Ketamine & Dextromethorphan (DXM)
Ketamine is een medicijn dat voornamelijk wordt gebruikt voor anesthesie en pijnbestrijding, maar het heeft ook toepassingen bij de behandeling van depressie en andere psychische aandoeningen.
Ketamine werkt voornamelijk als een antagonist van de N-methyl-D-aspartaat (NMDA) receptor in de hersenen. NMDA-receptoren zijn betrokken bij de overdracht van prikkelende signalen in het centrale zenuwstelsel en spelen een sleutelrol bij synaptische plasticiteit, geheugen en leren. Door NMDA-receptoren te blokkeren, vermindert ketamine de activiteit van glutamaat, de primaire opwindende neurotransmitter in de hersenen. Dit resulteert in een snel antidepressief effect door het verbeteren van synaptische verbindingen en neurale plasticiteit.
Ketamine induceert een tranceachtige toestand die wordt gekenmerkt door sedatie, onbeweeglijkheid, amnesie en duidelijke pijnstilling. Het veroorzaakt dissociatie tussen de thalamocorticale en limbische systemen, wat betekent dat de hersenen geen externe prikkels kunnen verwerken. Bij hogere doses kan ketamine hallucinaties, dissociatie en uittreding veroorzaken, waarnaar over het algemeen wordt verwezen als het "K-gat".
Dextromethorfan (DXM) is een veel voorkomend actief ingrediënt in veel hoestmedicijnen zonder recept. Het werkt voornamelijk hoestonderdrukkend, maar heeft ook andere farmacologische effecten. Net als ketamine werkt DXM als een antagonist op de N-methyl-D-aspartaat (NMDA) receptoren in de hersenen. Door deze receptoren te blokkeren kan het bij hogere doses dissociatieve en hallucinogene effecten veroorzaken.
DXM bindt aan sigma-1 receptoren, die betrokken zijn bij het moduleren van neurotransmissie en een rol spelen bij neuroprotectie en neuroplasticiteit. DXM remt de heropname van serotonine, waardoor het serotoninegehalte in de hersenen toeneemt, wat kan bijdragen aan stemmingsverbetering en, bij hoge doses, het serotonerge syndroom als het gecombineerd wordt met andere serotonerge geneesmiddelen. DXM remt ook de heropname van noradrenaline, wat kan bijdragen aan de stimulerende effecten.
Bij hogere doses kan de NMDA-receptorantagonisme van DXM leiden tot dissociatieve effecten die vergelijkbaar zijn met die van ketamine en fencyclidine (PCP). Deze effecten kunnen bestaan uit een veranderde perceptie van tijd, ruimte en zichzelf, evenals visuele en auditieve hallucinaties.
Het combineren van ketamine en DXM kan leiden tot aanzienlijke interacties en potentiële bijwerkingen.
- Cognitieve stoornissen: De combinatie kan de cognitieve functies aantasten, wat kan leiden tot verwarring, concentratieproblemen en een verminderd beoordelingsvermogen en motorische coördinatie.
- Verhoogde duizeligheid en slaperigheid: Gebruikers kunnen aanzienlijke duizeligheid en slaperigheid ervaren, waardoor het risico op vallen en ongelukken toeneemt.
- Psychologische effecten: Beide drugs hebben dissociatieve eigenschappen door hun NMDA-receptorantagonisme. Wanneer ze samen worden gebruikt, kunnen ze elkaars dissociatieve en hallucinogene effecten versterken, wat kan resulteren in intense en mogelijk verontrustende psychologische ervaringen. De intense dissociatieve effecten kunnen psychologisch schrijnend zijn en mogelijk leiden tot paniekaanvallen, paranoia of verergering van onderliggende psychische aandoeningen.
- Serotoninesyndroom: Omdat DXM de heropname van serotonine remt, verhoogt de combinatie met ketamine (dat ook enkele serotonerge effecten heeft) het risico op het serotoninesyndroom. Deze aandoening wordt gekenmerkt door symptomen zoals agitatie, verwardheid, snelle hartslag, hoge bloeddruk, verwijde pupillen en spierstijfheid.
- Additieve neurotoxiciteit: De neurotoxische effecten van elk medicijn kunnen worden versterkt wanneer ze samen worden genomen, wat mogelijk leidt tot cognitieve en neurologische problemen op de lange termijn bij langdurig of herhaald gebruik.
Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: