Deze synthese van mescaline en TMA kan worden beschouwd als een typisch voorbeeld van herstel met behulp van LAH. De verschillen in de productie van mescaline en TMA zijn slechts een: voor mescaline is het noodzakelijk om 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitrostyreen te nemen, en voor TMA - 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitropropeen. De techniek is vrij universeel en werkt bijna zonder aanpassingen voor alle nitrocomponenten.
TMA (3,4,5-trimethoxy-amfetamine) en mescaline (3,4,5-trimethoxy-fenethylamine) in de keuken. Een voorbeeld van de terugwinning van gesubstitueerde nitropropenen en nitrostyrenen op lithiumaluminohydriet (LAH, LiAlH4). De bereiding van TMA wordt beschouwd, mescaline wordt op dezelfde manier gedaan als de precursor wordt vervangen door 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitrostyreen.
8 g LAH (lithium aluminohydride, LiAlH4) werd gesuspendeerd in 100 ml THF, de toevoeging werd gedaan in kleine porties met grondig mengen. Bij het leggen van de eerste portie was er een lichte gasontwikkeling en exotherm - blijkbaar was de THF niet droog genoeg. Er werd een omgekeerde koelkast op de erlenmeyer geplaatst en alle verdere toevoegingen gebeurden via deze koelkast. 12 g 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitropeen werd opgelost in 200 ml THF en druppelsgewijs toegevoegd onder voortdurend roeren. Tegelijkertijd werden gasafgifte en exotherm genoteerd. Het toevoegen gebeurde in zo'n tempo dat de temperatuur van het mengsel niet boven de 40 graden kwam; het duurde meer dan een uur. Verder werd het mengsel 4 uur geroerd met een licht koken van het oplosmiddel, er was geen significante verandering in kleur, het mengsel bleef grijs.
Het mengsel werd vervolgens afgekoeld tot kamertemperatuur en druppelsgewijs werd achtereenvolgens toegevoegd:
- een mengsel van 8 ml water en 16 ml THF;
- oplossing van 1,2 g NaOH in 8 ml water;
- 24 ml water.
De toevoeging van de eerste druppels ging gepaard met een sterke exotherme reactie en het vrijkomen van waterstof. Na het toevoegen van een alkalochi-oplossing werd het mengsel dikker, toen de laatste portie water werd toegevoegd, scheidde het sediment zich af en werd de inhoud van de kolf merkbaar helderder. Vanaf dit moment wordt de reactie als voltooid beschouwd, de inhoud van de erlenmeyer loopt geen verhoogd gevaar meer.
In het algemeen is de reactie zo geformaliseerd en eenvoudig uit te voeren dat het mogelijk zou zijn om het aan te bevelen voor zeer jonge chemici, ware het niet dat het potentieel gevaarlijk is: de geringste nalatigheid - en problemen zullen je niet laten wachten.
Het sediment dat op de bodem viel, werd op Büchner met een zuiger naar de bodem gebracht, gedurende 30 minuten ingesmeerd met een kleine hoeveelheid THF, opnieuw gefilterd en weggegooid. De oplossing werd bovendien door een glasfilter geleid en de THF werd weggedreven. De output produceerde gele olie, die drie keer verdund werd met IPA, van de erlenmeyer naar het glas werd overgebracht en met 95% H2SO4 werd aangezuurd tot een neutrale reactie. Tegelijkertijd viel er een fijn wit neerslag uit, het mengsel kreeg de consistentie van vloeibare zure room. Het werd drie keer verdund met aceton en in de vriezer geplaatst tot de suspensie op de bodem neersloeg, waarna de vloeibare fase werd gedecanteerd en opnieuw werd aangezuurd tot de vorming van bezinksel stopte. Daarna werd alles samengevoegd, het sediment werd gefilterd op een glasfilter met afzuiging, twee keer gewassen met aceton tot het een smetteloos witte kleur had en gedroogd in een waterbad.
Hoe ziet het er in de praktijk uit?
Het neerslag is het product, TMA sulfaat, het moet gescheiden worden met dit glasfilter (Schott filter):
Op dezelfde manier kun je reduceren:
3,4-methyleendioxy-fenyl-nitropropeen tot MDA,
1-fenyl-2-nitropropeen tot amfetamine,
4-fluor-fenylnitropeen tot 4-FA,
2,5-dimethoxy-4-methyl-fenylnitropeen tot DOM, en vele andere fenylnitrostyreen en fenylnitropeen.
Lees PihKAL.
P.S.
3,4,5-TMPNP voor deze synthese werd verkregen uit 3,4,5-trimethoxy-benzaldehyde en nitroetaan volgens de methode:
Het mengsel van het overeenkomstige benzaldehyde, nitroethaan (nitromethaan wordt meestal meer genomen) en de katalysator in een molverhouding van 1: 1,5: 0,25 wordt verdund met azijnzuur in een verhouding van 0,5 van het totale volume van de reagentia en gekookt onder roeren onder de omgekeerde koelkast gedurende 4 uur. Tijdens de reactie verandert de kleur van Rm van lichtgeel naar donkerrood, waarbij het troebel blijft.
Het mengsel wordt afgekoeld tot kamertemperatuur, in een glas gegoten, verdund met warm water tot 0,5 van het volume, afgesloten met een deksel en gedurende 2 uur in de vriezer geplaatst. Na het afkoelen wordt het deksel geopend en lichtjes geschud en losgedraaid met een toevoer van verse lucht: dit veroorzaakt een snelle kristallisatie van de substantie. De pot met kristallen wordt opnieuw minstens 15 minuten in de vriezer bewaard, dan worden de kristallen gebroken, gewassen met koud water tot de sporen van azijn verdwijnen (2...3 keer is genoeg) en dan opnieuw gekristalliseerd met isopropylalcohol. De resulterende kristallen worden aan de lucht gedroogd.
TMA (3,4,5-trimethoxy-amfetamine) en mescaline (3,4,5-trimethoxy-fenethylamine) in de keuken. Een voorbeeld van de terugwinning van gesubstitueerde nitropropenen en nitrostyrenen op lithiumaluminohydriet (LAH, LiAlH4). De bereiding van TMA wordt beschouwd, mescaline wordt op dezelfde manier gedaan als de precursor wordt vervangen door 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitrostyreen.
8 g LAH (lithium aluminohydride, LiAlH4) werd gesuspendeerd in 100 ml THF, de toevoeging werd gedaan in kleine porties met grondig mengen. Bij het leggen van de eerste portie was er een lichte gasontwikkeling en exotherm - blijkbaar was de THF niet droog genoeg. Er werd een omgekeerde koelkast op de erlenmeyer geplaatst en alle verdere toevoegingen gebeurden via deze koelkast. 12 g 3,4,5-trimethoxy-fenyl-nitropeen werd opgelost in 200 ml THF en druppelsgewijs toegevoegd onder voortdurend roeren. Tegelijkertijd werden gasafgifte en exotherm genoteerd. Het toevoegen gebeurde in zo'n tempo dat de temperatuur van het mengsel niet boven de 40 graden kwam; het duurde meer dan een uur. Verder werd het mengsel 4 uur geroerd met een licht koken van het oplosmiddel, er was geen significante verandering in kleur, het mengsel bleef grijs.
Het mengsel werd vervolgens afgekoeld tot kamertemperatuur en druppelsgewijs werd achtereenvolgens toegevoegd:
- een mengsel van 8 ml water en 16 ml THF;
- oplossing van 1,2 g NaOH in 8 ml water;
- 24 ml water.
De toevoeging van de eerste druppels ging gepaard met een sterke exotherme reactie en het vrijkomen van waterstof. Na het toevoegen van een alkalochi-oplossing werd het mengsel dikker, toen de laatste portie water werd toegevoegd, scheidde het sediment zich af en werd de inhoud van de kolf merkbaar helderder. Vanaf dit moment wordt de reactie als voltooid beschouwd, de inhoud van de erlenmeyer loopt geen verhoogd gevaar meer.
In het algemeen is de reactie zo geformaliseerd en eenvoudig uit te voeren dat het mogelijk zou zijn om het aan te bevelen voor zeer jonge chemici, ware het niet dat het potentieel gevaarlijk is: de geringste nalatigheid - en problemen zullen je niet laten wachten.
Het sediment dat op de bodem viel, werd op Büchner met een zuiger naar de bodem gebracht, gedurende 30 minuten ingesmeerd met een kleine hoeveelheid THF, opnieuw gefilterd en weggegooid. De oplossing werd bovendien door een glasfilter geleid en de THF werd weggedreven. De output produceerde gele olie, die drie keer verdund werd met IPA, van de erlenmeyer naar het glas werd overgebracht en met 95% H2SO4 werd aangezuurd tot een neutrale reactie. Tegelijkertijd viel er een fijn wit neerslag uit, het mengsel kreeg de consistentie van vloeibare zure room. Het werd drie keer verdund met aceton en in de vriezer geplaatst tot de suspensie op de bodem neersloeg, waarna de vloeibare fase werd gedecanteerd en opnieuw werd aangezuurd tot de vorming van bezinksel stopte. Daarna werd alles samengevoegd, het sediment werd gefilterd op een glasfilter met afzuiging, twee keer gewassen met aceton tot het een smetteloos witte kleur had en gedroogd in een waterbad.
Hoe ziet het er in de praktijk uit?
Het neerslag is het product, TMA sulfaat, het moet gescheiden worden met dit glasfilter (Schott filter):
Op dezelfde manier kun je reduceren:
3,4-methyleendioxy-fenyl-nitropropeen tot MDA,
1-fenyl-2-nitropropeen tot amfetamine,
4-fluor-fenylnitropeen tot 4-FA,
2,5-dimethoxy-4-methyl-fenylnitropeen tot DOM, en vele andere fenylnitrostyreen en fenylnitropeen.
Lees PihKAL.
P.S.
3,4,5-TMPNP voor deze synthese werd verkregen uit 3,4,5-trimethoxy-benzaldehyde en nitroetaan volgens de methode:
Het mengsel van het overeenkomstige benzaldehyde, nitroethaan (nitromethaan wordt meestal meer genomen) en de katalysator in een molverhouding van 1: 1,5: 0,25 wordt verdund met azijnzuur in een verhouding van 0,5 van het totale volume van de reagentia en gekookt onder roeren onder de omgekeerde koelkast gedurende 4 uur. Tijdens de reactie verandert de kleur van Rm van lichtgeel naar donkerrood, waarbij het troebel blijft.
Het mengsel wordt afgekoeld tot kamertemperatuur, in een glas gegoten, verdund met warm water tot 0,5 van het volume, afgesloten met een deksel en gedurende 2 uur in de vriezer geplaatst. Na het afkoelen wordt het deksel geopend en lichtjes geschud en losgedraaid met een toevoer van verse lucht: dit veroorzaakt een snelle kristallisatie van de substantie. De pot met kristallen wordt opnieuw minstens 15 minuten in de vriezer bewaard, dan worden de kristallen gebroken, gewassen met koud water tot de sporen van azijn verdwijnen (2...3 keer is genoeg) en dan opnieuw gekristalliseerd met isopropylalcohol. De resulterende kristallen worden aan de lucht gedroogd.
Last edited by a moderator:
