Fencyclidine (PCP) & injecteerbare opiaten
Fencyclidine (PCP), ook bekend als engelenstof, is een dissociatieve drug die voornamelijk werkt als een NMDA-receptorantagonist. NMDA-receptoren zijn een type receptor voor de neurotransmitter glutamaat, die betrokken is bij verschillende hersenfuncties. Door NMDA-receptoren te blokkeren verstoort PCP de normale werking van glutamaat, wat leidt tot een veranderde communicatie tussen hersencellen.
NMDA-receptoren spelen een cruciale rol bij synaptische plasticiteit, leren, geheugen en perceptie. De blokkade van NMDA-receptoren door PCP vermindert de stroom van calciumionen naar neuronen, waardoor hun normale activering wordt verstoord. Deze verstoring resulteert in een afname van de afgifte van andere neurotransmitters, zoals dopamine en serotonine, wat kan leiden tot veranderingen in stemming, perceptie en cognitie.
Bij lagere doses kan PCP gevoelens van euforie, ontspanning en onthechting van de omgeving opwekken. Gebruikers kunnen een gevoel van dissociatie van hun lichaam ervaren, wat leidt tot de term "dissociatief verdovingsmiddel". Hogere doses kunnen leiden tot hallucinaties, delirium, agitatie en mogelijk gevaarlijk gedrag. Gebruikers kunnen gedesoriënteerd raken, vervormde waarnemingen ervaren en onvoorspelbaar of gewelddadig gedrag vertonen.
Injecteerbare opiaten, zoals morfine of heroïne, behoren tot de klasse van de opioïden. Deze stoffen binden zich voornamelijk aan opioïde receptoren, die zich in verschillende gebieden van de hersenen, het ruggenmerg en het perifere zenuwstelsel bevinden.
Er zijn verschillende soorten opioïde receptoren, waarbij de mu-opioïde receptor het voornaamste doelwit is. Wanneer een opiaat bindt aan een mu-opioïde receptor, activeert het een cascade van gebeurtenissen binnen het neuron. Activering van de mu-opioïde receptor remt het vrijkomen van neurotransmitters die betrokken zijn bij pijnsignalering, zoals substantie P, glutamaat en noradrenaline. Deze remming van het vrijkomen van neurotransmitters vermindert de overdracht van pijnsignalen van de periferie naar de hersenen.
Opiaten kunnen gevoelens van euforie, sedatie en ontspanning opwekken, voornamelijk door de activering van de beloningsroutes in de hersenen. Opioïden kunnen ook andere fysiologische processen beïnvloeden, zoals ademhaling, gastro-intestinale motiliteit en emotionele regulatie.
PCP en injecteerbare opiaten hebben contrasterende effecten op het CZS, wat kan leiden tot onvoorspelbare en gevaarlijke uitkomsten. Wanneer PCP en injecteerbare opiaten worden gecombineerd, kunnen hun effecten synergetisch op elkaar inwerken, waardoor de risico's en complicaties toenemen.
De combinatie kan leiden tot ernstige CNS-depressie, waaronder ademhalingsdepressie, die levensbedreigend kan zijn. De persoon kan extreme verwardheid, verminderd beoordelingsvermogen en verlies van motorische controle ervaren, waardoor de kans op ongelukken of verwondingen toeneemt.
Het risico op overdosering is aanzienlijk hoger wanneer deze stoffen worden gecombineerd, omdat hun effecten op het ademhalingssysteem de ademhaling tot gevaarlijke niveaus kunnen onderdrukken.
Het is het overwegen waard, hoewel indirect en secundair, maar de kruisinvloed van beide stoffen op het glutamaatsysteem. Dit, en het vermogen van PSP dat in sommige bronnen wordt genoemd om de tolerantie van het lichaam voor opioïden te verminderen, verhoogt de risico's op overdosering en levensbedreigende aandoeningen aanzienlijk.
Al met al raden we aan deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: