Een goed oplosmiddel voor kristallisatie moet een hoge oplosbaarheid voor de opgeloste stof hebben, evenals een hoge potentiële terugwinning. Dit betekent dat het oplosmiddel voor koelkristallisatie een hoge oplosbaarheid moet hebben voor de opgeloste stof bij een hoge temperatuur, en een relatief lage oplosbaarheid bij een lage temperatuur (d.w.z. een hoge temperatuur oplosbaarheidscoëfficiënt). De initiële oplosbaarheid bepaalt de grootte van de kristallisator, terwijl de temperatuurscoëfficiënt van de oplosbaarheid de opbrengst bepaalt. In het geval van verdrinkingskristallisatie moet het oplosmiddel een hoge oplosbaarheid hebben voor de opgeloste stof, terwijl de oplosbaarheid sterk moet afnemen als het anti-oplosmiddel wordt toegevoegd. De vergelijkingen 2 en 3 kunnen worden gebruikt om de potentiële opbrengst te evalueren voor respectievelijk afkoeling en verdrinking. Als je hulp nodig hebt of van gedachten verandert, stuur me dan een PM.