Vroeg of laat in het leven van iedereen die wel eens drugs heeft geprobeerd, komt er een moment waarop ze zich realiseren dat ze eraan verslaafd zijn geraakt. Angst, onzekerheid en niet weten waar je terecht kunt voor hulp zorgen ervoor dat iemand nog dieper wegzakt in drugsgebruik.
Wat is de beste plaats om te beginnen met de behandeling van verslaving aan verschillende soorten drugs en hoe kun je de motivatie vinden om je mentale toestand normaal te houden?
Het BB team kreeg antwoord op deze vragen van voormalige drugsgebruikers en kreeg gedetailleerde uitleg van verslavingsspecialist Matthias Kühn, MD, die al meer dan twintig jaar drugsverslaafden afkickt en ook aan het hoofd staat van het behandelprogramma van een particulier centrum voor verslavingsbehandeling.
"De motivatie was simpel - overleven"
Opiaatverslaving wordt beschouwd als de ernstigste en gevaarlijkste van alle drugsverslavingen, omdat het stoppen met het gebruik van heroïne en andere stoffen uit deze groep het ernstigste ontwenningssyndroom veroorzaakt.
Volgens een groep onderzoekers van de Universiteit van South Carolina in het tijdschrift "Drug and Alcohol Dependence", kan de ontwenningsverschijnselen van heroïne al 4 tot 6 uur na het laatste gebruik beginnen, een piek bereiken binnen ongeveer 24 tot 48 uur en 7 tot 14 dagen duren. Ontwenning uit zich in spier- en gewrichtspijn, buikkrampen, agitatie en rusteloosheid, misselijkheid en braken, diarree, tachycardie, neusuitvloeiing en koude rillingen.
Wat is de beste plaats om te beginnen met de behandeling van verslaving aan verschillende soorten drugs en hoe kun je de motivatie vinden om je mentale toestand normaal te houden?
Het BB team kreeg antwoord op deze vragen van voormalige drugsgebruikers en kreeg gedetailleerde uitleg van verslavingsspecialist Matthias Kühn, MD, die al meer dan twintig jaar drugsverslaafden afkickt en ook aan het hoofd staat van het behandelprogramma van een particulier centrum voor verslavingsbehandeling.
"De motivatie was simpel - overleven"
Opiaatverslaving wordt beschouwd als de ernstigste en gevaarlijkste van alle drugsverslavingen, omdat het stoppen met het gebruik van heroïne en andere stoffen uit deze groep het ernstigste ontwenningssyndroom veroorzaakt.
Volgens een groep onderzoekers van de Universiteit van South Carolina in het tijdschrift "Drug and Alcohol Dependence", kan de ontwenningsverschijnselen van heroïne al 4 tot 6 uur na het laatste gebruik beginnen, een piek bereiken binnen ongeveer 24 tot 48 uur en 7 tot 14 dagen duren. Ontwenning uit zich in spier- en gewrichtspijn, buikkrampen, agitatie en rusteloosheid, misselijkheid en braken, diarree, tachycardie, neusuitvloeiing en koude rillingen.
De meerderheid (57%) van de deelnemers aan het onderzoek beschreef de ontwenning van opioïden als zeer pijnlijk of zelfs extreem pijnlijk.
Angst voor het ontwenningssyndroom is volgens wetenschappers een van de redenen voor onveilig drugsgebruik (bijv. het delen van naalden) en bijgevolg voor overdoses en de verspreiding van infectieziekten.
Om mensen te helpen stoppen met het gebruik van heroïne zonder pijnlijke symptomen te ervaren, wordt in veel landen over de hele wereld methadontherapie gebruikt. Omdat ontwenningsverschijnselen mensen afschrikken, beginnen ze vaak pas met een behandeling voor opiaatverslaving nadat de echt angstaanjagende gevolgen in hun leven zijn ingetreden.
Alma, 30 jaar, gebruikte al 10 jaar drugs: meestal mephedrone, maar ze had ook problemen met heroïne in haar leven. Ze besloot te stoppen nadat een overdosis heroïne haar 15 dagen op de intensive care had achtergelaten.
"Mijn motivatie was de wens om te overleven. Anonieme narcotica bijeenkomsten hebben me geholpen. Ik wind me niet op, het is gewoon mijn ervaring. Toen ik uit de intensive care kwam, begon ik meteen met de stappen van het programma te werken met mijn sponsor, en voor het eerst in 10 jaar gebruik heb ik een periode van zuiverheid van 3 maanden. Mijn ontwenningsverschijnselen duren tot op de dag van vandaag en ik heb nog steeds trek, maar ik kan ze onder controle houden. Er zijn veel triggers in mijn leven: onlangs bijvoorbeeld bracht een vriend me per ongeluk naar een plek waar ik een overdosis nam, het was heel onaangenaam. Ik heb meteen de maat gebeld en alles doorgesproken. Het belangrijkste is om het verlangen niet binnen te houden en onder controle te houden ", - zegt Alma.
Angst voor het ontwenningssyndroom is volgens wetenschappers een van de redenen voor onveilig drugsgebruik (bijv. het delen van naalden) en bijgevolg voor overdoses en de verspreiding van infectieziekten.
Om mensen te helpen stoppen met het gebruik van heroïne zonder pijnlijke symptomen te ervaren, wordt in veel landen over de hele wereld methadontherapie gebruikt. Omdat ontwenningsverschijnselen mensen afschrikken, beginnen ze vaak pas met een behandeling voor opiaatverslaving nadat de echt angstaanjagende gevolgen in hun leven zijn ingetreden.
Alma, 30 jaar, gebruikte al 10 jaar drugs: meestal mephedrone, maar ze had ook problemen met heroïne in haar leven. Ze besloot te stoppen nadat een overdosis heroïne haar 15 dagen op de intensive care had achtergelaten.
"Mijn motivatie was de wens om te overleven. Anonieme narcotica bijeenkomsten hebben me geholpen. Ik wind me niet op, het is gewoon mijn ervaring. Toen ik uit de intensive care kwam, begon ik meteen met de stappen van het programma te werken met mijn sponsor, en voor het eerst in 10 jaar gebruik heb ik een periode van zuiverheid van 3 maanden. Mijn ontwenningsverschijnselen duren tot op de dag van vandaag en ik heb nog steeds trek, maar ik kan ze onder controle houden. Er zijn veel triggers in mijn leven: onlangs bijvoorbeeld bracht een vriend me per ongeluk naar een plek waar ik een overdosis nam, het was heel onaangenaam. Ik heb meteen de maat gebeld en alles doorgesproken. Het belangrijkste is om het verlangen niet binnen te houden en onder controle te houden ", - zegt Alma.
Een andere voormalige heroïnegebruiker, de 32-jarige Edward, vertelde ons dat hij 5 jaar geleden in aanraking kwam met drugs. Samen met zijn vriendin gebruikte Edward eerst intraveneuze cathinonen en stapte daarna over op heroïne.
Edward heeft vele pogingen gedaan om te stoppen met drugs en ging naar een kliniek voor verslavingszorg. "Als je daar uit komt, doet het niet zo'n pijn, maar in het begin wil je nog steeds niet leven". Edward slaagde erin om deze vicieuze cirkel te doorbreken nadat hij en zijn vriendin Anonieme Druggebruikers begonnen te bezoeken.
Nu heeft hij al acht maanden geen drugs gebruikt.
Edward heeft vele pogingen gedaan om te stoppen met drugs en ging naar een kliniek voor verslavingszorg. "Als je daar uit komt, doet het niet zo'n pijn, maar in het begin wil je nog steeds niet leven". Edward slaagde erin om deze vicieuze cirkel te doorbreken nadat hij en zijn vriendin Anonieme Druggebruikers begonnen te bezoeken.
Nu heeft hij al acht maanden geen drugs gebruikt.
"Het leven was een totale hel. Tegelijkertijd heb je een complete afkeer van drugs, de gedachte alleen al maakt je ziek, maar ik gebruikte toch, omdat ik fysiek niet meer zonder kon, het maakte me kapot. De eerste twee maanden waren heel zwaar: ik lag daar, keek naar het plafond en wilde dood. En toen begonnen er kleuren in de wereld te verschijnen, ik begon op te merken dat de lucht mooi was, het gras groen. We leven samen, gaan samen naar bijeenkomsten, herinneren ons de hel waarin we leefden en we willen daar helemaal niet meer naar terug", - zei Edward.
"Nuchter blijven - is elke dag een bewuste keuze".
Iemand die wil stoppen met amfetamine ervaart niet zulke ernstige en pijnlijke symptomen als mensen die verslaafd zijn aan opiaten. Psychostimulerende middelen hebben echter ook een ontwenningssyndroom.
Wanneer chronische gebruikers abrupt stoppen met het gebruik van amfetamine, melden ze een "in de tijd beperkte" ontwenningsverschijnselen die binnen 24 uur na hun laatste dosis optreden. Ontwenningsverschijnselen zijn ernstig genoeg om een terugval in drugsgebruik te veroorzaken, schrijven de auteurs van het onderzoek "Behandeling voor amfetamineontwenning".
In een staat van acute ontwenning ervaren mensen de volgende symptomen.
Iemand die wil stoppen met amfetamine ervaart niet zulke ernstige en pijnlijke symptomen als mensen die verslaafd zijn aan opiaten. Psychostimulerende middelen hebben echter ook een ontwenningssyndroom.
Wanneer chronische gebruikers abrupt stoppen met het gebruik van amfetamine, melden ze een "in de tijd beperkte" ontwenningsverschijnselen die binnen 24 uur na hun laatste dosis optreden. Ontwenningsverschijnselen zijn ernstig genoeg om een terugval in drugsgebruik te veroorzaken, schrijven de auteurs van het onderzoek "Behandeling voor amfetamineontwenning".
In een staat van acute ontwenning ervaren mensen de volgende symptomen.
- Ernstige dysforie
- Prikkelbaarheid
- Melancholie
- Angst
- Hypersomnie
- Ernstige vermoeidheid
- Hevig verlangen naar de drug
- Paranoia
Hoe ouder iemand is en hoe intensiever hij of zij amfetamine heeft gebruikt, hoe ernstiger deze symptomen zullen zijn. Hoewel de meeste meestal verdwijnen na zeven dagen onthouding, kunnen slaapstoornissen en verlies van eetlust tot drie weken aanhouden.
"Ik heb vrij lang met verslaving geworsteld, ik had gezondheidsproblemen, mijn hart en psyche leden er het meest onder. Als we het hebben over het ene geval waarna het heel duidelijk werd dat ik zo niet verder kon, dan was dat de dag dat ik een overdosis methamfetamine nam.Ik was op dat moment bij mijn moeder thuis en ik voelde me erg ziek", - zegt de 21-jarige Alice, die vier jaar lang amfetamine, mephedrone en methamfetamine had gebruikt.
"Geen woorden kunnen de gruwel beschrijven die ik voelde. Ik was elke seconde bang om dood te gaan en ik had absoluut geen idee wat ik moest doen. Ik schreef constant naar vrienden om mezelf af te leiden en deze angst in mij werd vermengd met schaamte, verdriet en hopeloosheid. Ik voelde me pas beter toen de ambulance kwam. Ik vertelde de dokter niet over de overdosis, maar verwees naar het feit dat ik tachycardisch was en mijn hart pijn deed".
"Ik heb vrij lang met verslaving geworsteld, ik had gezondheidsproblemen, mijn hart en psyche leden er het meest onder. Als we het hebben over het ene geval waarna het heel duidelijk werd dat ik zo niet verder kon, dan was dat de dag dat ik een overdosis methamfetamine nam.Ik was op dat moment bij mijn moeder thuis en ik voelde me erg ziek", - zegt de 21-jarige Alice, die vier jaar lang amfetamine, mephedrone en methamfetamine had gebruikt.
"Geen woorden kunnen de gruwel beschrijven die ik voelde. Ik was elke seconde bang om dood te gaan en ik had absoluut geen idee wat ik moest doen. Ik schreef constant naar vrienden om mezelf af te leiden en deze angst in mij werd vermengd met schaamte, verdriet en hopeloosheid. Ik voelde me pas beter toen de ambulance kwam. Ik vertelde de dokter niet over de overdosis, maar verwees naar het feit dat ik tachycardisch was en mijn hart pijn deed".
Nadat Alice besloot om te stoppen met drugs, was er een periode in haar leven waarin ze 24 uur per dag op de bank lag en voor zich uit staarde, zonder energie of zin om op te staan. De constante angst voor de dood die haar achtervolgde, weerhield haar ervan om weer drugs te gaan gebruiken.
"Ik realiseerde me dat ik dit niet in mijn eentje kon bestrijden, dus vroeg ik om hulp. Daarvoor ging ik naar een psycholoog, maar dat leverde niet veel op, dus maakte ik een afspraak met een narcoloog en een psychotherapeut. Ik kreeg een behandelingsschema aangeboden waardoor ik me vrijwel meteen beter voelde. Nu slik ik antidepressiva, die niet gecombineerd mogen worden met alcohol of andere middelen. Soms wil ik nog steeds amfetamine gebruiken en die gedachten jaag ik weg. Nuchter blijven is meer een bewuste keuze, elke dag, dan een beslissing die je één keer neemt en nooit meer terugkomt", - zegt Alice.
Volgens Dr. Matthias Kühn gaan amfetamine- en methamfetaminegebruikers vaak naar specialisten nadat ze een stimulerende psychose hebben gehad.
"Een minderheid van de amfetaminegebruikers ontwikkelt een volledige psychose waarvoor spoedeisende hulp of psychiatrische ziekenhuiszorg nodig is. In dergelijke gevallen omvatten de symptomen van een amfetaminepsychose meestal paranoïde wanen en achtervolgingswanen, evenals auditieve en visuele hallucinaties met intense agitatie. De ontwikkeling van een amfetaminepsychose en subklinische symptomen van psychose kunnen gerelateerd zijn aan een geschiedenis van amfetaminegebruik gedurende het hele leven van een persoon, dat wil zeggen, aan de cumulatieve hoeveelheid en frequentie van blootstelling aan amfetamine", zegt Dr. Matthias Kühn.
"Het belangrijkste probleem is niet fysiologisch, maar psychiatrisch, en tijdens de ontgifting worden mensen meestal uit een psychose gehaald. Degenen die al vanaf het begin de voorwaarden hadden voor psychische stoornissen, krijgen te maken met verschillende schizo-achtige stoornissen. Hier is het heel belangrijk om naar een competente specialist te gaan die verstand heeft van dubbele diagnoses: psychiatrie en drugsverslaving " - zegt Dr. Matthias Kühn.
Verslaafden die andere verslaafden helpen
Joseph, 38 jaar, vertelde ons dat hij 16 jaar geleden voor het eerst in zijn leven softdrugs probeerde en vier jaar geleden mephedrone gebruikte tijdens groepsseks met twee jongens.
Nadat mephedrone en chemsex in zijn leven kwamen, vond Joseph het steeds moeilijker om zijn drugsgebruik onder controle te houden. Twee jaar later realiseerde hij zich dat hij te vaak mephedrone gebruikte, dat zijn "marathons" meerdere dagen achter elkaar duurden en dat hij geen pauze van meer dan drie weken kon nemen tussen twee gebruiken. Geleidelijk aan realiseerde Joseph zich dat hij een psychologische verslaving had ontwikkeld en hij begon naar bijeenkomsten van de Anonieme Druggebruikers te gaan.
Joseph, 38 jaar, vertelde ons dat hij 16 jaar geleden voor het eerst in zijn leven softdrugs probeerde en vier jaar geleden mephedrone gebruikte tijdens groepsseks met twee jongens.
Nadat mephedrone en chemsex in zijn leven kwamen, vond Joseph het steeds moeilijker om zijn drugsgebruik onder controle te houden. Twee jaar later realiseerde hij zich dat hij te vaak mephedrone gebruikte, dat zijn "marathons" meerdere dagen achter elkaar duurden en dat hij geen pauze van meer dan drie weken kon nemen tussen twee gebruiken. Geleidelijk aan realiseerde Joseph zich dat hij een psychologische verslaving had ontwikkeld en hij begon naar bijeenkomsten van de Anonieme Druggebruikers te gaan.
"Ik had al eerder gehoord van Anonieme Drugs groepen, maar ik dacht dat ze alleen voor mensen waren die alles al verloren hadden en op de bodem zaten, terwijl ik erin slaagde om een sociaal aanvaardbare levensstandaard te behouden. Ik ging naar bijeenkomsten op een ad hoc basis en bleef gebruiken, maar het proces werd in gang gezet, ik schaamde me steeds meer en het gebruik zelf werd minder leuk"
- zegt Joseph.
- zegt Joseph.
"Toen de LGBT-bijeenkomsten zes dagen per week begonnen, besloot ik ze niet over te slaan omdat ik merkte dat ik na de bijeenkomst en de volgende dag geen zin meer had om te gebruiken".
"Daarnaast begon ik te communiceren met de andere jongens, begon ik me uit te spreken (eerst zat ik stil en liep ik meteen na de bijeenkomst weg) en de algemene geest van herstel te onderhouden. Op deze manier kreeg ik een gevoel van verantwoordelijkheid voor anderen. Ik ben nu 72 dagen clean en dit is de eerste keer in 16 jaar.Ik wacht nu al met plezier op mijn 90-dagen clean medaille".
"Waarom heb ik mephedrone nodig als ik het ook zonder kan?"
Naast zelfhulpgroepen en drugstherapie is de bepalende factor in een drugsbehandeling de vastberadenheid van de patiënt om zijn levensstijl volledig te veranderen, om een bezigheid te vinden die alle tijd opslokt die drugs vroeger in beslag namen en om zich te ontdoen van de onbewuste drang tot zelfvernietiging.
Cognitieve gedragspsychotherapie wordt vaak gebruikt om middelenmisbruik te behandelen. Deze benadering is gebaseerd op het feit dat de problemen van de patiënt worden verklaard door zijn onlogische en irrationele gedachten. Door het eigen denken te veranderen en op een positieve manier te leren redeneren, zal men ook zijn leven veranderen.
"Daarnaast begon ik te communiceren met de andere jongens, begon ik me uit te spreken (eerst zat ik stil en liep ik meteen na de bijeenkomst weg) en de algemene geest van herstel te onderhouden. Op deze manier kreeg ik een gevoel van verantwoordelijkheid voor anderen. Ik ben nu 72 dagen clean en dit is de eerste keer in 16 jaar.Ik wacht nu al met plezier op mijn 90-dagen clean medaille".
"Waarom heb ik mephedrone nodig als ik het ook zonder kan?"
Naast zelfhulpgroepen en drugstherapie is de bepalende factor in een drugsbehandeling de vastberadenheid van de patiënt om zijn levensstijl volledig te veranderen, om een bezigheid te vinden die alle tijd opslokt die drugs vroeger in beslag namen en om zich te ontdoen van de onbewuste drang tot zelfvernietiging.
Cognitieve gedragspsychotherapie wordt vaak gebruikt om middelenmisbruik te behandelen. Deze benadering is gebaseerd op het feit dat de problemen van de patiënt worden verklaard door zijn onlogische en irrationele gedachten. Door het eigen denken te veranderen en op een positieve manier te leren redeneren, zal men ook zijn leven veranderen.
"Samen met de therapeut leert de patiënt de gedachten te identificeren die het verlangen naar drugsgebruik doen toenemen, evenals de gedachten die een toestand van toon handhaven tijdens momenten van drugsgebruik. Door de invloed van deze gedachten op de toestand te achterhalen en ze te veranderen, begint de patiënt te anticiperen op problematische reacties in bepaalde omstandigheden", aldus Dr. Matthias Kühn.
Vaak is hunkering naar drugs een signaal dat er andere problemen in iemands leven zijn die ze op deze manier proberen te overstemmen. In dit geval kan hij zijn drugsverslaving overwinnen door deze problemen op te lossen.
Stephanie, 19 jaar, begon mephedrone te gebruiken midden in een depressieve stoornis en in de loop van anderhalf jaar nam ze het gemiddeld twee tot vier keer per week.
"Ik probeerde iets te doen om te stoppen: Ik ging naar groepsbijeenkomsten en bezocht een psychiater. Niets hielp, maar ik bleef het doen. Tegelijkertijd dacht ik voortdurend aan zelfmoord. Op een gegeven moment bleef ik lange tijd thuis en begon ik medicijnen te slikken die mijn dokter me voorschreef. Ik geloof dat sommige mensen juist door depressies en soortgelijke stoornissen in een verslaving terechtkomen. Therapie met antidepressiva en normotica is nodig om de behoefte aan euforie te verminderen en impulsiviteit te verminderen, wat vaak leidt tot breakdowns. Toen ik met therapie begon, had ik minder behoefte aan mephedrone, want waarom zou ik mephedrone nodig hebben als ik het niet nodig had?" zegt Stephanie.
-zegt Stephanie.
-zegt Stephanie.
Dr. Matthias Kühn is ervan overtuigd dat het gebruik van middelen voor veel verslaafden een manier is om te overleven en de illusie te creëren dat ze met hun problemen omgaan, terwijl de beste preventie van drugsverslaving persoonlijke ontwikkeling is.
"Om te voorkomen dat mensen alcohol en drugs gebruiken, moeten we ze persoonlijk ontwikkelen. Een volwassene moet over veel vaardigheden beschikken en geen communicatieproblemen hebben. Als het proces van volwassen worden niet plaatsvindt, gaan mensen natuurlijk gebruiken en sommigen raken verslaafd. Volgens de statistieken is gemiddeld 15-20% van de bevolking verslaafd aan drugs en alcohol " - zegt Dr. Matthias Kühn.
Als je zelf aan drugsverslaving lijdt, moet je begrijpen dat hoe moeilijk je toestand ook is, het geen hopeloze situatie is. Zelfs na decennia van opiaatverslaving keren mensen terug naar een normaal leven.
Steungroepen, psychotherapie of medicatie kunnen in elk individueel geval meer of minder effectief zijn, hoewel een combinatie van alle factoren waarschijnlijk nodig is voor herstel.
Het belangrijkste om met de behandeling te beginnen is de eerste stap te zetten.
Steungroepen, psychotherapie of medicatie kunnen in elk individueel geval meer of minder effectief zijn, hoewel een combinatie van alle factoren waarschijnlijk nodig is voor herstel.
Het belangrijkste om met de behandeling te beginnen is de eerste stap te zetten.
