 ml 15% NaOH toegevoegd om de anorganische vaste stoffen om te zetten in een filtreerbare massa. Het reactiemengsel werd gefiltreerd en de filterkoek werd gewassen, eerst met THF en daarna met MeOH (methanol).
De moederlogen en spoelingen werden samengevoegd en gescheiden van het vacuümsolvent, en het residu werd gesuspendeerd in 1,5 ml H2O. Het werd vervolgens aangezuurd met HCl, gewassen met 3 × 100 ml CH2Cl2, sterk gealkaliseerd met 25% NaOH en opnieuw geëxtraheerd met 4 × 100 ml CH2Cl2.
De gecombineerde extracten werden van het oplosmiddel gescheiden onder vacuüm, wat resulteerde in 26 g van een olieachtig residu, dat gedestilleerd werd bij 120-130 ºC, bij 0,5 mm/Hg, wat 21 g van een witte olie, 2,5-dimethoxy-fenylethylamine (2C-H), opleverde, die zeer gemakkelijk kooldioxide uit de lucht opneemt.
Aan een oplossing, onder krachtig roeren, van 24,8 g 2,5-dimethoxyfenylethylamine in 40 ml ijsazijn werd 22 g elementair broom (Br2) opgelost in 40 ml azijnzuur toegevoegd. Na ongeveer twee minuten begonnen zich vaste stoffen te vormen en kwam er vrij veel warmte vrij. Laat het reactiemengsel weer op kamertemperatuur komen, filtreer het en was de vaste deeltjes met mate met koud azijnzuur.
Dit was het hydrobromidezout. Er zijn veel ingewikkelde vormen van zouten, zowel polymorf als hydraat, die de isolatie en karakterisering van 2C-B gevaarlijk kunnen maken. De veiligste route is om het onoplosbare hydrochloorzout te vormen met behulp van de vrije base. De volledige massa van het natte zout met azijnzuur werd opgelost in gematigd H2O, minstens tot pH 11 gealkaliseerd met 25% NaOH en geëxtraheerd met 3 × 100 ml CH2Cl2.
Verwijdering van het oplosmiddel leverde 33,7 g residu op, dat bij 115-130 °C werd gedestilleerd bij 0,4 mm/Hg. De witte olie, 27,6 g, werd opgelost in 50 ml H2O met 7,0 g azijnzuur. Deze heldere oplossing werd krachtig geroerd en behandeld met 20 ml geconcentreerd HCl. Toen ontstond onmiddellijk het watervrije zout van 4-broom-2,5-dimethoxyfenethylamine (2C-B). Deze massa kristallen werd gescheiden door filtratie, gewassen met een beetje H2O en vervolgens met verschillende porties van 50 ml Et2O (diethylether). Na volledig drogen aan de lucht werd 31,05 g fijne witte naalden verkregen met een kookpunt van 237-239 ºC. Als er te veel H2O aanwezig is op het moment dat het uiteindelijke geconcentreerde HCl wordt toegevoegd, wordt een gehydrateerde vorm van 2C-B verkregen. Het hydrobromidezout smelt bij 214,5-215 ºC. Er werd waargenomen dat het acetaatzout een smeltpunt had van 208-209 ºC.
Een 100 g oplossing van 2,5-dimethoxybenzaldehyde in 220 g nitromethaan werd behandeld met 10 g ammoniumacetaat watervrij en verhit in een stoombad gedurende 2,5 uur onder af en toe roeren. Het dieprode reactiemengsel werd onder vacuüm gescheiden van de overmaat nitromethaan en het residu kristalliseerde spontaan.
Dit ruwe nitrostyreen werd gezuiverd door het in isopropylalcohol te spuiten. Het werd vervolgens gefilterd en aan de lucht gedroogd, en er werd 85 g 2,5-dimethoxy-β-nitrostyreen verkregen in de vorm van een geeloranje product, met een zuiverheid die geschikt is voor de volgende stap. Een nieuwe zuivering kan worden bereikt door herkristallisatie in kokend IPA.
In een rondbodemkolf van 2 liter, uitgerust met een magneetroerder en geplaatst in een inerte atmosfeer, werd 750 ml watervrij tetrahydrofuraan (THF) toegevoegd, dat 30 g lithium-aluminiumhydride bevatte. Vervolgens werd 60 g 2,5-dimethoxy-b-nitrostyreen toegevoegd aan de THF-oplossing. De uiteindelijke oplossing had een vuile geelbruine kleur en werd 24 uur op refluxtemperatuur gehouden.
Na afkoeling werd het teveel aan hydride vernietigd door druppelsgewijs IPA toe te voegen. Vervolgens werd 30 ml 15% NaOH toegevoegd om de anorganische vaste stoffen om te zetten in een filtreerbare massa. Het reactiemengsel werd gefiltreerd en de filterkoek werd gewassen, eerst met THF en daarna met MeOH (methanol).
De moederlogen en spoelingen werden samengevoegd en gescheiden van het vacuümsolvent, en het residu werd gesuspendeerd in 1,5 ml H2O. Het werd vervolgens aangezuurd met HCl, gewassen met 3 × 100 ml CH2Cl2, sterk gealkaliseerd met 25% NaOH en opnieuw geëxtraheerd met 4 × 100 ml CH2Cl2.
De gecombineerde extracten werden van het oplosmiddel gescheiden onder vacuüm, wat resulteerde in 26 g van een olieachtig residu, dat gedestilleerd werd bij 120-130 ºC, bij 0,5 mm/Hg, wat 21 g van een witte olie, 2,5-dimethoxy-fenylethylamine (2C-H), opleverde, die zeer gemakkelijk kooldioxide uit de lucht opneemt.
Aan een oplossing, onder krachtig roeren, van 24,8 g 2,5-dimethoxyfenylethylamine in 40 ml ijsazijn werd 22 g elementair broom (Br2) opgelost in 40 ml azijnzuur toegevoegd. Na ongeveer twee minuten begonnen zich vaste stoffen te vormen en kwam er vrij veel warmte vrij. Laat het reactiemengsel weer op kamertemperatuur komen, filtreer het en was de vaste deeltjes met mate met koud azijnzuur.
Dit was het hydrobromidezout. Er zijn veel ingewikkelde vormen van zouten, zowel polymorf als hydraat, die de isolatie en karakterisering van 2C-B gevaarlijk kunnen maken. De veiligste route is om het onoplosbare hydrochloorzout te vormen met behulp van de vrije base. De volledige massa van het natte zout met azijnzuur werd opgelost in gematigd H2O, minstens tot pH 11 gealkaliseerd met 25% NaOH en geëxtraheerd met 3 × 100 ml CH2Cl2.
Verwijdering van het oplosmiddel leverde 33,7 g residu op, dat bij 115-130 °C werd gedestilleerd bij 0,4 mm/Hg. De witte olie, 27,6 g, werd opgelost in 50 ml H2O met 7,0 g azijnzuur. Deze heldere oplossing werd krachtig geroerd en behandeld met 20 ml geconcentreerd HCl. Toen ontstond onmiddellijk het watervrije zout van 4-broom-2,5-dimethoxyfenethylamine (2C-B). Deze massa kristallen werd gescheiden door filtratie, gewassen met een beetje H2O en vervolgens met verschillende porties van 50 ml Et2O (diethylether). Na volledig drogen aan de lucht werd 31,05 g fijne witte naalden verkregen met een kookpunt van 237-239 ºC. Als er te veel H2O aanwezig is op het moment dat het uiteindelijke geconcentreerde HCl wordt toegevoegd, wordt een gehydrateerde vorm van 2C-B verkregen. Het hydrobromidezout smelt bij 214,5-215 ºC. Er werd waargenomen dat het acetaatzout een smeltpunt had van 208-209 ºC.
