Inleiding.
Synthetische cathinonen, waarvan 4-mmc er één is, worden steeds populairder op de Europese handelsmarkten. Het is algemeen bekend dat het gebruik van mephedrone gepaard gaat met ongewenste hemodynamische effecten en overmatige vergiftiging, wat kan leiden tot dodelijke gevolgen. Tegenwoordig zijn er geen toegankelijke studies naar de toxiciteit van mephedrone, studies naar LD50. Er waren enkele gevallen van overlijden met analytisch bevestigd 4-mmc in biologische monsters van overledenen. De bevindingen die tijdens dit experiment zijn verkregen, vormen een waardevolle bijdrage aan het onderzoek naar mephedrone en wijzen op het toxische potentieel en gevaar ervan.
Het doel van deze studie is het bepalen en analyseren van gegevens over acute toxiciteit bij ratten na intragastrische en intraperitoneale injectie van mephedrone.
Materialen en methoden.
Het onderzoek werd uitgevoerd op 144 mannelijke Wistar ratten met een gewicht van 180-200 g. in overeenstemming met de GLP-normen. De luchttemperatuur was 20 graden Celsius in alle cellen, de bewaarcondities waren hetzelfde. De licht-donkercyclus, met een periodiciteit van 12 uur. Er werden 3 groepen geïdentificeerd met 6 subgroepen (A1, A2, A3, A4, A5, A6; B1, B2, B3, B4, B5, B6 en C1, C2, C3, C4, C5, C6) van 8 ratten in elke subgroep volgens dosering. Groep A - de stof werd intraperitoneaal geïnjecteerd. Groep B - de stof werd geïnjecteerd via een maagslang. Groep C (controlegroep) - intacte dieren die equivalente doses 0,9% NaCl oplossing toegediend kregen. 4-mmc werd opgelost in 0,9% bufferoplossing in de juiste concentraties.
Voor LD50-registratie kregen ratten van groep A de stof toegediend in de volgende enkelvoudige doses: 200, 400, 700, 1200, 1600 en 2200 mg/kg. Groep B ratten kregen de stof intragastrisch toegediend in de volgende doses: 400, 800, 1200, 1600, 2200, 2600 mg/kg. Groep C kreeg een 0,9% natriumchlorideoplossing in equivalente doses.
Resultaten en discussie.
Evaluatie van de toxische werking van de onderzochte stof bij proefdieren werd uitgevoerd aan de hand van de klinische presentatie van de intoxicatie en het overlevingspercentage. De resultaten werden bepaald met behulp van de methode Zalpi V. met LD50-verklaring. Intragastrische toediening van de stof aan dieren van groep B in doses variërend van 400-800 mg/kg veroorzaakte de volgende klinische presentatie: gedurende 4 minuten en 20 seconden werd de ademhaling frequenter, ze zitten lange tijd roerloos, er is geen ontlasting en urineren, ze drinken geen water. Na 8-15 minuten bewegen de ratten langzaam rond de omtrek van de locatie, de ademhaling is snel, er is geen ontlasting, urineren is actief, herhaald. Na 20-30 minuten bewegen de ratten langzaam of matig, de ademhaling is snel, er wordt herhaaldelijk geplast en gepoept. Na 70-80 minuten beginnen de ratten sneller rond de omtrek te bewegen en beginnen ze water te drinken. Na 3 uur en 20 minuten drinken de ratten water en vertonen ze actieve verzorging. Deze symptomen manifesteerden zich bij ratten uit groep A die de stof kregen in doses van 200-700 mg/kg met verschillende ernst en duur, maar het begin van de effecten was significant sneller in vergelijking met groep A. Dus na injectie bleef de klinische presentatie gedurende 1 minuut 40 seconden.
Dieren van Groep A(5,6), die 1600 en 2200 mg/kg kregen, raakten na de injectie gedurende 30-80 seconden verdoofd. Klinische indicaties waren onder andere: tachypneu ademhaling, significant verminderde reflex van de normale positie bij het draaien op de rug. Ptosis en myosis werden geregistreerd. Defecatie en urineren begonnen na 30-40 minuten. Daarna traden tonische convulsies op, die binnen 5-10 minuten overgingen in convulsies veroorzaakt door asfyxie (klonisch, kortademigheid, cyanose). Binnen 3-5 minuten trad de dood in. Klinische indicaties van subgroepen B (5 en 6) waren vergelijkbaar met subgroepen A (5 en 6), maar de ernst van de indicatoren was minder en de duur was langer. De dood trad op binnen 2 tot 4 uur.
Algemene conclusie.
Synthetische cathinonen, waarvan 4-mmc er één is, worden steeds populairder op de Europese handelsmarkten. Het is algemeen bekend dat het gebruik van mephedrone gepaard gaat met ongewenste hemodynamische effecten en overmatige vergiftiging, wat kan leiden tot dodelijke gevolgen. Tegenwoordig zijn er geen toegankelijke studies naar de toxiciteit van mephedrone, studies naar LD50. Er waren enkele gevallen van overlijden met analytisch bevestigd 4-mmc in biologische monsters van overledenen. De bevindingen die tijdens dit experiment zijn verkregen, vormen een waardevolle bijdrage aan het onderzoek naar mephedrone en wijzen op het toxische potentieel en gevaar ervan.
Het doel van deze studie is het bepalen en analyseren van gegevens over acute toxiciteit bij ratten na intragastrische en intraperitoneale injectie van mephedrone.
Materialen en methoden.
Het onderzoek werd uitgevoerd op 144 mannelijke Wistar ratten met een gewicht van 180-200 g. in overeenstemming met de GLP-normen. De luchttemperatuur was 20 graden Celsius in alle cellen, de bewaarcondities waren hetzelfde. De licht-donkercyclus, met een periodiciteit van 12 uur. Er werden 3 groepen geïdentificeerd met 6 subgroepen (A1, A2, A3, A4, A5, A6; B1, B2, B3, B4, B5, B6 en C1, C2, C3, C4, C5, C6) van 8 ratten in elke subgroep volgens dosering. Groep A - de stof werd intraperitoneaal geïnjecteerd. Groep B - de stof werd geïnjecteerd via een maagslang. Groep C (controlegroep) - intacte dieren die equivalente doses 0,9% NaCl oplossing toegediend kregen. 4-mmc werd opgelost in 0,9% bufferoplossing in de juiste concentraties.
Voor LD50-registratie kregen ratten van groep A de stof toegediend in de volgende enkelvoudige doses: 200, 400, 700, 1200, 1600 en 2200 mg/kg. Groep B ratten kregen de stof intragastrisch toegediend in de volgende doses: 400, 800, 1200, 1600, 2200, 2600 mg/kg. Groep C kreeg een 0,9% natriumchlorideoplossing in equivalente doses.
Resultaten en discussie.
Evaluatie van de toxische werking van de onderzochte stof bij proefdieren werd uitgevoerd aan de hand van de klinische presentatie van de intoxicatie en het overlevingspercentage. De resultaten werden bepaald met behulp van de methode Zalpi V. met LD50-verklaring. Intragastrische toediening van de stof aan dieren van groep B in doses variërend van 400-800 mg/kg veroorzaakte de volgende klinische presentatie: gedurende 4 minuten en 20 seconden werd de ademhaling frequenter, ze zitten lange tijd roerloos, er is geen ontlasting en urineren, ze drinken geen water. Na 8-15 minuten bewegen de ratten langzaam rond de omtrek van de locatie, de ademhaling is snel, er is geen ontlasting, urineren is actief, herhaald. Na 20-30 minuten bewegen de ratten langzaam of matig, de ademhaling is snel, er wordt herhaaldelijk geplast en gepoept. Na 70-80 minuten beginnen de ratten sneller rond de omtrek te bewegen en beginnen ze water te drinken. Na 3 uur en 20 minuten drinken de ratten water en vertonen ze actieve verzorging. Deze symptomen manifesteerden zich bij ratten uit groep A die de stof kregen in doses van 200-700 mg/kg met verschillende ernst en duur, maar het begin van de effecten was significant sneller in vergelijking met groep A. Dus na injectie bleef de klinische presentatie gedurende 1 minuut 40 seconden.
Dieren van Groep A(5,6), die 1600 en 2200 mg/kg kregen, raakten na de injectie gedurende 30-80 seconden verdoofd. Klinische indicaties waren onder andere: tachypneu ademhaling, significant verminderde reflex van de normale positie bij het draaien op de rug. Ptosis en myosis werden geregistreerd. Defecatie en urineren begonnen na 30-40 minuten. Daarna traden tonische convulsies op, die binnen 5-10 minuten overgingen in convulsies veroorzaakt door asfyxie (klonisch, kortademigheid, cyanose). Binnen 3-5 minuten trad de dood in. Klinische indicaties van subgroepen B (5 en 6) waren vergelijkbaar met subgroepen A (5 en 6), maar de ernst van de indicatoren was minder en de duur was langer. De dood trad op binnen 2 tot 4 uur.
Algemene conclusie.
- LD50 voor ratten van 180-200 g bij intraperitoneale toediening is 600,30 mg/kg. Voor een mens is deze dosering equivalent (met de juiste allometrische coëfficiënt) ≈ 141,4 mg/kg.
- LD50 voor ratten van 180-200 g bij intragastrische toediening is 1300,5 mg/kg. Voor een mens is deze dosering equivalent (met geschikte allometrische coëfficiënt) ≈ 306,3 mg/kg.
- Volgens de resultaten van het uitgevoerde onderzoek moet stof 4-mmc worden ingedeeld in klasse III (Matig gevaarlijk).
Last edited by a moderator:
