Methoxetamine & Fenibut
Methoxetamine (MXE) is een dissociatief verdovingsmiddel dat behoort tot de klasse van arylcyclohexylamine chemicaliën, structureel verwant aan ketamine en fencyclidine (PCP). Het is vooral bekend om zijn effecten op het centrale zenuwstelsel, die resulteren in dissociatie, hallucinaties en euforie.
MXE is een antagonist van de N-methyl-D-aspartaat (NMDA) receptor, een type glutamaatreceptor in de hersenen. Door deze receptoren te blokkeren, remt MXE de werking van glutamaat, de primaire opwindende neurotransmitter in de hersenen. Dit leidt tot een afname van de neuronale activiteit, wat de dissociatieve effecten en veranderde waarneming veroorzaakt die kenmerkend zijn voor MXE.
MXE werkt ook als een dopamine heropname remmer, wat betekent dat het de concentratie dopamine in de synaptische spleet verhoogt door de heropname in neuronen te voorkomen. Verhoogde dopaminegehaltes dragen bij aan de euforie, stemmingsverheffing en het potentieel voor verslavend gedrag dat gepaard gaat met MXE-gebruik.
MXE kan andere neurotransmittersystemen beïnvloeden, waaronder serotonine en noradrenaline, maar deze effecten worden minder goed begrepen dan de werking op NMDA-receptoren en dopamine.
Fenibut is een depressivum voor het centrale zenuwstelsel dat wordt gebruikt voor zijn anxiolytische (angstremmende), nootropische (cognitieve versterkende) en kalmerende effecten. Het is een derivaat van de neurotransmitter gamma-aminoboterzuur (GABA).
Fenibut werkt voornamelijk als agonist op GABA-B-receptoren. GABA-B-receptoren zijn metabotrope receptoren die geassocieerd worden met remmende neurotransmissie in de hersenen. Activering van deze receptoren leidt tot een verhoogde remmende signalering, wat de neuronale prikkelbaarheid helpt verminderen. Dit veroorzaakt de kalmerende en anxiolytische effecten van Fenibut.
Hoewel de primaire werking plaatsvindt op GABA-B-receptoren, heeft Fenibut ook enige affiniteit met GABA-A-receptoren, ionotrope receptoren die zorgen voor een snelle remmende synaptische transmissie. Modulatie van GABA-A-receptoren kan bijdragen aan de kalmerende en spierontspannende eigenschappen.
Fenibut kan ook het dopamineniveau in de hersenen verhogen door in te werken op dopaminereceptoren. Dit draagt bij aan de stemmingsverbeterende en nootropische effecten, zoals een verbeterde motivatie en cognitieve functie.
Het combineren van MXE en Fenibut kan resulteren in een complexe interactie vanwege hun verschillende werkingsmechanismen en effecten op het centrale zenuwstelsel.
- Verbeterde euforie en stemmingsverheffing: Methoxetamine: De combinatie kan mogelijk de euforische en stemmingsverhogende effecten van beide stoffen versterken vanwege hun complementaire werking op het dopaminesysteem en de algehele modulatie van neurotransmitters.
- Verhoogde dissociatieve en hallucinogene effecten: De dissociatieve effecten van MXE kunnen worden versterkt, wat kan leiden tot meer diepgaande hallucinaties en een groter gevoel van onthechting van de werkelijkheid. Gebruikers kunnen verhoogde angst, paranoia of psychose ervaren, vooral bij hoge doses of langdurig gebruik van de combinatie.
- Mogelijke cognitieve stoornissen: Combinatie kan leiden tot aanzienlijke cognitieve disfunctie, waardoor het een uitdaging wordt om taken uit te voeren die aandacht en coördinatie vereisen.
- Verhoogde Sedatie: Dit kan resulteren in uitgesproken sedatie en ontspanning, wat het risico op overmatige sedatie en mogelijke ademhalingsdepressie kan verhogen.
- Lichamelijke effecten: Verhoogd risico op misselijkheid, braken, motorische incoördinatie en andere lichamelijke bijwerkingen door de additieve depressieve effecten op het centrale zenuwstelsel.
De combinatie van methoxetamine en fenibut kan leiden tot verbeterde sedatie, euforie en dissociatieve effecten, maar het verhoogt ook aanzienlijk het risico op ernstige bijwerkingen en mogelijke fysieke en psycologische schade.
Gezien het bovenstaande raden we aan om deze combinatie met grote voorzichtigheid te behandelen.
Last edited by a moderator: