LEES VERDER --->> Een eindeloze en kleurrijke wereld van hallucinaties (DEEL I)
Onderdrukking van het alfa-ritme en hallucinaties
Onderdrukking van het alfa-ritme is de meest betrouwbare correlatie van de psychedelische staat en kan dienen als een marker van de visuele intensiteit van de psychedelische ervaring. Het alfa-ritme neemt echter ook af in veel andere toestanden - bijvoorbeeld wanneer iemands ogen open zijn. Een afname van het alfa-ritme treedt echter ook op wanneer de ogen gesloten zijn onder psychedelica. In dit verband suggereert Lior Roseman dat de onderdrukking van het alfaritme gerelateerd kan zijn aan de verwerking van beelden alleen onder psychedelica.
Er is nog een andere kijk op de onderdrukking van het alfaritme - misschien duidt het op een verschuiving in de informatieverwerking van extern naar intern en is het juist de factor die hallucinaties veroorzaakt. In een onderzoek uitgevoerd door M. Kometer en zijn collega's werd de kracht van het alfa-ritme gemeten voor en tijdens de presentatie van stimulus. Wanneer de proefpersonen in plaats van psychedelica een placebo kregen, in afwezigheid van een visuele taak, werd het volgende gevonden: de prikkelbaarheid van het visuele netwerk neemt af door hoge niveaus van inhibitie, wat correleert met een hoog vermogen van het alfa-ritme in het parieto-occipitale gebied. Maar de kracht van het alfa-ritme wordt verzwakt door psilocybine op de plaats van de stimulus, en voorkomt ook de daaropvolgende stimulus-geïnduceerde afname in kracht. Het blijkt dat in afwezigheid van de stimulus de visuele cortex wordt geprikkeld en in aanwezigheid van de stimulus wordt geremd. Evenzo suggereren computationele modellen dat een verhoogde prikkelbaarheid van de visuele cortex de spontane neuronale activiteit kan destabiliseren, wat leidt tot elementaire visuele hallucinaties.
Maar de auteurs merken op dat de correlatie tussen de verzwakking van het alfa-ritme en de intensiteit van de visuele hallucinatie geen statistische significantie bereikte, dus misschien is het alfa-ritme niet de hoofdrolspeler in het opwekken van hallucinaties.
Aan de andere kant laten studies op cellulair niveau een vergelijkbaar patroon zien van neuronale activatie-inhibitie in de aan- en afwezigheid van een stimulus. Activering van de serotoninereceptor 5-HT2A onderdrukt de activiteit van neuronen met een hoge excitatiefrequentie. Deze neuronen worden meestal geactiveerd door externe visuele prikkels. Daarentegen worden neuronen met een lage excitatiefrequentie geactiveerd door de 5-HT2A receptor. Deze neuronen reageren op prikkelonafhankelijke interne achtergrondactiviteit.
In een van zijn werken vond Christopher Timmermann een sterke correlatie tussen een afname in alfa-ritmevermogen met minuut-tot-minuut veranderingen in subjectieve intensiteit en de hoeveelheid DMT in plasma. De auteur suggereert dat het waargenomen verschijnen van theta/delta ritmes in combinatie met de karakteristieke "ineenstorting" van alfa/beta ritmes te wijten is aan een "doorbraakervaring", een perceptueel mechanisme waarbij de hersenen overschakelen van het verwerken van exogeen ontvangen informatie naar een toestand waarin de verwerking endogeen gecontroleerd wordt. Misschien is deze ritmeomkering juist gerelateerd aan de verwerkingsswitch: in de onveranderde staat van bewustzijn domineren alfa- en bètaritmes, terwijl theta en delta verschijnen in de ontspannen, bijna-slaaptoestand.
In een ander artikel van Leor Roseman uit 2016 onderzochten de auteurs hoeveel de functionele connectiviteit van retinotopisch georganiseerde regio's van verschillende gebieden van de primaire visuele cortex (V1 en V3) verandert onder LSD. De wetenschappers veronderstelden dat de connectiviteit zou toenemen in de congruente gebieden van V1 en V3 die verantwoordelijk zijn voor het reageren op horizontale en verticale stimuli, dat wil zeggen dat de connectiviteit bijvoorbeeld groter zou zijn tussen het gebied van V1 dat reageert op horizontale stimuli en V3 dat reageert op dezelfde stimuli. Dit bleek het geval te zijn. Dit betekent dat.
Onderdrukking van het alfa-ritme is de meest betrouwbare correlatie van de psychedelische staat en kan dienen als een marker van de visuele intensiteit van de psychedelische ervaring. Het alfa-ritme neemt echter ook af in veel andere toestanden - bijvoorbeeld wanneer iemands ogen open zijn. Een afname van het alfa-ritme treedt echter ook op wanneer de ogen gesloten zijn onder psychedelica. In dit verband suggereert Lior Roseman dat de onderdrukking van het alfaritme gerelateerd kan zijn aan de verwerking van beelden alleen onder psychedelica.
Er is nog een andere kijk op de onderdrukking van het alfaritme - misschien duidt het op een verschuiving in de informatieverwerking van extern naar intern en is het juist de factor die hallucinaties veroorzaakt. In een onderzoek uitgevoerd door M. Kometer en zijn collega's werd de kracht van het alfa-ritme gemeten voor en tijdens de presentatie van stimulus. Wanneer de proefpersonen in plaats van psychedelica een placebo kregen, in afwezigheid van een visuele taak, werd het volgende gevonden: de prikkelbaarheid van het visuele netwerk neemt af door hoge niveaus van inhibitie, wat correleert met een hoog vermogen van het alfa-ritme in het parieto-occipitale gebied. Maar de kracht van het alfa-ritme wordt verzwakt door psilocybine op de plaats van de stimulus, en voorkomt ook de daaropvolgende stimulus-geïnduceerde afname in kracht. Het blijkt dat in afwezigheid van de stimulus de visuele cortex wordt geprikkeld en in aanwezigheid van de stimulus wordt geremd. Evenzo suggereren computationele modellen dat een verhoogde prikkelbaarheid van de visuele cortex de spontane neuronale activiteit kan destabiliseren, wat leidt tot elementaire visuele hallucinaties.
Aan de andere kant laten studies op cellulair niveau een vergelijkbaar patroon zien van neuronale activatie-inhibitie in de aan- en afwezigheid van een stimulus. Activering van de serotoninereceptor 5-HT2A onderdrukt de activiteit van neuronen met een hoge excitatiefrequentie. Deze neuronen worden meestal geactiveerd door externe visuele prikkels. Daarentegen worden neuronen met een lage excitatiefrequentie geactiveerd door de 5-HT2A receptor. Deze neuronen reageren op prikkelonafhankelijke interne achtergrondactiviteit.
In een van zijn werken vond Christopher Timmermann een sterke correlatie tussen een afname in alfa-ritmevermogen met minuut-tot-minuut veranderingen in subjectieve intensiteit en de hoeveelheid DMT in plasma. De auteur suggereert dat het waargenomen verschijnen van theta/delta ritmes in combinatie met de karakteristieke "ineenstorting" van alfa/beta ritmes te wijten is aan een "doorbraakervaring", een perceptueel mechanisme waarbij de hersenen overschakelen van het verwerken van exogeen ontvangen informatie naar een toestand waarin de verwerking endogeen gecontroleerd wordt. Misschien is deze ritmeomkering juist gerelateerd aan de verwerkingsswitch: in de onveranderde staat van bewustzijn domineren alfa- en bètaritmes, terwijl theta en delta verschijnen in de ontspannen, bijna-slaaptoestand.
In een ander artikel van Leor Roseman uit 2016 onderzochten de auteurs hoeveel de functionele connectiviteit van retinotopisch georganiseerde regio's van verschillende gebieden van de primaire visuele cortex (V1 en V3) verandert onder LSD. De wetenschappers veronderstelden dat de connectiviteit zou toenemen in de congruente gebieden van V1 en V3 die verantwoordelijk zijn voor het reageren op horizontale en verticale stimuli, dat wil zeggen dat de connectiviteit bijvoorbeeld groter zou zijn tussen het gebied van V1 dat reageert op horizontale stimuli en V3 dat reageert op dezelfde stimuli. Dit bleek het geval te zijn. Dit betekent dat.
- De primaire visuele cortex betrokken is bij visuele beelden die gegenereerd worden met gesloten ogen.
- Versterking van connectiviteit vindt plaats volgens de interne architectuur van de cortex. Het blijkt dat de visuele cortex zich gedraagt alsof het ruimtelijk gelokaliseerde visuele informatie ontvangt.
Samenvattend zien we dus dat onderdrukking van het alfa-ritme in veel onderzoeken is waargenomen. Er is nog steeds ruimte voor interpretatie: sommigen houden vast aan de hypothese van het omschakelen van externe naar interne verwerking, terwijl anderen geloven dat het nog steeds hetzelfde mechanisme is dat werkt bij het verwerken van beelden - ongeacht wat, psychedelisch of gewoon. De schakelhypothese lijkt redelijk: de cortex blijft immers activeren alsof het iets ziet, en het blijkt dat de aanwezigheid van een stimulus in de "consensuele" realiteit niet zo belangrijk is - genoeg stimulus die het zelf genereert (bijvoorbeeld spontane opwinding). Ik vraag me af wat de aanhangers van "perifere theorieën" zouden zeggen als ze deze tijd hadden meegemaakt en hadden gemerkt hoeveel bewijs er nu is voor de "centrale" hypothese van het opwekken van hallucinaties...?
DMT-trips en krul kool
Stel je een krul kool voor. Zie je hoe gebogen het oppervlak is in vergelijking met een gewone kool? Het punt is dat een gekrulde kool een voorbeeld is van een hyperbolisch object. Dit is een voorbeeld dat Andreas Emilson, wiskundige en directeur van het Qualia Research Institute, geeft van een hyperbolische ruimte. Hij suggereerde ook dat op het hoogtepunt van de DMT-trip de ruimte hyperbolisch wordt.
Hyperbolische meetkunde daagt Euclides' vijfde postulaat over het parallellisme van lijnen uit, heeft de som van driehoekshoeken kleiner dan 180 graden en andere eigenschappen die interessant zijn voor wiskundigen. Bijvoorbeeld symmetrie. In de hyperbolische meetkunde is een oneindig aantal typen mogelijk!
Een denkbeeldige mier die telkens een centimeter loopt en een bocht van 90 graden maakt en deze oefening vijf keer herhaalt, zal zichzelf bij het beginpunt kunnen terugvinden - wat onmogelijk is in de euclidische meetkunde wordt reëel in de hyperbolische meetkunde. Overigens zijn er zelfs studies die beweren dat onze waarneming in een onveranderde staat van bewustzijn meer past binnen het raamwerk van de niet-Euclidische meetkunde.
DMT-trips en krul kool
Stel je een krul kool voor. Zie je hoe gebogen het oppervlak is in vergelijking met een gewone kool? Het punt is dat een gekrulde kool een voorbeeld is van een hyperbolisch object. Dit is een voorbeeld dat Andreas Emilson, wiskundige en directeur van het Qualia Research Institute, geeft van een hyperbolische ruimte. Hij suggereerde ook dat op het hoogtepunt van de DMT-trip de ruimte hyperbolisch wordt.
Hyperbolische meetkunde daagt Euclides' vijfde postulaat over het parallellisme van lijnen uit, heeft de som van driehoekshoeken kleiner dan 180 graden en andere eigenschappen die interessant zijn voor wiskundigen. Bijvoorbeeld symmetrie. In de hyperbolische meetkunde is een oneindig aantal typen mogelijk!
Een denkbeeldige mier die telkens een centimeter loopt en een bocht van 90 graden maakt en deze oefening vijf keer herhaalt, zal zichzelf bij het beginpunt kunnen terugvinden - wat onmogelijk is in de euclidische meetkunde wordt reëel in de hyperbolische meetkunde. Overigens zijn er zelfs studies die beweren dat onze waarneming in een onveranderde staat van bewustzijn meer past binnen het raamwerk van de niet-Euclidische meetkunde.
Andreas Emilson schrijft het volgende in zijn blog uit 2017.
Andreas verdeelde ook de ontwikkeling van de DMT-ervaring in verschillende stadia waarin men, afhankelijk van de dosis, van Euclidische symmetrie naar hyperbolische symmetrie gaat.
In dit werk verklaarde Andreas de mechanismen van psychedelische toestanden aan de hand van verschillende basisprocessen: verstoring van controle, "afdrijven", vergemakkelijkte patroonherkenning en symmetrische herhaling van texturen.
In dit werk verklaarde Andreas de mechanismen van psychedelische toestanden aan de hand van verschillende basisprocessen: verstoring van controle, "afdrijven", vergemakkelijkte patroonherkenning en symmetrische herhaling van texturen.
- Verstoring van controle. In de normale toestand wordt onze waarneming beperkt door top-down controle, wat betekent dat informatie die op dat moment niet relevant is wordt onderdrukt en dat afferente zintuiglijke informatie wordt gecorrigeerd op basis van onze eigen verwachtingen. De meeste feedbacklussen in de hersenen zijn remmend, wat betekent dat het menselijk bewustzijn eerder beperkt dan vrij is. In het netvlies is er bijvoorbeeld laterale remming om het beeldcontrast te verbeteren. Snelle inhibitie in de cortex kan ook zowel bottom-up als lateraal worden toegepast - dit wordt de synaptische triade van snelle inhibitie genoemd.
Volgens het REBUS-model wordt tijdens het gebruik van psychedelica ook de top-down informatieverwerking zwakker en begint zintuiglijke informatie, waarvan de verwerking in normale toestanden door opgaande informatie wordt gecontroleerd, een grotere rol te spelen. Hierdoor kan de ascenderende informatie een grotere invloed hebben op onze bewuste ervaring. - "De textuur, vorm en algemene structuur van objecten en landschappen vervormen, smelten en transformeren geleidelijk in elkaar.
- Gemakkelijke patroonherkenning. Mensen hebben over het algemeen de neiging om onafhankelijke objecten te groeperen in samenhangende figuren: wolken als honden, gezichten in bomen, etc. Onder psychedelica gebeurt dit echter veel vaker.
- Symmetrische herhaling van texturen. Texturen reflecteren herhaaldelijk op hun eigen oppervlak op een complexe en symmetrische manier.
Andreas legt dit als volgt uit. Onder invloed van DMT neemt de snelheid van symmetrische detectie toe, de remmende controle neemt af. De persoon vindt snel meer relaties tussen objecten. De persoon vindt snel meer relaties tussen objecten, waardoor een netwerk van gemeten subjectieve afstanden ontstaat dat niet kan worden ingebed in de Euclidische driedimensionale ruimte. Er is ook een overvloed aan symmetrie. Alles waarop de aandacht is gericht begint zich te vertakken, te kopiëren en te vermenigvuldigen, waardoor de scène zo verzadigd raakt dat deze niet langer kan worden waargenomen in de euclidische ruimte.
Conclusie
Vanuit een historisch perspectief zijn we aangekomen bij het hedendaagse onderzoek en de mechanismen van het opwekken van visuele hallucinaties. Kluwer's "permanente vormen" hebben mij zo aangegrepen omdat voor specifieke visuele objecten verklaringsmechanismen voor het opwekken ervan werden voorgesteld op basis van retinotopische corticale organisatie (projecties van het netvlies naar de visuele cortex), en toch wiskundig onderbouwd. Toen ik verder ging met moderner onderzoek, voelde ik een ontevredenheid die ik niet kon begrijpen. In de "Kluwer-golf" bleef ik zoeken naar studies die specifieke visuele beelden zouden verklaren. Maar modern onderzoek naar visuele hallucinaties wordt fenomenologisch beschreven en gaat naar fMRI-beelden met activatiezones of evoked potential plots in het algemeen. Het bleek dat de ontevredenheid een weerspiegeling is van die zeer schrijnende "verklarende kloof" wanneer plaatjes en grafieken geen cognitie van qualia toelaten.
Volgens filosoof Chalmers is qualia datgene wat elke ervaring vergezelt, die eigen subjectiviteit van het individu, de vraag "waarom gaat mijn elke handeling gepaard met een gevoel?", en die kloof die de twee mensen van elkaar scheidt - je kunt niet in de qualia van iemand anders kijken, maar het is wat de subjectieve ervaring uniek maakt.
Algemene resultaten:
1.De psychedelische ervaring heeft enige structuur en kan van persoon tot persoon vergelijkbaar zijn;
2. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van een omschakeling van de verwerking van externe informatie naar interne informatie - onderdrukking van het alfa-ritme, verhoogde bèta/theta-ritmes worden vaak waargenomen in studies naar visuele hallucinaties en kunnen bij dit proces betrokken zijn;
3. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van een verandering in de verwerking van externe informatie. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van onderdrukking van top-down controle en een toegenomen gewicht van bottom-up informatieverwerking, wat interfereert met het "doen van voorspellingen" over hoe de "consensuele" werkelijkheid werkt en het genereren van een volledig niet-consensuele werkelijkheid;
4. Perceptie van ruimte onder psychedelica, en vooral onder DMT kan hyperbolisch worden.
LEES VERDER --->> Een eindeloze en kleurrijke wereld van hallucinaties (DEEL I)
Vanuit een historisch perspectief zijn we aangekomen bij het hedendaagse onderzoek en de mechanismen van het opwekken van visuele hallucinaties. Kluwer's "permanente vormen" hebben mij zo aangegrepen omdat voor specifieke visuele objecten verklaringsmechanismen voor het opwekken ervan werden voorgesteld op basis van retinotopische corticale organisatie (projecties van het netvlies naar de visuele cortex), en toch wiskundig onderbouwd. Toen ik verder ging met moderner onderzoek, voelde ik een ontevredenheid die ik niet kon begrijpen. In de "Kluwer-golf" bleef ik zoeken naar studies die specifieke visuele beelden zouden verklaren. Maar modern onderzoek naar visuele hallucinaties wordt fenomenologisch beschreven en gaat naar fMRI-beelden met activatiezones of evoked potential plots in het algemeen. Het bleek dat de ontevredenheid een weerspiegeling is van die zeer schrijnende "verklarende kloof" wanneer plaatjes en grafieken geen cognitie van qualia toelaten.
Volgens filosoof Chalmers is qualia datgene wat elke ervaring vergezelt, die eigen subjectiviteit van het individu, de vraag "waarom gaat mijn elke handeling gepaard met een gevoel?", en die kloof die de twee mensen van elkaar scheidt - je kunt niet in de qualia van iemand anders kijken, maar het is wat de subjectieve ervaring uniek maakt.
Algemene resultaten:
1.De psychedelische ervaring heeft enige structuur en kan van persoon tot persoon vergelijkbaar zijn;
2. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van een omschakeling van de verwerking van externe informatie naar interne informatie - onderdrukking van het alfa-ritme, verhoogde bèta/theta-ritmes worden vaak waargenomen in studies naar visuele hallucinaties en kunnen bij dit proces betrokken zijn;
3. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van een verandering in de verwerking van externe informatie. Visuele hallucinaties kunnen het gevolg zijn van onderdrukking van top-down controle en een toegenomen gewicht van bottom-up informatieverwerking, wat interfereert met het "doen van voorspellingen" over hoe de "consensuele" werkelijkheid werkt en het genereren van een volledig niet-consensuele werkelijkheid;
4. Perceptie van ruimte onder psychedelica, en vooral onder DMT kan hyperbolisch worden.
LEES VERDER --->> Een eindeloze en kleurrijke wereld van hallucinaties (DEEL I)