1. Vermaal het gemaaide gras zoveel mogelijk. Je moet dit doen om de celstructuur van de plant te breken. Een goede manier is om het plantmateriaal een nacht in de vriezer te leggen, het er de volgende dag uit te halen, het te ontdooien, het weer in de vriezer te leggen en het er weer uit te halen en te ontdooien. Na twee of drie van zulke cycli zal het meestal papperig zijn en gemakkelijk fijn te malen in een blender. Doe de falaris in de blender als hij bevroren is en de blender zal hem makkelijker fijnhakken.
2. Voeg vervolgens genoeg water toe aan de mulch om er een gietbare soep van te maken.
3. Nu moet je een zuur toevoegen. Net genoeg om de PH te verlagen tot ongeveer 5. Je kunt witte azijn, citroensap of azijnzuur gebruiken. Controleer de PH met PH-papier, dit is meestal te koop bij de meeste drogisterijen. Het zuur reageert met de alkaloïden in het plantmateriaal en zet ze om in een zout. Een goede manier om deze reactie te vergemakkelijken is om de aangezuurde soep een nacht in een slowcooker te laten sudderen; laat het deksel erop, want we willen niet dat er vloeistof verdampt.
4. Zeef het plantenmateriaal door kaasdoek en vervolgens door een papieren koffiefilter. De bulk ruwvoer kan nu worden weggegooid omdat de alkaloïden die we zoeken zijn gemigreerd naar de waterige oplossing.
5. Voeg een klein percentage van een ontvettend oplosmiddel toe, zoals methyleenchloride, ether, chloroform of nafta. Nafta is gemakkelijk verkrijgbaar in de vorm van Coleman fuel of aanstekervloeistof. De reden dat we deze procedure uitvoeren is om de oliën en vetten die in de oplossing zitten te verwijderen - ze zullen in het oplosmiddel migreren. Schud het mengsel en zet het lang genoeg opzij om te scheiden in twee lagen, de ene waterig, de andere oplosbaar. Als je ooit saladedressing met azijn en olie hebt gemaakt, dan heb je dit zien gebeuren.
6. Een scheitrechter is handig voor deze volgende handeling. Dit is een eenvoudig laboratoriumhulpmiddel dat bestaat uit een taps toelopende glazen bak met een kraan aan de onderkant en een afgesloten opening aan de bovenkant. De twee vloeistoffen worden in de bovenkant gegoten (de onderste kraan is natuurlijk gesloten); De container wordt gekurkt en geschud om de inhoud te mengen. Vervolgens wordt het opzij gezet totdat de vloeistoffen zich scheiden in 2 lagen. Dan wordt er een kraan opengedraaid om de onderste laag te laten weglopen in een container. Net voordat de dalende bovenste fractie de kraan bereikt, wordt deze afgesloten. Je kunt bovenstaande scheidingsprocedure ook uitvoeren met een pipet
Gooi het oplosmiddel weg (samen met de ongewenste oliën en vetten) en nu bevat de overgebleven waterige oplossing de alkaloïden.
7. De volgende stap is het toevoegen van een base aan onze oplossing. Een vaak gebruikte base in extractieformules is ammoniumhydroxide, een vloeistof. Als deze niet verkrijgbaar is, kun je gewone loogkristallen gebruiken. Dit wordt verkocht als afvoerreiniger en wordt ook wel natriumhydroxide genoemd. Los dit op in water tot een hoge concentratie. Deze vloeistof wordt in kleine stapjes toegevoegd aan de waterige oplossing, waarbij je het mengsel elke keer schudt en vervolgens test totdat de pH uiteindelijk 9 of 10 is. Heb geduld. Het duurt meestal even voordat het precies goed is. Nu heb je het zout 'losgehaakt' en de alkaloïden omgezet in hun vrije basevorm. Ze zijn nu niet langer een zout en dus niet langer oplosbaar in water... Ze zijn nu dus te extraheren met een van de organische oplosmiddelen die hierboven zijn genoemd. Het gebruik van coleman starting fuel is het beste en gemakkelijk te verkrijgen.
8. Een verhouding van 10 procent van de waterige oplossing zou genoeg oplosmiddel moeten zijn voor elke extractie. De makkelijkste manier om dit in te schatten is om te visualiseren waar de 10% lijn op je container met waterige oplossing staat, voeg dan die hoeveelheid oplosmiddel toe aan het geheel, waardoor het volume toeneemt tot 110% (Een supernauwkeurige meting is niet nodig) De container moet goed gesloten worden gehouden zodat het oplosmiddel niet uit de oplossing verdampt.
9. Er worden vier extracties gedaan om er zeker van te zijn dat alle alkaloïden verwijderd zijn. Dit gebeurt om de 24 uur en vervolgens om de drie weken. De oplosmiddellaag zal snel een donkerdere tint krijgen, meestal geelachtig of roodbruin. Dit duidt op de aanwezigheid van alkaloïden terwijl ze langzaam uit de waterige oplossing bewegen. Het zal bijna een maand duren om de meeste alkaloïden te krijgen en het mengsel moet minstens twee keer per dag geschud worden om ervoor te zorgen dat alle alkaloïdenmoleculen in contact komen met het oplosmiddel. Scheid dit bij elke wekelijkse extractie zorgvuldig van de waterige oplossing op een van de bovengenoemde manieren. Bewaar deze oplosmiddelfracties en voeg ze samen in één container. Voeg elke keer vers oplosmiddel toe aan de waterige oplossing totdat de extractiereeks compleet is.
10. De laatste stap is om de gecombineerde oplosmiddelfracties in een ondiepe ovenschaal of pan te gieten en alles te laten verdampen in een open ruimte zonder vlammen of vonken. Het residu dat overblijft na de verdamping bevat de alkaloïden en kan in gelatinecapsules worden gedaan. Als het te kleverig is, kan men kleine hoeveelheden gewone bloem aan de gom toevoegen tot het dikker wordt.
2. Voeg vervolgens genoeg water toe aan de mulch om er een gietbare soep van te maken.
3. Nu moet je een zuur toevoegen. Net genoeg om de PH te verlagen tot ongeveer 5. Je kunt witte azijn, citroensap of azijnzuur gebruiken. Controleer de PH met PH-papier, dit is meestal te koop bij de meeste drogisterijen. Het zuur reageert met de alkaloïden in het plantmateriaal en zet ze om in een zout. Een goede manier om deze reactie te vergemakkelijken is om de aangezuurde soep een nacht in een slowcooker te laten sudderen; laat het deksel erop, want we willen niet dat er vloeistof verdampt.
4. Zeef het plantenmateriaal door kaasdoek en vervolgens door een papieren koffiefilter. De bulk ruwvoer kan nu worden weggegooid omdat de alkaloïden die we zoeken zijn gemigreerd naar de waterige oplossing.
5. Voeg een klein percentage van een ontvettend oplosmiddel toe, zoals methyleenchloride, ether, chloroform of nafta. Nafta is gemakkelijk verkrijgbaar in de vorm van Coleman fuel of aanstekervloeistof. De reden dat we deze procedure uitvoeren is om de oliën en vetten die in de oplossing zitten te verwijderen - ze zullen in het oplosmiddel migreren. Schud het mengsel en zet het lang genoeg opzij om te scheiden in twee lagen, de ene waterig, de andere oplosbaar. Als je ooit saladedressing met azijn en olie hebt gemaakt, dan heb je dit zien gebeuren.
6. Een scheitrechter is handig voor deze volgende handeling. Dit is een eenvoudig laboratoriumhulpmiddel dat bestaat uit een taps toelopende glazen bak met een kraan aan de onderkant en een afgesloten opening aan de bovenkant. De twee vloeistoffen worden in de bovenkant gegoten (de onderste kraan is natuurlijk gesloten); De container wordt gekurkt en geschud om de inhoud te mengen. Vervolgens wordt het opzij gezet totdat de vloeistoffen zich scheiden in 2 lagen. Dan wordt er een kraan opengedraaid om de onderste laag te laten weglopen in een container. Net voordat de dalende bovenste fractie de kraan bereikt, wordt deze afgesloten. Je kunt bovenstaande scheidingsprocedure ook uitvoeren met een pipet
Gooi het oplosmiddel weg (samen met de ongewenste oliën en vetten) en nu bevat de overgebleven waterige oplossing de alkaloïden.7. De volgende stap is het toevoegen van een base aan onze oplossing. Een vaak gebruikte base in extractieformules is ammoniumhydroxide, een vloeistof. Als deze niet verkrijgbaar is, kun je gewone loogkristallen gebruiken. Dit wordt verkocht als afvoerreiniger en wordt ook wel natriumhydroxide genoemd. Los dit op in water tot een hoge concentratie. Deze vloeistof wordt in kleine stapjes toegevoegd aan de waterige oplossing, waarbij je het mengsel elke keer schudt en vervolgens test totdat de pH uiteindelijk 9 of 10 is. Heb geduld. Het duurt meestal even voordat het precies goed is. Nu heb je het zout 'losgehaakt' en de alkaloïden omgezet in hun vrije basevorm. Ze zijn nu niet langer een zout en dus niet langer oplosbaar in water... Ze zijn nu dus te extraheren met een van de organische oplosmiddelen die hierboven zijn genoemd. Het gebruik van coleman starting fuel is het beste en gemakkelijk te verkrijgen.
8. Een verhouding van 10 procent van de waterige oplossing zou genoeg oplosmiddel moeten zijn voor elke extractie. De makkelijkste manier om dit in te schatten is om te visualiseren waar de 10% lijn op je container met waterige oplossing staat, voeg dan die hoeveelheid oplosmiddel toe aan het geheel, waardoor het volume toeneemt tot 110% (Een supernauwkeurige meting is niet nodig) De container moet goed gesloten worden gehouden zodat het oplosmiddel niet uit de oplossing verdampt.
9. Er worden vier extracties gedaan om er zeker van te zijn dat alle alkaloïden verwijderd zijn. Dit gebeurt om de 24 uur en vervolgens om de drie weken. De oplosmiddellaag zal snel een donkerdere tint krijgen, meestal geelachtig of roodbruin. Dit duidt op de aanwezigheid van alkaloïden terwijl ze langzaam uit de waterige oplossing bewegen. Het zal bijna een maand duren om de meeste alkaloïden te krijgen en het mengsel moet minstens twee keer per dag geschud worden om ervoor te zorgen dat alle alkaloïdenmoleculen in contact komen met het oplosmiddel. Scheid dit bij elke wekelijkse extractie zorgvuldig van de waterige oplossing op een van de bovengenoemde manieren. Bewaar deze oplosmiddelfracties en voeg ze samen in één container. Voeg elke keer vers oplosmiddel toe aan de waterige oplossing totdat de extractiereeks compleet is.
10. De laatste stap is om de gecombineerde oplosmiddelfracties in een ondiepe ovenschaal of pan te gieten en alles te laten verdampen in een open ruimte zonder vlammen of vonken. Het residu dat overblijft na de verdamping bevat de alkaloïden en kan in gelatinecapsules worden gedaan. Als het te kleverig is, kan men kleine hoeveelheden gewone bloem aan de gom toevoegen tot het dikker wordt.
