Op de tweede avond van de ayahuasca ceremonie had ik een gevaarlijke episode.
Ik zag mijn tienerzelf in deeltjes uiteenvallen en uiteindelijk helemaal verdwijnen. Ik deed mijn slaapmasker af en zag de mensen om me heen in schaduwen veranderen.Ik dacht dat ik doodging of misschien mijn grip op de werkelijkheid verloor.
Plotseling verscheen Kat, mijn gids, en begon voor me te zingen. Ik kon de woorden niet verstaan, maar het ritme was rustgevend.Na een minuut of twee verdween de angst en viel ik terug in een vredige halfslaap.
We waren met 12 personen - negen vrouwen en drie mannen - die ayahuasca namen in een privéwoning in San Diego onder begeleiding van twee getrainde gidsen, Kat en haar partner Sarah. Samen hebben ze meer dan 20 jaar ervaring met psychedelica, waaronder ayahuasca, een kruidenmengsel dat het natuurlijke hallucinogeen DMT bevat.
Kat en Sarah werken als een team en verstrekken elke maand psychedelische drugs in verschillende steden. Hun belangrijkste taak is om een ruimte te creëren waar iedereen zich veilig genoeg voelt om zijn emotionele afweer los te laten en zich open te stellen voor het potentieel van drugs om hun houding, stemming en gedrag te veranderen.
Deze ceremonies veroorzaken veel angst, vooral bij mensen die nog nooit geëxperimenteerd hebben met psychedelica. De angst voor wat je zou kunnen zien of voelen kan overweldigend zijn. Maar gidsen zoals Kat zijn je toevluchtsoord in de storm. Wanneer de dingen turbulent zijn, reageren ze met een vaste en kalme hand.
Ik zag mijn tienerzelf in deeltjes uiteenvallen en uiteindelijk helemaal verdwijnen. Ik deed mijn slaapmasker af en zag de mensen om me heen in schaduwen veranderen.Ik dacht dat ik doodging of misschien mijn grip op de werkelijkheid verloor.
Plotseling verscheen Kat, mijn gids, en begon voor me te zingen. Ik kon de woorden niet verstaan, maar het ritme was rustgevend.Na een minuut of twee verdween de angst en viel ik terug in een vredige halfslaap.
We waren met 12 personen - negen vrouwen en drie mannen - die ayahuasca namen in een privéwoning in San Diego onder begeleiding van twee getrainde gidsen, Kat en haar partner Sarah. Samen hebben ze meer dan 20 jaar ervaring met psychedelica, waaronder ayahuasca, een kruidenmengsel dat het natuurlijke hallucinogeen DMT bevat.
Kat en Sarah werken als een team en verstrekken elke maand psychedelische drugs in verschillende steden. Hun belangrijkste taak is om een ruimte te creëren waar iedereen zich veilig genoeg voelt om zijn emotionele afweer los te laten en zich open te stellen voor het potentieel van drugs om hun houding, stemming en gedrag te veranderen.
Deze ceremonies veroorzaken veel angst, vooral bij mensen die nog nooit geëxperimenteerd hebben met psychedelica. De angst voor wat je zou kunnen zien of voelen kan overweldigend zijn. Maar gidsen zoals Kat zijn je toevluchtsoord in de storm. Wanneer de dingen turbulent zijn, reageren ze met een vaste en kalme hand.
Hoewel psychedelische drugs illegaal blijven, worden er door het hele land geleide ceremonies of sessies gehouden, vooral in grote steden als New York, San Francisco en Los Angeles.
Het geleide beroep is een levensvatbaar beroep geworden, zowel ondergronds als bovengronds, omdat steeds meer Amerikanen een veilige, gestructureerde omgeving zoeken om psychedelica te gebruiken voor spirituele groei en psychologische genezing. Deze nieuwe wereld van psychedelische therapie functioneert als een soort parallelle geestelijke gezondheidszorg. De toegang ertoe is nog steeds beperkt, maar het ontwikkelt zich sneller dan je zou verwachten.
De meeste Amerikanen steunen nu de legalisatie van marihuana, en hoewel een opiniepeiling uit 2016 uitwees dat psychedelica niet erg populair zijn, is het mogelijk dat de houding zal veranderen wanneer de onderzoeksresultaten over hun therapeutische potentieel mainstream worden.
Maar hoe zou een wereld waarin psychedelica legaal zijn eruit zien? En welke culturele structuren zullen we nodig hebben om een verantwoord gebruik van deze drugs te garanderen?
Psychedelische drugs zoals LSD infiltreerden de Amerikaanse samenleving in de jaren 1960 en de resultaten waren op zijn best gemengd. Ze zorgden zeker voor een revolutie in de cultuur, maar uiteindelijk bleven we achter met draconische drugswetten en een culturele terugslag die psychedelica ondergronds duwde.
Het geleide beroep is een levensvatbaar beroep geworden, zowel ondergronds als bovengronds, omdat steeds meer Amerikanen een veilige, gestructureerde omgeving zoeken om psychedelica te gebruiken voor spirituele groei en psychologische genezing. Deze nieuwe wereld van psychedelische therapie functioneert als een soort parallelle geestelijke gezondheidszorg. De toegang ertoe is nog steeds beperkt, maar het ontwikkelt zich sneller dan je zou verwachten.
De meeste Amerikanen steunen nu de legalisatie van marihuana, en hoewel een opiniepeiling uit 2016 uitwees dat psychedelica niet erg populair zijn, is het mogelijk dat de houding zal veranderen wanneer de onderzoeksresultaten over hun therapeutische potentieel mainstream worden.
Maar hoe zou een wereld waarin psychedelica legaal zijn eruit zien? En welke culturele structuren zullen we nodig hebben om een verantwoord gebruik van deze drugs te garanderen?
Psychedelische drugs zoals LSD infiltreerden de Amerikaanse samenleving in de jaren 1960 en de resultaten waren op zijn best gemengd. Ze zorgden zeker voor een revolutie in de cultuur, maar uiteindelijk bleven we achter met draconische drugswetten en een culturele terugslag die psychedelica ondergronds duwde.
Tegenwoordig vindt er echter een opleving plaats. Aan instellingen zoals de Johns Hopkins University en de New York University leveren klinische onderzoeken naar psilocybine als therapie voor therapieresistente depressie, verslaving en andere angststoornissen bemoedigende resultaten op.
Onlangs heeft de Food and Drug Administration de uitzonderlijke stap genomen om psilocybine therapie voor depressie de status van "doorbraaktherapie" te geven. Dit betekent dat de behandeling zoveel potentie heeft dat de FDA heeft besloten om het proces van ontwikkelen en testen te versnellen. Dit is een teken van hoe ver het onderzoek naar en de publieke acceptatie van psychedelica is gevorderd.
Het is vanwege deze vooruitgang dat we serieus moeten overwegen wat de volgende stap is en hoe we psychedelica in de bredere cultuur kunnen integreren. De afgelopen drie maanden heb ik, als onderdeel van de conceptuele dialoog op ons bbgate forum, gesproken met gidsen, onderzoekers en therapeuten die clinici opleiden om psychedelische therapie te geven. We hebben de nuances geleerd van het uitvoeren van zogenaamde "ondergrondse ceremonies" en we hebben gesproken met mensen die beweren dat ze hun drugsverslaving hebben overwonnen na een enkele psychedelische ervaring.
Onze huidige wetten staan het gebruik van verschillende vergiften toe, waaronder drank en sigaretten. Dit zijn drugs die levens verwoesten en verslaving voeden. Toch is een van de meest opvallende kenmerken van recent (beperkt) onderzoek naar psychedelische middelen dat de drugs niet verslavend zijn en geen bijwerkingen hebben als er een begeleider aan te pas komt. Veel onderzoekers geloven dat deze drugs, mits gebruikt onder toezicht van getrainde professionals, een revolutie teweeg kunnen brengen in de geestelijke gezondheidszorg.
Onlangs heeft de Food and Drug Administration de uitzonderlijke stap genomen om psilocybine therapie voor depressie de status van "doorbraaktherapie" te geven. Dit betekent dat de behandeling zoveel potentie heeft dat de FDA heeft besloten om het proces van ontwikkelen en testen te versnellen. Dit is een teken van hoe ver het onderzoek naar en de publieke acceptatie van psychedelica is gevorderd.
Het is vanwege deze vooruitgang dat we serieus moeten overwegen wat de volgende stap is en hoe we psychedelica in de bredere cultuur kunnen integreren. De afgelopen drie maanden heb ik, als onderdeel van de conceptuele dialoog op ons bbgate forum, gesproken met gidsen, onderzoekers en therapeuten die clinici opleiden om psychedelische therapie te geven. We hebben de nuances geleerd van het uitvoeren van zogenaamde "ondergrondse ceremonies" en we hebben gesproken met mensen die beweren dat ze hun drugsverslaving hebben overwonnen na een enkele psychedelische ervaring.
Onze huidige wetten staan het gebruik van verschillende vergiften toe, waaronder drank en sigaretten. Dit zijn drugs die levens verwoesten en verslaving voeden. Toch is een van de meest opvallende kenmerken van recent (beperkt) onderzoek naar psychedelische middelen dat de drugs niet verslavend zijn en geen bijwerkingen hebben als er een begeleider aan te pas komt. Veel onderzoekers geloven dat deze drugs, mits gebruikt onder toezicht van getrainde professionals, een revolutie teweeg kunnen brengen in de geestelijke gezondheidszorg.
Wat vertelt de geschiedenis ons?
De tegenculturele beweging van de jaren 1960 was in veel opzichten transformerend. Het was onder andere de katalysator van de milieubeweging, de burgerrechtenbeweging, het moderne feminisme en de anti-oorlogsbeweging. Maar het leidde ook tot jaren van verzet tegen psychedelische drugs, die tot voor kort klinisch onderzoek vrijwel onmogelijk maakten.
In de verre jaren 1960 waren psychedelica volledig legaal en werden ze algemeen beschouwd als een veelbelovend gebied voor psychologisch onderzoek. Maar slechts een paar jaar later veranderde de politieke en culturele wind zo drastisch dat er in het hele land paniek uitbrak over psychedelica. In 1965 verbood de federale overheid de productie en verkoop van alle psychedelische drugs en kort daarna staakten de bedrijven die deze drugs voor onderzoek produceerden de productie.
In zijn boek How to Change Your Mind geeft Pollan een uitgebreid antwoord op de vraag waarom psychedelica nooit kunnen ontsnappen aan de schaduw van de tegenculturele revolutie die ze zelf hebben helpen ontketenen.
Timothy Leary, een "psychedelische evangelist" die kinderen adviseerde om "aan te zetten, af te stemmen en af te haken", is voor velen een zondebok. Leary was naar verluidt te roekeloos, te confronterend en te beangstigend voor de mainstream in die jaren. Leary was zo'n bedreiging dat president Richard Nixon hem op een gegeven moment "de gevaarlijkste man in Amerika" noemde.
De tegenculturele beweging van de jaren 1960 was in veel opzichten transformerend. Het was onder andere de katalysator van de milieubeweging, de burgerrechtenbeweging, het moderne feminisme en de anti-oorlogsbeweging. Maar het leidde ook tot jaren van verzet tegen psychedelische drugs, die tot voor kort klinisch onderzoek vrijwel onmogelijk maakten.
In de verre jaren 1960 waren psychedelica volledig legaal en werden ze algemeen beschouwd als een veelbelovend gebied voor psychologisch onderzoek. Maar slechts een paar jaar later veranderde de politieke en culturele wind zo drastisch dat er in het hele land paniek uitbrak over psychedelica. In 1965 verbood de federale overheid de productie en verkoop van alle psychedelische drugs en kort daarna staakten de bedrijven die deze drugs voor onderzoek produceerden de productie.
In zijn boek How to Change Your Mind geeft Pollan een uitgebreid antwoord op de vraag waarom psychedelica nooit kunnen ontsnappen aan de schaduw van de tegenculturele revolutie die ze zelf hebben helpen ontketenen.
Timothy Leary, een "psychedelische evangelist" die kinderen adviseerde om "aan te zetten, af te stemmen en af te haken", is voor velen een zondebok. Leary was naar verluidt te roekeloos, te confronterend en te beangstigend voor de mainstream in die jaren. Leary was zo'n bedreiging dat president Richard Nixon hem op een gegeven moment "de gevaarlijkste man in Amerika" noemde.
Maar Leary is niet de enige reden voor wat er gebeurde. De cultuur van die tijd was gewoon nog niet klaar voor de psychedelica van de jaren 1960. De ervaring van deze drugs is zo krachtig dat het vergeleken kan worden met een soort overgangsritueel. Maar toen ze op het toneel verschenen, had het publiek er geen ervaring mee, geen besef van hun betekenis. Zoals Pollan ooit zei in een interview: "Jonge mensen hadden deze radicaal nieuwe ervaring die de heteroseksuele cultuur niet aankon".
Psychedelica werden zo snel vrijgegeven dat er geen culturele structuren waren om ze te absorberen, geen vergaarbakken of normen eromheen. Culturen over de hele wereld, van de oude Grieken tot de inheemse volkeren van het Amazonegebied, hebben psychedelica duizenden jaren omarmd en elk van hen heeft er gespecialiseerde rituelen voor ontwikkeld, geleid door ervaren gidsen. Omdat er in de VS geen gevestigde gemeenschap was, werden mensen aan hun lot overgelaten. Als je dit combineert met een algemene onwetendheid over de drugs zelf, is het geen wonder dat het mis ging.
Maar er is veel veranderd sinds de jaren 1960. Het politieke en culturele landschap is veranderd en veel ontvankelijker geworden voor psychedelica. Rick Doblin, al lange tijd voorstander van psychedelica en oprichter van de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS), maakte een interessant punt.
Psychedelica werden zo snel vrijgegeven dat er geen culturele structuren waren om ze te absorberen, geen vergaarbakken of normen eromheen. Culturen over de hele wereld, van de oude Grieken tot de inheemse volkeren van het Amazonegebied, hebben psychedelica duizenden jaren omarmd en elk van hen heeft er gespecialiseerde rituelen voor ontwikkeld, geleid door ervaren gidsen. Omdat er in de VS geen gevestigde gemeenschap was, werden mensen aan hun lot overgelaten. Als je dit combineert met een algemene onwetendheid over de drugs zelf, is het geen wonder dat het mis ging.
Maar er is veel veranderd sinds de jaren 1960. Het politieke en culturele landschap is veranderd en veel ontvankelijker geworden voor psychedelica. Rick Doblin, al lange tijd voorstander van psychedelica en oprichter van de Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies (MAPS), maakte een interessant punt.
"In de jaren '60 was de psychedelische tegencultuur een directe uitdaging aan de status quo... het ging over het verlaten van de cultuur. Vandaag de dag zijn dingen als yoga en mindfulness meditatie volledig geïntegreerd in de mainstream cultuur. We hebben spiritualiteit en al deze dingen die in de jaren '60 zo vreemd en buitenaards leken, geïntegreerd. Dus we hebben ons hier 50 jaar lang cultureel op voorbereid".
Tegelijkertijd kunnen psychedelica ook een rol spelen bij het bestrijden van nieuwe bedreigingen voor de gezondheid, zoals de opioïdencrisis (in 2017 stierven meer dan 70.000 Amerikanen aan een overdosis opioïden, meer dan het totale aantal Amerikanen dat in Vietnam stierf). Ze worden bijvoorbeeld gebruikt om veteranen te behandelen die lijden aan posttraumatische stressstoornis, of om kankerpatiënten te behandelen die worstelen met hun ondraaglijke pijn en onvermijdelijke dood.
Psychedelica worden hulpmiddelen voor genezing in plaats van een bedreiging voor de sociale orde. En vooraanstaande wetenschappers, organisaties en onderwijsinstellingen werken binnen het systeem om de kans op verzet te verkleinen. Dit is heel anders dan de aanpak in de jaren 1960, en het is nog steeds een succes.
Goedkeuring in de academische wereld en universele erkenning
Psilocybine is in de afgelopen jaren om een aantal redenen de favoriete drug van de meeste onderzoekers geweest. Ten eerste heeft het de minste culturele bagage dan LSD en geniet het daarom de voorkeur van de deelnemers aan het onderzoek. Psilocybine heeft ook sterke veiligheidsgegevens die gebaseerd zijn op onderzoeken die voor het verbod zijn uitgevoerd, dus de FDA heeft een klein aantal kleine klinische onderzoeken toegestaan.
Ondanks de grote hoeveelheid onderzoeken zijn de meeste nog voorlopig van aard en zijn de steekproeven vrij klein, hoewel de resultaten tot nu toe overtuigend zijn. In een onderzoek uit 2014 van Johns Hopkins was 80% van de rokers die deelnamen aan een op psilocybine gebaseerde therapie zes maanden na het onderzoek volledig gestopt met roken. Ter vergelijking, stoppen met roken onderzoeken met varenicline hebben een slagingspercentage van ongeveer 35%.
In een onderzoek uit 2016 naar kanker gerelateerde depressie of angst, rapporteerde 83% van de 51 deelnemers een significante toename in de kwaliteit van leven en "gevoel van welzijn of tevredenheid" zes maanden na het nemen van één keer psilocybine (67% zei dat het een van de belangrijkste gebeurtenissen in hun leven was).
Psychedelica worden hulpmiddelen voor genezing in plaats van een bedreiging voor de sociale orde. En vooraanstaande wetenschappers, organisaties en onderwijsinstellingen werken binnen het systeem om de kans op verzet te verkleinen. Dit is heel anders dan de aanpak in de jaren 1960, en het is nog steeds een succes.
Goedkeuring in de academische wereld en universele erkenning
Psilocybine is in de afgelopen jaren om een aantal redenen de favoriete drug van de meeste onderzoekers geweest. Ten eerste heeft het de minste culturele bagage dan LSD en geniet het daarom de voorkeur van de deelnemers aan het onderzoek. Psilocybine heeft ook sterke veiligheidsgegevens die gebaseerd zijn op onderzoeken die voor het verbod zijn uitgevoerd, dus de FDA heeft een klein aantal kleine klinische onderzoeken toegestaan.
Ondanks de grote hoeveelheid onderzoeken zijn de meeste nog voorlopig van aard en zijn de steekproeven vrij klein, hoewel de resultaten tot nu toe overtuigend zijn. In een onderzoek uit 2014 van Johns Hopkins was 80% van de rokers die deelnamen aan een op psilocybine gebaseerde therapie zes maanden na het onderzoek volledig gestopt met roken. Ter vergelijking, stoppen met roken onderzoeken met varenicline hebben een slagingspercentage van ongeveer 35%.
In een onderzoek uit 2016 naar kanker gerelateerde depressie of angst, rapporteerde 83% van de 51 deelnemers een significante toename in de kwaliteit van leven en "gevoel van welzijn of tevredenheid" zes maanden na het nemen van één keer psilocybine (67% zei dat het een van de belangrijkste gebeurtenissen in hun leven was).
Een klassieke psilocybine sessie duurt ongeveer 4-6 uur (vergeleken met 12 uur met LSD), maar het resulteert in een blijvende vermindering van depressie en angst bij patiënten. Daarom geloven onderzoekers als Roland Griffiths van de Johns Hopkins Universiteit dat psychedelica een geheel nieuw model vormen voor de behandeling van ernstige geestelijke ziekten. Traditionele antidepressieve behandelingen helpen veel patiënten niet en kunnen veel bijwerkingen hebben.
Dit is de belangrijkste reden waarom veel onderzoekers geloven dat de FDA uiteindelijk de lijst van psychedelica zal veranderen en ze zal legaliseren voor medisch gebruik - hoewel de timing van deze stap nog verre van duidelijk is. Onlangs keurden ambtenaren van Oregon een wetsvoorstel voor 2020 goed dat medische professionals zou toestaan om op psilocybine gebaseerde therapieën te verstrekken. Op 2 november 2023 is Oregon al begonnen met het accepteren van aanvragen voor een vergunning om dergelijke psilocybine-ondersteunde therapie te mogen geven.
Om meer te weten te komen over het brede medische potentieel van psychedelica, raad ik je ten zeerste aan om de wetenschappelijke review van Herman Lopez uit 2016 te lezen. Hier is het belangrijk om te focussen op hoe psilocybine werkt en waarom het zo effectief is voor mensen die het gebruiken. Het begrijpen van de klinische kant van dergelijke studies wordt geholpen door commentaar van Alan Davis en psycholoog Mary Cosimano (onderzoekscoördinatoren en getrainde begeleiders) van de Johns Hopkins University. Zij helpen bij het uitvoeren van psilocybine sessies in Hopkins.
Dit is de belangrijkste reden waarom veel onderzoekers geloven dat de FDA uiteindelijk de lijst van psychedelica zal veranderen en ze zal legaliseren voor medisch gebruik - hoewel de timing van deze stap nog verre van duidelijk is. Onlangs keurden ambtenaren van Oregon een wetsvoorstel voor 2020 goed dat medische professionals zou toestaan om op psilocybine gebaseerde therapieën te verstrekken. Op 2 november 2023 is Oregon al begonnen met het accepteren van aanvragen voor een vergunning om dergelijke psilocybine-ondersteunde therapie te mogen geven.
Om meer te weten te komen over het brede medische potentieel van psychedelica, raad ik je ten zeerste aan om de wetenschappelijke review van Herman Lopez uit 2016 te lezen. Hier is het belangrijk om te focussen op hoe psilocybine werkt en waarom het zo effectief is voor mensen die het gebruiken. Het begrijpen van de klinische kant van dergelijke studies wordt geholpen door commentaar van Alan Davis en psycholoog Mary Cosimano (onderzoekscoördinatoren en getrainde begeleiders) van de Johns Hopkins University. Zij helpen bij het uitvoeren van psilocybine sessies in Hopkins.
Sinds ze in 2000 goedkeuring kregen van de FDA om psilocybine te bestuderen, hebben ze met verschillende populaties gewerkt: gezonde volwassenen zonder psychologische problemen, kankerpatiënten, mensen die lijden aan angst en depressie, rokers en zelfs ervaren mediteerders.
Een belangrijk onderdeel van het proces bij Hopkins is wat ze noemen een "life review". Voordat ze de medicatie verstrekken, willen ze weten wie je bent, in welke fase van je leven je je bevindt en welke emotionele of psychologische muren je om jezelf heen hebt opgebouwd. Het idee is om samen met patiënten te identificeren wat hen tegenhoudt in het leven en te onderzoeken hoe ze dit kunnen overwinnen.
Psilocybinesessies zijn behoorlijk intens en kunnen in sommige gevallen de hele dag duren. De ruimtes die ze gebruiken zijn een vreemde mix van stemmige dokterspraktijken en New Age decoraties. Er staat een vanillekleurige bank bedekt met geborduurde kussens en aan weerszijden gedrapeerd met Zuid-Amerikaanse kunstwerken. Vlakbij de bank, op een salontafel, staan een ceremoniële kom en minisculpturen van paddo's; het is niet echt een altaar, maar het zou het heel goed kunnen zijn.
Een belangrijk onderdeel van het proces bij Hopkins is wat ze noemen een "life review". Voordat ze de medicatie verstrekken, willen ze weten wie je bent, in welke fase van je leven je je bevindt en welke emotionele of psychologische muren je om jezelf heen hebt opgebouwd. Het idee is om samen met patiënten te identificeren wat hen tegenhoudt in het leven en te onderzoeken hoe ze dit kunnen overwinnen.
Psilocybinesessies zijn behoorlijk intens en kunnen in sommige gevallen de hele dag duren. De ruimtes die ze gebruiken zijn een vreemde mix van stemmige dokterspraktijken en New Age decoraties. Er staat een vanillekleurige bank bedekt met geborduurde kussens en aan weerszijden gedrapeerd met Zuid-Amerikaanse kunstwerken. Vlakbij de bank, op een salontafel, staan een ceremoniële kom en minisculpturen van paddo's; het is niet echt een altaar, maar het zou het heel goed kunnen zijn.
Sessies kunnen zich in verschillende richtingen ontwikkelen, afhankelijk van de diepte van de ervaring (die moeilijk te voorspellen is) en de mentale toestand van de persoon. Over het algemeen liggen patiënten op een bank met een slaapmasker over hun ogen. Cosimano, Davis en andere klinische begeleiders fungeren als wegwijzers: ze houden de hand van de patiënt vast en helpen hem zich te realiseren wat hij ziet en wat het betekent.
"Het verveelt nooit. Elke sessie is uniek, elke ervaring is uniek, en ik word gewoon weggeblazen door het feit dat ik getuige mag zijn van de reis van elke persoon " - zegt Cosimano.
Wetenschappers zijn er echter niet helemaal uit wat het is aan deze ervaringen dat zulke diepgaande veranderingen in houding, stemming en gedrag veroorzaakt. Is het een gevoel van ontzag? Is het wat de Amerikaanse filosoof William James een "mystieke ervaring" noemde, iets dat zo overweldigend is dat het de autoriteit van het alledaagse bewustzijn ondermijnt en onze perceptie van de wereld verandert? In ieder geval is het duidelijk dat psychedelische reizen vaak verder gaan dan een taalkundige verklaring.
Het nemen van psychedelica is als het schudden van een sneeuwbol, aldus Carhart-Harris. Het verstoort gevormde patronen en doorbreekt cognitieve barrières. Het werkt ook in op het zogenaamde default mode network (DMN), het deel van de hersenen dat geassocieerd wordt met mentaal gepraat, egocentrisme, herinneringen en emoties. Elke keer dat je je zorgen maakt over de toekomst, piekert over het verleden of dwangmatig introspecteert, wordt dit deel van de hersenen geactiveerd. Toen onderzoekers beelden bestudeerden van de hersenen onder invloed van psychedelica, ontdekten ze dat het DMN bijna volledig wordt uitgeschakeld.
Bij Hopkins is de ervaring van het drugsgebruik slechts een deel van de behandeling. Vervolgtherapie is net zo belangrijk. Mensen vertellen onderzoekers regelmatig dat een psilocybinesessie de meest persoonlijke en spiritueel betekenisvolle ervaring van hun leven is, inclusief de geboorte van een kind en het verlies van dierbaren.
Maar volgens Davis is het essentieel om "zin te geven aan de ervaring en deze in je dagelijks leven te brengen op een manier die de betekenis ervan niet vermindert". Het hoeft geen therapie of individuele begeleiding te zijn, maar het is cruciaal om de ervaring in je dagelijks leven te integreren, of dat nu betekent dat je een nieuwe beoefening leert (yoga of meditatie), meer tijd in de natuur doorbrengt of gewoon nieuwe relaties ontwikkelt.
De behoefte aan nog meer integratie wordt onderkend door scholen als het California Institute for Integral Studies en psychedelica-onderzoekster Elizabeth Nielson van de New York University, die zich richten op het opleiden van professionele therapeuten die specifiek met psychedelische gebruikers kunnen werken. Nielson is lid van het Psychedelic Education and Continuing Care Program, dat geen psychotherapie geeft maar trainingen aanbiedt aan clinici die zich willen verdiepen in psychedelica.
"Mensen die al psychedelica hebben kunnen gebruiken of dat in de toekomst zullen doen, zullen hulp nodig hebben bij het integreren van hun ervaringen, en velen van hen zullen zich het veiligst voelen als ze dat in de praktijk van een therapeut doen. Dat betekent dat we meer therapeuten nodig hebben die deze ervaringen begrijpen en weten hoe ze dit soort gesprekken met patiënten moeten voeren " - zegt Elizabeth Nielson.
Ondertussen zien we een parallelle groei van een meer informeel ondersteuningssysteem voor mensen die experimenteren met psychedelica, dat grotendeels ondergronds bestaat.
Maar volgens Davis is het essentieel om "zin te geven aan de ervaring en deze in je dagelijks leven te brengen op een manier die de betekenis ervan niet vermindert". Het hoeft geen therapie of individuele begeleiding te zijn, maar het is cruciaal om de ervaring in je dagelijks leven te integreren, of dat nu betekent dat je een nieuwe beoefening leert (yoga of meditatie), meer tijd in de natuur doorbrengt of gewoon nieuwe relaties ontwikkelt.
De behoefte aan nog meer integratie wordt onderkend door scholen als het California Institute for Integral Studies en psychedelica-onderzoekster Elizabeth Nielson van de New York University, die zich richten op het opleiden van professionele therapeuten die specifiek met psychedelische gebruikers kunnen werken. Nielson is lid van het Psychedelic Education and Continuing Care Program, dat geen psychotherapie geeft maar trainingen aanbiedt aan clinici die zich willen verdiepen in psychedelica.
"Mensen die al psychedelica hebben kunnen gebruiken of dat in de toekomst zullen doen, zullen hulp nodig hebben bij het integreren van hun ervaringen, en velen van hen zullen zich het veiligst voelen als ze dat in de praktijk van een therapeut doen. Dat betekent dat we meer therapeuten nodig hebben die deze ervaringen begrijpen en weten hoe ze dit soort gesprekken met patiënten moeten voeren " - zegt Elizabeth Nielson.
Ondertussen zien we een parallelle groei van een meer informeel ondersteuningssysteem voor mensen die experimenteren met psychedelica, dat grotendeels ondergronds bestaat.