Met de uitvinding van dynamiet wilde Alfred Nobel alleen het zware werk van mijnwerkers verlichten. Hij kon zich de verschrikkelijke destructieve gevolgen van zijn uitvinding niet voorstellen. En heel vaak creëren wetenschappers, die hun inspanningen richten op het helpen van mensen, een andere "tank", en op het moderne niveau van de technologie kan het wapen, dat bewust of onbewust het resultaat werd van zulke ontwikkelingen, echt vreselijke problemen veroorzaken: de gevolgen van het gebruik van dynamiet en zelfs de tragedie in Hiroshima verbleken daarbij.
De geschiedenis van chemische wapens begon niet gisteren. In het begin waren de ontwikkelaars ervan alleen maar uit op het doden van mensen en, zoals de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog laat zien, hebben ze daar veel succes mee geboekt. Maar hoe verder - hoe meer het duidelijk werd dat het mogelijk is om te doden met meer eenvoudige en massale methoden.
De geschiedenis van chemische wapens begon niet gisteren. In het begin waren de ontwikkelaars ervan alleen maar uit op het doden van mensen en, zoals de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog laat zien, hebben ze daar veel succes mee geboekt. Maar hoe verder - hoe meer het duidelijk werd dat het mogelijk is om te doden met meer eenvoudige en massale methoden.
Chemische, biochemische en biologische wapens zijn veel subtielere, effectievere en angstaanjagendere middelen, vooral wanneer ze gebruikt worden met stoffen waarvan de effecten nog niet voldoende bestudeerd zijn.
In zijn artikel in Nature onderzoekt Malcolm Dando, een onderzoeker aan het Bradford University's Bioethics Center, de invloed van de vooruitgang in de wetenschap op het creëren van massavernietigingswapens. Het artikel begint met een herinnering aan de terroristische aanval op het Nord-Ost theater in 2002. Destijds werd er een kalmerende chemische stof (vermoedelijk fentanyl, maar exacte details zijn nog niet openbaar gemaakt) in de hal gespoten waar de gijzelaars werden vastgehouden toen het gebouw werd bestormd. Ongeveer honderd mensen stierven als gevolg van deze stof, en de rechtvaardiging voor zo'n stap is nog steeds zeer twijfelachtig.
Een eenvoudig voorbeeld van zo'n wapen zijn ziekteverwekkers. Nog niet zo lang geleden werd de wereld opgeschrikt door het nieuws van wit poeder in de post - miltvuursporen. Het is waar dat ziektedragers die gebruikt worden voor militaire doeleinden ofwel zeer stabiele sporen moeten hebben die niet afbreken in de loop van de tijd (zoals miltvuur) of de mogelijkheid moeten hebben om zeer gemakkelijk overgedragen te worden van persoon tot persoon (zoals pokken of longpest).
In zijn artikel in Nature onderzoekt Malcolm Dando, een onderzoeker aan het Bradford University's Bioethics Center, de invloed van de vooruitgang in de wetenschap op het creëren van massavernietigingswapens. Het artikel begint met een herinnering aan de terroristische aanval op het Nord-Ost theater in 2002. Destijds werd er een kalmerende chemische stof (vermoedelijk fentanyl, maar exacte details zijn nog niet openbaar gemaakt) in de hal gespoten waar de gijzelaars werden vastgehouden toen het gebouw werd bestormd. Ongeveer honderd mensen stierven als gevolg van deze stof, en de rechtvaardiging voor zo'n stap is nog steeds zeer twijfelachtig.
Een eenvoudig voorbeeld van zo'n wapen zijn ziekteverwekkers. Nog niet zo lang geleden werd de wereld opgeschrikt door het nieuws van wit poeder in de post - miltvuursporen. Het is waar dat ziektedragers die gebruikt worden voor militaire doeleinden ofwel zeer stabiele sporen moeten hebben die niet afbreken in de loop van de tijd (zoals miltvuur) of de mogelijkheid moeten hebben om zeer gemakkelijk overgedragen te worden van persoon tot persoon (zoals pokken of longpest).
Bovendien kunnen zulke wapens bestreden worden met antibiotica, hoewel het in dit stadium mogelijk is om genetisch gemodificeerde ziekteverwekkers te ontwikkelen die resistent zijn tegen bekende medicijnen.
De moderne wetenschap houdt zich echter niet meer bezig met zulke "eenvoudige" dingen als massamoorden of moordpartijen. Zoals Dando opmerkt, heeft er een paradigmaverschuiving plaatsgevonden in het onderzoek op dit gebied.
Er bestaan geneesmiddelen die actief worden ontwikkeld (Valium en zijn nieuwe analogen, waarvan de samenstelling niet bekend is gemaakt), waarvan de toediening aan een persoon een sterke afname van agressie veroorzaakt. Sommige bedrijven maken al reclame voor het in de handel verkrijgbare oxytocine, dat een plotselinge explosie van vertrouwen veroorzaakt in de persoon met wie ze praten. Er zijn stoffen waarvan de inname een persoon verdooft: het wordt moeilijk om te spreken, de coördinatie van bewegingen verslechtert, het denkproces wordt vertraagd.
Zelfs verdovings- en kalmeringsmiddelen die bekend zijn en met succes voor medische doeleinden worden gebruikt, kunnen in grote doses of wanneer ze worden toegediend aan een gezond persoon die geen behandeling nodig heeft, een wapen worden. Hoewel de werkzaamheid van zulke beschikbare medicijnen twijfelachtig is, opent dergelijk onderzoek de weg naar mechanismen om de emoties van mensen te manipuleren voor militaire doeleinden.
De moderne wetenschap houdt zich echter niet meer bezig met zulke "eenvoudige" dingen als massamoorden of moordpartijen. Zoals Dando opmerkt, heeft er een paradigmaverschuiving plaatsgevonden in het onderzoek op dit gebied.
Er bestaan geneesmiddelen die actief worden ontwikkeld (Valium en zijn nieuwe analogen, waarvan de samenstelling niet bekend is gemaakt), waarvan de toediening aan een persoon een sterke afname van agressie veroorzaakt. Sommige bedrijven maken al reclame voor het in de handel verkrijgbare oxytocine, dat een plotselinge explosie van vertrouwen veroorzaakt in de persoon met wie ze praten. Er zijn stoffen waarvan de inname een persoon verdooft: het wordt moeilijk om te spreken, de coördinatie van bewegingen verslechtert, het denkproces wordt vertraagd.
Zelfs verdovings- en kalmeringsmiddelen die bekend zijn en met succes voor medische doeleinden worden gebruikt, kunnen in grote doses of wanneer ze worden toegediend aan een gezond persoon die geen behandeling nodig heeft, een wapen worden. Hoewel de werkzaamheid van zulke beschikbare medicijnen twijfelachtig is, opent dergelijk onderzoek de weg naar mechanismen om de emoties van mensen te manipuleren voor militaire doeleinden.
De huidige dynamiek van mind control middelen is behoorlijk alarmerend, ook al wordt veel van het onderzoek op dit gebied niet openbaar gemaakt.
Fentanylderivaten met een substituent op de 4-positie van de piperidinekern worden geïdentificeerd als een aparte groep van incapacitanten. Deze analgetica werden veel later gesynthetiseerd dan fentanyl en hebben een aantrekkelijker farmacologisch profiel, en drie ervan: sufentanil, alfentanil en remifentanil zijn in de geneeskunde gebruikt. Carfentanil, waarvan de chemische structuur 4-carbomethoxy-fentanyl is, wordt gebruikt in de diergeneeskunde om grote dieren te immobiliseren.
Incapacitatiemiddelen van deze groep zijn onderzocht in de Verenigde Staten, China en Rusland. De meerderheid van het leger geeft hoge cijfers aan het militaire chemische potentieel van fentanylderivaten: "Bij plotseling gebruik, wanneer de vijand wordt verrast, kan het effect van verdovende pijnstillers en emetica overweldigend zijn. Het effect van pijnstillers is knock-out - de levende kracht van de aangevallen troepen verliest het vermogen om op de been te blijven, laat staan te bewegen, binnen enkele minuten na het begin van de chemische aanval. In ernstige gevallen raken mensen bewusteloos."
Fentanylderivaten met een substituent op de 4-positie van de piperidinekern worden geïdentificeerd als een aparte groep van incapacitanten. Deze analgetica werden veel later gesynthetiseerd dan fentanyl en hebben een aantrekkelijker farmacologisch profiel, en drie ervan: sufentanil, alfentanil en remifentanil zijn in de geneeskunde gebruikt. Carfentanil, waarvan de chemische structuur 4-carbomethoxy-fentanyl is, wordt gebruikt in de diergeneeskunde om grote dieren te immobiliseren.
Incapacitatiemiddelen van deze groep zijn onderzocht in de Verenigde Staten, China en Rusland. De meerderheid van het leger geeft hoge cijfers aan het militaire chemische potentieel van fentanylderivaten: "Bij plotseling gebruik, wanneer de vijand wordt verrast, kan het effect van verdovende pijnstillers en emetica overweldigend zijn. Het effect van pijnstillers is knock-out - de levende kracht van de aangevallen troepen verliest het vermogen om op de been te blijven, laat staan te bewegen, binnen enkele minuten na het begin van de chemische aanval. In ernstige gevallen raken mensen bewusteloos."
De tragische ervaring met het gebruik van fentanyl tijdens de bevrijding van gijzelaars in 2002, waarbij 130 mensen om het leven kwamen, en talrijke experimenten op dieren laten echter niet toe om stoffen uit deze groep te classificeren als incapacitanten. Volgens wetenschappers van het Defense Science and Technology Research Laboratory (DSTL) liggen detherapeutische en dodelijke doses van carfentanil en remifentanil dicht bij elkaar, wat zal leiden tot een hoge dodelijkheid bij mensen zonder tijdige en gespecialiseerde medische zorg.
Is carfentanil het krachtigste opioïde?
Carfentanil wordt beschouwd als het sterkste van de in de handel verkrijgbare verdovende pijnstillers. Het is 40 keer effectiever dan fentanyl en 8000 tot 10.000 keer effectiever dan morfine. Afgezien van een extreem lage effectieve dosis, heeft het geen voordeel ten opzichte van andere pijnstillers en wordt het daarom alleen gebruikt in de veterinaire praktijk om grote dieren zoals beren, neushoorns en olifanten tijdelijk te immobiliseren.
Carfentanil wordt gebruikt om speciale patronen - "vliegende spuiten" - uit te rusten of in lokaas, waar het de eerder voor dit doel gebruikte etorfine heeft vervangen.
Synthese: gesynthetiseerd in 1976 door Janssen Pharmaceutica. De eerste versies van de synthese waren zo onvolmaakt dat in sommige stappen de opbrengst van het tussenproduct niet hoger was dan 1%.
Begin jaren 90 werden voor de behoeften van het Amerikaanse leger veel productievere schema's ontwikkeld voor het verkrijgen van carfentanil, waarbij de opbrengst van het eindproduct zeven keer hoger was dan bij de oorspronkelijke methode.
Een eenvoudige en snelle UGI-4CC reactie, voorgesteld in 2010, heeft de productie van carfentanil nog verder vereenvoudigd, waardoor remifentanil en carfentanil in twee stappen verkregen kunnen worden met een opbrengst van 67-70%. Moderne methoden voor de synthese van carfentanil vereisen geen dure reagentia en zijn relatief goedkoop.
Carfentanil wordt beschouwd als het sterkste van de in de handel verkrijgbare verdovende pijnstillers. Het is 40 keer effectiever dan fentanyl en 8000 tot 10.000 keer effectiever dan morfine. Afgezien van een extreem lage effectieve dosis, heeft het geen voordeel ten opzichte van andere pijnstillers en wordt het daarom alleen gebruikt in de veterinaire praktijk om grote dieren zoals beren, neushoorns en olifanten tijdelijk te immobiliseren.
Carfentanil wordt gebruikt om speciale patronen - "vliegende spuiten" - uit te rusten of in lokaas, waar het de eerder voor dit doel gebruikte etorfine heeft vervangen.
Synthese: gesynthetiseerd in 1976 door Janssen Pharmaceutica. De eerste versies van de synthese waren zo onvolmaakt dat in sommige stappen de opbrengst van het tussenproduct niet hoger was dan 1%.
Begin jaren 90 werden voor de behoeften van het Amerikaanse leger veel productievere schema's ontwikkeld voor het verkrijgen van carfentanil, waarbij de opbrengst van het eindproduct zeven keer hoger was dan bij de oorspronkelijke methode.
Een eenvoudige en snelle UGI-4CC reactie, voorgesteld in 2010, heeft de productie van carfentanil nog verder vereenvoudigd, waardoor remifentanil en carfentanil in twee stappen verkregen kunnen worden met een opbrengst van 67-70%. Moderne methoden voor de synthese van carfentanil vereisen geen dure reagentia en zijn relatief goedkoop.
In 2008 stelde de Imam Khomeini Universiteit in Iran, bekend om zijn werk aan de synthese van incapacitanten en irriterende middelen, een efficiënte methode voor om fenethylpiperidon, de belangrijkste precursor in de synthese van fentanyls, te verkrijgen uit de beschikbare en goedkope fenylethylamine en methylacrylaat. Interessant genoeg werd deze unieke methode al in 1992 ontwikkeld door ondergrondse Russische chemici van een criminele groep uit Kazan voor de synthese van "witte Chinees".
Gebruik: Het is niet langer een geheim dat fentanyl deel uitmaakte van het chemische arsenaal van de voormalige Sovjet-Unie. De eerste verwijzingen naar het verdovende gas uit de Sovjet-Unie dateren uit 1969, toen het naar verluidt werd gebruikt tijdens het Chinees-Sovjet grensconflict op het eiland Damansky. Later beweerde de CIA dat een snelwerkend verdovend chemisch middel, in publicaties aangeduid onder de onofficiële naam "Blue-X" of "Black Rain", werd gebruikt door het Sovjetleger in Afghanistan en door het Vietnamese leger in Cambodja.
Gebruik: Het is niet langer een geheim dat fentanyl deel uitmaakte van het chemische arsenaal van de voormalige Sovjet-Unie. De eerste verwijzingen naar het verdovende gas uit de Sovjet-Unie dateren uit 1969, toen het naar verluidt werd gebruikt tijdens het Chinees-Sovjet grensconflict op het eiland Damansky. Later beweerde de CIA dat een snelwerkend verdovend chemisch middel, in publicaties aangeduid onder de onofficiële naam "Blue-X" of "Black Rain", werd gebruikt door het Sovjetleger in Afghanistan en door het Vietnamese leger in Cambodja.
De substantie had zo'n bliksemeffect dat iemand bijna onmiddellijk in slaap viel en wanneer hij wakker werd, bevond hij zich nog steeds in dezelfde positie als seconden voor blootstelling aan het gas. De Amerikaanse inlichtingendienst geloofde dat onder deze naam fentanyl toen al bekend was. Later werd het vervangen door de actievere incapacitanten van deze groep - carfentanil en remifentanil.
Er is weinig bekend over Blue-X: het zou gesynthetiseerd zijn in de USSR in de jaren 1980, effectief bij inademing, geurloos. Het werd gebruikt door sproeien vanuit vliegtuigen en in mortiergranaten. De eerste vergiftigingsverschijnselen treden na 10 minuten op en uiten zich in bewustzijnsverlies, ademhalings- en hartdepressie. De gemiddelde werkingsduur is 2-8 uur.
Gezien de extreem hoge toxiciteit van fentanyls, lijken de effecten meer op die van de dodelijke gifstoffen die in bronnen worden beschreven onder verschillende namen - "Instant Death", "Sleeping Death" en "The Flash". Deze giftige stoffen waren kleurloos en reukloos en werkten zo snel dat slachtoffers in gevechtshoudingen werden aangetroffen, met geweren in hun handen, met hun ogen open en hun vingers aan de trekkers.
Er is weinig bekend over Blue-X: het zou gesynthetiseerd zijn in de USSR in de jaren 1980, effectief bij inademing, geurloos. Het werd gebruikt door sproeien vanuit vliegtuigen en in mortiergranaten. De eerste vergiftigingsverschijnselen treden na 10 minuten op en uiten zich in bewustzijnsverlies, ademhalings- en hartdepressie. De gemiddelde werkingsduur is 2-8 uur.
Gezien de extreem hoge toxiciteit van fentanyls, lijken de effecten meer op die van de dodelijke gifstoffen die in bronnen worden beschreven onder verschillende namen - "Instant Death", "Sleeping Death" en "The Flash". Deze giftige stoffen waren kleurloos en reukloos en werkten zo snel dat slachtoffers in gevechtshoudingen werden aangetroffen, met geweren in hun handen, met hun ogen open en hun vingers aan de trekkers.
Volgens een woordvoerder van de Amerikaanse Staatsvertegenwoordiger vielen er doden omdat ze "gewoon vergaten te ademen". Er waren verspreide meldingen van het gebruik van zo'n giftige stof uit Jemen (1963-1967) en zelfs Eritrea.
In 2002, tijdens de reddingsoperatie van gijzelaars in Dubrovka, werd een onbekend verdovend gas gebruikt om de terroristen in slaap te brengen, waarbij 130 mensen omkwamen.
Volgens de officiële verklaring van de federale diensten werd een "speciaal recept op basis van fentanylderivaten" gebruikt. Thomas Zilker, een Duitse toxicoloog, bevestigde dat een Amerikaans laboratorium sporen van twee fentanylderivaten had gevonden in de monsters van Duitse slachtoffers van het onbekende gas. Op aandringen van de VS weigerde hij echter de exacte namen van de gebruikte opioïden te geven.
Precies 10 jaar na de inbeslagname van het Dubrovka theatercomplex publiceerde het Britse Defense Science and Technology Laboratory (DSTL) in 2012 een rapport over de resultaten van bloed-, urine- en kledingmonsters van de drie Britse slachtoffers van de aanval. In de tests werden carfentanil, remifentanil en hun metabolieten gedetecteerd.
Toxiciteit: de hoge therapeutische index van carfentanil bij knaagdieren en honden leidde tot de verkeerde conclusie dat ook bij mensen de dodelijke dosis honderden of zelfs duizenden keren hoger zou zijn dan de verdovingsdosis. Maar het bleek dat carfentanil, zelfs in doses die geen volledige bewusteloosheid veroorzaken, leidt tot een dodelijke ademhalingsdepressie.
Toxiciteit: de hoge therapeutische index van carfentanil bij knaagdieren en honden leidde tot de verkeerde conclusie dat ook bij mensen de dodelijke dosis honderden of zelfs duizenden keren hoger zou zijn dan de verdovingsdosis. Maar het bleek dat carfentanil, zelfs in doses die geen volledige bewusteloosheid veroorzaken, leidt tot een dodelijke ademhalingsdepressie.
Carfentanil is de giftigste stof die door mensen is gesynthetiseerd, zelfs krachtiger dan dergelijke chemische strijdmiddelen (waaronder het middel Novichok). Volgens de resultaten van chemotoxicologische tests op slachtoffers van fatale overdoses is de dodelijke dosis carfentanil ongeveer 50 mcg en volgens Peter Stout, hoofddirecteur van het Houston Forensic Center, kan de dood al intreden na inname van 20 mcg pijnstiller. Ter vergelijking, de geschatte gemiddelde dodelijke dosis (LD50) van VX is ongeveer 600 microgram per persoon.
Bij mensen wordt de gemiddelde uitschakelingsconcentratie van carfentanil analgetica geschat op 0,07-0,35 mg-min/m3. Volgens berekeningen was het tijdens de operatie om de gijzelaars te bevrijden in het Dubrovka theatercomplex (2002) voldoende om slechts 650 gram van de drug in de hal te spuiten.
Carfentanil en andere krachtige opioïden zijn in staat om door de intacte huid heen te dringen, met deze toedieningsmethode kwam de verdoving bij proefdieren binnen 15-20 minuten.
Bij mensen wordt de gemiddelde uitschakelingsconcentratie van carfentanil analgetica geschat op 0,07-0,35 mg-min/m3. Volgens berekeningen was het tijdens de operatie om de gijzelaars te bevrijden in het Dubrovka theatercomplex (2002) voldoende om slechts 650 gram van de drug in de hal te spuiten.
Carfentanil en andere krachtige opioïden zijn in staat om door de intacte huid heen te dringen, met deze toedieningsmethode kwam de verdoving bij proefdieren binnen 15-20 minuten.
Alfentanil is een snel maar gevaarlijk opioïde
In 1989 besloot het National Institute of Justice (NIJ) een half miljoen dollar uit te geven om stoffen te vinden en te onderzoeken die criminelen konden immobiliseren zonder hen te schaden.
Het onderzoek werd uitgevoerd in het Lawrence National Laboratory in Livermore, Californië, onder leiding van Ray Finucane. Volgens de ontwikkelaars moest een nauwkeurig berekende dosis van de drug bij het doelwit worden afgeleverd in een dartpijl die met een speciaal wapen werd afgevuurd. In tegenstelling tot een aërosol, verminderde deze manier van toedienen het risico op overdosering en bijwerkingen aanzienlijk.
Rekening houdend met het feit dat de belangrijkste vereiste een snelle bewusteloosheid was, was de eerste kandidaat voor deze rol een synthetisch pijnstillend middel dat gebruikt wordt in de anesthesiologie - alfentanil (Alfentanil, Alfenta). Dit pijnstillende middel was goed genoeg onderzocht, het effect was vier keer sneller dan dat van fentanyl en het werd veel gebruikt in de anesthesiologie, wat de publieke opinie gerust had moeten stellen. De eerste resultaten van experimenten met alfentanil waren zeer bemoedigend en in 1990 was er al 580 duizend dollar uitgegeven aan dit onderzoek.
In 1989 besloot het National Institute of Justice (NIJ) een half miljoen dollar uit te geven om stoffen te vinden en te onderzoeken die criminelen konden immobiliseren zonder hen te schaden.
Het onderzoek werd uitgevoerd in het Lawrence National Laboratory in Livermore, Californië, onder leiding van Ray Finucane. Volgens de ontwikkelaars moest een nauwkeurig berekende dosis van de drug bij het doelwit worden afgeleverd in een dartpijl die met een speciaal wapen werd afgevuurd. In tegenstelling tot een aërosol, verminderde deze manier van toedienen het risico op overdosering en bijwerkingen aanzienlijk.
Rekening houdend met het feit dat de belangrijkste vereiste een snelle bewusteloosheid was, was de eerste kandidaat voor deze rol een synthetisch pijnstillend middel dat gebruikt wordt in de anesthesiologie - alfentanil (Alfentanil, Alfenta). Dit pijnstillende middel was goed genoeg onderzocht, het effect was vier keer sneller dan dat van fentanyl en het werd veel gebruikt in de anesthesiologie, wat de publieke opinie gerust had moeten stellen. De eerste resultaten van experimenten met alfentanil waren zeer bemoedigend en in 1990 was er al 580 duizend dollar uitgegeven aan dit onderzoek.
In die jaren werd alfentanil beschouwd als de snelst werkende van alle bekende opioïden, de effecten waren al 20 seconden na injectie voelbaar. Het is zwakker dan fentanyl, maar het effect is veel korter - ongeveer 15 minuten. De dosering die gewoonlijk voor anesthesie wordt gebruikt, 5-11 mcg/kg, veroorzaakt geen ernstige complicaties.
Als je de therapeutische dosis echter slechts 4 keer overschrijdt, bestaat het gevaar van een fatale ademhalingsstilstand. Om deze reden moesten de onderzoekers verdere experimenten met alfentanil staken en op zoek gaan naar een veiliger alternatief.
Teleurgesteld over alfentanil besloten de wetenschappers van het Livermore laboratorium over te stappen op Lofentanil, dat weliswaar inferieur was aan zijn voorganger wat betreft snelheid van actie, maar veel veiliger was.
Lofentanil is chemisch gezien een 3-methylderivaat van carfentanil en is net zo actief als carfentanil - doses van minder dan 1 microgram veroorzaken analgesie en een kalmerend effect.
De projectmanager was echter ontevreden met de resultaten van deze tests. Naar zijn mening vereiste het gebruik van opioïden als incapacitantia veel meer veiligheid en snelheid dan dat van lofentanil. Het was ook ongeschikt als incapacitief of geneesmiddel omdat het niet goed te behandelen was met het antidotum naloxon.
Als je de therapeutische dosis echter slechts 4 keer overschrijdt, bestaat het gevaar van een fatale ademhalingsstilstand. Om deze reden moesten de onderzoekers verdere experimenten met alfentanil staken en op zoek gaan naar een veiliger alternatief.
Teleurgesteld over alfentanil besloten de wetenschappers van het Livermore laboratorium over te stappen op Lofentanil, dat weliswaar inferieur was aan zijn voorganger wat betreft snelheid van actie, maar veel veiliger was.
Lofentanil is chemisch gezien een 3-methylderivaat van carfentanil en is net zo actief als carfentanil - doses van minder dan 1 microgram veroorzaken analgesie en een kalmerend effect.
De projectmanager was echter ontevreden met de resultaten van deze tests. Naar zijn mening vereiste het gebruik van opioïden als incapacitantia veel meer veiligheid en snelheid dan dat van lofentanil. Het was ook ongeschikt als incapacitief of geneesmiddel omdat het niet goed te behandelen was met het antidotum naloxon.
Ohlofentanil (Ohmecarfentanil)
Net als bij Ohmecarfentanil verhogen de 3-methylgroep in de piperidine en de 2-hydroxylgroep in de fenylethylketen de activiteit met 20-33%. Ohmecarfentanil en zijn oxyethyl homoloog, NIH 10792, worden beschouwd als de sterkste opioïden getest op primaten - deze verbindingen presteren 30.000 keer beter dan morfine in de ontwenningsonderdrukkingstest op apen.
Een verbinding met de naam 4'-Iodo-Ohmecarfentanil wordt genoemd op forums die zijn gewijd aan de synthese van designer drugs. Er wordt een geval beschreven waarbij de injectie van slechts 3 microgram (0,000003 mg) van deze stof bijna een overdosis veroorzaakte bij een verslaafde met een hoge tolerantie voor heroïne.
Net als bij Ohmecarfentanil verhogen de 3-methylgroep in de piperidine en de 2-hydroxylgroep in de fenylethylketen de activiteit met 20-33%. Ohmecarfentanil en zijn oxyethyl homoloog, NIH 10792, worden beschouwd als de sterkste opioïden getest op primaten - deze verbindingen presteren 30.000 keer beter dan morfine in de ontwenningsonderdrukkingstest op apen.
Een verbinding met de naam 4'-Iodo-Ohmecarfentanil wordt genoemd op forums die zijn gewijd aan de synthese van designer drugs. Er wordt een geval beschreven waarbij de injectie van slechts 3 microgram (0,000003 mg) van deze stof bijna een overdosis veroorzaakte bij een verslaafde met een hoge tolerantie voor heroïne.
Sufentanil - veilig, maar langzaam
Sufentanil werd voor het eerst verkregen in 1974. Vóór de ontdekking van remifentanil werd het beschouwd als het veiligste pijnstillende middel onder de fentanylderivaten en als een van de weinige die medisch werden gebruikt.
Sufentanil heeft een minder depressief effect op het cardiovasculaire systeem dan fentanyl en wordt beschouwd als een veiliger pijnstillend middel. In de chirurgie wordt het bijvoorbeeld gebruikt bij open hartchirurgie. Sufentanil is 7-10 keer sterker dan fentanyl en ongeveer 1000 keer sterker dan morfine. Sufentanil werkt langzaam - een persoon verliest pas 3 minuten na intraveneuze injectie het bewustzijn volledig.
De eerste verwijzingen naar de mogelijkheid om sufentanil te gebruiken als een incapacitant dateren uit 1980, toen het Advanced Riot Control Device ontwikkelingsprogramma de mogelijkheid besprak om carfentanil en sufentanil te gebruiken voor tijdelijke immobilisatie van mensen.
De volgende fase van dit programma was gepland om een combinatie van deze fentanyls en het antidotum naloxon te bestuderen, dat het risico op ademhalingsstilstand bij opioïde vergiftiging vermindert. Details van dit werk werden niet bekendgemaakt.
Sufentanil werd voor het eerst verkregen in 1974. Vóór de ontdekking van remifentanil werd het beschouwd als het veiligste pijnstillende middel onder de fentanylderivaten en als een van de weinige die medisch werden gebruikt.
Sufentanil heeft een minder depressief effect op het cardiovasculaire systeem dan fentanyl en wordt beschouwd als een veiliger pijnstillend middel. In de chirurgie wordt het bijvoorbeeld gebruikt bij open hartchirurgie. Sufentanil is 7-10 keer sterker dan fentanyl en ongeveer 1000 keer sterker dan morfine. Sufentanil werkt langzaam - een persoon verliest pas 3 minuten na intraveneuze injectie het bewustzijn volledig.
De eerste verwijzingen naar de mogelijkheid om sufentanil te gebruiken als een incapacitant dateren uit 1980, toen het Advanced Riot Control Device ontwikkelingsprogramma de mogelijkheid besprak om carfentanil en sufentanil te gebruiken voor tijdelijke immobilisatie van mensen.
De volgende fase van dit programma was gepland om een combinatie van deze fentanyls en het antidotum naloxon te bestuderen, dat het risico op ademhalingsstilstand bij opioïde vergiftiging vermindert. Details van dit werk werden niet bekendgemaakt.
In 1995 voerde T.H. Stanley van de Universiteit van Salt Lake City (VS) een interessant experiment uit om de mogelijkheid te onderzoeken om sufentanil te gebruiken voor tijdelijke immobilisatie van mensen. Na intramusculaire injectie van sufentanil werd de deelnemers gevraagd om ononderbroken te lopen om de tijd van het effect te bepalen.
Het bleek dat sufentanil na 15 minuten een verminderde coördinatie en verlies van mobiliteit veroorzaakte. Door de dosis te verhogen kon de effecttijd worden teruggebracht tot 10 minuten, maar er waren tekenen van ademhalingsdepressie en de vrijwilligers moesten het tegengif naloxon toegediend krijgen.
In de toekomst was het de bedoeling om verder te experimenteren met de combinatie sufentanil/nalmefen, die volgens T. Stanley de dosis van sufentanil zou verhogen tot 10 minuten. Stanley, de dosis van het geneesmiddel zou verhogen en daardoor een nog snellere immobilisatie zou bereiken, terwijl de opioïde antagonist - nalmefen de ontwikkeling van dodelijke ademhalingsdepressie niet zou toestaan.
Om het begin van immobilisatie bij dieren te versnellen, voegen dierenartsen een bepaald enzym toe aan de samenstelling - hyaluronidase. Met de hulp daarvan slagen ze erin om de tijd tot volledige immobilisatie van het dier met 50% te verkorten. Dit ondanks het feit dat een veelgebruikt pijnstillend middel in de diergeneeskunde als tiafentanil 2-3 minuten snel werkt.
Het bleek dat sufentanil na 15 minuten een verminderde coördinatie en verlies van mobiliteit veroorzaakte. Door de dosis te verhogen kon de effecttijd worden teruggebracht tot 10 minuten, maar er waren tekenen van ademhalingsdepressie en de vrijwilligers moesten het tegengif naloxon toegediend krijgen.
In de toekomst was het de bedoeling om verder te experimenteren met de combinatie sufentanil/nalmefen, die volgens T. Stanley de dosis van sufentanil zou verhogen tot 10 minuten. Stanley, de dosis van het geneesmiddel zou verhogen en daardoor een nog snellere immobilisatie zou bereiken, terwijl de opioïde antagonist - nalmefen de ontwikkeling van dodelijke ademhalingsdepressie niet zou toestaan.
Om het begin van immobilisatie bij dieren te versnellen, voegen dierenartsen een bepaald enzym toe aan de samenstelling - hyaluronidase. Met de hulp daarvan slagen ze erin om de tijd tot volledige immobilisatie van het dier met 50% te verkorten. Dit ondanks het feit dat een veelgebruikt pijnstillend middel in de diergeneeskunde als tiafentanil 2-3 minuten snel werkt.