Phencyclidine (PCP) Methoxetamine Red Bespreking: Fencyclidine (PCP) & Methoxetamine

[HEISENBERG]

Fencyclidine (PCP) & Methoxetamine

Fencyclidine (PCP) is een synthetische verbinding die valt onder de klasse van dissociatieve drugs, oorspronkelijk ontwikkeld in de jaren 1950 als een intraveneus verdovingsmiddel. Het medische gebruik ervan werd echter stopgezet vanwege de ernstige bijwerkingen die het veroorzaakte, waaronder delirium en hallucinaties. Ondanks dat PCP niet meer in de medische praktijk werd gebruikt, vond het toch een plaats in de recreatieve sector vanwege de psychoactieve effecten.

PCP bindt zich aan de NMDA-receptor zonder deze te activeren, waardoor glutamaat zich niet aan de receptor kan binden. Deze blokkade remt de prikkelende werking van glutamaat, wat leidt tot een afname in de activiteit van neuronen. Omdat deze receptoren betrokken zijn bij zintuiglijke waarneming, emotie, pijnherkenning en geheugenverwerking, leidt remming door PCP tot significante veranderingen in deze processen.

Hoewel NMDA-receptorantagonisme het primaire mechanisme is waardoor PCP zijn effecten uitoefent, is er ook interactie met andere neurotransmittersystemen, wat bijdraagt aan zijn complexe farmacologische profiel:

• PCP verhoogt de dopaminerge neurotransmissie door de heropname van dopamine te remmen, wat leidt tot een verhoging van het dopamineniveau in bepaalde hersengebieden. Deze werking wordt in verband gebracht met de euforie en het verslavende potentieel van PCP.
• Het moduleert het serotonerge systeem en beïnvloedt de stemming, perceptie en verschillende cognitieve functies.
• PCP blijkt een interactie aan te gaan met sigma opioïde receptoren, wat kan bijdragen aan de analgetische (pijnstillende) effecten en de hallucinogene eigenschappen.

Het gebruik van PCP gaat gepaard met aanzienlijke risico's, waaronder acute psychologische effecten zoals angst, paranoia en mogelijk gevaarlijke wanen. In sommige gevallen kan het leiden tot gewelddadig gedrag tegen zichzelf of anderen. Chronisch gebruik kan leiden tot cognitieve stoornissen, geheugenverlies en spraakproblemen.


Methoxetamine (MXE) is een synthetische dissociatieve stof die chemisch verwant is aan PCP en ketamine. Het dook op in de recreatieve drugsmarkt in de jaren 2010 en werd gebruikt voor zijn unieke psychoactieve eigenschappen. Net als PCP en ketamine werkt MXE voornamelijk door antagonisme van de NMDA-receptor (N-methyl-D-aspartaat), maar het heeft ook interactie met andere neurotransmittersystemen.

Naast de NMDA-receptorantagonisme is van MXE bekend dat het de heropname van serotonine remt, een neurotransmitter die onder andere betrokken is bij het reguleren van stemming, eetlust en slaap. Deze werking zou mogelijk kunnen bijdragen aan de stemmingsverbeterende effecten die door sommige MXE-gebruikers worden gerapporteerd.


Het combineren van PCP en MXE zou zowel de gewenste als de nadelige effecten kunnen versterken vanwege hun vergelijkbare farmacologische profielen. De gelijktijdige blokkade van NMDA-receptoren zou de dissociatieve effecten kunnen versterken, wat mogelijk leidt tot een meer diepgaande verandering in perceptie en bewustzijn. Deze combinatie verhoogt echter ook het risico op negatieve uitkomsten:

1. Verbeterde cognitieve en motorische stoornissen: Beide middelen kunnen het beoordelingsvermogen, de motorische coördinatie en het vermogen om informatie te verwerken aantasten, waardoor het risico op ongelukken en verwondingen toeneemt.
2. Verhoogd psychologisch risico: De combinatie kan leiden tot ernstige desoriëntatie, verwarring en een grotere kans op het ervaren van angstaanjagende hallucinaties of psychotische episodes.
3. Fysiologische risico's: Er is een verhoogd risico op hypertensie, tachycardie en andere cardiovasculaire problemen. Daarnaast kan de kans op neurotoxische effecten toenemen wanneer deze stoffen worden gecombineerd.

Gezien de complexe interactie met de neurotransmittersystemen van de hersenen en de ingrijpende veranderingen die het teweegbrengt in de waarneming en cognitie, vereist PCP voorzichtig gebruik en bewustzijn van de mogelijk ernstige bijwerkingen. Door een drug toe te voegen die qua mechanisme lijkt op een dergelijke stof, verhoog je het risico op gevaarlijke gezondheids- en mentale condities die onherstelbare schade kunnen veroorzaken aanzienlijk. Bovendien zijn de recreatieve krachten van deze stoffen afzonderlijk ruim voldoende om hun effecten niet te versterken.

Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.