Alcohol & Dextromethorfan (DXM)
Alcohol, ook bekend als ethanol, is een psychoactieve stof die het centrale zenuwstelsel (CZS) aantast en een breed scala aan effecten heeft op het menselijk lichaam.
Alcohol werkt voornamelijk in op het CZS en veroorzaakt een scala aan effecten, van milde euforie tot sedatie, verminderd beoordelingsvermogen en verminderde motorische coördinatie.
Interactie met neurotransmitters:
- Gamma-aminoboterzuur (GABA): Alcohol versterkt de effecten van GABA, een remmende neurotransmitter. Dit leidt tot verminderde neurale activiteit, wat leidt tot kalmerende effecten.
- Glutamaat: Alcohol remt de effecten van glutamaat, een opwindende neurotransmitter. Dit vermindert de hersenactiviteit verder en draagt bij aan de depressieve effecten van alcohol.
- Effecten op ionenkanalen: Alcohol kan de functie van verschillende ionenkanalen verstoren, waaronder kalium (K+) en calcium (Ca2+) kanalen. Dit kan de elektrische activiteit van neuronen veranderen.
Dextromethorfan (DXM) is een vrij verkrijgbaar hoestonderdrukkend middel dat vaak voorkomt in hoest- en verkoudheidsmedicijnen. I
DXM werkt voornamelijk als een antagonist op de N-methyl-D-aspartaat (NMDA) receptor. Door deze receptor te blokkeren, kan DXM de hoestreflex in de hersenen onderdrukken. De NMDA-receptor is ook betrokken bij excitatoire neurotransmissie en blokkade ervan kan leiden tot een aantal van de psychoactieve effecten die worden waargenomen bij hogere doses DXM.
Ook is aangetoond dat DXM een wisselwerking heeft met de sigma-1 receptor, wat kan bijdragen aan de pijnstillende en mogelijk antidepressieve effecten.
Bij hogere doses kan DXM de heropname van serotonine remmen, wat kan leiden tot verhoogde serotonineniveaus in de hersenen. Dit mechanisme kan bijdragen aan sommige stemmingsveranderende effecten van DXM wanneer het in te grote hoeveelheden wordt ingenomen.
Bij hogere doses kan DXM psychoactieve effecten veroorzaken, waaronder euforie, hallucinaties en dissociatie.
Sommige onderzoeken suggereren dat DXM analgetische (pijnstillende) eigenschappen kan hebben, hoewel dit niet de primaire indicatie is. Voorlopig onderzoek heeft aangetoond dat DXM, vooral in combinatie met andere medicijnen, antidepressieve effecten zou kunnen hebben. Er is echter meer onderzoek nodig op dit gebied.
De interactie tussen alcohol en DXM is een punt van zorg vanwege de potentiële risico's en bijwerkingen die gepaard gaan met het gecombineerde gebruik ervan.
Zowel alcohol als DXM zijn CNS-depressiva - ze vertragen het CZS. Wanneer ze samen worden gebruikt, kunnen ze additieve of synergetische effecten hebben, wat leidt tot een versterkte CNS-depressie. Dit kan leiden tot slaperigheid, duizeligheid en een verminderde motorische coördinatie.
De lever verteert zowel alcohol als DXM. Als je ze samen consumeert, kan de manier waarop de lever deze stoffen verwerkt veranderen, wat kan leiden tot verhoogde spiegels van één of beide in de bloedbaan.
Een van de ernstigste risico's van een combinatie van alcohol en DXM is ademhalingsdepressie. Dit is een toestand waarbij de ademhaling oppervlakkig wordt of helemaal stopt, wat levensbedreigend kan zijn.
De gecombineerde kalmerende effecten van alcohol en DXM kunnen leiden tot een aanzienlijk verminderd beoordelingsvermogen, coördinatie en reactietijden. Dit verhoogt het risico op ongelukken en verwondingen.
De effecten van beide stoffen kunnen het risico op een overdosis verhogen, vooral als er grote hoeveelheden van één of beide stoffen worden gebruikt.
Alcohol en DXM kunnen het maagslijmvlies irriteren, wat kan leiden tot misselijkheid, overgeven en mogelijk gastritis of maagzweren.
Gebruik DXM absoluut niet boven het 1e niveau (1,5 - 2,5 mg/kg).
Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: