Alcohol en injecteerbare opiaten
Alcohol en injecteerbare opioïden zijn beide depressieve stoffen van het centrale zenuwstelsel (CZS), wat betekent dat ze de activiteit van de hersenen vertragen. Wanneer deze stoffen gecombineerd worden, kunnen hun effecten additief zijn, wat betekent dat ze elkaar versterken en een nog grotere CNS-depressie veroorzaken. Dit kan leiden tot gevaarlijke bijwerkingen zoals een verminderde motoriek, een vertraagde ademhaling en een verlaagde hartslag, wat levensbedreigend kan zijn. Daarnaast kan de combinatie van alcohol en injecteerbare opioïden ook het risico op een overdosis en andere complicaties, zoals coma of ademhalingsstilstand, verhogen.Wanneer iemand alcohol drinkt, gaat het door de maag en dunne darm en wordt het opgenomen in de bloedbaan. Van daaruit gaat het naar de hersenen waar het de functie van bepaalde neurotransmitters beïnvloedt, waaronder GABA en glutamaat. Deze neurotransmitters spelen een rol bij het reguleren van stemming, gedrag en andere cognitieve functies. Alcohol verhoogt de activiteit van GABA, wat kan leiden tot gevoelens van ontspanning en plezier. Alcohol vermindert ook de activiteit van glutamaat, wat kan leiden tot cognitieve functiestoornissen, zoals geheugenverlies, moeite met helder denken en een vertraagde reactietijd.
Opioïde drugs, of ze nu oraal worden ingenomen of geïnjecteerd, werken door zich te binden aan opioïde receptoren in de hersenen en andere organen in het lichaam. Dit activeert de beloningsroutes in de hersenen en veroorzaakt een gevoel van genot en pijnverlichting. Injecteerbare opioïden zijn meestal krachtiger dan orale vormen en ze kunnen een snellere en intensere high geven. Ze hebben echter ook een hoger risico op overdosering en andere bijwerkingen, zoals slaperigheid, vertraagde ademhaling en een verlaagde hartslag, die gevaarlijk kunnen zijn.
Na verloop van tijd kan herhaald gebruik van injecteerbare opioïden leiden tot lichamelijke afhankelijkheid en verslaving, omdat de hersenen gewend raken aan de aanwezigheid van de drug en er steeds meer van nodig hebben om dezelfde effecten te bereiken. Dit kan leiden tot ontwenningsverschijnselen wanneer gestopt wordt met het medicijn en het kan ook het risico op overdosis en andere complicaties verhogen.
Studies tonen aan dat gelijktijdig alcoholgebruik de maximale plasmaconcentratie van opioïden verhoogt en de tijd om deze concentratie te bereiken verkort. Dat wil zeggen dat opioïden onder invloed van alcohol sneller en sterker kunnen werken. Iemand verhoogt het risico op overdosering drastisch als hij alcohol en injecteerbare opioïden combineert.
Welnu, juist het extra genot waarvoor mensen voor deze combinatie kunnen gaan, wordt een voorbode van nog meer problemen. Aangezien het gelijktijdige gebruik van ethanol en opioïden de positieve subjectieve effecten in zekere mate versterkt, draagt het bij tot misbruik en bestendiging van de afhankelijkheid, die al een van de krachtigste onder de stoffen is.
Iets over de volgorde. Het is twijfelachtig of iemand alcohol zou willen drinken na de directe toediening van opioïden. Maar besluiten tot een injectie na een bepaalde hoeveelheid alcohol en onder druk van de omgeving, omstandigheden en kortstondige impulsen is waarschijnlijker.
In dit scenario voegen de meer prozaïsche gevolgen van verminderde controle zich bij het bovenstaande - een persoon in staat van dronkenschap kan de regels van hygiëne en asepsis vergeten of er geen belang aan hechten, de spuit van iemand anders gebruiken, zich haasten en het injectieproces verstoren, wat de toestand van de aderen zal beïnvloeden. De gevolgen van dergelijk gedrag brengen minder risico's met zich mee dan acute levensbedreigende aandoeningen, maar kunnen ook de gezondheid ondermijnen en het leven ruïneren en verdienen daarom aandacht.
Al met al raden we aan om de combinatie van alcohol en injecteerbare opioïden te vermijden.
Last edited by a moderator: