LSD en injecteerbare opiaten
LSD (lyserginezuurdiëthylamide) oefent zijn effecten uit door interactie met de neurotransmittersystemen van de hersenen, voornamelijk het serotoninesysteem. Serotonine, of 5-hydroxytryptamine (5-HT), is betrokken bij het reguleren van stemming, waarneming en cognitie. De werking van LSD is vooral gericht op de 5-HT2A receptor, een subtype van serotoninereceptoren dat in hoge concentraties voorkomt in de cortex en andere hersengebieden die betrokken zijn bij zintuiglijke waarneming en hogere-orde denken.
Wanneer LSD de hersenen binnendringt, bindt het zich aan 5-HT2A receptoren en activeert deze. Deze activering bootst niet simpelweg de normale effecten van serotonine na, maar verstoort de gebruikelijke signaalwegen op complexe manieren. Het resultaat is een significante verandering in waarneming, denken en emotie. Deze verstoring kan op verschillende manieren worden begrepen:
1. Sensorische verwerking en perceptie: De 5-HT2A receptoren zijn sterk betrokken bij de sensorische informatieverwerking, vooral in gebieden zoals de visuele cortex en auditieve centra. Wanneer LSD zich bindt aan deze receptoren, verandert het de manier waarop zintuiglijke input wordt geïnterpreteerd. Dit leidt tot levendige visuele vervormingen of hallucinaties, veranderde auditieve ervaringen en een verschuiving in de perceptie van ruimte en tijd.
2. Verhoogde corticale prikkeling: LSD stimuleert het vrijkomen van glutamaat, de belangrijkste opwindende neurotransmitter in de hersenen. Dit leidt tot een toename in corticale activiteit, vooral in gebieden die te maken hebben met visuele en sensorische verwerking. De hersenen worden hyperactief in de manier waarop ze stimuli verwerken. Dit is een van de redenen voor het verhoogde bewustzijn of de uitvergroting van details die gebruikers vaak melden.
3. Veranderde connectiviteit tussen hersengebieden: LSD bevordert een verhoogde communicatie tussen hersengebieden die normaal niet zo direct met elkaar communiceren. Studies met functionele MRI (fMRI) hebben aangetoond dat tijdens een LSD-ervaring hersennetwerken die normaal gesproken gescheiden zijn, vrijer met elkaar gaan communiceren. De visuele cortex kan bijvoorbeeld meer communiceren met het default mode network (DMN), dat betrokken is bij zelfreferentiële gedachten en het ego. Dit zou kunnen verklaren waarom gebruikers vaak een gevoel van ego-opheffing ervaren, waarbij de grenzen tussen henzelf en de buitenwereld lijken te vervagen, wat leidt tot een gevoel van eenheid of eenheid met hun omgeving.
4. Effecten op het Default Mode Network (DMN): Het DMN is een set hersengebieden die actief zijn wanneer we niet gefocust zijn op de buitenwereld, zoals tijdens dagdromen, introspectie en zelfreflectie. LSD verstoort de normale werking van het DMN, waarvan wordt gedacht dat het bijdraagt aan de ervaring van het oplossen van het ego of het verlies van zelfidentiteit. Gebruikers melden vaak dat ze het gevoel hebben dat ze hun zelfbesef hebben overstegen en dat ze verbonden zijn met alles om hen heen.
5. Dopamine en Noradrenaline activiteit: Hoewel de primaire effecten van LSD worden gemedieerd door serotonine, werkt het ook samen met dopamine en noradrenaline receptoren. Dopamine is betrokken bij de belonings- en genotspaden in de hersenen en noradrenaline beïnvloedt opwinding en alertheid. Deze interacties kunnen een deel van de stimulerende en euforische effecten van LSD verklaren, evenals de verhoogde emotionele intensiteit en energieniveaus tijdens een trip.
Injecteerbare opiaten, zoals heroïne, morfine en fentanyl, werken door interactie met de opioïde receptoren in de hersenen, die deel uitmaken van het natuurlijke pijn- en beloningssysteem van het lichaam. Deze receptoren bevinden zich overal in het centrale zenuwstelsel en worden normaal geactiveerd door endorfine, de natuurlijke pijnstillende chemicaliën van het lichaam. Wanneer opiaten worden geïnjecteerd, worden de hersenen en het lichaam overspoeld met krachtige synthetische of natuurlijke verbindingen die zich binden aan deze opioïde receptoren, wat een reeks fysiologische en psychologische effecten veroorzaakt.
Zodra opiaat de hersenen bereikt, passeert het de bloed-hersenbarrière en bindt het zich voornamelijk aan mu-opioïde receptoren. Deze receptoren zijn geconcentreerd in gebieden van de hersenen die pijn, beloning en emotionele reacties reguleren, zoals de hersenstam, het limbisch systeem en het ruggenmerg. Door zich aan deze receptoren te binden, remmen opiaten de overdracht van pijnsignalen, wat leidt tot een analgetisch (pijnstillend) effect. Dit is de reden waarom injecteerbare opiaten medisch worden gebruikt voor ernstige pijnverlichting, zoals morfine, dat vaak wordt toegediend in ziekenhuizen voor acute pijn na een operatie of verwonding.
Naast pijnstilling veroorzaken opiaten ook het vrijkomen van grote hoeveelheden dopamine in het beloningscircuit van de hersenen, met name in de nucleus accumbens. Dopamine is de neurotransmitter die geassocieerd wordt met plezier en beloning, en deze dopaminestoot creëert intense gevoelens van euforie en welzijn.
Elk opiaat heeft een iets ander profiel. Heroïne wordt bijvoorbeeld snel omgezet in morfine zodra het de hersenen binnenkomt, maar omdat het de bloed-hersenbarrière sneller passeert, worden de effecten intenser en directer gevoeld dan bij andere opiaten. Fentanyl daarentegen is veel krachtiger dan heroïne of morfine - ongeveer 50 tot 100 keer sterker dan morfine. Zelfs een kleine hoeveelheid fentanyl kan een diepgaande pijnstilling en euforie veroorzaken, maar het brengt ook een veel hoger risico op overdosis met zich mee omdat het het vermogen van de hersenen om de ademhaling te reguleren onderdrukt.
Het combineren van LSD en injecteerbare opiaten introduceert een breed scala aan complexe en potentieel gevaarlijke effecten.
Een belangrijk risico is ademhalingsdepressie. Opiaten onderdrukken de ademhaling door in te werken op de hersenstam, en hoge doses of krachtige opioïden zoals fentanyl kunnen leiden tot fataal ademhalingsfalen. Hoewel LSD de ademhaling niet direct beïnvloedt, kan het de waarneming en het beoordelingsvermogen verstoren, waardoor de waarschuwingssignalen van een dreigende overdosis mogelijk worden gemaskeerd. Iemand die onder invloed is van beide stoffen herkent of reageert mogelijk niet op de gevaarlijke niveaus van sedatie die worden veroorzaakt door opiaten, waardoor een overdosis veel waarschijnlijker wordt.
Bovendien, omdat LSD hyperactiviteit of rusteloosheid kan veroorzaken, kan dit paradoxaal genoeg tijdelijk de kalmerende effecten van de opiaat maskeren, wat een vals gevoel van veiligheid geeft voor een plotselinge crash in overdosis.
Psychologisch gezien kunnen de hallucinogene eigenschappen van LSD de stemming en gedachtepatronen diepgaand beïnvloeden. In combinatie met opiaten kan de intense euforie van het opiaat leiden tot verhoogde emotionele of zelfs spirituele ervaringen. Er bestaat echter ook een risico op emotionele ontregeling, waarbij de dissociatieve of hallucinerende effecten van LSD gecombineerd worden met de door opiaten veroorzaakte gevoelloosheid, waardoor extreme emotionele schommelingen of verwarring kunnen ontstaan. Gebruikers kunnen zich onthecht voelen van de werkelijkheid en angstaanjagende waanideeën krijgen, waardoor angst en paniek verergeren.
Bovendien is polysubstantieel gebruik van deze drugs gekoppeld aan een hoger risico op langdurige geestelijke gezondheidsproblemen. Chronische gebruikers kunnen een hallucinogeen-persistente perceptiestoornis (HPPD) of hardnekkige psychose ontwikkelen, die verergerd kan worden door de psychologische ontwenningsverschijnselen die gepaard gaan met het gebruik van opiaten.
Het combineren van LSD met injecteerbare opiaten vergroot dus de gevaren van beide drugs, en creëert een onvoorspelbare mix van hallucinogene overstimulatie en opioïde-geïnduceerde sedatie die het risico op overdosis, geestelijke gezondheidscrises en langetermijnschade aan de hersenfunctie drastisch verhoogt.
We zijn geen bevestigde gegevens tegengekomen over acute en fatale aandoeningen die in verband worden gebracht met deze combinatie. Tegelijkertijd zijn er geen tekenen van waardevolle positieve recreatieve effecten die de risico's van deze combinatie zouden kunnen dekken.
Gezien het bovenstaande raden we aan om deze combinatie met grote voorzichtigheid te behandelen.
Last edited by a moderator: