Fencyclidine (PCP) & Tramadol
Fencyclidine (PCP) is een dissociatieve drug die de perceptie van zicht en geluid verandert en gevoelens van onthechting van de omgeving en het zelf produceert. Het kan hallucinaties, een verstoorde lichaamsperceptie en diepgaande vervormingen in iemands perceptie van de werkelijkheid veroorzaken.
PCP werkt voornamelijk door het remmen van de NMDA (N-methyl-D-aspartaat) receptor in de hersenen. Hier volgt een vereenvoudigd schema van de werking van PCP:
Zoals je kunt zien, bindt PCP zich aan de NMDA-receptor. Deze binding remt de werking van de neurotransmitter glutamaat. De vermindering van de glutamaatactiviteit leidt tot een afname van de neurale activiteit. Deze verandering in neurale activiteit resulteert in veranderingen in perceptie en cognitie, waaronder hallucinaties, gevoelens van onthechting en verstoringen in de perceptie van de werkelijkheid.
Tramadol is een opioïde pijnstiller die wordt gebruikt om matige tot ernstige pijn te behandelen. Het werkt door de manier te veranderen waarop de hersenen en het zenuwstelsel op pijn reageren. Tramadol bindt aan mu-opioïde receptoren (MOR) in de hersenen. Deze binding remt de overdracht van pijnsignalen, waardoor de pijnperceptie afneemt.
Tramadol is pijnstillend met een uniek dubbel werkingsmechanisme. Het remt ook de heropname van twee neurotransmitters: serotonine en noradrenaline. Dit betekent dat het het proces vertraagt waarmee deze neurotransmitters weer worden opgenomen in de zenuwcellen in de hersenen.
Door de heropname van serotonine te remmen, kan Tramadol helpen bij het reguleren van stemming en gedrag. Door de heropname van noradrenaline te remmen, kan Tramadol helpen bij het reguleren van aandacht en reacties.
Fencyclidine (PCP) en Tramadol zijn beide stoffen die actief zijn in het centrale zenuwstelsel (CZS) en hun interactie kan leiden tot ernstige gezondheidsrisico's. Wanneer deze twee stoffen worden gecombineerd, kunnen ze additieve effecten hebben, wat leidt tot een verhoogd risico op ernstige bijwerkingen, waaronder:
Verhoogde CNS-depressie: Beide stoffen kunnen een depressie van het centrale zenuwstelsel veroorzaken, wat kan leiden tot een verminderde ademhaling, een verminderde hartslag, bewustzijnsverlies of mogelijk de dood.
Verhoogd risico op aanvallen: Tramadol alleen kan het risico op epileptische aanvallen verhogen, en dit risico kan verder verhoogd worden wanneer het gecombineerd wordt met PCP.
Psychotische symptomen: PCP kan hallucinaties, veranderingen in lichaamsperceptie en vervormingen in de perceptie van de werkelijkheid veroorzaken. Deze effecten kunnen verergeren in combinatie met andere CNS-actieve stoffen zoals Tramadol.
Andere bijwerkingen kunnen spierzwakte en verminderde coördinatie zijn, wat het risico op vallen en verwondingen kan verhogen. Verder zijn misselijkheid en braken bekende bijwerkingen van zowel PCP als Tramadol, en deze symptomen kunnen mogelijk ernstig worden wanneer deze stoffen worden gecombineerd. In extreme gevallen, als een persoon het bewustzijn verliest tijdens het braken, is er een risico op verstikking of aspiratie, waarbij braaksel wordt ingeademd in de longen, wat levensbedreigend kan zijn.
Het is belangrijk op te merken dat deze informatie gebaseerd is op de bekende effecten van deze stoffen en dat de specifieke interacties tussen PCP en Tramadol mogelijk niet goed bestudeerd zijn.
Al met al raden we aan om deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: