SSRI's & MDMA
Selectieve serotonine heropnameremmers (SSRI's) zijn een klasse medicijnen die voornamelijk worden gebruikt voor de behandeling van depressie en angststoornissen. Er wordt aangenomen dat ze werken door het niveau van serotonine, een neurotransmitter die geassocieerd wordt met stemmingsregulatie, in de hersenen te verhogen.
Serotonine wordt geproduceerd in de zenuwcellen (neuronen) in de hersenen. Wanneer neuronen met elkaar communiceren, komt serotonine vrij in de openingen (synapsen) tussen neuronen. Het bindt zich aan receptoren op het ontvangende neuron om signalen door te geven. Normaal gesproken wordt serotonine vervolgens weer opgenomen door het vrijgevende neuron via serotoninetransporters, een proces dat bekend staat als heropname.
SSRI's werken door deze serotoninetransporters te blokkeren. Door de heropname van serotonine te remmen, verhogen SSRI's de hoeveelheid serotonine die beschikbaar is in de synapsen. De verhoogde aanwezigheid van serotonine in de synaps verbetert de serotonerge signalering, wat de stemming verbetert en symptomen van depressie en angst vermindert.
Er worden verschillende SSRI's voorgeschreven, elk met zijn eigen specifieke profiel dat de geschiktheid en bijwerkingen voor verschillende patiënten beïnvloedt:
- Fluoxetine (Prozac): Een van de bekendste SSRI's, vaak voorgeschreven bij depressie, obsessieve compulsieve stoornis (OCD) en paniekstoornis. Het heeft een langere halfwaardetijd, wat betekent dat het langer in het lichaam blijft, waardoor ontwenningsverschijnselen bij het stoppen mogelijk worden verminderd.
- Sertraline (Zoloft): Wordt gebruikt voor depressie, OCD, paniekstoornis en sociale angststoornis. Het heeft een iets breder toepassingsspectrum.
- Paroxetine (Paxil): Bekend voor de behandeling van depressie, gegeneraliseerde angststoornis en PTSS. Het wordt geassocieerd met meer significante ontwenningsverschijnselen en heeft een kalmerend effect, dat gunstig of ongewenst kan zijn, afhankelijk van de symptomen van de patiënt.
- Citalopram (Celexa): Wordt vaak voorgeschreven bij depressie en soms bij eetstoornissen. Het staat bekend om zijn relatief gunstige bijwerkingenprofiel, hoewel voorzichtigheid geboden is vanwege mogelijke hartgerelateerde bijwerkingen bij hogere doses.
- Escitalopram (Lexapro): Een afgeleide van citalopram, gebruikt bij depressie en gegeneraliseerde angststoornis, bekend om zijn effectiviteit en minimale bijwerkingen.
MDMA (3,4-methyleendioxymethamfetamine), beter bekend als ecstasy of molly, is een psychoactieve stof die voornamelijk recreatief wordt gebruikt, hoewel het momenteel ook wordt onderzocht op mogelijke therapeutische voordelen, met name bij de behandeling van PTSS en andere aandoeningen.
MDMA komt de hersenen binnen en werkt voornamelijk in op neuronen die serotonine produceren. MDMA zorgt ervoor dat deze neuronen grote hoeveelheden serotonine vrijgeven, samen met kleinere hoeveelheden dopamine en noradrenaline. Deze afgifte draagt bij aan de stemmingsverbetering, de verhoogde gezelligheid en het energieniveau van de gebruiker.
MDMA werkt ook als een heropnameremmer voor serotonine, dopamine en noradrenaline. Door de heropname van deze neurotransmitters in de neuronen te blokkeren, verhoogt en verlengt MDMA hun activiteit in de hersenen.
MDMA stimuleert het vrijkomen van hormonen zoals oxytocine en vasopressine, die een rol spelen bij vertrouwen, seksuele opwinding en ander sociaal gedrag. Dit kan gevoelens van nabijheid en gehechtheid onder gebruikers versterken.
De interactie tussen SSRI's en MDMA gaat gepaard met een complexe farmacologische dynamiek, die met name van invloed is op het serotoninesysteem in de hersenen, wat kan leiden tot zowel verminderde effecten als potentiële risico's. ZowelSSRI' sals MDMA verhogen het serotoninesysteem in de hersenen.
Zowel SSRI's als MDMA verhogen het serotonineniveau in de hersenen, maar via verschillende mechanismen. SSRI's blokkeren de heropname van serotonine in de synaptische spleet, waardoor het serotoninegehalte toeneemt. MDMA blokkeert niet alleen de heropname, maar stimuleert ook de afgifte van serotonine, samen met dopamine en noradrenaline. In combinatie concurreren SSRI's en MDMA om dezelfde serotoninetransportplaatsen, wat de effecten van MDMA kan verminderen.
Sommige SSRI's zijn krachtige remmers van het enzym CYP2D6, dat cruciaal is voor het metabolisme van MDMA. Deze interactie kan leiden tot verhoogde MDMA-spiegels in het bloed. Dit versterkt echter niet noodzakelijkerwijs de subjectieve effecten van MDMA, maar kan deze juist verminderen door farmacodynamische interacties waarbij de aanwezigheid van SSRI's het vermogen van MDMA om serotonine vrij te geven verstoort.
Mogelijke effecten en gevaren
- Verminderde werkzaamheid van MDMA: Mensen die SSRI's gebruiken kunnen minder intense of geen effecten ondervinden van MDMA vanwege de hierboven genoemde concurrentie op serotoninesites. Dit kan ertoe leiden dat sommige gebruikers hun dosis MDMA verhogen, wat riskant is en kan leiden tot toxiciteit.
- Serotoninesyndroom: Hoewel zeldzaam bij een combinatie van SSRI's en MDMA, bestaat er een theoretisch risico op het serotoninesyndroom, een mogelijk levensbedreigende aandoening die wordt gekenmerkt door een hoge lichaamstemperatuur, agitatie, verhoogde reflexen, tremor, zweten, verwijde pupillen en diarree. Dit risico kan ontstaan door de additieve effecten op het serotonineniveau, hoewel gedocumenteerde gevallen zeldzaam zijn.
- Aftereffecten op de stemming: De combinatie kan leiden tot een veranderde effectiviteit van de SSRI na gebruik van MDMA. Gebruikers kunnen een verergering van depressieve symptomen ervaren nadat de eerste effecten van MDMA zijn uitgewerkt, mogelijk als gevolg van de uitputting van serotoninereserves.
Deze combinatie vermindert recreatieve effecten, behoudt en versterkt bijwerkingen en verhoogt de risico's op noodsituaties en toxiciteit.
Al met al raden we aan deze combinatie onder alle omstandigheden te vermijden.
Last edited by a moderator: