Het is altijd noodzakelijk om het huis voor het laboratorium met speciale zorg te kiezen, het is noodzakelijk om te begrijpen dat het succes van de hele onderneming afhangt van de plaats. Daarom bespreken we in dit artikel enkele nuances die je zullen helpen bij het opzetten van een betrouwbaar laboratorium.
Houd bij het kiezen van een laboratoriumruimte rekening met de omgeving. Tijdens het productieproces kunnen gassen vrijkomen in de atmosfeer, dus het is noodzakelijk om er rekening mee te houden dat er verschillende chemische geuren in de buurt van het huis zullen zijn. Natuurlijk proberen we dit te voorkomen, maar er moet rekening mee worden gehouden.
De weg naar het huis moet goed zichtbaar zijn. Zoek een mogelijkheid om videocamera's te installeren op de weg naar het huis, en dat het de buren niet achterdochtig maakt. Het is wenselijk om een groot deel van het terrein te hebben waar het lab zich bevindt, zodat buitenstaanders er niet langs kunnen rijden. Anders moet je een hoog hek plaatsen tegen nieuwsgierige blikken. In dit geval is het een goede optie om een laboratorium op de boerderij te regelen. Maar in elk geval is de keuze van de ruimte een individuele beslissing, afhankelijk van de combinatie van factoren en mogelijkheden van de organisator.
Om het laboratorium goed te laten functioneren, moet het ononderbroken stroom- en watertoevoer krijgen. Zet daarom van tevoren een reservevoorraad van deze twee bronnen op je lijst. Het is een goed idee om verschillende elektrische generatoren te hebben, met een brandstofvoorraad ervoor. Zorg voor een waterstation voor waterwinning, een filtersysteem en een tank om wat waterblokjes in op te slaan.
Een ander belangrijk ding is om een rioleringssysteem te hebben, bij voorkeur met een reinigingssysteem. Als je huis geen riolering heeft, zal het afval verwijderd moeten worden, ik raad je aan om dit als een van de belangrijkste punten te beschouwen, de ophoping van afval zal onnodig gevaar opleveren voor de hele onderneming. We zullen dit onderwerp apart behandelen.
Laten we verder gaan met de kamer zelf, of liever gezegd, het is wenselijk dat er meerdere zijn:
1) Laboratorium. De belangrijkste ruimte, waar zich een of meer reactoren en alle infrastructuur voor syntheses bevinden.
2) Een ruimte voor het drogen, bottelen en invriezen van het eindproduct.
3) Magazijn voor de opslag van precursoren en andere chemicaliën.
Elke ruimte moet op een temperatuur van ongeveer 20 ºC worden gehouden en er moeten airconditioners of verwarmingsketels worden geïnstalleerd om deze temperatuur te handhaven, afhankelijk van de regio.
Houd bij het kiezen van een laboratoriumruimte rekening met de omgeving. Tijdens het productieproces kunnen gassen vrijkomen in de atmosfeer, dus het is noodzakelijk om er rekening mee te houden dat er verschillende chemische geuren in de buurt van het huis zullen zijn. Natuurlijk proberen we dit te voorkomen, maar er moet rekening mee worden gehouden.
De weg naar het huis moet goed zichtbaar zijn. Zoek een mogelijkheid om videocamera's te installeren op de weg naar het huis, en dat het de buren niet achterdochtig maakt. Het is wenselijk om een groot deel van het terrein te hebben waar het lab zich bevindt, zodat buitenstaanders er niet langs kunnen rijden. Anders moet je een hoog hek plaatsen tegen nieuwsgierige blikken. In dit geval is het een goede optie om een laboratorium op de boerderij te regelen. Maar in elk geval is de keuze van de ruimte een individuele beslissing, afhankelijk van de combinatie van factoren en mogelijkheden van de organisator.
Om het laboratorium goed te laten functioneren, moet het ononderbroken stroom- en watertoevoer krijgen. Zet daarom van tevoren een reservevoorraad van deze twee bronnen op je lijst. Het is een goed idee om verschillende elektrische generatoren te hebben, met een brandstofvoorraad ervoor. Zorg voor een waterstation voor waterwinning, een filtersysteem en een tank om wat waterblokjes in op te slaan.
Een ander belangrijk ding is om een rioleringssysteem te hebben, bij voorkeur met een reinigingssysteem. Als je huis geen riolering heeft, zal het afval verwijderd moeten worden, ik raad je aan om dit als een van de belangrijkste punten te beschouwen, de ophoping van afval zal onnodig gevaar opleveren voor de hele onderneming. We zullen dit onderwerp apart behandelen.
Laten we verder gaan met de kamer zelf, of liever gezegd, het is wenselijk dat er meerdere zijn:
1) Laboratorium. De belangrijkste ruimte, waar zich een of meer reactoren en alle infrastructuur voor syntheses bevinden.
2) Een ruimte voor het drogen, bottelen en invriezen van het eindproduct.
3) Magazijn voor de opslag van precursoren en andere chemicaliën.
Elke ruimte moet op een temperatuur van ongeveer 20 ºC worden gehouden en er moeten airconditioners of verwarmingsketels worden geïnstalleerd om deze temperatuur te handhaven, afhankelijk van de regio.
Een laboratorium is een grote ruimte, ongeveer 20 vierkante meter is geschikt voor een laboratorium met een reactor. De plafondhoogte moet ongeveer 2,5 meter of hoger zijn om de reactor en hulpstukken te kunnen plaatsen. De muren, de vloer en het plafond kunnen het beste worden afgewerkt met geglazuurde tegels van groot formaat, zodat ze gemakkelijk schoon te maken zijn. Als laatste redmiddel kun je plastic panelen of dikke plastic platen gebruiken.
Het laboratorium moet zo goed mogelijk uitgerust zijn: warm en koud stromend water, riolering, verwarming/airconditioning, goed elektrisch vermogen (berekend totaal vermogen van alle apparaten met reserve). Een reservegenerator, bij voorkeur met autostart in geval van een daling van de netspanning, of een omvormer voor ononderbroken stroomvoorziening (bij voorkeur beide apparaten) moet zorgen voor een ononderbroken stroomvoorziening van het laboratorium. In sommige fasen van de synthese kan een korte stroomonderbreking leiden tot productiviteitsverlies en een explosie- of brandgevaarlijke situatie.
In het laboratorium moet je een goed systeem voor toevoer- en afvoerventilatie installeren, en ik raad aan om een motor voor afvoerventilatie te installeren die twee keer zo krachtig is als nodig is voor jouw ruimte.
Maak van tevoren een schema van de opstelling van apparaten in je laboratorium om stroom, water en ventilatie op de juiste manier te geleiden.
De rioolafvoer kun je het beste in de vloer doen.
Plaats ook brandblussers op de meest toegankelijke plaatsen, want brand in laboratoria komt helaas voor.
Het standaardlaboratorium is meestal uitgerust met technische apparaten en armaturen:
Voor interne productie is het aan te raden om reactoren met een volume van 50-200 liter te gebruiken. Met dit volume kun je de productie van grote batches organiseren. Indien nodig kunnen meerdere reactoren worden gebruikt om de productie te verhogen.
Het belangrijkste onderdeel van een laboratoriumreactor is een reactiekolf gemaakt van chemisch en thermisch stabiel materiaal. Een dergelijk materiaal is borosilicaatglas. Het heeft hoge fysische en mechanische eigenschappen:
- Het is thermisch resistent. Door de lage thermische uitzettingscoëfficiënt is het bestand tegen hitte tot 500 °C en grote temperatuur- en drukschommelingen;
- Het is glad en kleeft weinig, zodat producten die ervan gemaakt zijn gemakkelijk schoon te maken zijn;
- absorbeert geen reagentia, vocht en geuren;
- duurzaam, relatief moeilijk te breken
- heeft een hoge transparantie, waardoor het verloop van processen in het vat goed te observeren is.
Al deze eigenschappen zijn ook belangrijk voor andere elementen die in apparaten worden gebruikt. Dit glas wordt gebruikt voor de productie van koelkasten, kolven, trechters, deksels, pipetten en andere onderdelen van reactieapparatuur.
De basisuitrusting van een laboratoriumreactor van borosilicaatglas bestaat gewoonlijk uit:
- Reactorvat met thermostatische mantel en bodemventiel;
- Verwisselbaar deksel, dat wordt gekozen afhankelijk van het aantal elementen dat moet worden aangesloten;
- schroef- of ankerroerwerk met een motor van een gangbaar of explosieveilig ontwerp;
- Een condensor voor het destilleren van het oplosmiddel;
- Een vat om het condensaat op te vangen;
- Druppeltrechter;
- Verrijdbaar onderstel op wielen met remmechanisme.
Glazen vaten en andere apparaten voor laboratoriuminstallaties worden vaak gemaakt met geslepen verbindingen. Geslepen elementen zorgen voor dichtheid en worden daarom veel gebruikt in laboratoriumreactoren. Er zijn ook schroef- en flensverbindingen, verbindingen met rubberen buizen of speciale pluggen.
Naast reactoren van borosilicaatglas worden ook reactoren van staal en fluoroplastic gebruikt.
Het Nutsche vacuümfilter is een gespecialiseerd apparaat voor vacuümfiltratie van vloeibare media, plantenextractie. Het is gebaseerd op een reactor met één laag. Het is een constructie bestaande uit:
- een grote roestvrijstalen trechter;
- Een smalle glazen bol voor het opvangen van filtraat;
- een stalen montageframe met bevestigingsmiddelen;
- een steun voor de kolf.
Het bovenste deel van de trechter is gemaakt in de vorm van een cilinder, met een roestvrijstalen rooster in de bodem - hierop wordt filtermateriaal geplaatst. De hals van de tank is verbonden met de trechter door middel van schroeven. De afdichting tussen de kolf en de trechter is bestand tegen chemicaliën.
De glazen kolf heeft een ventiel om lucht af te voeren (bovenaan) en een ventiel om het filtraat af te voeren (gemonteerd op de bodemuitlaat). Gemaakt van glas van hoge kwaliteit. Kraan kan van glas of teflon zijn.
Het frame staat op wieltjes zodat het gemakkelijk door de kamer kan worden verplaatst.
Dit artikel beschrijft een nutsche filter met een glazen kolf en metalen trechter, maar er worden ook fluoroplastische, metalen en keramische nutsche filters gebruikt.
In het laboratorium worden meestal nutsche filters met een volume van 20 liter of meer gebruikt.
De chemisch bestendige vacuümpomp is ontworpen voor het genereren van vacuüm op verschillende niveaus, voor vacuümfiltratie en -afzuiging, gelelektroforese; voor aansluiting op Nutsche filters, verdampers, chemische reactoren, handschoenkasten, medische afzuigkasten, droog- en vacuümkasten en andere vacuümapparaten.
Voor laboratoriumgebruik is een vacuümpomp nodig die gemaakt is van speciale chemisch resistente materialen met de bijbehorende etikettering. Afhankelijk van het ontwerp zijn vacuümpompen van de volgende types:
-draaischoepoliepomp;
-membraanzuigerpomp;
-watercirculatiepomp
en andere...
Voor laboratoriumreactoren worden verwarmende circulatiethermostaten gebruikt om de ingestelde temperatuur in de mantel van de chemische reactor te handhaven dankzij een geïntegreerde pomp. Hoe kleiner het volume van het bad, hoe sneller de koelvloeistof erin wordt verwarmd, d.w.z. dat de externe reactor sneller een verse lading koelvloeistof met de ingestelde temperatuur ontvangt. Hoe hoger de verwarmingscapaciteit, hoe sneller de temperatuurregeling.
De verwarmingsthermostaten hebben een stalen, thermisch geïsoleerd bad waarmee de vloeistof veilig tot 300 °C kan worden verwarmd.
Een verwarmende сirculatiethermostaat is nodig als het reactiemengsel tijdens het syntheseproces moet worden verwarmd.
Om de warmtewisselaars in chemische reactoren te koelen, is een chiller een circulatiekoeler die wordt gebruikt om warmte aan het proces te onttrekken. In tegenstelling tot het gebruik van stromend water kan de gewenste temperatuur -20 °C bedragen.
De chillers hebben zowel waterkoeling (symbool "w") als luchtkoeling van het koelsysteem. Chiller-modellen (koelthermostaten) met watergekoeld koelsysteem zijn stil en hebben een kleine hoeveelheid koelwater nodig, zelfs bij volledige koelcapaciteit. De koelmachines kunnen extra worden uitgerust met een verwarming en een onafhankelijke over-temperatuurbeveiliging. De maximale werktemperatuur wordt verhoogd tot 100 °C en de temperatuurstabiliteit is ±0,2 °C.
Een koeler is nodig als de reactiemassa gekoeld moet worden tijdens de synthese.
Een diepvriezer is nodig voor het koelen van reagentia die dat nodig hebben; voor het maken van ijs; voor het sedimenteren van verkregen stoffen uit de reactiemassa na aanzuren en andere soortgelijke processen.
Diepvriezers zijn onderverdeeld in huishoudelijke diepvriezers en laboratoriumdiepvriezers en verschillen sterk in prijs.
De belangrijkste vereisten voor laboratoriumvriezers zijn:
- Hoge nauwkeurigheid van temperatuurinstelling.
- Homogeniteit van de temperatuurverdeling in het gehele volume van de vriezer.
- De mogelijkheid om apparaten te installeren die temperatuurveranderingen in de koelruimte registreren en de resultaten vastleggen op papier of elektronische media (meters, elektronische of papieren recorder).
- Beschikbaarheid van poorten voor validatie van de koelkast.
- Corrosiebestendigheid van interne en externe oppervlakken van de laboratoriumkoelkast tegen de inwerking van agressieve reinigings- en ontsmettingsmiddelen.
Maar voor de meeste thuislaboratoria zijn normale vriezers met een temperatuurbereik tot -20 ºC voldoende, dus of het zin heeft om te veel te betalen voor een laboratoriumvriezer is aan jou om te beslissen.
De rotatieverdamper is een apparaat voor het snel verwijderen van vloeistoffen door destillatie bij verminderde druk. Het wordt veel gebruikt in chemische laboratoria voor het verdampen van oplosmiddelen uit mengsels van stoffen en voor het scheiden van vloeistoffen.
Niet elk laboratorium kan een rotatieverdamper gebruiken. Voordat je een rotatieverdamper bestelt, moet je het syntheseproces in detail bestuderen en bepalen of je er een nodig hebt.
Tijdens het werk in het laboratorium is er veel vuil laboratoriumglas en andere containers, om het schoon te houden is het nodig om vuile voorwerpen te wassen. Om dit te doen, bestel je een diepe metalen gootsteen zoals ze die in cafetaria's hebben om af te wassen. Ze zijn diep genoeg om er grote containers in af te wassen. Naast de kraan is het aan te raden om een lange slang te installeren om gemakkelijk te kunnen wassen.
Het is het beste om een laboratoriumtafel van metaal te gebruiken. De grootte van de tafel wordt bepaald op basis van het oppervlak van de ruimte en de locatie van de apparatuur. Het is gemakkelijk te onderhouden en is stabieler en duurzamer, waardoor je het met een zware last kunt gebruiken.
Voor het opbergen van laboratoriumgerei en allerlei voorwerpen is het aan te raden om een metalen rek te gebruiken, het is makkelijk te gebruiken en duurzaam, het kan zware lasten aan. Het rek helpt de rommel weg te werken die tot gevaarlijke gevolgen kan leiden in het laboratorium.
Als je huis onder videobewaking komt te staan, raden we je aan om verschillende bewakingsmonitoren in je huis te plaatsen, zodat je overal toezicht kunt houden. Een ervan moet in het lab worden geïnstalleerd zodat je je bewegingen rond je territorium en tijdens de synthese kunt controleren.
Om je territorium en de toegang ertoe te controleren, raden we je aan een reeks videocamera's te installeren: om de weg die naar het huis leidt onder videobewaking te nemen; camera's aan de omtrek; camera's aan de ingangen van het pand.
Als u IP-camera's installeert, kunt u op afstand toezicht houden.
Het is ook aan te raden om een alarmsysteem met een gsm-module te installeren, zodat je een signaal op je gsm krijgt wanneer je deuren en ramen in je pand opent en je weet of er iemand is binnengekomen.
Het elektrische controlepaneel dat het hele lab van stroom voorziet, moet zich net buiten de deur bevinden. In het geval van onvoorziene omstandigheden die onmogelijk of gevaarlijk te beïnvloeden zijn, moet je het laboratorium uitrennen en de stroom uitschakelen vanuit de veiligheid van de deur.
Als je ramen in het laboratorium hebt, is het beter om ze te bedekken met een dik meerlaags doek of ze af te dekken met plastic panelen.
Het laboratorium moet zo goed mogelijk uitgerust zijn: warm en koud stromend water, riolering, verwarming/airconditioning, goed elektrisch vermogen (berekend totaal vermogen van alle apparaten met reserve). Een reservegenerator, bij voorkeur met autostart in geval van een daling van de netspanning, of een omvormer voor ononderbroken stroomvoorziening (bij voorkeur beide apparaten) moet zorgen voor een ononderbroken stroomvoorziening van het laboratorium. In sommige fasen van de synthese kan een korte stroomonderbreking leiden tot productiviteitsverlies en een explosie- of brandgevaarlijke situatie.
In het laboratorium moet je een goed systeem voor toevoer- en afvoerventilatie installeren, en ik raad aan om een motor voor afvoerventilatie te installeren die twee keer zo krachtig is als nodig is voor jouw ruimte.
Maak van tevoren een schema van de opstelling van apparaten in je laboratorium om stroom, water en ventilatie op de juiste manier te geleiden.
De rioolafvoer kun je het beste in de vloer doen.
Plaats ook brandblussers op de meest toegankelijke plaatsen, want brand in laboratoria komt helaas voor.
Het standaardlaboratorium is meestal uitgerust met technische apparaten en armaturen:
Het belangrijkste onderdeel van een laboratoriumreactor is een reactiekolf gemaakt van chemisch en thermisch stabiel materiaal. Een dergelijk materiaal is borosilicaatglas. Het heeft hoge fysische en mechanische eigenschappen:
- Het is thermisch resistent. Door de lage thermische uitzettingscoëfficiënt is het bestand tegen hitte tot 500 °C en grote temperatuur- en drukschommelingen;
- Het is glad en kleeft weinig, zodat producten die ervan gemaakt zijn gemakkelijk schoon te maken zijn;
- absorbeert geen reagentia, vocht en geuren;
- duurzaam, relatief moeilijk te breken
- heeft een hoge transparantie, waardoor het verloop van processen in het vat goed te observeren is.
Al deze eigenschappen zijn ook belangrijk voor andere elementen die in apparaten worden gebruikt. Dit glas wordt gebruikt voor de productie van koelkasten, kolven, trechters, deksels, pipetten en andere onderdelen van reactieapparatuur.
De basisuitrusting van een laboratoriumreactor van borosilicaatglas bestaat gewoonlijk uit:
- Reactorvat met thermostatische mantel en bodemventiel;
- Verwisselbaar deksel, dat wordt gekozen afhankelijk van het aantal elementen dat moet worden aangesloten;
- schroef- of ankerroerwerk met een motor van een gangbaar of explosieveilig ontwerp;
- Een condensor voor het destilleren van het oplosmiddel;
- Een vat om het condensaat op te vangen;
- Druppeltrechter;
- Verrijdbaar onderstel op wielen met remmechanisme.
Glazen vaten en andere apparaten voor laboratoriuminstallaties worden vaak gemaakt met geslepen verbindingen. Geslepen elementen zorgen voor dichtheid en worden daarom veel gebruikt in laboratoriumreactoren. Er zijn ook schroef- en flensverbindingen, verbindingen met rubberen buizen of speciale pluggen.
Naast reactoren van borosilicaatglas worden ook reactoren van staal en fluoroplastic gebruikt.
- een grote roestvrijstalen trechter;
- Een smalle glazen bol voor het opvangen van filtraat;
- een stalen montageframe met bevestigingsmiddelen;
- een steun voor de kolf.
Het bovenste deel van de trechter is gemaakt in de vorm van een cilinder, met een roestvrijstalen rooster in de bodem - hierop wordt filtermateriaal geplaatst. De hals van de tank is verbonden met de trechter door middel van schroeven. De afdichting tussen de kolf en de trechter is bestand tegen chemicaliën.
De glazen kolf heeft een ventiel om lucht af te voeren (bovenaan) en een ventiel om het filtraat af te voeren (gemonteerd op de bodemuitlaat). Gemaakt van glas van hoge kwaliteit. Kraan kan van glas of teflon zijn.
Het frame staat op wieltjes zodat het gemakkelijk door de kamer kan worden verplaatst.
Dit artikel beschrijft een nutsche filter met een glazen kolf en metalen trechter, maar er worden ook fluoroplastische, metalen en keramische nutsche filters gebruikt.
In het laboratorium worden meestal nutsche filters met een volume van 20 liter of meer gebruikt.
Voor laboratoriumgebruik is een vacuümpomp nodig die gemaakt is van speciale chemisch resistente materialen met de bijbehorende etikettering. Afhankelijk van het ontwerp zijn vacuümpompen van de volgende types:
-draaischoepoliepomp;
-membraanzuigerpomp;
-watercirculatiepomp
en andere...
De verwarmingsthermostaten hebben een stalen, thermisch geïsoleerd bad waarmee de vloeistof veilig tot 300 °C kan worden verwarmd.
Een verwarmende сirculatiethermostaat is nodig als het reactiemengsel tijdens het syntheseproces moet worden verwarmd.
De chillers hebben zowel waterkoeling (symbool "w") als luchtkoeling van het koelsysteem. Chiller-modellen (koelthermostaten) met watergekoeld koelsysteem zijn stil en hebben een kleine hoeveelheid koelwater nodig, zelfs bij volledige koelcapaciteit. De koelmachines kunnen extra worden uitgerust met een verwarming en een onafhankelijke over-temperatuurbeveiliging. De maximale werktemperatuur wordt verhoogd tot 100 °C en de temperatuurstabiliteit is ±0,2 °C.
Een koeler is nodig als de reactiemassa gekoeld moet worden tijdens de synthese.
Diepvriezers zijn onderverdeeld in huishoudelijke diepvriezers en laboratoriumdiepvriezers en verschillen sterk in prijs.
De belangrijkste vereisten voor laboratoriumvriezers zijn:
- Hoge nauwkeurigheid van temperatuurinstelling.
- Homogeniteit van de temperatuurverdeling in het gehele volume van de vriezer.
- De mogelijkheid om apparaten te installeren die temperatuurveranderingen in de koelruimte registreren en de resultaten vastleggen op papier of elektronische media (meters, elektronische of papieren recorder).
- Beschikbaarheid van poorten voor validatie van de koelkast.
- Corrosiebestendigheid van interne en externe oppervlakken van de laboratoriumkoelkast tegen de inwerking van agressieve reinigings- en ontsmettingsmiddelen.
Maar voor de meeste thuislaboratoria zijn normale vriezers met een temperatuurbereik tot -20 ºC voldoende, dus of het zin heeft om te veel te betalen voor een laboratoriumvriezer is aan jou om te beslissen.
Niet elk laboratorium kan een rotatieverdamper gebruiken. Voordat je een rotatieverdamper bestelt, moet je het syntheseproces in detail bestuderen en bepalen of je er een nodig hebt.
Het is het beste om een laboratoriumtafel van metaal te gebruiken. De grootte van de tafel wordt bepaald op basis van het oppervlak van de ruimte en de locatie van de apparatuur. Het is gemakkelijk te onderhouden en is stabieler en duurzamer, waardoor je het met een zware last kunt gebruiken.
Om je territorium en de toegang ertoe te controleren, raden we je aan een reeks videocamera's te installeren: om de weg die naar het huis leidt onder videobewaking te nemen; camera's aan de omtrek; camera's aan de ingangen van het pand.
Als u IP-camera's installeert, kunt u op afstand toezicht houden.
Het is ook aan te raden om een alarmsysteem met een gsm-module te installeren, zodat je een signaal op je gsm krijgt wanneer je deuren en ramen in je pand opent en je weet of er iemand is binnengekomen.
Als je ramen in het laboratorium hebt, is het beter om ze te bedekken met een dik meerlaags doek of ze af te dekken met plastic panelen.
De droogkamer is voorbereid op het werken met eindproducten. Meestal is een ruimte van 3 bij 3 meter voldoende, maar afhankelijk van het productievolume kan de oppervlakte van deze ruimte verschillen. In deze ruimte wordt een systeem van rekken geïnstalleerd voor het drogen en kristalliseren van eindproducten.
Voor de droogkamer is het belangrijk om een microklimaat te creëren: een constante temperatuur en droge lucht. Daarom moet er naast de standaardapparatuur voor het handhaven van een constante temperatuur ook een ontvochtiger worden geïnstalleerd. Deze heeft een reservoir om water uit de atmosfeer op te vangen, dat geleegd moet worden als het gevuld is.
Rekken voor de droogkamer zijn beter om brede met diepe planken te gebruiken. Om het eindproduct te drogen, wordt aanbevolen om een infraroodfolieverwarming op de planken te installeren en ze te bedekken met dikke plastic folie. Matige infraroodstraling is uitstekend voor het drogen van het eindproduct.
In het verleden was de droogkamer uitgerust met een goede afzuigventilatie en werd het product gedroogd door middel van luchtstroom. Maar deze manier van drogen heeft verschillende nadelen: als je een grote massa eindproduct hebt, droogt het erg lang en moet de kap lange tijd non-stop werken, wat veel lawaai en een grote verspilling van elektriciteit oplevert.
Op basis hiervan raden we aan om uit te rusten zoals hierboven beschreven.
Voor de droogkamer is het belangrijk om een microklimaat te creëren: een constante temperatuur en droge lucht. Daarom moet er naast de standaardapparatuur voor het handhaven van een constante temperatuur ook een ontvochtiger worden geïnstalleerd. Deze heeft een reservoir om water uit de atmosfeer op te vangen, dat geleegd moet worden als het gevuld is.
Op basis hiervan raden we aan om uit te rusten zoals hierboven beschreven.
Het magazijn voor precursors en chemische reagentia hoeft zich niet in het huis te bevinden, het kan een willekeurig bijgebouw zijn, zoals een garage of een schuur.
Verschillende chemische reagentia hebben verschillende opslagcondities, dus houd hier rekening mee voordat je een magazijn inricht. In warme klimaten kan het nodig zijn om sommige reagentia in een koelkast of vriezer op te slaan.
Het magazijn moet geventileerd worden: oplosmiddelen hebben bijvoorbeeld de neiging om uit bussen te verdampen en als er zich genoeg dampen ophopen, is een vonk of hoge temperatuur genoeg om spontaan te ontbranden. Het is ook wenselijk om het magazijn uit te rusten met brandblussers of een brandbestrijdingssysteem.
Voor opslag heb je een rekkensysteem nodig. Net als in de vorige ruimtes raden we aan om metalen constructies te gebruiken, omdat deze bijzonder duurzaam zijn en geen speciale zorg nodig hebben.
Je hebt vul- en doseerapparatuur, weegschalen en lege containers in het magazijn nodig om het benodigde aantal reagentia voor syntheses te kunnen afmeten en vervolgens naar het laboratorium te brengen.
Verschillende chemische reagentia hebben verschillende opslagcondities, dus houd hier rekening mee voordat je een magazijn inricht. In warme klimaten kan het nodig zijn om sommige reagentia in een koelkast of vriezer op te slaan.
Het magazijn moet geventileerd worden: oplosmiddelen hebben bijvoorbeeld de neiging om uit bussen te verdampen en als er zich genoeg dampen ophopen, is een vonk of hoge temperatuur genoeg om spontaan te ontbranden. Het is ook wenselijk om het magazijn uit te rusten met brandblussers of een brandbestrijdingssysteem.
Voor opslag heb je een rekkensysteem nodig. Net als in de vorige ruimtes raden we aan om metalen constructies te gebruiken, omdat deze bijzonder duurzaam zijn en geen speciale zorg nodig hebben.
Je hebt vul- en doseerapparatuur, weegschalen en lege containers in het magazijn nodig om het benodigde aantal reagentia voor syntheses te kunnen afmeten en vervolgens naar het laboratorium te brengen.
In het laboratorium moet een uitstekend toevoer- en afvoerventilatiesysteem worden geïnstalleerd.
Het toevoer- en afvoerventilatiesysteem is een complex van apparatuur dat lucht aanzuigt van de straat, deze reinigt van stof, pollen en in de ruimte brengt. Tegelijkertijd verzamelt het tweede deel van het systeem de afvoerlucht en onaangename geuren en verwijdert deze naar buiten.
Gaswassers worden gebruikt voor het reinigen van gasvormige media van onzuiverheden in verschillende chemische en technologische processen, het zijn gaszuiveringsapparaten op basis van begassing met vloeistof.
Gaswassers zijn ontworpen voor het opvangen van gassen die uit de reactor worden afgevoerd. De reiniging van gassen van onzuiverheden door middel van gaswassers behoort tot de natte gaswassingsmethode. Deze methode is gebaseerd op het wassen van gas met vloeistof (water, alkalische oplossing en andere) op het meest ontwikkelde oppervlak van het vloeistofcontact met aërosoldeeltjes en het meest intensieve mengen van het gereinigde gas met vloeistof. Met deze methode kunnen stof, rook, nevel en aërosoldeeltjes (meestal ongewenst of schadelijk) van bijna elke grootte uit het gas worden verwijderd.
De volgende types gaswassers worden onderscheiden:
- nozzle-type torens (nozzle-type gaswassers);
- gesproeide cyclonen (centrifugale wassers);
- schuimapparaten;
- venturi-wassers.
De werking van natte gaswassers is gebaseerd op het opvangen van stofdeeltjes door de vloeistof, die ze in de vorm van slib van de apparaten afvoert. Het opvangproces in natte stofvangers wordt verbeterd door het condensatie-effect - vergroting van stofdeeltjes door condensatie van waterdamp erop.
Het toevoer- en afvoerventilatiesysteem is een complex van apparatuur dat lucht aanzuigt van de straat, deze reinigt van stof, pollen en in de ruimte brengt. Tegelijkertijd verzamelt het tweede deel van het systeem de afvoerlucht en onaangename geuren en verwijdert deze naar buiten.
Om de ventilatie effectief te laten werken, moet je de capaciteit van de ventilatoren correct berekenen voor het volume van je kamer. Hierbij is het noodzakelijk dat het vermogen van de afzuigventilator twee keer zo groot is als dat van de toevoerventilator. In dit geval zullen de geuren snel worden verwijderd.
Gaswassers worden gebruikt voor het reinigen van gasvormige media van onzuiverheden in verschillende chemische en technologische processen, het zijn gaszuiveringsapparaten op basis van begassing met vloeistof.
Gaswassers zijn ontworpen voor het opvangen van gassen die uit de reactor worden afgevoerd. De reiniging van gassen van onzuiverheden door middel van gaswassers behoort tot de natte gaswassingsmethode. Deze methode is gebaseerd op het wassen van gas met vloeistof (water, alkalische oplossing en andere) op het meest ontwikkelde oppervlak van het vloeistofcontact met aërosoldeeltjes en het meest intensieve mengen van het gereinigde gas met vloeistof. Met deze methode kunnen stof, rook, nevel en aërosoldeeltjes (meestal ongewenst of schadelijk) van bijna elke grootte uit het gas worden verwijderd.
De volgende types gaswassers worden onderscheiden:
- nozzle-type torens (nozzle-type gaswassers);
- gesproeide cyclonen (centrifugale wassers);
- schuimapparaten;
- venturi-wassers.
De werking van natte gaswassers is gebaseerd op het opvangen van stofdeeltjes door de vloeistof, die ze in de vorm van slib van de apparaten afvoert. Het opvangproces in natte stofvangers wordt verbeterd door het condensatie-effect - vergroting van stofdeeltjes door condensatie van waterdamp erop.
Elk laboratorium heeft te maken met afvalverwijdering. Er zijn drie soorten afval:
1. Gasvormig.
2. Vaste stoffen.
3. Vloeibaar.
Het gasvormige afval, zoals hierboven beschreven, kan in de atmosfeer worden geloosd met een afzuigventilatie of worden uitgewassen met een stroom wasvloeistof in een gaswasser.
Vaste afvalstoffen zijn meestal containers en verpakkingen van reagentia en apparatuur: plastic, papier (hout), metaal, glas en andere.
Als je er tijdens het werk in slaagt om deze voorwerpen opnieuw te gebruiken, doe er dan je voordeel mee in plaats van nieuwe te kopen. Glazen potten kunnen bijvoorbeeld worden gewassen en gebruikt om te wegen of op te slaan, net als sommige metalen en plastic containers.
Maar een deel van het vaste afval moet nog steeds worden weggegooid, meestal wordt het weggehaald en weggegooid. Om niet betrapt te worden door de politie, moet je stickers en labels verwijderen die de partij en de naam van het product identificeren. Om de risico's te minimaliseren, moet je de belettering uitwissen of overschilderen, de stickers verwijderen en de labels afknippen.
Je kunt het vaste afval compacter maken; het zal compacter zijn en gemakkelijker te verwijderen. Kies van tevoren een plaats waar je het afval naartoe brengt om het weg te gooien. De stortplaats moet op een behoorlijke afstand van het lab liggen, als je afval wordt gevonden en argwaan zal wekken, dan zullen nabijgelegen huizen en bedrijven worden gecontroleerd.
Vloeibaar afval wordt vaak geloosd, het achterlaten in containers is riskant, als het ontdekt wordt, zal onderzoek aantonen dat het verband houdt met de synthese van verboden stoffen. Dergelijk afval wordt onderverdeeld in twee soorten: verontreinigd water en in water onoplosbaar afval van organische oplosmiddelen.
Het wordt aanbevolen om alleen verontreinigd water in de riolering te lozen, omdat in water onoplosbare stoffen leidingen kunnen aantasten of de afvoer kunnen verstoppen, wat extra risico's oplevert voor het laboratorium. Daarom moeten ze ver van het laboratorium worden afgevoerd en geloosd. Ze kunnen ook worden verbrand in een Diesel Heater.
In industriële installaties wordt bepaald afval vernietigd in verbrandingsovens, speciale gasovens. Verbrandingsovens zijn er in kleine formaten en kunnen in het laboratorium worden gebruikt, maar vereisen een aparte ruimte of buitenruimte.
Verbranding is het proces waarbij de organische elementen in afvalstromen worden verbrand. Industrieel wordt dit proces ook wel 'thermische behandeling' genoemd.
Er zijn 2 belangrijke bijproducten van verbranding. Het eerste is inerte bodemas, die meestal wordt gevormd door de anorganische elementen van je afvalstroom, en het tweede is rookgas dat, mits de juiste gasreinigingssystemen zijn gespecificeerd, veilig in de atmosfeer kan worden uitgestoten.
Onderdelen van een verbrandingsoven.
De onderdelen van de meeste verbrandingsovens zijn vrij standaard, de belangrijkste factor bij het selecteren van deze onderdelen is hun vermogen om lang mee te gaan en goed te functioneren onder de hoge druk die wordt uitgeoefend bij verbranding.
-Primaire kamer (verbrandingskamer) - hier wordt het afval geladen en ontstoken. In de meeste verbrandingsovens gebeurt de ontsteking door de hoge omgevingstemperaturen die in de bekleding van de kamer worden vastgehouden.
Secundaire kamer - soms ook 'naverbrander' genoemd - is wettelijk verplicht in Europa, de VS, Australië en Canada om de vorming van schadelijke deeltjes te voorkomen. In veel landen bepaalt de wet dat alle rookgassen ten minste 2 seconden bij 850 ºC in deze secundaire kamer moeten verblijven.
-Schoorsteen - ook bekend als de schoorsteen. De meeste verbrandingsinstallaties vereisen een schoorsteenhoogte van minstens 3 m. Dit zal aanzienlijk hoger zijn in meer bebouwde gebieden of daar waar de atmosferische omstandigheden dit vereisen.
-Bedieningspaneel en thermokoppels - deze regelen de werking van de machine en zorgen ervoor dat de verbrandingskamers op temperatuur zijn VOORDAT er afval in geladen wordt voor verbranding.
Branders - De meeste moderne verbrandingsovens zijn uitgerust met NOx-arme of gemoduleerde gasstroombranders.
-Brandstoftanks - Brandstoftanks moeten gebundeld zijn voor een veilige opslag van brandstof.
Verbrandingsovens zijn ontworpen voor de veilige en effectieve ontsmetting van vele soorten afval. Door een verbrandingsoven met een naverbrandingskamer van hoge kwaliteit en een stof- en gasreinigingssysteem te gebruiken, kan de uitstoot van dioxines en furanen in de afvalgassen worden vermeden.
Een verbrandingsoven is een oven waarin afval wordt verbrand (thermische ontsmetting) bij hoge temperaturen van 400 tot 1200 ºC.
1. Gasvormig.
2. Vaste stoffen.
3. Vloeibaar.
Het gasvormige afval, zoals hierboven beschreven, kan in de atmosfeer worden geloosd met een afzuigventilatie of worden uitgewassen met een stroom wasvloeistof in een gaswasser.
Vaste afvalstoffen zijn meestal containers en verpakkingen van reagentia en apparatuur: plastic, papier (hout), metaal, glas en andere.
Als je er tijdens het werk in slaagt om deze voorwerpen opnieuw te gebruiken, doe er dan je voordeel mee in plaats van nieuwe te kopen. Glazen potten kunnen bijvoorbeeld worden gewassen en gebruikt om te wegen of op te slaan, net als sommige metalen en plastic containers.
Maar een deel van het vaste afval moet nog steeds worden weggegooid, meestal wordt het weggehaald en weggegooid. Om niet betrapt te worden door de politie, moet je stickers en labels verwijderen die de partij en de naam van het product identificeren. Om de risico's te minimaliseren, moet je de belettering uitwissen of overschilderen, de stickers verwijderen en de labels afknippen.
Je kunt het vaste afval compacter maken; het zal compacter zijn en gemakkelijker te verwijderen. Kies van tevoren een plaats waar je het afval naartoe brengt om het weg te gooien. De stortplaats moet op een behoorlijke afstand van het lab liggen, als je afval wordt gevonden en argwaan zal wekken, dan zullen nabijgelegen huizen en bedrijven worden gecontroleerd.
Vloeibaar afval wordt vaak geloosd, het achterlaten in containers is riskant, als het ontdekt wordt, zal onderzoek aantonen dat het verband houdt met de synthese van verboden stoffen. Dergelijk afval wordt onderverdeeld in twee soorten: verontreinigd water en in water onoplosbaar afval van organische oplosmiddelen.
Het wordt aanbevolen om alleen verontreinigd water in de riolering te lozen, omdat in water onoplosbare stoffen leidingen kunnen aantasten of de afvoer kunnen verstoppen, wat extra risico's oplevert voor het laboratorium. Daarom moeten ze ver van het laboratorium worden afgevoerd en geloosd. Ze kunnen ook worden verbrand in een Diesel Heater.
Verbranding is het proces waarbij de organische elementen in afvalstromen worden verbrand. Industrieel wordt dit proces ook wel 'thermische behandeling' genoemd.
Er zijn 2 belangrijke bijproducten van verbranding. Het eerste is inerte bodemas, die meestal wordt gevormd door de anorganische elementen van je afvalstroom, en het tweede is rookgas dat, mits de juiste gasreinigingssystemen zijn gespecificeerd, veilig in de atmosfeer kan worden uitgestoten.
Onderdelen van een verbrandingsoven.
De onderdelen van de meeste verbrandingsovens zijn vrij standaard, de belangrijkste factor bij het selecteren van deze onderdelen is hun vermogen om lang mee te gaan en goed te functioneren onder de hoge druk die wordt uitgeoefend bij verbranding.
-Primaire kamer (verbrandingskamer) - hier wordt het afval geladen en ontstoken. In de meeste verbrandingsovens gebeurt de ontsteking door de hoge omgevingstemperaturen die in de bekleding van de kamer worden vastgehouden.
Secundaire kamer - soms ook 'naverbrander' genoemd - is wettelijk verplicht in Europa, de VS, Australië en Canada om de vorming van schadelijke deeltjes te voorkomen. In veel landen bepaalt de wet dat alle rookgassen ten minste 2 seconden bij 850 ºC in deze secundaire kamer moeten verblijven.
-Schoorsteen - ook bekend als de schoorsteen. De meeste verbrandingsinstallaties vereisen een schoorsteenhoogte van minstens 3 m. Dit zal aanzienlijk hoger zijn in meer bebouwde gebieden of daar waar de atmosferische omstandigheden dit vereisen.
-Bedieningspaneel en thermokoppels - deze regelen de werking van de machine en zorgen ervoor dat de verbrandingskamers op temperatuur zijn VOORDAT er afval in geladen wordt voor verbranding.
Branders - De meeste moderne verbrandingsovens zijn uitgerust met NOx-arme of gemoduleerde gasstroombranders.
-Brandstoftanks - Brandstoftanks moeten gebundeld zijn voor een veilige opslag van brandstof.
Een verbrandingsoven is een oven waarin afval wordt verbrand (thermische ontsmetting) bij hoge temperaturen van 400 tot 1200 ºC.
Attachments
Last edited by a moderator:
