Voor onze ervaring hebben we een batterij-elektrolyt nodig. Ik heb meteen een blik van 5 liter gekocht met een dichtheid van 1,28 g / cm3 (wat overeenkomt met een concentratie van ongeveer 36%). Zoals waarschijnlijk iedereen weet, is de elektrolyt verdund zwavelzuur.
Om geconcentreerder zuur te krijgen, moeten we proberen al het water eruit te verdampen. En wetende dat de beginconcentratie 36% is, is het duidelijk dat de elektrolyt ongeveer 3 keer moet dalen.
Vervolgens hebben we een glazen pot nodig voor het verdampen van water uit elektrolyt. Vervolgens moet je een markering op deze pot aanbrengen met behulp van een maatbeker.
Omdat we de oplossing ongeveer drie keer moeten verdampen, heb ik 3 markeringen aangebracht in een stap van 200 ml (cm3). Vervolgens goot ik 600 ml (cm3) van onze elektrolyt.
Bereid een elektrisch fornuis voor. Ik zette een overbodige steelpan op de tegel, voor het geval de bank van het verwarmen zou barsten, dus de bank is gemaakt van gewoon glas en is niet bedoeld voor sterke verwarming, in tegenstelling tot speciale chemische schotels.
In de pan heb ik een klein laagje gewoon zand opgestapeld, zodat de verwarming zo langzaam en gelijkmatig mogelijk verloopt.
Plaats zijn pot met elektrolyt in de pan en zet de tegel op maximaal.
Het verdampen zelf duurt lang genoeg. Ik heb zeker niet geteld, maar het is ongeveer 4-6 uur. En nadat ons zuur verdampt is tot ongeveer 200 ml (cm3), zet je de pan uit en laat je onze pot afkoelen. Daarna kun je ons geconcentreerde zwavelzuur in een geschikte glazen fles gieten.
Om te controleren wat voor echte zwavelzuurconcentratie onze ervaring opleverde, nam ik een keukenweegschaal en woog 100 ml (cm3) van ons zuur af, waarbij ik het volume meette met 60 kubieke spuiten. Ik kwam erachter dat 100 ml (cm3) vloeistof 167 g weegt. Dit betekent dat de dichtheid van ons zuur 1,67 g/cm3 was, wat overeenkomt met ongeveer 76% van de concentratie, wat niet heel slecht is.
Om het zuur met een hogere concentratie te verdampen zou veel ingewikkelder zijn, want hoe geconcentreerder het zuur, hoe moeilijker het water afgeeft.
Om geconcentreerder zuur te krijgen, moeten we proberen al het water eruit te verdampen. En wetende dat de beginconcentratie 36% is, is het duidelijk dat de elektrolyt ongeveer 3 keer moet dalen.
Vervolgens hebben we een glazen pot nodig voor het verdampen van water uit elektrolyt. Vervolgens moet je een markering op deze pot aanbrengen met behulp van een maatbeker.
Omdat we de oplossing ongeveer drie keer moeten verdampen, heb ik 3 markeringen aangebracht in een stap van 200 ml (cm3). Vervolgens goot ik 600 ml (cm3) van onze elektrolyt.
Bereid een elektrisch fornuis voor. Ik zette een overbodige steelpan op de tegel, voor het geval de bank van het verwarmen zou barsten, dus de bank is gemaakt van gewoon glas en is niet bedoeld voor sterke verwarming, in tegenstelling tot speciale chemische schotels.
In de pan heb ik een klein laagje gewoon zand opgestapeld, zodat de verwarming zo langzaam en gelijkmatig mogelijk verloopt.
Plaats zijn pot met elektrolyt in de pan en zet de tegel op maximaal.
Het verdampen zelf duurt lang genoeg. Ik heb zeker niet geteld, maar het is ongeveer 4-6 uur. En nadat ons zuur verdampt is tot ongeveer 200 ml (cm3), zet je de pan uit en laat je onze pot afkoelen. Daarna kun je ons geconcentreerde zwavelzuur in een geschikte glazen fles gieten.
Om te controleren wat voor echte zwavelzuurconcentratie onze ervaring opleverde, nam ik een keukenweegschaal en woog 100 ml (cm3) van ons zuur af, waarbij ik het volume meette met 60 kubieke spuiten. Ik kwam erachter dat 100 ml (cm3) vloeistof 167 g weegt. Dit betekent dat de dichtheid van ons zuur 1,67 g/cm3 was, wat overeenkomt met ongeveer 76% van de concentratie, wat niet heel slecht is.
Om het zuur met een hogere concentratie te verdampen zou veel ingewikkelder zijn, want hoe geconcentreerder het zuur, hoe moeilijker het water afgeeft.
Last edited by a moderator:
