Ketamine & Fencyclidine (PCP)
Ketamine, bekend als zowel een medisch verdovingsmiddel als een psychoactieve stof, werkt via verschillende mechanismen in de hersenen en beïnvloedt verschillende neurotransmittersystemen. Ketamine werkt voornamelijk als een antagonist op NMDA (N-methyl-D-aspartaat) receptoren in de hersenen. Door deze receptoren te blokkeren, vermindert ketamine de effecten van glutamaat, de primaire opwindende neurotransmitter in het centrale zenuwstelsel. Dit leidt tot een afname van neuronale activering en prikkelbaarheid, wat centraal staat in de verdovende en dissociatieve effecten.
Ketamine blijkt ook te interageren met monoamine neurotransmitters zoals dopamine en serotonine, hoewel deze effecten minder direct zijn dan de werking op NMDA-receptoren. Deze interacties dragen bij aan stemmingsverheffing en antidepressieve effecten. Er zijn aanwijzingen dat ketamine kan interageren met opioïde receptoren, wat bijdraagt aan de analgetische (pijnstillende) eigenschappen.
Fencyclidine (PCP), oorspronkelijk ontwikkeld als verdovingsmedicijn, is nu meer bekend als recreatieve drug vanwege de diepgaande psychoactieve effecten. Het primaire werkingsmechanisme van PCP is een niet-competitieve antagonist van de NMDA (N-methyl-D-aspartaat) receptor, een type glutamaatreceptor. Net als Ketamine remt PCP deze receptoren en vermindert de activiteit van glutamaat, wat leidt tot veranderde waarnemingen, hallucinaties en dissociatieve toestanden. Dit komt door de verminderde opwindende signalen in de hersenen.
Van PCP is bekend dat het de heropname van dopamine remt, een neurotransmitter die geassocieerd wordt met stemming, motivatie en beloning. Dit verhoogt het dopamineniveau in de hersenen en draagt bij aan de stemmingsveranderende effecten van PCP.
De toename van dopamine kan leiden tot stimulerend-achtige effecten, zoals meer energie en euforie.
PCP werkt ook als een agonist op sigma-1 receptoren, wat kan bijdragen aan de hallucinogene en psychotomimetische effecten. PCP kan de acetylcholine neurotransmissie veranderen, wat invloed heeft op het geheugen en cognitieve functies. Er zijn aanwijzingen voor enige interactie met opioïde receptoren, maar dit is niet het primaire werkingsmechanisme.
De complexe interactie van PCP met meerdere neurotransmittersystemen in de hersenen ligt ten grondslag aan de krachtige psychoactieve effecten.
In combinatie kunnen Ketamine en PCP elkaars effecten onvoorspelbaar versterken. Het NMDA-antagonisme kan dieper worden, wat leidt tot een diepere staat van dissociatie. De gecombineerde impact op dopamine- en serotoninesystemen kan leiden tot intense psychologische effecten, waaronder hallucinaties en potentieel gevaarlijke gedragsveranderingen.
Bijwerkingen en gevaren:
- Psychologische effecten: Hallucinaties, wanen, ernstige dissociatie en verlies van realiteit, psychose.
- Fysieke risico's: Verhoogde hartslag en bloeddruk, ademhalingsdepressie, mogelijke neurotoxiciteit, braken.
- Gedragsveranderingen: Ontremming, agressief gedrag en verminderd beoordelingsvermogen komen vaak voor.
- Verslaving en afhankelijkheid: Beide stoffen hebben misbruikpotentieel, waarbij PCP vooral berucht is om zijn verslavende eigenschappen.
Ketamine en PCP zijn beide dissociatieven, maar ze hebben verschillende farmacologische profielen en effecten. Het combineren van deze stoffen kan extreem gevaarlijk zijn vanwege hun krachtige en onvoorspelbare synergetische effecten. Het kan leiden tot ernstige lichamelijke en psychische gevolgen, waardoor het een zeer onveilige praktijk is.
Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: