MAOI & Slaappillen
Monoamine oxidase remmers (MAO-remmers) behoren tot een categorie antidepressiva die werken door de functie van het enzym monoamine oxidase te belemmeren. Dit enzym is verantwoordelijk voor het metaboliseren van bepaalde neurotransmitters zoals serotonine, noradrenaline en dopamine. MAO-remmers worden gegroepeerd in selectieve en niet-selectieve categorieën en worden ook onderverdeeld in een specifiek subtype van monoamine-oxidase (A of B).MAO-remmers omvatten een aantal stoffen en bepaalde antidepressiva, zoals Moclobemide, Fenelzine, Tranylcypromine en Selegiline.
Slaappillen, ook wel bekend als sedatieve-hypnotica, vormen een brede groep geneesmiddelen en stoffen die worden gebruikt om mensen te helpen in slaap te vallen en te blijven.
Ik neem aan dat het onwaarschijnlijk is dat deze combinatie gebruikt wordt om recreatieve effecten te bereiken. Het is waarschijnlijker dat lezers een situatie tegenkomen waarin ze een medicijn uit de ene groep nemen en om de een of andere reden een medicijn uit een andere groep moeten nemen.
Aangezien we het hier hebben over vrij brede groepen stoffen, is het waarschijnlijk niet mogelijk om alle mogelijke combinaties binnen dit onderwerp te behandelen. Toch wil ik de belangrijkste klassen slaappillen doornemen en hun mogelijke interacties met MAO-remmers schetsen
Benzodiazepine kalmeringsmiddelen (Diazepam, Temazepam, Triazolam). De combinatie van benzodiazepinen met MAO-remmers kan leiden tot aanvallen, een uitgesproken kalmerend effect tot aan de onderdrukking van de activiteit van het centrale zenuwstelsel. Paradoxale reacties met agitatie, agressie en onaangepast gedrag kunnen ook optreden. Tegelijkertijd zijn specifieke reactiegevallen mogelijk. MAO-remmers verminderen bijvoorbeeld de activiteit van Diazepam. Terwijl de effecten van Alprazolam en Temazepam zullen toenemen.
Niet-benzodiazepine slaappillen zoals Zolpidem, Zaleplon en Eszopiclone, resulteren meestal in verhoogde sedatieve effecten en ademhalingsdepressie, die veilige niveaus kunnen overschrijden.
Tricyclische antidepressiva (TCA's) zoals Doxepin en Trimipramine kunnen excitatie van het centrale zenuwstelsel en arteriële hypertensie veroorzaken, en dragen het risico in zich van het ontwikkelen van een acuut en gevaarlijk serotoninesyndroom. Het is raadzaam om een interval van ten minste twee weken aan te houden tussen het afbouwen van de MAO-remmers en het voorschrijven van TCA's, en ten minste één week tussen het afbouwen van TCA's en het voorschrijven van MAO-remmers.
Antihistaminica zoals difenhydramine en doxylamine kunnen het effect van geneesmiddelen wederzijds versterken, wat resulteert in een verhoogd depressief effect op het centrale zenuwstelsel. Diphenhydramine kan ook de anticholinerge activiteit verhogen, wat leidt tot droogheid van de slijmvliezen, vertraging van de spijsvertering en het urineren, en een verhoogde buiktonus met gelijktijdige spierzwakte. Er kan ook een ernstig syndroom ontstaan met agitatie, delirium, agressie en coma.
Barbituraten zoals Butabarbital, Secobarbital en Fenobarbital kunnen het effect van drugs wederzijds versterken, wat leidt tot een verhoogd depressief effect op het centrale zenuwstelsel en mogelijk gevaarlijke comateuze toestanden en ademhalingsdepressie. Daarnaast kan er een toename zijn van barbituraten in het bloedplasma, waardoor hun toxische effecten aanzienlijk toenemen.
Overmelatonineagonisten zoals Ramelteon zijn zeer weinig gegevens over interacties beschikbaar, en er is geen informatie over acute en ernstige aandoeningen die met een dergelijke combinatie geassocieerd worden. Op basis van algemene logica is het echter mogelijk om een toename van sedatieve effecten en depressie van het centrale zenuwstelsel te voorspellen.
Orexinreceptorantagonisten zoals Suvorexant, Lemborexant en Daridorexant kunnen bij gelijktijdige toediening met MAO-remmers het risico op depressie van het centrale zenuwstelsel en stoornissen overdag verhogen.
De combinatie van MAO-remmers met slaappillen kan leiden tot verhoogde sedatie, met slaperigheid, vermoeidheid, verminderde mentale alertheid en verminderd bewustzijn tot gevolg. Bovendien kan het leiden tot een afname van de ademhalingsfrequentie, wat een aanzienlijk risico kan vormen.
Bovendien kan deze combinatie de niveaus van bepaalde neurotransmitters in het lichaam verhogen, wat kan leiden tot verschillende bijwerkingen, waaronder verwarring, agitatie, hallucinaties en toevallen.
Als je binnen deze groepen overschakelt van de ene stof naar de andere, is het raadzaam om ten minste een paar weken te wachten. Het wordt sterk aangeraden om een arts te raadplegen voordat je een van de genoemde drugs gebruikt.
Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: