Hoofdstuk 3. Het is nog steeds onbekend waarom psychedelica zo'n krachtige trip veroorzaken.
In een recente studie gebruikten Britse onderzoekers beeldvormingstechnieken voor de hersenen om na te gaan hoe de hersenen eruit zien onder invloed van LSD in vergelijking met een placebo. Ze vonden grote verschillen tussen LSD en placebo: hersenbeelden onder invloed van LSD vertonen een veel grotere connectiviteit tussen verschillende delen van de geest.
Dit kan visuele hallucinaties helpen verklaren, omdat het betekent dat verschillende delen van de hersenen communiceren tijdens een LSD trip, niet alleen de visuele cortex diep in de hersenen.
Dit kan volgens de onderzoekers niet alleen aantonen waarom psychedelische drugs hallucinogene ervaringen veroorzaken, maar ook waarom ze mensen kunnen helpen. Bij veel mentale stoornissen kunnen de hersenen worden gezien als verstrikt in pathologie, waardoor basisgedragingen geautomatiseerd en rigide worden. In overeenstemming met hun "entropische" effect op de corticale activiteit, kunnen psychedelica dergelijke stoornissen verstoren door de activiteitspatronen waarop ze gebaseerd zijn te vernietigen.
"Het idee van psychedelica is om te proberen de hersenen een beetje op te schudden. Om te proberen de lijdende persoon een nieuw perspectief te geven en te proberen hun gedrag te veranderen " - legt Rucker uit, die niet betrokken was bij de studie naar hersenbeelden.
In een recente studie gebruikten Britse onderzoekers beeldvormingstechnieken voor de hersenen om na te gaan hoe de hersenen eruit zien onder invloed van LSD in vergelijking met een placebo. Ze vonden grote verschillen tussen LSD en placebo: hersenbeelden onder invloed van LSD vertonen een veel grotere connectiviteit tussen verschillende delen van de geest.
Dit kan visuele hallucinaties helpen verklaren, omdat het betekent dat verschillende delen van de hersenen communiceren tijdens een LSD trip, niet alleen de visuele cortex diep in de hersenen.
Dit kan volgens de onderzoekers niet alleen aantonen waarom psychedelische drugs hallucinogene ervaringen veroorzaken, maar ook waarom ze mensen kunnen helpen. Bij veel mentale stoornissen kunnen de hersenen worden gezien als verstrikt in pathologie, waardoor basisgedragingen geautomatiseerd en rigide worden. In overeenstemming met hun "entropische" effect op de corticale activiteit, kunnen psychedelica dergelijke stoornissen verstoren door de activiteitspatronen waarop ze gebaseerd zijn te vernietigen.
"Het idee van psychedelica is om te proberen de hersenen een beetje op te schudden. Om te proberen de lijdende persoon een nieuw perspectief te geven en te proberen hun gedrag te veranderen " - legt Rucker uit, die niet betrokken was bij de studie naar hersenbeelden.
Dit is een van de weinige studies die analyseert hoe de mechanische en fysieke effecten van psychedelica op de hersenen patiënten kunnen helpen. Andere onderzoeken zijn onduidelijk over de exacte mechanismen, maar ze suggereren dat klassieke psychedelica serotonine en, in het geval van LSD, dopamine receptorenbeïnvloeden op manieren die kunnen helpen om de stemming van mensen te verbeteren.
Volgens Garcia-Romeu van de Johns Hopkins University is het waarschijnlijk dat deze fysieke factoren samenwerken met spirituele ervaringen om mensen te helpen. Ze gebeuren allemaal tegelijkertijd.
"Het is niet zo dat op dit moment, wanneer ik tegen je praat, er geen activiteit is in de temporale hersenkwab die tegelijkertijd chemisch en elektrisch is. Het gebeurt allemaal tegelijkertijd. Maar wat we ervaren is duidelijk primair. Je hoort mijn stem, dus je subjectieve ervaring is gecentreerd op wat er gebeurt in je bewustzijnsveld, niet op de elektrische en neurochemische signalen in je hersenen " - zegt Garcia-Romeu.
"Mijn persoonlijke mening is dat dit soort aandoeningen zo moeilijk te behandelen zijn vanuit een standaard medisch standpunt, omdat er meer achter zit dan alleen een ziekte " - aldus Garcia-Romeu, die verslaving als voorbeeld noemt.
"Vaak moeten we echte therapie toepassen. We kunnen ze niet gewoon een pil geven om van hun problemen af te komen. We moeten ons echt verdiepen in dingen als jeugdtrauma's, huidige levenssituaties en relaties en of die relaties gezond of giftig zijn en hoe mensen zich voelen over zichzelf " - voegde hij eraan toe.
Volgens Garcia-Romeu van de Johns Hopkins University is het waarschijnlijk dat deze fysieke factoren samenwerken met spirituele ervaringen om mensen te helpen. Ze gebeuren allemaal tegelijkertijd.
"Het is niet zo dat op dit moment, wanneer ik tegen je praat, er geen activiteit is in de temporale hersenkwab die tegelijkertijd chemisch en elektrisch is. Het gebeurt allemaal tegelijkertijd. Maar wat we ervaren is duidelijk primair. Je hoort mijn stem, dus je subjectieve ervaring is gecentreerd op wat er gebeurt in je bewustzijnsveld, niet op de elektrische en neurochemische signalen in je hersenen " - zegt Garcia-Romeu.
"Mijn persoonlijke mening is dat dit soort aandoeningen zo moeilijk te behandelen zijn vanuit een standaard medisch standpunt, omdat er meer achter zit dan alleen een ziekte " - aldus Garcia-Romeu, die verslaving als voorbeeld noemt.
"Vaak moeten we echte therapie toepassen. We kunnen ze niet gewoon een pil geven om van hun problemen af te komen. We moeten ons echt verdiepen in dingen als jeugdtrauma's, huidige levenssituaties en relaties en of die relaties gezond of giftig zijn en hoe mensen zich voelen over zichzelf " - voegde hij eraan toe.
Kumar werkt nauw samen met kankerpatiënten als psycholoog in het South Florida Cancer Center.Hij gelooft dat psychedelische behandeling een grote hulp kan zijn bij zijn werk met kankerpatiënten in een vergevorderd stadium, die worstelen met verlammende angsten aan het einde van hun leven die vaak niet te genezen zijn.
Patiënten met kanker in een vergevorderd stadium missen vaak gezonde hulpmiddelen om ermee om te gaan die vaak een leven lang oefening vereisen om ze te bereiken - gezond stressmanagement, een set spirituele overtuigingen die troost kunnen bieden, of een begrip of gevoel van doel en betekenis in hun leven. Als kankerpatiënt in een vergevorderd stadium word je plotseling geconfronteerd met een situatie waarin je weinig tijd hebt, je lichamelijke gezondheid in gevaar is, je cognitie in gevaar is en er gewoon niet veel tijd is om veel dingen te doen. Psychedelica zijn een zeer snelle manier om zeer betekenisvolle veranderingen bij mensen teweeg te brengen.
Hoofdstuk 4. Per aspera ad astra.
Hoe veelbelovend de onderzoeken nu ook zijn, ze zijn nog vrij voorlopig. Het grote probleem met de onderzoeken die tot nu toe zijn gedaan, is dat ze meestal een vrij kleine steekproefgrootte hebben, meestal minder dan 60 deelnemers. Er zijn nog andere methodologische problemen: ten eerste testen sommige onderzoeken niet de werkzaamheid van de drug in vergelijking met placebo en hebben ze geen sterke controlegroep.
Zo bleek uit het onderzoek naar roken van de Johns Hopkins University dat 80% van de deelnemers zes maanden lang stopte met roken na een psilocybine behandeling - een verbazingwekkend resultaat. Maar er waren slechts 15 deelnemers, waarvan er 14 blank waren. En er was geen controlegroep of placebo, dus het is onduidelijk of psilocybine of een andere variabele - zoals de psychotherapie die gepaard ging met psilocybine - voor de resultaten zorgde.
Patiënten met kanker in een vergevorderd stadium missen vaak gezonde hulpmiddelen om ermee om te gaan die vaak een leven lang oefening vereisen om ze te bereiken - gezond stressmanagement, een set spirituele overtuigingen die troost kunnen bieden, of een begrip of gevoel van doel en betekenis in hun leven. Als kankerpatiënt in een vergevorderd stadium word je plotseling geconfronteerd met een situatie waarin je weinig tijd hebt, je lichamelijke gezondheid in gevaar is, je cognitie in gevaar is en er gewoon niet veel tijd is om veel dingen te doen. Psychedelica zijn een zeer snelle manier om zeer betekenisvolle veranderingen bij mensen teweeg te brengen.
Hoofdstuk 4. Per aspera ad astra.
Hoe veelbelovend de onderzoeken nu ook zijn, ze zijn nog vrij voorlopig. Het grote probleem met de onderzoeken die tot nu toe zijn gedaan, is dat ze meestal een vrij kleine steekproefgrootte hebben, meestal minder dan 60 deelnemers. Er zijn nog andere methodologische problemen: ten eerste testen sommige onderzoeken niet de werkzaamheid van de drug in vergelijking met placebo en hebben ze geen sterke controlegroep.
Zo bleek uit het onderzoek naar roken van de Johns Hopkins University dat 80% van de deelnemers zes maanden lang stopte met roken na een psilocybine behandeling - een verbazingwekkend resultaat. Maar er waren slechts 15 deelnemers, waarvan er 14 blank waren. En er was geen controlegroep of placebo, dus het is onduidelijk of psilocybine of een andere variabele - zoals de psychotherapie die gepaard ging met psilocybine - voor de resultaten zorgde.
Deze kleine steekproefgrootten vormen momenteel een enorm gat in het onderzoek. Zoals Michael Slezak schrijft, kunnen kleine onderzoeken erg misleidend zijn: ze kunnen de voordelen van een behandeling overdrijven of misschien voordelen suggereren die er in werkelijkheid niet zijn. Dus als studies naar psychedelische middelen eenmaal zijn opgeschaald naar grotere steekproeven, kunnen de positieve resultaten voor deze drugs veel minder indrukwekkend worden of zelfs helemaal verdwijnen. We weten het gewoon nog niet.
"Ik weet niet of het 80 procent wordt. Dat is ontzettend veel. Maar ik verwacht dat ze een goede werkzaamheid en veiligheid kunnen aantonen."
"Ik weet niet of het 80 procent wordt. Dat is ontzettend veel. Maar ik verwacht dat ze een goede werkzaamheid en veiligheid kunnen aantonen."
-zei Grob, een onderzoeker aan de Universiteit van Californië in Los Angeles, over het onderzoek naar roken.
Daarnaast willende onderzoekers nog veel meer vragen beantwoorden.
- Hoe presteren verschillende doses van verschillende psychedelische drugs onder verschillende omstandigheden?
- Hoe lang duren de voordelen - weken, maanden, jaren, decennia?
- Zijn er andere mentale stoornissen, zoals eetstoornissen, waarvoor psychedelische behandeling gunstig kan zijn?
- Worden sommige voordelen verminderd of geëlimineerd voor mensen die niet spiritueel of religieus zijn?
De grootste vraag is misschien wel hoe lang de effecten van psychedelische psychotherapie aanhouden. Een overzicht van onderzoeken naar psychotherapie met LSD en alcoholisme vond bijvoorbeeld geen statistisch significante effecten na 12 maanden. Een recent onderzoek naar de effecten van psilocybine op depressie concludeerde dat de voordelen van het gebruik van psilocybine na drie maanden aanzienlijk waren afgenomen, hoewel er nog wel enige verbetering optrad.
Een recente serie onderzoeken naar de effecten van psilocybine behandeling op kanker gerelateerde angst en depressie aan het eind van het leven heeft meer veelbelovende resultaten opgeleverd, en toonde significante toenames in maten van angst, depressie en welzijn na ten minste zes maanden. En omdat de steekproefgroottes groter waren - de ene studie had 51 deelnemers, de andere 29 - zijn ze iets betrouwbaarder, hoewel de steekproefgroottes nog steeds vrij klein zijn.
Een recente serie onderzoeken naar de effecten van psilocybine behandeling op kanker gerelateerde angst en depressie aan het eind van het leven heeft meer veelbelovende resultaten opgeleverd, en toonde significante toenames in maten van angst, depressie en welzijn na ten minste zes maanden. En omdat de steekproefgroottes groter waren - de ene studie had 51 deelnemers, de andere 29 - zijn ze iets betrouwbaarder, hoewel de steekproefgroottes nog steeds vrij klein zijn.
Misschien wel het meest veelbelovende onderzoek naar duur is een onderzoek dat Rick Doblin in 1991 uitvoerde na een onderzoek uit 1962. In het onderzoek uit 1962, genaamd het Goede Vrijdag Experiment, kreeg de helft van de deelnemers een placebo en de andere helft kreeg psilocybine toegediend terwijl ze keken naar een preek op Goede Vrijdag.
Decennia later volgde Doblin deze deelnemers op en ontdekte dat al degenen die psilocybine hadden gekregen rapporteerden dat het experiment "een zeer waardevolle bijdrage had geleverd aan hun spirituele leven", terwijl geen van degenen die placebo's hadden gekregen dat hadden gedaan.
Maar de evaluatie van de follow-up was gebaseerd op zelfrapportages van de oorspronkelijke deelnemers, wat een kleine steekproef was van 20 mensen, waarvan er slechts 16 deelnamen aan de follow-up. Nogmaals, strengere normen en een grotere steekproefgrootte zijn nodig om te weten of de resultaten waar zullen blijven.
Een ander uitdagend aspect van het onderzoek is het bieden van dubbele blindheid, een onderzoeksmethode die ervoor zorgt dat noch de onderzoekers noch de deelnemers weten welke medicijnen ze voorgeschreven krijgen. Het idee is dat kennis de resultaten zou kunnen beïnvloeden als deelnemers anders handelen of onderzoekers deelnemers anders behandelen afhankelijk van het medicijn dat ze krijgen. Dit is natuurlijk moeilijk als de effecten van psychedelische drugs zo duidelijk zijn.
Rucker, van King's College London, zei dat dubbelblindheid een grote uitdaging is. Maar hij verwacht dat onderzoekers manieren zullen vinden om het probleem te omzeilen - zoals het gebruik van placebo's, die psychoactief zijn maar waarvan niet bekend is dat ze bepaalde voordelen bieden - en de resultaten voldoende zullen repliceren met verschillende methodologieën om het gebrek aan zuivere dubbelblindheid te compenseren.
Hoewel hallucinogenen redelijk veilig zijn voor patiënten die vooraf gescreend zijn en ze in een gecontroleerde klinische omgeving gebruiken, zijn ze niet zonder risico.
Een overzicht van onderzoeken naar klassieke psychedelica bevatte bijvoorbeeld verhalen van mensen die probeerden te vliegen en van hoge gebouwen vielen. En, zeiden de onderzoekers, er is altijd het risico dat mensen in auto's over straat gaan zwerven, proberen te rijden en in andere gevaarlijke situaties terechtkomen als ze te high zijn om iets te weten.
Er is ook een risico dat mensen, vooral diegenen die aanleg hebben voor psychotische toestanden, traumatische ervaringen opdoen die hen psychologisch blijvend beschadigen. Dit is vooral zorgwekkend bij klassieke psychedelische drugs, die receptoren activeren die in verband worden gebracht met schizofrenie, psychose en andere psychotische toestanden.
"Sommige mensen zouden deze drugs waarschijnlijk helemaal niet moeten nemen. We doen er alles aan om die mensen uit te sluiten van ons onderzoek. En daarom hebben we, ondanks dat we drugs hebben gegeven - vrij hoge doses psilocybine - aan mensen hier in het lab, nog nooit ernstige voorvallen gehad waarbij mensen post facto psychotische aandoeningen bleven houden " - aldus Garcia-Romeu van de Johns Hopkins Universiteit.
Afgezien van deze twee grote risico's zijn psychedelische drugs eigenlijk niet bijzonder gevaarlijk. Ze zijn niet verslavend en vooral LSD en psilocybine brengen geen groot risico op overdosis met zich mee.
Een overzicht van onderzoeken naar klassieke psychedelica bevatte bijvoorbeeld verhalen van mensen die probeerden te vliegen en van hoge gebouwen vielen. En, zeiden de onderzoekers, er is altijd het risico dat mensen in auto's over straat gaan zwerven, proberen te rijden en in andere gevaarlijke situaties terechtkomen als ze te high zijn om iets te weten.
Er is ook een risico dat mensen, vooral diegenen die aanleg hebben voor psychotische toestanden, traumatische ervaringen opdoen die hen psychologisch blijvend beschadigen. Dit is vooral zorgwekkend bij klassieke psychedelische drugs, die receptoren activeren die in verband worden gebracht met schizofrenie, psychose en andere psychotische toestanden.
"Sommige mensen zouden deze drugs waarschijnlijk helemaal niet moeten nemen. We doen er alles aan om die mensen uit te sluiten van ons onderzoek. En daarom hebben we, ondanks dat we drugs hebben gegeven - vrij hoge doses psilocybine - aan mensen hier in het lab, nog nooit ernstige voorvallen gehad waarbij mensen post facto psychotische aandoeningen bleven houden " - aldus Garcia-Romeu van de Johns Hopkins Universiteit.
Afgezien van deze twee grote risico's zijn psychedelische drugs eigenlijk niet bijzonder gevaarlijk. Ze zijn niet verslavend en vooral LSD en psilocybine brengen geen groot risico op overdosis met zich mee.
Uit een review van een onderzoek uit 1999 bleek dat ze geen persoonlijkheidsveranderingen of andere chronische psychologische problemen veroorzaken. Een onderzoek uit 2005 toonde aan dat langdurig religieus gebruik van peyote geen negatieve cognitieve of psychologische effecten lijkt te hebben op inheemse Amerikanen.
Eén onderzoek naar psilocybine en een overzicht van psychedelische studies vonden geen ernstige lichamelijke effecten, behalve duizeligheid, hoofdpijn en vermoeidheid gedurende een aantal dagen na gebruik van de drug.
De risico's benadrukken echter waarom onderzoekers benadrukken dat deze drugs alleen gebruikt mogen worden in gecontroleerde klinische settings. Tot nu toe hebben onderzoeken aangetoond dat psychedelische drugs alleen heilzaam zijn in omgevingen waar getrainde experts het proces in de gaten houden om te zien of er dingen misgaan. En onderzoekers verwachten dat als de drugs uiteindelijk niet meer in onderzoeksinstituten maar in de echte wereld gebruikt worden, het beperken van het gebruik tot gecontroleerde klinische omgevingen cruciaal zal zijn voor het succes ervan.
"Allereerst is het belangrijk om strikte veiligheidsparameters te handhaven. Zonder dat kan het werk echt niet doorgaan " - aldus Grob van de Universiteit van Californië in Los Angeles.
Hoofdstuk Vijf. Slot.
Op dit moment is psychedelisch onderzoek gericht op echt zieke mensen. Maar er is geen duidelijke reden om aan te nemen dat de voordelen uitsluitend beperkt zijn tot deze groep. Per slot van rekening heeft bijna iedereen te maken met een vorm van angst die gerelateerd is aan de dood. Psychedelica kunnen die angst helpen verlichten.
De voor de hand liggende toepassingen voor psychedelica zijn mensen die op dit moment sterven met een ongeneeslijke diagnose. Maar geboorte is een ongeneeslijke diagnose. En het leven van mensen zou beter af kunnen zijn als ze buiten de vallei van de schaduw des doods zouden leven.
Sommige onderzoeken naar psychedelica hebben dit idee ondersteund. Uit een onderzoek dat in 2011 werd uitgevoerd door onderzoekers van de Johns Hopkins University bleek bijvoorbeeld dat mensen die mystieke ervaringen meldden die werden veroorzaakt door psilocybine, meer openheid toonden in persoonlijkheidstests. Andere studies van Johns Hopkins, uitgevoerd in 2008 en 2011, toonden aan dat deelnemers aan psilocybine sessies een hogere levenstevredenheid en positieve effecten op de stemming rapporteerden, vooral onder degenen die de meest intense mystieke ervaringen beschreven.
Eén onderzoek naar psilocybine en een overzicht van psychedelische studies vonden geen ernstige lichamelijke effecten, behalve duizeligheid, hoofdpijn en vermoeidheid gedurende een aantal dagen na gebruik van de drug.
De risico's benadrukken echter waarom onderzoekers benadrukken dat deze drugs alleen gebruikt mogen worden in gecontroleerde klinische settings. Tot nu toe hebben onderzoeken aangetoond dat psychedelische drugs alleen heilzaam zijn in omgevingen waar getrainde experts het proces in de gaten houden om te zien of er dingen misgaan. En onderzoekers verwachten dat als de drugs uiteindelijk niet meer in onderzoeksinstituten maar in de echte wereld gebruikt worden, het beperken van het gebruik tot gecontroleerde klinische omgevingen cruciaal zal zijn voor het succes ervan.
"Allereerst is het belangrijk om strikte veiligheidsparameters te handhaven. Zonder dat kan het werk echt niet doorgaan " - aldus Grob van de Universiteit van Californië in Los Angeles.
Hoofdstuk Vijf. Slot.
Op dit moment is psychedelisch onderzoek gericht op echt zieke mensen. Maar er is geen duidelijke reden om aan te nemen dat de voordelen uitsluitend beperkt zijn tot deze groep. Per slot van rekening heeft bijna iedereen te maken met een vorm van angst die gerelateerd is aan de dood. Psychedelica kunnen die angst helpen verlichten.
De voor de hand liggende toepassingen voor psychedelica zijn mensen die op dit moment sterven met een ongeneeslijke diagnose. Maar geboorte is een ongeneeslijke diagnose. En het leven van mensen zou beter af kunnen zijn als ze buiten de vallei van de schaduw des doods zouden leven.
Sommige onderzoeken naar psychedelica hebben dit idee ondersteund. Uit een onderzoek dat in 2011 werd uitgevoerd door onderzoekers van de Johns Hopkins University bleek bijvoorbeeld dat mensen die mystieke ervaringen meldden die werden veroorzaakt door psilocybine, meer openheid toonden in persoonlijkheidstests. Andere studies van Johns Hopkins, uitgevoerd in 2008 en 2011, toonden aan dat deelnemers aan psilocybine sessies een hogere levenstevredenheid en positieve effecten op de stemming rapporteerden, vooral onder degenen die de meest intense mystieke ervaringen beschreven.
Nogmaals, de onderzoekers benadrukken dat deze onderzoeken voorlopig zijn en geen ongecontroleerd persoonlijk gebruik ondersteunen. Maar ze suggereren dat veel mensen mogelijk baat zouden kunnen hebben bij psychedelische therapie, zelfs als ze geen ernstige gediagnosticeerde stoornis of aandoening hebben.
Het eerste onderzoek naar psychedelica is zo veelbelovend dat veel onderzoekers en experts het zeer serieus nemen en actief doorgaan met aanvullend onderzoek.Helaas wordt veel van het werk belemmerd door barrières in de regelgeving.
Klassieke psychedelica zijn geclassificeerd als Schedule 1 substanties, wat betekent dat ze volgens de federale overheid geen medisch nut hebben en een grote kans op misbruik. Er zijn unieke beperkingen verbonden aan dit schema, dus psychedelisch onderzoek moet niet alleen goedkeuring krijgen van de Food and Drug Administration zoals bij andere klinische onderzoeken, maar moet ook voldoen aan de normen van de Drug Enforcement Administration. Dit alles kan maanden of jaren aan een onderzoek toevoegen, met hogere financiële kosten.
Een ander groot obstakel is de financiering. In de jaren 1950 en 1960 gaf de federale overheid een aanzienlijk bedrag uit om onderzoek naar psychedelica te financieren. In de jaren 1950 kon je dus psychiater worden, een beurs aanvragen bij de overheid en veel geld krijgen om onderzoek te doen naar de effecten van deze drug en hoe het therapeutisch en klinisch gebruikt kon worden.
Vandaag de dag is het verhaal anders. Na het wijdverspreide misbruik van psychedelica in de jaren 1960, leidde een enorme culturele en politieke reactie tegen deze drugs tot het intrekken van de meeste federale financiering. Nu richt federaal gefinancierd onderzoek naar psychedelica zich meer op de gevaren van deze middelen dan op de potentiële voordelen. Per slot van rekening erkent de overheid niet eens dat deze drugs enige medische waarde hebben.
Gewoonlijk kunnen farmaceutische bedrijven het financieringstekort aanvullen. Maar de farmaceutische industrie heeft geen reden om hetzelfde te doen met psychedelica: deze drugs kunnen niet gepatenteerd worden omdat het bestaande, bekende stoffen zijn.
Een farmaceutisch bedrijf zou dus niet alle financiële beloningen kunnen opeisen als het een groot en duur onderzoek financiert dat grote voordelen van psilocybine therapie aantoont.
Overigens zijn situaties als deze een van de redenen waarom sommige politici het onderzoek naar drugs volledig willen hervormen.
Hierdoor blijven particuliere organisaties over om veel van het onderzoek naar psychedelica te financieren door middel van particuliere donaties. MAPS, de Beckley Foundation en het Heffter Research Institute zijn de belangrijkste groepen die dit soort werk doen. Enkele van de volgende golven van onderzoek die al gaande of in ontwikkeling zijn, zijn psilocybine behandelingen voor alcoholisme en cocaïneverslaving, evenals aanvullend onderzoek naar de werkzaamheid van psilocybine voor de behandeling van tabaksverslaving en angst aan het einde van het leven.
Het eerste onderzoek naar psychedelica is zo veelbelovend dat veel onderzoekers en experts het zeer serieus nemen en actief doorgaan met aanvullend onderzoek.Helaas wordt veel van het werk belemmerd door barrières in de regelgeving.
Klassieke psychedelica zijn geclassificeerd als Schedule 1 substanties, wat betekent dat ze volgens de federale overheid geen medisch nut hebben en een grote kans op misbruik. Er zijn unieke beperkingen verbonden aan dit schema, dus psychedelisch onderzoek moet niet alleen goedkeuring krijgen van de Food and Drug Administration zoals bij andere klinische onderzoeken, maar moet ook voldoen aan de normen van de Drug Enforcement Administration. Dit alles kan maanden of jaren aan een onderzoek toevoegen, met hogere financiële kosten.
Een ander groot obstakel is de financiering. In de jaren 1950 en 1960 gaf de federale overheid een aanzienlijk bedrag uit om onderzoek naar psychedelica te financieren. In de jaren 1950 kon je dus psychiater worden, een beurs aanvragen bij de overheid en veel geld krijgen om onderzoek te doen naar de effecten van deze drug en hoe het therapeutisch en klinisch gebruikt kon worden.
Vandaag de dag is het verhaal anders. Na het wijdverspreide misbruik van psychedelica in de jaren 1960, leidde een enorme culturele en politieke reactie tegen deze drugs tot het intrekken van de meeste federale financiering. Nu richt federaal gefinancierd onderzoek naar psychedelica zich meer op de gevaren van deze middelen dan op de potentiële voordelen. Per slot van rekening erkent de overheid niet eens dat deze drugs enige medische waarde hebben.
Gewoonlijk kunnen farmaceutische bedrijven het financieringstekort aanvullen. Maar de farmaceutische industrie heeft geen reden om hetzelfde te doen met psychedelica: deze drugs kunnen niet gepatenteerd worden omdat het bestaande, bekende stoffen zijn.
Een farmaceutisch bedrijf zou dus niet alle financiële beloningen kunnen opeisen als het een groot en duur onderzoek financiert dat grote voordelen van psilocybine therapie aantoont.
Overigens zijn situaties als deze een van de redenen waarom sommige politici het onderzoek naar drugs volledig willen hervormen.
Hierdoor blijven particuliere organisaties over om veel van het onderzoek naar psychedelica te financieren door middel van particuliere donaties. MAPS, de Beckley Foundation en het Heffter Research Institute zijn de belangrijkste groepen die dit soort werk doen. Enkele van de volgende golven van onderzoek die al gaande of in ontwikkeling zijn, zijn psilocybine behandelingen voor alcoholisme en cocaïneverslaving, evenals aanvullend onderzoek naar de werkzaamheid van psilocybine voor de behandeling van tabaksverslaving en angst aan het einde van het leven.
Maar onderzoek is duur en tijdrovend en vereist veel tijd en voorbereiding, aangezien psychedelische therapie en psychotherapiesessies tientallen uren kunnen duren gedurende maanden of jaren. Deze kleine particuliere groepen zijn dus alleen in staat geweest om kleine onderzoeken te financieren, vandaar de kleine steekproefgroottes en de minder rigoureuze methodologie.
Als gevolg hiervan hebben we veel anekdotes, zoals het verhaal van Kevin, en een paar kleine onderzoeken die de belofte van psychedelische drugs voor de behandeling van sommige ernstige ziekten laten zien. De gaten in onze kennis kunnen echter gemakkelijk worden opgevuld. Er is hier meer dan genoeg belofte om verder onderzoek en verdere financiering van dat onderzoek te verdienen.
Als gevolg hiervan hebben we veel anekdotes, zoals het verhaal van Kevin, en een paar kleine onderzoeken die de belofte van psychedelische drugs voor de behandeling van sommige ernstige ziekten laten zien. De gaten in onze kennis kunnen echter gemakkelijk worden opgevuld. Er is hier meer dan genoeg belofte om verder onderzoek en verdere financiering van dat onderzoek te verdienen.