Het woord "drugs" wordt tegenwoordig algemeen gebruikt om te verwijzen naar zowat elke stof die door de staat als illegaal wordt erkend - het hoeft niet eens verslavend te zijn.
Maar voordat ze werden opgenomen in de lijsten met verboden stoffen, waren deze interessante stoffen al opgepikt door wetenschappers, en werden ze dus iets breder en dieper begrepen dan de controlerende autoriteiten graag hadden gezien.
Aldous Huxley: Drugs die de geest van de mens vormen
Persoonlijk geloof ik dat deze nieuwe geestverruimers in het begin misschien wat verwarring zullen zaaien, maar dat ze uiteindelijk het spirituele leven zullen verdiepen van de gemeenschappen waarin ze beschikbaar zullen zijn. Deze beroemde "opleving van religie" waar zoveel mensen het al zo lang over hebben, zal niet plaatsvinden als gevolg van evangelistische massabijeenkomsten of het verschijnen van fotogenieke geestelijken op televisie.
Maar voordat ze werden opgenomen in de lijsten met verboden stoffen, waren deze interessante stoffen al opgepikt door wetenschappers, en werden ze dus iets breder en dieper begrepen dan de controlerende autoriteiten graag hadden gezien.
Aldous Huxley: Drugs die de geest van de mens vormen
Persoonlijk geloof ik dat deze nieuwe geestverruimers in het begin misschien wat verwarring zullen zaaien, maar dat ze uiteindelijk het spirituele leven zullen verdiepen van de gemeenschappen waarin ze beschikbaar zullen zijn. Deze beroemde "opleving van religie" waar zoveel mensen het al zo lang over hebben, zal niet plaatsvinden als gevolg van evangelistische massabijeenkomsten of het verschijnen van fotogenieke geestelijken op televisie.
Het zal het resultaat zijn van biochemische ontdekkingen die het voor meer mannen en vrouwen mogelijk zullen maken om radicale zelftranscendentie en een dieper begrip van de aard der dingen te bereiken. En deze opleving van religie zal tegelijkertijd een revolutie zijn.
In "Brave New World", dat meer dan een kwart eeuw voor "Drugs..."verscheen,was de synthetische drug soma zowel een geestverruimer als een soort sociaal cement, en werd het op een uitgesproken negatieve manier beschreven.
In dit boek is Huxley's houding ten opzichte van dergelijke middelen al duidelijk verre van eenduidig: de functies van zelftranscendentie en interpersoonlijke empathie die deze middelen vervullen zouden niet moeten leiden tot de totalitaire opsluiting van mensen die gevangen zitten in hun eigen rationele, slaperige bestialiteit, maar tot spirituele wedergeboorte.
Het concept zelf van "drugs" is voor Huxley ook niet zo eenduidig als voor de wet die ze verbiedt: kalmerende middelen, een soort element van "chicness" in de welvarende lagen van de samenleving (waartoe we blijkbaar ook Soma uit "Brave New World"kunnen rekenen), zijn niet hetzelfde als bijvoorbeeld LSD.
Huxley geloofde dat de farmacie iets moest uitvinden dat de "psychische energie van het gemiddelde individu" zou maximaliseren tegen de laagste "kosten" voor het menselijk lichaam (d.w.z..,
Idealiter zou dit een averechtse uitwerking moeten hebben op het regime, dat middelen verbood die het mogelijk maken om de grenzen van het zelf te verleggen: "Gegeneraliseerde rationaliteit en levendigheid van geest zijn de machtigste vijanden van dictatuur en tegelijkertijd de basisvoorwaarden voor effectieve democratie".
In "Brave New World", dat meer dan een kwart eeuw voor "Drugs..."verscheen,was de synthetische drug soma zowel een geestverruimer als een soort sociaal cement, en werd het op een uitgesproken negatieve manier beschreven.
In dit boek is Huxley's houding ten opzichte van dergelijke middelen al duidelijk verre van eenduidig: de functies van zelftranscendentie en interpersoonlijke empathie die deze middelen vervullen zouden niet moeten leiden tot de totalitaire opsluiting van mensen die gevangen zitten in hun eigen rationele, slaperige bestialiteit, maar tot spirituele wedergeboorte.
Het concept zelf van "drugs" is voor Huxley ook niet zo eenduidig als voor de wet die ze verbiedt: kalmerende middelen, een soort element van "chicness" in de welvarende lagen van de samenleving (waartoe we blijkbaar ook Soma uit "Brave New World"kunnen rekenen), zijn niet hetzelfde als bijvoorbeeld LSD.
Huxley geloofde dat de farmacie iets moest uitvinden dat de "psychische energie van het gemiddelde individu" zou maximaliseren tegen de laagste "kosten" voor het menselijk lichaam (d.w.z..,
Idealiter zou dit een averechtse uitwerking moeten hebben op het regime, dat middelen verbood die het mogelijk maken om de grenzen van het zelf te verleggen: "Gegeneraliseerde rationaliteit en levendigheid van geest zijn de machtigste vijanden van dictatuur en tegelijkertijd de basisvoorwaarden voor effectieve democratie".
Toegegeven, het optimisme over de farmaceutische vooruitgang in de moeilijke taak om de deuren van de menselijke perceptie te openen werd meer dan tenietgedaan door "Terugkeer naar een wonderbaarlijke nieuwe wereld", een non-fictie vervolg op de 27 jaar oude roman die in hetzelfde jaar verscheen.
De realiteit van een zoete kaste utopie, verzekert Huxley ons, wordt onze dagelijkse realiteit met een verbazingwekkende snelheid (eind jaren 50, Amerikaanse hausse van wild consumentisme). Het alternatief - met dezelfde licht verheven hoop op een mooie toekomst als in "Drugs" - wordt gedetailleerd beschreven in de roman "Het eiland".
Albert Hofmann, PhD: LSD - Mijn Probleemkind
"Een groep gekooide chimpansees reageert zeer gevoelig als één van hen LSD toegediend krijgt. Zelfs als er geen merkbare verandering optreedt bij het individuele dier, begint iedereen in de kooi lawaai te maken omdat de chimpansee onder invloed van LSD niet langer gehoorzaamt aan de duidelijk afgesproken hiërarchische orde van de roedel".
Het verhaal over hoe LSD per ongeluk in het lichaam van zijn vader, Albert Hofmann, terechtkwam, is al een canon in de geschiedenis van psychoactieve stoffen. De gebeurtenissen die volgden (zowel het wetenschappelijk onderzoek van de stof door chemici en psychotherapeuten, als de privétrips die niet helemaal wetenschappelijk waren) zijn nu moeilijk nuchter te nemen zonder de romantische smaak van new age, de muzikale context en enige algemene berusting in de Belle Époque van de acidbeweging.
De realiteit van een zoete kaste utopie, verzekert Huxley ons, wordt onze dagelijkse realiteit met een verbazingwekkende snelheid (eind jaren 50, Amerikaanse hausse van wild consumentisme). Het alternatief - met dezelfde licht verheven hoop op een mooie toekomst als in "Drugs" - wordt gedetailleerd beschreven in de roman "Het eiland".
Albert Hofmann, PhD: LSD - Mijn Probleemkind
"Een groep gekooide chimpansees reageert zeer gevoelig als één van hen LSD toegediend krijgt. Zelfs als er geen merkbare verandering optreedt bij het individuele dier, begint iedereen in de kooi lawaai te maken omdat de chimpansee onder invloed van LSD niet langer gehoorzaamt aan de duidelijk afgesproken hiërarchische orde van de roedel".
Het verhaal over hoe LSD per ongeluk in het lichaam van zijn vader, Albert Hofmann, terechtkwam, is al een canon in de geschiedenis van psychoactieve stoffen. De gebeurtenissen die volgden (zowel het wetenschappelijk onderzoek van de stof door chemici en psychotherapeuten, als de privétrips die niet helemaal wetenschappelijk waren) zijn nu moeilijk nuchter te nemen zonder de romantische smaak van new age, de muzikale context en enige algemene berusting in de Belle Époque van de acidbeweging.
"LSD - My Problem Child " - is een eindeloos vermakelijk verhaal verteld door Hofmann, wiens uitvinding tegelijkertijd tonnen vloeken en zegeningen over zich heen kreeg.
Of hij zich nu probeert te houden aan het wetenschappelijke kader of het echt interessant vindt, Hofmann legt met Duitse nauwgezetheid uit hoe het werk in het laboratorium precies in zijn werk ging: meer dan een derde van het boek is gewijd aan het dragen van een moeilijke reageerbuisbaby (in vitro).
Toen LSD zijn weg vond in de wetenschappelijke en later niet-wetenschappelijke wereld, verbaasden de effecten ervan veel mensen - maar vooral, zo lijkt het, Hofmann zelf, die eerlijk gezegd verbijsterd was over de populariteit ervan: "Ik verwachtte nieuwsgierigheid en interesse van mensen in de kunst - acteurs, kunstenaars, schrijvers - maar niet van mensen in het algemeen".
Zich beklagend over de tegenstanders van LSD, met onverholen plezier in nostalgie naar het verleden en tot slot een paar evangeliën citerend, gaf Hofmann bijna 30 jaar later, op het World Acid Congress, eindelijk zijn "probleemkind" een certificaat .
"Ik zie de ware betekenis van LSD in zijn vermogen om essentiële hulp te bieden bij meditatie gericht op mystieke perceptie van een diepe, absolute realiteit. Een dergelijke toepassing is volledig in overeenstemming met de essentie en de aard van de werking van LSD als een heilig brouwsel".
Of hij zich nu probeert te houden aan het wetenschappelijke kader of het echt interessant vindt, Hofmann legt met Duitse nauwgezetheid uit hoe het werk in het laboratorium precies in zijn werk ging: meer dan een derde van het boek is gewijd aan het dragen van een moeilijke reageerbuisbaby (in vitro).
Toen LSD zijn weg vond in de wetenschappelijke en later niet-wetenschappelijke wereld, verbaasden de effecten ervan veel mensen - maar vooral, zo lijkt het, Hofmann zelf, die eerlijk gezegd verbijsterd was over de populariteit ervan: "Ik verwachtte nieuwsgierigheid en interesse van mensen in de kunst - acteurs, kunstenaars, schrijvers - maar niet van mensen in het algemeen".
Zich beklagend over de tegenstanders van LSD, met onverholen plezier in nostalgie naar het verleden en tot slot een paar evangeliën citerend, gaf Hofmann bijna 30 jaar later, op het World Acid Congress, eindelijk zijn "probleemkind" een certificaat .
"Ik zie de ware betekenis van LSD in zijn vermogen om essentiële hulp te bieden bij meditatie gericht op mystieke perceptie van een diepe, absolute realiteit. Een dergelijke toepassing is volledig in overeenstemming met de essentie en de aard van de werking van LSD als een heilig brouwsel".
Terence McKenna: Het voedsel van de goden
Marshall McLuhan had gelijk met zijn overtuiging dat de planetaire menselijke cultuur - het planetaire dorp - een tribaal karakter zou hebben. De volgende belangrijke stap naar planetair holisme is de gedeeltelijke samensmelting van de technologisch getransformeerde menselijke wereld met de Archaïsche matrix van de plantaardige geest, d.w.z. de Transcendente Ander. Ik aarzel om dit ontwakende bewustzijn als religieus te karakteriseren; niettemin is het dat wel.
En "het" zal een volledig onderzoek omvatten naar de dimensies die worden onthuld door plantaardige hallucinogenen, vooral die welke structureel verwant zijn aan neurotransmitters die al aanwezig zijn in het menselijk brein. Een grondig onderzoek naar plantaardige hallucinogenen zal het meest Archaïsche niveau van het drama van het ontstaan van bewustzijn onthullen: de quasi-symbiotische plant-mens band die de Archaïsche samenleving en haar religie kenmerkte, en waardoor dit goddelijke mysterie oorspronkelijk werd waargenomen.
Marshall McLuhan had gelijk met zijn overtuiging dat de planetaire menselijke cultuur - het planetaire dorp - een tribaal karakter zou hebben. De volgende belangrijke stap naar planetair holisme is de gedeeltelijke samensmelting van de technologisch getransformeerde menselijke wereld met de Archaïsche matrix van de plantaardige geest, d.w.z. de Transcendente Ander. Ik aarzel om dit ontwakende bewustzijn als religieus te karakteriseren; niettemin is het dat wel.
En "het" zal een volledig onderzoek omvatten naar de dimensies die worden onthuld door plantaardige hallucinogenen, vooral die welke structureel verwant zijn aan neurotransmitters die al aanwezig zijn in het menselijk brein. Een grondig onderzoek naar plantaardige hallucinogenen zal het meest Archaïsche niveau van het drama van het ontstaan van bewustzijn onthullen: de quasi-symbiotische plant-mens band die de Archaïsche samenleving en haar religie kenmerkte, en waardoor dit goddelijke mysterie oorspronkelijk werd waargenomen.
Op het eerste gezicht lijkt "Voedsel van de Goden" het midden te houden tussen de vermakelijke speculaties van een amateur samenzweringstheoreticus en een erg leuke bijna-wetenschappelijke hoax. Maar nadat hij in het eerste deel van het boek de bliksemsnelle evolutie van het brein van een onintelligent zoogdier naar de huidige normen door het gebruik van psychedelica (paddenstoelen, moederkoren, wikke enzovoort) heeft "bewezen", schakelt McKenna over op het probleem van drugs in de "moderne" zin van het woord.
Omdat ze hun diepe oerverbinding met de Grote Godin hadden verloren, schrijft McKenna, nam de mens afstand van de psychedelische communie met paddenstoelen en kwam geleidelijk, ter vervanging van de belangrijkste rituele substantie, tot het gebruik van alcohol - en de daaruit voortvloeiende vestiging van een cultuur van overheersing met zijn patriarchaat, geweld, verdeeldheid en andere onaangename zaken.
McKenna's verdienste ligt in een van de meest gedetailleerde beschrijvingen tot nu toe van de geschiedenis van menselijke verslavingen, evenals in de uitbreiding van het begrip "drug".
Weigerend om drugs te zien in "traditionele" psilocybine paddenstoelen en dergelijke, richt McKenna zijn grootste aandacht op de suiker, koffie, thee en chocolade waar de hele verstedelijkte wereld nu op zit, zonder veel aandacht voor de oorzaken en gevolgen van hun verslaving.
Omdat ze hun diepe oerverbinding met de Grote Godin hadden verloren, schrijft McKenna, nam de mens afstand van de psychedelische communie met paddenstoelen en kwam geleidelijk, ter vervanging van de belangrijkste rituele substantie, tot het gebruik van alcohol - en de daaruit voortvloeiende vestiging van een cultuur van overheersing met zijn patriarchaat, geweld, verdeeldheid en andere onaangename zaken.
McKenna's verdienste ligt in een van de meest gedetailleerde beschrijvingen tot nu toe van de geschiedenis van menselijke verslavingen, evenals in de uitbreiding van het begrip "drug".
Weigerend om drugs te zien in "traditionele" psilocybine paddenstoelen en dergelijke, richt McKenna zijn grootste aandacht op de suiker, koffie, thee en chocolade waar de hele verstedelijkte wereld nu op zit, zonder veel aandacht voor de oorzaken en gevolgen van hun verslaving.
McKenna hekelt de burgerlijke kracht die wordt gestimuleerd door zonden als een kop koffie en stelt deze tegenover het oneindige universum dat zich aan het transcenderende bewustzijn presenteert wanneer het paddenstoelen ontmoet in een sjamanistisch ritueel.
Door de tabaksbedrijven aan de kaak te stellen, en met hen de regeringen, die ondergeschikt zijn aan de behoeften van drugshandelaren in de breedste zin van het woord, slaagt hij erin om van alle 400 pagina's van "Voedsel van de Goden" één lange jammerklacht te maken voor het verloren paradijs van het onbewuste. Het is moreel erg moeilijk om thee of koffie te drinken na zo'n injectie.
Timothy Leary: De psychedelische ervaring: Een handleiding gebaseerd op het Tibetaanse Dodenboek
Wettelijk uitgesloten van de mogelijkheid van een psychedelische ervaring, mogen we het Handboek op twee manieren lezen: ofwel als een culinair recept voor een ingewikkeld gerecht waarvan de ingrediënten officieel taboe zijn, of als een monument voor een tijdperk dat prioriteit gaf aan spirituele ontwikkeling.
Door de tabaksbedrijven aan de kaak te stellen, en met hen de regeringen, die ondergeschikt zijn aan de behoeften van drugshandelaren in de breedste zin van het woord, slaagt hij erin om van alle 400 pagina's van "Voedsel van de Goden" één lange jammerklacht te maken voor het verloren paradijs van het onbewuste. Het is moreel erg moeilijk om thee of koffie te drinken na zo'n injectie.
Timothy Leary: De psychedelische ervaring: Een handleiding gebaseerd op het Tibetaanse Dodenboek
Wettelijk uitgesloten van de mogelijkheid van een psychedelische ervaring, mogen we het Handboek op twee manieren lezen: ofwel als een culinair recept voor een ingewikkeld gerecht waarvan de ingrediënten officieel taboe zijn, of als een monument voor een tijdperk dat prioriteit gaf aan spirituele ontwikkeling.
Leary is een van die gezichten die als een van de eersten zou worden afgedrukt op verzamelzegels die de jaren '60 herdenken. Hij was professor aan Harvard, probeerde voor het eerst zuren uit op de rand van zijn 40e verjaardag en, bewerend dat hij meer had geleerd tijdens de trip dan hij had geleerd in tientallen jaren psychotherapie, ging hij aan de slag en voerde talloze experimenten uit met lysergine in een universitaire omgeving.
De innovatie van de apostel van LSD, zoals Leary vaak genoemd wordt, veroorzaakte veel ophef, die eindigde met het ontslag van de professor, wat echter geen effect had op zijn verdere experimenten, die de omzet alleen maar verhoogden.
In The Manual verwijst Leary naar commentaren op het Tibetaanse Dodenboek geschreven door Jung, Lama Govinda, en Dr. Evans-Wents, "een groot expert op het gebied van Tibetaanse mystiek". Uit deze commentaren ontvouwt zich een uitgebreide verkenning van alle facetten die onthuld worden aan een geest die "vertroebeld" is door LSD, mescaline en psilocybine. Leary beschrijft met de nauwgezetheid van een fanaticus de doses die nodig zijn voor een trip, en elk moment, elk gevoel en elke sensatie die daarbij opkomen, en hij verklaart alles wat hij ziet door het prisma van de ervaring van Tibetaanse mystici.
De innovatie van de apostel van LSD, zoals Leary vaak genoemd wordt, veroorzaakte veel ophef, die eindigde met het ontslag van de professor, wat echter geen effect had op zijn verdere experimenten, die de omzet alleen maar verhoogden.
In The Manual verwijst Leary naar commentaren op het Tibetaanse Dodenboek geschreven door Jung, Lama Govinda, en Dr. Evans-Wents, "een groot expert op het gebied van Tibetaanse mystiek". Uit deze commentaren ontvouwt zich een uitgebreide verkenning van alle facetten die onthuld worden aan een geest die "vertroebeld" is door LSD, mescaline en psilocybine. Leary beschrijft met de nauwgezetheid van een fanaticus de doses die nodig zijn voor een trip, en elk moment, elk gevoel en elke sensatie die daarbij opkomen, en hij verklaart alles wat hij ziet door het prisma van de ervaring van Tibetaanse mystici.
Perfect leesvoer voor atheïsten en agnosten: nauwgezet verzameld bewijs van hoe een microscopisch deeltje materie ervoor kan zorgen dat het lichaam de aanwezigheid van het goddelijke voelt. Wat, als je wilt, kan worden voorgesteld als een louter chemisch effect, maar niet kan worden ontkend.
Dr. Alexander Shulgin: PiHKAL: een chemisch liefdesverhaal
"Ik ben er volledig van overtuigd dat we een schat aan informatie in ons hebben ingebouwd. We bevatten enorme voorraden intuïtieve kennis, verborgen in het genetisch materiaal van elk van onze cellen. Het is als een bibliotheek met ontelbare naslagwerken, alleen is het onduidelijk hoe je erin kunt komen. En zonder toegang is er geen manier om zelfs maar de omvang en de kwaliteit van de inhoud van deze bibliotheek te benaderen.
Psychedelica stellen ons in staat om deze innerlijke wereld te verkennen en de aard ervan te begrijpen. Onze generatie heeft voor het eerst van zelfontdekking een misdaad gemaakt als het gebeurt met behulp van planten of chemische verbindingen die de deuren naar de psyche helpen openen.Maar het verlangen naar kennis leeft altijd in de mens en wordt alleen maar sterker naarmate we volwassener worden".
"Ik ben een farmacoloog en chemicus, mijn interesses liggen enigszins buiten het heersende gebied van de farmacologie, namelijk op het gebied van psychedelica, die ik het meest fascinerend en nuttig heb gevonden " - schrijft Shulgin in de eerste zin van de inleiding.
Dr. Alexander Shulgin: PiHKAL: een chemisch liefdesverhaal
"Ik ben er volledig van overtuigd dat we een schat aan informatie in ons hebben ingebouwd. We bevatten enorme voorraden intuïtieve kennis, verborgen in het genetisch materiaal van elk van onze cellen. Het is als een bibliotheek met ontelbare naslagwerken, alleen is het onduidelijk hoe je erin kunt komen. En zonder toegang is er geen manier om zelfs maar de omvang en de kwaliteit van de inhoud van deze bibliotheek te benaderen.
Psychedelica stellen ons in staat om deze innerlijke wereld te verkennen en de aard ervan te begrijpen. Onze generatie heeft voor het eerst van zelfontdekking een misdaad gemaakt als het gebeurt met behulp van planten of chemische verbindingen die de deuren naar de psyche helpen openen.Maar het verlangen naar kennis leeft altijd in de mens en wordt alleen maar sterker naarmate we volwassener worden".
"Ik ben een farmacoloog en chemicus, mijn interesses liggen enigszins buiten het heersende gebied van de farmacologie, namelijk op het gebied van psychedelica, die ik het meest fascinerend en nuttig heb gevonden " - schrijft Shulgin in de eerste zin van de inleiding.
Met een beetje geduldwordt "Phenethylamines" een fascinerend en bijna zelfs artistiek boek. Shulgin bedekt, zonder al te veel moeite te doen, zichzelf en zijn vrouw met pseudoniemen, waarna hij een leven schildert vol experimenten met allerlei hallucinogenen, die zijn prototype blijkbaar heeft kunnen uitproberen.
Nadat hij het "soapachtige" eerste deel van het boek had afgerond, besteedde Shulgin het tweede deel van het boek volledig aan wetenschappelijke beschrijvingen van de synthese van een paar honderd psychedelica, en hun doseringen en effecten.
Nadat hij het "soapachtige" eerste deel van het boek had afgerond, besteedde Shulgin het tweede deel van het boek volledig aan wetenschappelijke beschrijvingen van de synthese van een paar honderd psychedelica, en hun doseringen en effecten.