haiii!! als disclaimer, ik weet dat er een andere san pedro extractie thread is, maar dit is voor mescaline zouten (of sulfaat afhankelijk van welke route je neemt) in plaats van gewoon een sapje te maken ^_^ hier is de originele synthese (met referenties die ik hier weglaat voor de beknoptheid)
Stap 1: Waterige extractie
Eerst moet je een "thee" maken van je cactussen. Als je gedroogde cactus gebruikt, poeder het dan. Als je verse cactus gebruikt, hak het dan in kleine stukjes en pureer het in een blender. Op dit punt is het een goed idee om je cactus te wegen en het gewicht te noteren. Dit zal verderop in het proces van pas komen. Doe de cactus in je roestvrijstalen pot en bedek met net genoeg water om er een soep van te maken. Voeg wat zuur toe om de pH van de soep redelijk zuur te maken. Als je citroenzuur gebruikt, voeg dan ongeveer 3 gram per liter water toe. Kook de cactus ongeveer 20 minuten. Als je voldoende zuur water gebruikt, hoef je niet langer te koken. Zeef na het koken de stukjes cactus (de draf) en bewaar de vloeistof. Je wilt drie zuurwaterextracties doen op de cactus. Combineer de 3 vloeistoffen en gooi de draf op je composthoop of gooi het op een andere niet-verspillende manier weg. Als het volume van de vloeistof die je hebt groot is, wil je het misschien inkoken tot een meer handelbare hoeveelheid.
Stap 2: Ontvetten
Eenmaal afgekoeld is de volgende stap het ontvetten van de oplossing. Deze stap verwijdert de vetten en vele andere niet-alkaloïde plantaardige stoffen. Zorg ervoor dat de oplossing zuur is (pH 4 is goed) voordat je dit doet. Als de oplossing zuur is, zullen de alkaloïden zich in een zoutvorm bevinden die oplosbaar is in water maar niet in xyleen. Giet de oplossing in een glazen pot (of scheitrechter, indien beschikbaar). Voeg 25-50% van het volume van de oplossing toe aan xyleen. Als je bijvoorbeeld 200 ml oplossing hebt, voeg dan 50-100 ml xyleen toe. Doe het deksel op de pot en draai de pot voorzichtig 50 tot 100 keer om. Schud het mengsel niet krachtig, want dit kan leiden tot emulsies die moeilijk te scheiden zijn. (Als je toch een emulsielaag krijgt, die eruitziet als een dunne laag slecht gescheiden belletjes, kan het baden van de pot in heet water helpen om de emulsie te scheiden. Als de emulsielaag dun genoeg is, kun je hem weggooien in plaats van de tijd te nemen om hem te scheiden). Als de emulsie eenmaal gemengd is, laat je de pot staan om de verschillende lagen te scheiden. Als dit gedaan is, heb je een bovenste laag met oplosmiddel, een middelste vetlaag en een onderste laag met de zure waterige oplossing (en de alkaloïden).
Als je een scheitrechter gebruikt, giet dan de onderste waterige laag af en gooi de bovenste twee lagen weg. Je kunt ook een pipet gebruiken om de bovenste twee lagen over te hevelen en weg te gooien. (Zorg ervoor dat je alle oplosmiddelen veilig weggooit! Spoel het niet door het toilet als je een septische tank hebt. Als je het door een afvoer met rioolaansluiting giet, zorg er dan voor dat je het wegspoelt met grote hoeveelheden water). U zult waarschijnlijk merken dat de kalkoenenspuit alleen het grootste deel van het oplosmiddel en de vetlaag verwijdert. Probeer deze truc om de dunne laag te krijgen die de pipet niet kan verwijderen. Zuig alle resterende oplosmiddel- en vetlagen weg, evenals wat van de bovenkant van de waterige laag. Doe deze vloeistof in een hoge, dunne glazen houder (bijvoorbeeld een maatcilinder of reageerbuis) en laat het weer in lagen uiteenvallen. Gebruik vervolgens een oogdruppelaar om de oplosmiddel- en vetlagen te verwijderen en voeg de overgebleven waterige oplossing weer toe aan de hoofdpot.
Er is nog een andere manier om de lagen te scheiden. Omdat xyleen bevriest bij -47,7 graden Celsius, kan een scheiding worden uitgevoerd in de vriezer. Zet de pot in de vriezer en laat het een paar uur staan tot het water stevig bevroren is. De xyleen kan dan worden afgegoten en weggegooid. Ik weet niet of dit zal werken voor het ontvetten, omdat ik het vriespunt van cactusvetten niet ken. Als de vetten bevriezen bij vriestemperaturen, is het misschien niet mogelijk om ze af te gieten met de xyleen. Deze vriestechniek kan echter later zeker gebruikt worden in stap 4 en 5 om de xyleen- en waterlagen te scheiden.
Herhaal het ontvetten nog twee keer, of totdat je geen vetlaag meer krijgt na het scheiden. Zorg voor een goede ventilatie tijdens het hele ontvetten (of wanneer je met xyleen werkt). Als je je licht in je hoofd of misselijk begint te voelen, of hoofdpijn krijgt, ga dan onmiddellijk naar buiten en adem frisse lucht in totdat je je beter voelt. Zorg er ook voor dat er geen open vuur of vonken zijn, want xyleen is behoorlijk brandbaar.
Stap 3: Baseren
Na het ontvetten voeg je langzaam natriumhydroxide (NaOH) toe aan de waterige oplossing totdat de pH rond de 10 ligt. In plaats van droge natriumhydroxide toe te voegen, kan het verstandig zijn om een oplossing van natriumhydroxide in water te maken en dit toe te voegen. Wees voorzichtig bij het mengen van de natriumhydroxide en het water, omdat het mengsel een exotherme (warmteproducerende) reactie zal veroorzaken. Bereid het mengsel niet in hittegevoelige containers. Denk er bij het werken met natriumhydroxide aan dat het een zeer bijtend materiaal is dat je ernstig kan verbranden. Vermijd contact, vooral met de ogen, en als er iets op komt, was de plek dan onmiddellijk met veel water. Het wordt sterk aangeraden om beschermende handschoenen en een veiligheidsbril te dragen als je met natriumhydroxide of andere gevaarlijke chemicaliën werkt.
Houd er rekening mee dat als je deze stap eenmaal hebt gedaan, je de extractie ten minste moet voortzetten tot en met de xyleen extractie, omdat het achterlaten van de alkaloïden in een sterk basische oplossing ervoor zorgt dat ze na enkele uren beginnen af te breken. Door de oplossing basisch te maken, veranderen de alkaloïden in hun vrije basevormen, die oplosbaar zijn in xyleen.
Stap 4: Extractie van vrije basen
Als de oplossing eenmaal basisch is, gebruik dan xyleen in dezelfde verhouding als gebruikt tijdens het ontvetten. Meng de oplossing opnieuw grondig maar voorzichtig om emulsies te voorkomen. Laat de oplossing zitten en deze zal zich scheiden in twee lagen. Op de bodem ligt een basische waterige oplossing en bovenop een xyleenlaag die nu de alkaloïden bevat. Gebruik een scheitrechter of een hevel om de xyleenlaag op te vangen en apart te zetten. Aangezien er nog steeds significante alkaloïden in de waterige laag zitten, herhaal je dit proces nog twee keer. Voeg al het xyleen samen en gooi de overgebleven waterige oplossing weg.
Als je een scheitrechter gebruikt, kan er gas ontstaan bij het toevoegen van xyleen aan de basisoplossing. Om te voorkomen dat de druk toeneemt en dit tot een explosie kan leiden, moet je de scheitrechter af en toe ontluchten. Als je een pot gebruikt, moet je het deksel verwijderen.
Stap 5: Zoutvorming en extractie
De volgende stap is het toevoegen van zuur water aan het xyleen. Hierdoor worden de alkaloïden omgezet in hun zoutvormen, die oplosbaar zijn in water maar niet in xyleen. Als je zoutzuur uit de bouwmarkt gebruikt, is het al verdund en kan het zo gebruikt worden. Lees het etiket om de concentratie te vinden. Eén bron zegt: "HCl uit de bouwmarkt is meestal tussen 24%-36% HCl. Dit is verre van verdund. Bij het openen van de fles zie je inderdaad een zichtbare witte damppluim uit de fles kruipen. Eerst beginnen de longen te branden, daarna begint elke huid die aan de lucht wordt blootgesteld te prikken... Dit moet worden verdund, vooral als er zonder zuurkast mee wordt gewerkt. 20 druppels zuur per 500 ml water kan zelfs voldoende zijn."
Als je azijn (azijnzuur) gebruikt, dan is dat behoorlijk verdund (ongeveer 5%) en moet je het gebruiken zoals het is. Het is waarschijnlijk het beste om gewone witte azijn te gebruiken. Ik weet niet wat er nog meer in azijn zit behalve water en azijnzuur, maar het is waarschijnlijk dat er andere chemische stoffen achterblijven uit de oorspronkelijke wijn, en dit kan van invloed zijn op je eindproduct. Het gebruik van azijn zou geen schadelijke producten moeten opleveren, omdat het een voedselveilig product is, maar het kan zijn dat je geen mooie kristallen krijgt na verdamping.
Als je citroenzuur gebruikt (wat de aanbevolen keuze is), maak dan een oplossing van citroenzuurpoeder met een kleine hoeveelheid water. Ik raad aan om citroenzuur te gebruiken omdat het, in tegenstelling tot zoutzuur, voedselveilig is en veilig om mee om te gaan, en in tegenstelling tot zoutzuur of azijn is het verkrijgbaar in pure vorm. Mij is verteld dat het gebruik van zoutzuur of azijnzuur het voordeel heeft dat beide vluchtig zijn en dat overtollig zuur verdampt, in tegenstelling tot citroenzuur. Maar omdat geen van beide makkelijk verkrijgbaar is in pure vorm, is het waarschijnlijk nog steeds beter om citroenzuur te gebruiken. Pas op dat als je zoutzuur gebruikt en het laat verdampen, de dampen gevaarlijk kunnen zijn en dat je het verdampen niet moet doen op een plek waar je de dampen zou kunnen inademen.
Voor deze stap is het handig om een idee te hebben hoeveel alkaloïde er in je cactusextract moet zitten. Als je je cactus hebt gewogen voor de extractie. Trichocereus pachanoi is geanalyseerd met mescalinegehaltes van 0,025-0,12% vers gewicht (0,331-2,0% droog gewicht). Mescaline is meestal ongeveer 50% of meer van het totale alkaloïdegehalte. Je zult een gelijkwaardige hoeveelheid zuur aan de oplossing willen toevoegen.
Als je het alkaloïdegehalte niet kunt of wilt schatten, geeft Trout de volgende oplossing: voeg zeer kleine hoeveelheden zuur water toe aan het xyleen, laat het scheiden en vang de waterlaag op. Controleer de pH van het water en het zou neutraal moeten zijn. Herhaal dit met kleine hoeveelheden zure oplossing totdat de waterlagen zuur zijn. Forel wijst erop dat "iets om in gedachten te houden is dat neutralisatie niet altijd onmiddellijk zal zijn. pH moet na een paar minuten worden gecontroleerd om te zien hoe het is, indien nodig worden aangepast en een paar minuten later opnieuw worden gecontroleerd."
Als je citroenzuur gebruikt en je geen zorgen maakt over citroenzuurpoeder in het eindproduct, kun je gewoon genoeg zuur water toevoegen om de oplossing licht zuur te maken, en dit een of twee keer herhalen, en dan de geëxtraheerde waterlagen samenvoegen. Aangezien citroenzuur zowel voedselveilig als een vast poeder is, is dit een slordige maar veilige aanpak. Shulgin suggereert dat dit een betere aanpak kan zijn dan te stoppen wanneer de waterlagen niet meer neutraal zijn: "Mijn gevoel zegt dat er nog behoorlijk wat alkaloïde in het xyleen kan zitten en dat een paar extracten met meer waterig zuur misschien nuttig zouden zijn. Het is waar dat het product dan overladen wordt met overtollig citroenzuur, maar de grotere opbrengst kan dat waard zijn."
Hoe je het ook aanpakt, gooi na de aanzuring en waterextractie de xyleen weg. Nogmaals, zorg ervoor dat je het op een veilige manier weggooit.
Theoretisch kun je deze stap helemaal overslaan en de xyleen gewoon laten verdampen. Dan blijft mescaline (en de andere alkaloïden) achter in vrije basvorm, wat een olie is. Dit wordt echter niet aangeraden, omdat mescaline olie zeer bijtend is en je huid zou verbranden als je het aanraakt. Omdat het een olie is, is het ook niet mogelijk om het in capsules te doen. Misschien kun je de olie in wat zuur vruchtensap doen en het veilig drinken, maar het is nog steeds beter om deze stap te nemen om een zoutvorm te produceren. Misschien kan het zelfs gerookt worden, maar ik ken geen meldingen van mensen die geprobeerd hebben om vrije cactusalkaloïden te roken (of eerder te verdampen). Het kookpunt van vrije base mescaline ligt rond de 180 graden Celsius. Een laatste punt van zorg is dat vrije base mescaline olie mogelijk niet de houdbaarheid van een zout heeft.
Stap 6: Verdamping
Giet ten slotte het water in een grote pyrex bakvorm. Zet het op een beschutte plek om te verdampen. Laat het langzaam verdampen bij kamertemperatuur in plaats van warmte te gebruiken, omdat je dan meer kans hebt op mooie kristallen. Nadat het water volledig verdampt is, schraap je de kristallen (of wat voor vaste massa je uiteindelijk overhoudt) uit de pan en doe je ze in capsules of een flesje om te bewaren.
Houd er rekening mee dat je bij het afmeten van doses met een paar dingen rekening moet houden. Ten eerste zal je extract alle alkaloïden van de cactus bevatten, niet alleen de mescaline. Ten tweede, afhankelijk van welk zuur je gebruikt hebt in stap 5, zul je verschillende zouten van de alkaloïden hebben. Als je bijvoorbeeld citroenzuur hebt gebruikt, heb je mescalinecitraat (en citraatzouten van de andere alkaloïden). Als je azijn gebruikt, krijg je mescalineacetaat. Als je zoutzuur gebruikt, krijg je mescaline hydrochloride. De doses van elk zuur zullen iets anders zijn, vanwege de verschillende molecuulgewichten van de verschillende zuren. Vanwege deze factoren moet je de potentie van je materiaal bepalen voordat je de doses nauwkeurig kunt afwegen.
Kristallisatie met zwavelzuur (je krijgt mescalinesulfaat!!)
Vervang stappen 5 en 6 hierboven gewoon door de stap hieronder:
Deze methode is gebaseerd op de lage oplosbaarheid van mescalinesulfaat in zeer koud water.
Stap 5: Zoutvorming en kristallisatie
Zodra je het organische oplosmiddel, donker (of in het geval van herkristallisatie ten minste geel) met alkaloïde en onzuiverheden van de basische oplossing hebt gescheiden, extraheer je het met verdund zwavelzuur. Gebruik slechts zoveel als nodig is om de alkaloïde basen te neutraliseren. Een beetje overmaat op dit punt is niet wenselijk, maar niet van belang. Scheid het kleine volume waterige oplossing dat nu het mescalinesulfaat en andere alkaloïdensulfaten bevat.
Het moet lichtjes verwarmd worden om het wat te reduceren, maar laat het niet dik worden of oververhit raken. Neem deze oplossing terwijl het warm is en isoleer het goed (een kleine piepschuim verzenddoos werkt ook, net als zorgvuldig in handdoeken gewikkeld zijn). Zet het geheel in je koelkast tot het behoorlijk koud is (in de buurt van 0C), maar vries het niet in.
Het doel is om de afkoelsnelheid zo laag mogelijk te houden. Dit zorgt voor de vorming van grote, mooie kristallen. Als je snel koelt, ontstaat er een kristallijne brij van vele kleine kristallen die onzuiverheden insluiten.
Neem het moederwater met de kristallen en giet het door een buchnertrechter. Laat de lucht door de kristallen zuigen. Spuit kort wat ijskoud water door de kristallen om ze van alle resterende oplossing te ontdoen. Zet de luchtstroom kort uit en giet onmiddellijk de moedervloeistof en het ijswater uit het spoelen en bewaar.
Hervat de luchtstroom door de Buchner snel. Spoel de kristallen vervolgens snel met een beetje aceton om het resterende water te verwijderen. Laat de lucht blijven stromen om zoveel mogelijk vloeistof te verwijderen. (Als je toegang hebt tot een koude kamer zal dit allemaal efficiënter gaan).
Neem het filter en droog het onmiddellijk in een warme oven (120-120F) met de deur open. Verpak het zodra het droog is en houd het uit de buurt van licht, warmte, vocht en lucht.
Tweede en derde oogsten van kristallen kunnen worden verkregen door de moedervloeistof verder te reduceren (niet dik laten worden) en opnieuw te koelen. Bij de derde of vierde keer zullen andere alkaloïden beginnen te kristalliseren. Deze kunnen grijs van kleur zijn en een plaatachtige structuur hebben. Ze moeten gemakkelijk te onderscheiden zijn van de mooie gele of witte naalden en prisma's van mescalinesulfaat.
Het sulfaatzout kan worden omgezet in het hydrochloridezout door zuur base en verdamping als dat nodig is.
Conclusie:
Zorg er wel voor dat je alle veiligheidsinstructies nauwgezet opvolgt. Als je niet voorzichtig te werk gaat, kan dit gemakkelijk leiden tot schade en zelfs de dood. Om dit punt nog verder te benadrukken, sluit ik af met enkele opmerkingen van Trout:
"Het lijkt erop dat het niet uitmaakt hoe vaak je sommige mensen dingen vertelt, veel van hen beslissen wat ZIJ echt belangrijk vinden en zaken als blootstelling aan oplosmiddelen en het niet gebruiken van plastic of oplosmiddelen opgeslagen in plastic (of zelfs het gebruik van langzame en voorzichtige verwarming) worden vergeten wanneer het niet uitkomt om de instructies op te volgen.
Het is erg verontrustend hoe onvoorzichtig sommige mensen zijn. Erger nog, zulke mensen stellen vaak niet alleen zichzelf bloot, maar ook familie, kinderen en huisdieren, zonder erbij na te denken of zich er zorgen over te maken.
Je zou sommige brieven die ik heb gekregen niet geloven. Sommige kan ik bijna niet snel genoeg verscheuren.
Helaas geloof ik steeds meer dat een eenvoudige citraatthee (limoen, geen citroen) of gedroogd vruchtvlees dat als poeder wordt geconsumeerd de enige veilige aanpak is waar het grote publiek verantwoordelijk mee om kan gaan."
(conclusie tldr: volg de verdomde instructies lol)
Stap 1: Waterige extractie
Eerst moet je een "thee" maken van je cactussen. Als je gedroogde cactus gebruikt, poeder het dan. Als je verse cactus gebruikt, hak het dan in kleine stukjes en pureer het in een blender. Op dit punt is het een goed idee om je cactus te wegen en het gewicht te noteren. Dit zal verderop in het proces van pas komen. Doe de cactus in je roestvrijstalen pot en bedek met net genoeg water om er een soep van te maken. Voeg wat zuur toe om de pH van de soep redelijk zuur te maken. Als je citroenzuur gebruikt, voeg dan ongeveer 3 gram per liter water toe. Kook de cactus ongeveer 20 minuten. Als je voldoende zuur water gebruikt, hoef je niet langer te koken. Zeef na het koken de stukjes cactus (de draf) en bewaar de vloeistof. Je wilt drie zuurwaterextracties doen op de cactus. Combineer de 3 vloeistoffen en gooi de draf op je composthoop of gooi het op een andere niet-verspillende manier weg. Als het volume van de vloeistof die je hebt groot is, wil je het misschien inkoken tot een meer handelbare hoeveelheid.
Stap 2: Ontvetten
Eenmaal afgekoeld is de volgende stap het ontvetten van de oplossing. Deze stap verwijdert de vetten en vele andere niet-alkaloïde plantaardige stoffen. Zorg ervoor dat de oplossing zuur is (pH 4 is goed) voordat je dit doet. Als de oplossing zuur is, zullen de alkaloïden zich in een zoutvorm bevinden die oplosbaar is in water maar niet in xyleen. Giet de oplossing in een glazen pot (of scheitrechter, indien beschikbaar). Voeg 25-50% van het volume van de oplossing toe aan xyleen. Als je bijvoorbeeld 200 ml oplossing hebt, voeg dan 50-100 ml xyleen toe. Doe het deksel op de pot en draai de pot voorzichtig 50 tot 100 keer om. Schud het mengsel niet krachtig, want dit kan leiden tot emulsies die moeilijk te scheiden zijn. (Als je toch een emulsielaag krijgt, die eruitziet als een dunne laag slecht gescheiden belletjes, kan het baden van de pot in heet water helpen om de emulsie te scheiden. Als de emulsielaag dun genoeg is, kun je hem weggooien in plaats van de tijd te nemen om hem te scheiden). Als de emulsie eenmaal gemengd is, laat je de pot staan om de verschillende lagen te scheiden. Als dit gedaan is, heb je een bovenste laag met oplosmiddel, een middelste vetlaag en een onderste laag met de zure waterige oplossing (en de alkaloïden).
Als je een scheitrechter gebruikt, giet dan de onderste waterige laag af en gooi de bovenste twee lagen weg. Je kunt ook een pipet gebruiken om de bovenste twee lagen over te hevelen en weg te gooien. (Zorg ervoor dat je alle oplosmiddelen veilig weggooit! Spoel het niet door het toilet als je een septische tank hebt. Als je het door een afvoer met rioolaansluiting giet, zorg er dan voor dat je het wegspoelt met grote hoeveelheden water). U zult waarschijnlijk merken dat de kalkoenenspuit alleen het grootste deel van het oplosmiddel en de vetlaag verwijdert. Probeer deze truc om de dunne laag te krijgen die de pipet niet kan verwijderen. Zuig alle resterende oplosmiddel- en vetlagen weg, evenals wat van de bovenkant van de waterige laag. Doe deze vloeistof in een hoge, dunne glazen houder (bijvoorbeeld een maatcilinder of reageerbuis) en laat het weer in lagen uiteenvallen. Gebruik vervolgens een oogdruppelaar om de oplosmiddel- en vetlagen te verwijderen en voeg de overgebleven waterige oplossing weer toe aan de hoofdpot.
Er is nog een andere manier om de lagen te scheiden. Omdat xyleen bevriest bij -47,7 graden Celsius, kan een scheiding worden uitgevoerd in de vriezer. Zet de pot in de vriezer en laat het een paar uur staan tot het water stevig bevroren is. De xyleen kan dan worden afgegoten en weggegooid. Ik weet niet of dit zal werken voor het ontvetten, omdat ik het vriespunt van cactusvetten niet ken. Als de vetten bevriezen bij vriestemperaturen, is het misschien niet mogelijk om ze af te gieten met de xyleen. Deze vriestechniek kan echter later zeker gebruikt worden in stap 4 en 5 om de xyleen- en waterlagen te scheiden.
Herhaal het ontvetten nog twee keer, of totdat je geen vetlaag meer krijgt na het scheiden. Zorg voor een goede ventilatie tijdens het hele ontvetten (of wanneer je met xyleen werkt). Als je je licht in je hoofd of misselijk begint te voelen, of hoofdpijn krijgt, ga dan onmiddellijk naar buiten en adem frisse lucht in totdat je je beter voelt. Zorg er ook voor dat er geen open vuur of vonken zijn, want xyleen is behoorlijk brandbaar.
Stap 3: Baseren
Na het ontvetten voeg je langzaam natriumhydroxide (NaOH) toe aan de waterige oplossing totdat de pH rond de 10 ligt. In plaats van droge natriumhydroxide toe te voegen, kan het verstandig zijn om een oplossing van natriumhydroxide in water te maken en dit toe te voegen. Wees voorzichtig bij het mengen van de natriumhydroxide en het water, omdat het mengsel een exotherme (warmteproducerende) reactie zal veroorzaken. Bereid het mengsel niet in hittegevoelige containers. Denk er bij het werken met natriumhydroxide aan dat het een zeer bijtend materiaal is dat je ernstig kan verbranden. Vermijd contact, vooral met de ogen, en als er iets op komt, was de plek dan onmiddellijk met veel water. Het wordt sterk aangeraden om beschermende handschoenen en een veiligheidsbril te dragen als je met natriumhydroxide of andere gevaarlijke chemicaliën werkt.
Houd er rekening mee dat als je deze stap eenmaal hebt gedaan, je de extractie ten minste moet voortzetten tot en met de xyleen extractie, omdat het achterlaten van de alkaloïden in een sterk basische oplossing ervoor zorgt dat ze na enkele uren beginnen af te breken. Door de oplossing basisch te maken, veranderen de alkaloïden in hun vrije basevormen, die oplosbaar zijn in xyleen.
Stap 4: Extractie van vrije basen
Als de oplossing eenmaal basisch is, gebruik dan xyleen in dezelfde verhouding als gebruikt tijdens het ontvetten. Meng de oplossing opnieuw grondig maar voorzichtig om emulsies te voorkomen. Laat de oplossing zitten en deze zal zich scheiden in twee lagen. Op de bodem ligt een basische waterige oplossing en bovenop een xyleenlaag die nu de alkaloïden bevat. Gebruik een scheitrechter of een hevel om de xyleenlaag op te vangen en apart te zetten. Aangezien er nog steeds significante alkaloïden in de waterige laag zitten, herhaal je dit proces nog twee keer. Voeg al het xyleen samen en gooi de overgebleven waterige oplossing weg.
Als je een scheitrechter gebruikt, kan er gas ontstaan bij het toevoegen van xyleen aan de basisoplossing. Om te voorkomen dat de druk toeneemt en dit tot een explosie kan leiden, moet je de scheitrechter af en toe ontluchten. Als je een pot gebruikt, moet je het deksel verwijderen.
Stap 5: Zoutvorming en extractie
De volgende stap is het toevoegen van zuur water aan het xyleen. Hierdoor worden de alkaloïden omgezet in hun zoutvormen, die oplosbaar zijn in water maar niet in xyleen. Als je zoutzuur uit de bouwmarkt gebruikt, is het al verdund en kan het zo gebruikt worden. Lees het etiket om de concentratie te vinden. Eén bron zegt: "HCl uit de bouwmarkt is meestal tussen 24%-36% HCl. Dit is verre van verdund. Bij het openen van de fles zie je inderdaad een zichtbare witte damppluim uit de fles kruipen. Eerst beginnen de longen te branden, daarna begint elke huid die aan de lucht wordt blootgesteld te prikken... Dit moet worden verdund, vooral als er zonder zuurkast mee wordt gewerkt. 20 druppels zuur per 500 ml water kan zelfs voldoende zijn."
Als je azijn (azijnzuur) gebruikt, dan is dat behoorlijk verdund (ongeveer 5%) en moet je het gebruiken zoals het is. Het is waarschijnlijk het beste om gewone witte azijn te gebruiken. Ik weet niet wat er nog meer in azijn zit behalve water en azijnzuur, maar het is waarschijnlijk dat er andere chemische stoffen achterblijven uit de oorspronkelijke wijn, en dit kan van invloed zijn op je eindproduct. Het gebruik van azijn zou geen schadelijke producten moeten opleveren, omdat het een voedselveilig product is, maar het kan zijn dat je geen mooie kristallen krijgt na verdamping.
Als je citroenzuur gebruikt (wat de aanbevolen keuze is), maak dan een oplossing van citroenzuurpoeder met een kleine hoeveelheid water. Ik raad aan om citroenzuur te gebruiken omdat het, in tegenstelling tot zoutzuur, voedselveilig is en veilig om mee om te gaan, en in tegenstelling tot zoutzuur of azijn is het verkrijgbaar in pure vorm. Mij is verteld dat het gebruik van zoutzuur of azijnzuur het voordeel heeft dat beide vluchtig zijn en dat overtollig zuur verdampt, in tegenstelling tot citroenzuur. Maar omdat geen van beide makkelijk verkrijgbaar is in pure vorm, is het waarschijnlijk nog steeds beter om citroenzuur te gebruiken. Pas op dat als je zoutzuur gebruikt en het laat verdampen, de dampen gevaarlijk kunnen zijn en dat je het verdampen niet moet doen op een plek waar je de dampen zou kunnen inademen.
Voor deze stap is het handig om een idee te hebben hoeveel alkaloïde er in je cactusextract moet zitten. Als je je cactus hebt gewogen voor de extractie. Trichocereus pachanoi is geanalyseerd met mescalinegehaltes van 0,025-0,12% vers gewicht (0,331-2,0% droog gewicht). Mescaline is meestal ongeveer 50% of meer van het totale alkaloïdegehalte. Je zult een gelijkwaardige hoeveelheid zuur aan de oplossing willen toevoegen.
Als je het alkaloïdegehalte niet kunt of wilt schatten, geeft Trout de volgende oplossing: voeg zeer kleine hoeveelheden zuur water toe aan het xyleen, laat het scheiden en vang de waterlaag op. Controleer de pH van het water en het zou neutraal moeten zijn. Herhaal dit met kleine hoeveelheden zure oplossing totdat de waterlagen zuur zijn. Forel wijst erop dat "iets om in gedachten te houden is dat neutralisatie niet altijd onmiddellijk zal zijn. pH moet na een paar minuten worden gecontroleerd om te zien hoe het is, indien nodig worden aangepast en een paar minuten later opnieuw worden gecontroleerd."
Als je citroenzuur gebruikt en je geen zorgen maakt over citroenzuurpoeder in het eindproduct, kun je gewoon genoeg zuur water toevoegen om de oplossing licht zuur te maken, en dit een of twee keer herhalen, en dan de geëxtraheerde waterlagen samenvoegen. Aangezien citroenzuur zowel voedselveilig als een vast poeder is, is dit een slordige maar veilige aanpak. Shulgin suggereert dat dit een betere aanpak kan zijn dan te stoppen wanneer de waterlagen niet meer neutraal zijn: "Mijn gevoel zegt dat er nog behoorlijk wat alkaloïde in het xyleen kan zitten en dat een paar extracten met meer waterig zuur misschien nuttig zouden zijn. Het is waar dat het product dan overladen wordt met overtollig citroenzuur, maar de grotere opbrengst kan dat waard zijn."
Hoe je het ook aanpakt, gooi na de aanzuring en waterextractie de xyleen weg. Nogmaals, zorg ervoor dat je het op een veilige manier weggooit.
Theoretisch kun je deze stap helemaal overslaan en de xyleen gewoon laten verdampen. Dan blijft mescaline (en de andere alkaloïden) achter in vrije basvorm, wat een olie is. Dit wordt echter niet aangeraden, omdat mescaline olie zeer bijtend is en je huid zou verbranden als je het aanraakt. Omdat het een olie is, is het ook niet mogelijk om het in capsules te doen. Misschien kun je de olie in wat zuur vruchtensap doen en het veilig drinken, maar het is nog steeds beter om deze stap te nemen om een zoutvorm te produceren. Misschien kan het zelfs gerookt worden, maar ik ken geen meldingen van mensen die geprobeerd hebben om vrije cactusalkaloïden te roken (of eerder te verdampen). Het kookpunt van vrije base mescaline ligt rond de 180 graden Celsius. Een laatste punt van zorg is dat vrije base mescaline olie mogelijk niet de houdbaarheid van een zout heeft.
Stap 6: Verdamping
Giet ten slotte het water in een grote pyrex bakvorm. Zet het op een beschutte plek om te verdampen. Laat het langzaam verdampen bij kamertemperatuur in plaats van warmte te gebruiken, omdat je dan meer kans hebt op mooie kristallen. Nadat het water volledig verdampt is, schraap je de kristallen (of wat voor vaste massa je uiteindelijk overhoudt) uit de pan en doe je ze in capsules of een flesje om te bewaren.
Houd er rekening mee dat je bij het afmeten van doses met een paar dingen rekening moet houden. Ten eerste zal je extract alle alkaloïden van de cactus bevatten, niet alleen de mescaline. Ten tweede, afhankelijk van welk zuur je gebruikt hebt in stap 5, zul je verschillende zouten van de alkaloïden hebben. Als je bijvoorbeeld citroenzuur hebt gebruikt, heb je mescalinecitraat (en citraatzouten van de andere alkaloïden). Als je azijn gebruikt, krijg je mescalineacetaat. Als je zoutzuur gebruikt, krijg je mescaline hydrochloride. De doses van elk zuur zullen iets anders zijn, vanwege de verschillende molecuulgewichten van de verschillende zuren. Vanwege deze factoren moet je de potentie van je materiaal bepalen voordat je de doses nauwkeurig kunt afwegen.
Kristallisatie met zwavelzuur (je krijgt mescalinesulfaat!!)
Vervang stappen 5 en 6 hierboven gewoon door de stap hieronder:
Deze methode is gebaseerd op de lage oplosbaarheid van mescalinesulfaat in zeer koud water.
Stap 5: Zoutvorming en kristallisatie
Zodra je het organische oplosmiddel, donker (of in het geval van herkristallisatie ten minste geel) met alkaloïde en onzuiverheden van de basische oplossing hebt gescheiden, extraheer je het met verdund zwavelzuur. Gebruik slechts zoveel als nodig is om de alkaloïde basen te neutraliseren. Een beetje overmaat op dit punt is niet wenselijk, maar niet van belang. Scheid het kleine volume waterige oplossing dat nu het mescalinesulfaat en andere alkaloïdensulfaten bevat.
Het moet lichtjes verwarmd worden om het wat te reduceren, maar laat het niet dik worden of oververhit raken. Neem deze oplossing terwijl het warm is en isoleer het goed (een kleine piepschuim verzenddoos werkt ook, net als zorgvuldig in handdoeken gewikkeld zijn). Zet het geheel in je koelkast tot het behoorlijk koud is (in de buurt van 0C), maar vries het niet in.
Het doel is om de afkoelsnelheid zo laag mogelijk te houden. Dit zorgt voor de vorming van grote, mooie kristallen. Als je snel koelt, ontstaat er een kristallijne brij van vele kleine kristallen die onzuiverheden insluiten.
Neem het moederwater met de kristallen en giet het door een buchnertrechter. Laat de lucht door de kristallen zuigen. Spuit kort wat ijskoud water door de kristallen om ze van alle resterende oplossing te ontdoen. Zet de luchtstroom kort uit en giet onmiddellijk de moedervloeistof en het ijswater uit het spoelen en bewaar.
Hervat de luchtstroom door de Buchner snel. Spoel de kristallen vervolgens snel met een beetje aceton om het resterende water te verwijderen. Laat de lucht blijven stromen om zoveel mogelijk vloeistof te verwijderen. (Als je toegang hebt tot een koude kamer zal dit allemaal efficiënter gaan).
Neem het filter en droog het onmiddellijk in een warme oven (120-120F) met de deur open. Verpak het zodra het droog is en houd het uit de buurt van licht, warmte, vocht en lucht.
Tweede en derde oogsten van kristallen kunnen worden verkregen door de moedervloeistof verder te reduceren (niet dik laten worden) en opnieuw te koelen. Bij de derde of vierde keer zullen andere alkaloïden beginnen te kristalliseren. Deze kunnen grijs van kleur zijn en een plaatachtige structuur hebben. Ze moeten gemakkelijk te onderscheiden zijn van de mooie gele of witte naalden en prisma's van mescalinesulfaat.
Het sulfaatzout kan worden omgezet in het hydrochloridezout door zuur base en verdamping als dat nodig is.
Conclusie:
Zorg er wel voor dat je alle veiligheidsinstructies nauwgezet opvolgt. Als je niet voorzichtig te werk gaat, kan dit gemakkelijk leiden tot schade en zelfs de dood. Om dit punt nog verder te benadrukken, sluit ik af met enkele opmerkingen van Trout:
"Het lijkt erop dat het niet uitmaakt hoe vaak je sommige mensen dingen vertelt, veel van hen beslissen wat ZIJ echt belangrijk vinden en zaken als blootstelling aan oplosmiddelen en het niet gebruiken van plastic of oplosmiddelen opgeslagen in plastic (of zelfs het gebruik van langzame en voorzichtige verwarming) worden vergeten wanneer het niet uitkomt om de instructies op te volgen.
Het is erg verontrustend hoe onvoorzichtig sommige mensen zijn. Erger nog, zulke mensen stellen vaak niet alleen zichzelf bloot, maar ook familie, kinderen en huisdieren, zonder erbij na te denken of zich er zorgen over te maken.
Je zou sommige brieven die ik heb gekregen niet geloven. Sommige kan ik bijna niet snel genoeg verscheuren.
Helaas geloof ik steeds meer dat een eenvoudige citraatthee (limoen, geen citroen) of gedroogd vruchtvlees dat als poeder wordt geconsumeerd de enige veilige aanpak is waar het grote publiek verantwoordelijk mee om kan gaan."
(conclusie tldr: volg de verdomde instructies lol)