De volgende tekst is afkomstig van Reddit-gebruiker "Spagetiies"´. Ik heb niet de chemische expertise om te bevestigen of dit werkt, maar misschien kunnen jullie bepalen of dit nuttig is!
PS: Als iemand me zou willen helpen, ik ben op zoek naar een manier om amfetamine te synthetiseren met voornamelijk zelfgemaakte gebruiksvoorwerpen, als zoiets bestaat. Bedankt <3
Nu naar de "unieke synthese"
"Een amfetaminesynthese die zo uniek (en onreguleerbaar) is dat het de amfetaminewereld zou kunnen revolutioneren."
Oké, ik weet dat veel van mijn titels "click bait-y (is dat een woord?)" zijn, maar dit is eigenlijk een heel unieke manier om dingen voor elkaar te krijgen, en gaat via tussenproducten die echt nog nooit eerder zijn gebruikt. Ik wil dit bericht ook vooraf laten gaan door te zeggen dat deze synthese onvolledig is, omdat er nog niet genoeg onderzoek naar is gedaan om te concluderen of het zal werken of niet. Sommige reacties zijn variaties van bekende reacties, maar op vreemde en niet-standaard manieren die (mogelijk) resulteren in zo'n eenvoudige synthese.
Zo beschreef ik in mijn vorige post een enolaatsynthese van amfetaminen met behulp van ethylacetoacetaat. Hoewel deze methode een goede opbrengst heeft, heeft het een paar problemen. Ten eerste groeit ethylacetoacetaat niet echt aan de bomen [in tegenstelling tot de reagentia voor deze synthese
] en is het vrij moeilijk, mogelijk gevaarlijk en heeft het een lage opbrengst om te maken. Bovendien moest het halobenzeen ook gemaakt worden, wat een stap toevoegt aan elke synthese. Tot slot moest de verbinding worden verzeept en gedecarboxyleerd om P2P te verkrijgen, de directe voorloper van amfetamine.
Laten we het nu eens hebben over waarom deze synthese zo uniek is. Amfetamine(s) heeft traditioneel 3 voorlopers: efedrine, P2P en P2NP. Alle 3 deze verbindingen leveren je amfetamine op door reducties. Er is echter een andere precursor die amfetamine maakt via een heel andere methode, oxidatie. Deze verbinding staat momenteel bekend als alfa-methyl-dihydro-cinnaminezuur. Als je het amide van deze verbinding vormt en een hoffman-herschikking uitvoert, krijg je amfetamine. De hoffman-herschikking is een zeer eenvoudige reactie die in principe niet te reguleren is.
Dat is echter niet het enige bijzondere aan deze synthesemethode. Om ons alfa methyl dihydro kaneelzuur (hierna AMDCA genoemd) te krijgen, moeten we het maken. Het maken van deze verbinding is veel moeilijker dan het maken van P2P als je gaat voor enkelvoudige toevoegingen, maar als je alles in één stap doet, kun je deze verbinding zonder problemen maken (deze reactie laat P2P synthese eruit zien als raketwetenschap, terwijl het tegelijkertijd veel ingewikkelder is aan de technische kant). AMDCA kan (mogelijk) gemaakt worden uit een enkele reactie met wat bekend staat als citraconzuur (en mesaconzuur, waarvan ik zeker weet dat als je de 2 scheidt je de sterio-chemie kunt controleren en gewoon D-amfetamine kunt maken, hoewel het onduidelijk is welke D-amfetamine zou maken). Maar nu heb ik je net kennis laten maken met een verbinding waar je nog nooit van hebt gehoord en ik heb een reactie voorgesteld zonder details te geven (hoe onbeleefd van me, ik weet het). Laten we het eens hebben over een stof waar je wel van gehoord hebt, citroenzuur. Bij droge destillatie, bij atmosferische druk, dehydreert/decarboxyleert citroenzuur tot itaconzuur. Bij een destructieve destillatie zoals deze blijft er echter een onzuiver destillaat over en hebben we nog steeds niet ons zoete citraconzuur. Gelukkig isomeriseert itaconzuur in citraconzuur onder verhitting, wat betekent dat het reinigen en isomeriseren van je verbinding in één stap gebeurt (yayyy!!).
Om citraconzuur om te zetten in AMDCA heb je 3 dingen nodig: Een aromatische stof (elke stof is goed, hoewel zeer actieve stoffen zoals indool beter werken, hoewel indool specifiek wordt afgebroken in de AMDCA -> amfetamine stap), een lewis zuur (of een sterke base, daar ben ik nog niet helemaal uit), en kennis die niet bestaat.
Hier worden de dingen erg technisch, dus als je niet veel van scheikunde weet, zul je moeite hebben met sommige dingen.
In wezen proberen we onze aromatische stof op een positie te alkyleren met behulp van ons citraconzuur. De gevormde verbinding zal auto-decarboxyleren om ons AMDCA te vormen. Er zijn 2 mogelijke methodes om dit te doen en beide hebben verschillende variaties, dus ik zal proberen zoveel mogelijk te behandelen.
Citraconzuur is nogal een molecuul, omdat het veel verschillende functionele groepen bevat. Het gaat om het volgende: het heeft een dubbele binding waarbij de ene kant een hogere elektronendichtheid heeft, een hogere substitutiegraad, meer sterische hinder ondervindt en geen waterstof gebonden heeft. De andere kant van de dubbele binding is precies het tegenovergestelde. We willen dat de aromatische stof aan de minder gehinderde kant wordt toegevoegd voor een succesvolle reactie.
Als we een zure gekatalyseerde pseudo FC alkylering zouden doen, zouden we het verkeerde (structurele) isomeer kunnen krijgen vanwege de markovnikov regel. We kunnen ook eindigen met het juiste isomeer door sterische effecten van de 2 carbonyls, de methyl en de grootte van het aromatische.
Als we een micheal reactie met een base katalyseren krijgen we iets vreemds. In geen enkele literatuur die ik heb gevonden wordt gesproken over het gebruik van alkenen als donor. De reactie zou op het eerste gezicht ook ongunstig zijn door het afbreken van de aromatische stof, maar dit is slechts tijdelijk omdat de alkeen op het citraconzuur na de alkylering wordt overgedragen. We riskeren ook cycloaddion omdat beide verbindingen alkenen hebben (hoewel dit zeer ongunstig is). Het is ook mogelijk dat het citraconzuur gewoon polymeriseert voordat het kan reageren met de aromatische stof (hoewel dit wordt vertraagd dankzij die tertiaire koolstof die echt slecht is in polymerisatie).
Terug naar de makkelijke dingen:
Globaal zou een reactieopzet er als volgt uit kunnen zien: Destilleer citroenzuur 2x, voeg citraconzuur en aromaat toe aan het juiste oplosmiddel (waarschijnlijk gewoon wat heptaan of ether). Voeg X toe (ons zuur/base/katalysator) en reflux gedurende Y uur. Voer dan een bewerking uit door base/zuur toe te voegen (afhankelijk van het oplosmiddel) en filtreer. Was met oplosmiddel en droog. Voeg AMDCA toe aan een gelijke hoeveelheid ureum en verwarm tot amide wordt gevormd (deze stap kan ook worden uitgevoerd met boorzuurkatalysator in ammoniakoplossing). Wassen en herkristalliseren. Voeg AMDCA-amide toe aan bleekmiddel of een ander oxidatiemiddel voor hoffman-herschikking. Verzamel amfetamineolie, droog boven magnesiumsulfaat en voeg toe aan aceton. Bellen in HCl of druppelen in zwavelzuur om amfetaminezout te maken.
Dit hele schema lijkt eenvoudig genoeg, er moet alleen bevestigd worden dat het werkt.
Mogelijke nadelen (als het werkt) zijn: Kan alleen primaire amines maken, vereist destillatie, niet compatibel met oxidatiegevoelige substraten en tot slot, en dat is het ergste van alles, zou deze methode schaalvergroting stimuleren zoals nog nooit eerder vertoond. Citroenzuur is zo ongereguleerd en onreguleerbaar dat deze synthese praktisch wordt op grote schaal. Ammoniak/ureum en aromaten zijn niet beter qua regelbaarheid en bleekmiddelen kunnen worden gemaakt door elektrolyse van zouten. Ik bedoel verdomme, het enige in deze synthese dat door niemand ooit ergens gemaakt kan worden zijn aromaten. En als je geen enkele aromatische stof kunt vinden, dan zou je überhaupt geen amfetamine moeten maken.
Zoals gewoonlijk zijn opmerkingen, vragen en kritiek altijd welkom, vooral bij deze post, waar ik niet eens weet of de reactie wel mogelijk is.
De belangrijkste bronnen die ik heb gebruikt en die niet gemakkelijk op te zoeken zijn, zijn hier gelinkt:
Sterische hinder van Micheal-addities
Artikel over cycloadditon aan benzeen met behulp van een zeer actief alkeen
Artikel over normale pseudo FC-additie aan benzeen
Als er iets verduidelijkt of uitgelegd moet worden, vraag het dan. Ik weet dat deze post een beetje een rommeltje is, maar er is echt geen betere manier om al deze informatie in één post te zetten.
PS: Als iemand me zou willen helpen, ik ben op zoek naar een manier om amfetamine te synthetiseren met voornamelijk zelfgemaakte gebruiksvoorwerpen, als zoiets bestaat. Bedankt <3
Nu naar de "unieke synthese"
"Een amfetaminesynthese die zo uniek (en onreguleerbaar) is dat het de amfetaminewereld zou kunnen revolutioneren."
Oké, ik weet dat veel van mijn titels "click bait-y (is dat een woord?)" zijn, maar dit is eigenlijk een heel unieke manier om dingen voor elkaar te krijgen, en gaat via tussenproducten die echt nog nooit eerder zijn gebruikt. Ik wil dit bericht ook vooraf laten gaan door te zeggen dat deze synthese onvolledig is, omdat er nog niet genoeg onderzoek naar is gedaan om te concluderen of het zal werken of niet. Sommige reacties zijn variaties van bekende reacties, maar op vreemde en niet-standaard manieren die (mogelijk) resulteren in zo'n eenvoudige synthese.
Zo beschreef ik in mijn vorige post een enolaatsynthese van amfetaminen met behulp van ethylacetoacetaat. Hoewel deze methode een goede opbrengst heeft, heeft het een paar problemen. Ten eerste groeit ethylacetoacetaat niet echt aan de bomen [in tegenstelling tot de reagentia voor deze synthese
] en is het vrij moeilijk, mogelijk gevaarlijk en heeft het een lage opbrengst om te maken. Bovendien moest het halobenzeen ook gemaakt worden, wat een stap toevoegt aan elke synthese. Tot slot moest de verbinding worden verzeept en gedecarboxyleerd om P2P te verkrijgen, de directe voorloper van amfetamine.Laten we het nu eens hebben over waarom deze synthese zo uniek is. Amfetamine(s) heeft traditioneel 3 voorlopers: efedrine, P2P en P2NP. Alle 3 deze verbindingen leveren je amfetamine op door reducties. Er is echter een andere precursor die amfetamine maakt via een heel andere methode, oxidatie. Deze verbinding staat momenteel bekend als alfa-methyl-dihydro-cinnaminezuur. Als je het amide van deze verbinding vormt en een hoffman-herschikking uitvoert, krijg je amfetamine. De hoffman-herschikking is een zeer eenvoudige reactie die in principe niet te reguleren is.
Dat is echter niet het enige bijzondere aan deze synthesemethode. Om ons alfa methyl dihydro kaneelzuur (hierna AMDCA genoemd) te krijgen, moeten we het maken. Het maken van deze verbinding is veel moeilijker dan het maken van P2P als je gaat voor enkelvoudige toevoegingen, maar als je alles in één stap doet, kun je deze verbinding zonder problemen maken (deze reactie laat P2P synthese eruit zien als raketwetenschap, terwijl het tegelijkertijd veel ingewikkelder is aan de technische kant). AMDCA kan (mogelijk) gemaakt worden uit een enkele reactie met wat bekend staat als citraconzuur (en mesaconzuur, waarvan ik zeker weet dat als je de 2 scheidt je de sterio-chemie kunt controleren en gewoon D-amfetamine kunt maken, hoewel het onduidelijk is welke D-amfetamine zou maken). Maar nu heb ik je net kennis laten maken met een verbinding waar je nog nooit van hebt gehoord en ik heb een reactie voorgesteld zonder details te geven (hoe onbeleefd van me, ik weet het). Laten we het eens hebben over een stof waar je wel van gehoord hebt, citroenzuur. Bij droge destillatie, bij atmosferische druk, dehydreert/decarboxyleert citroenzuur tot itaconzuur. Bij een destructieve destillatie zoals deze blijft er echter een onzuiver destillaat over en hebben we nog steeds niet ons zoete citraconzuur. Gelukkig isomeriseert itaconzuur in citraconzuur onder verhitting, wat betekent dat het reinigen en isomeriseren van je verbinding in één stap gebeurt (yayyy!!).
Om citraconzuur om te zetten in AMDCA heb je 3 dingen nodig: Een aromatische stof (elke stof is goed, hoewel zeer actieve stoffen zoals indool beter werken, hoewel indool specifiek wordt afgebroken in de AMDCA -> amfetamine stap), een lewis zuur (of een sterke base, daar ben ik nog niet helemaal uit), en kennis die niet bestaat.
Hier worden de dingen erg technisch, dus als je niet veel van scheikunde weet, zul je moeite hebben met sommige dingen.
In wezen proberen we onze aromatische stof op een positie te alkyleren met behulp van ons citraconzuur. De gevormde verbinding zal auto-decarboxyleren om ons AMDCA te vormen. Er zijn 2 mogelijke methodes om dit te doen en beide hebben verschillende variaties, dus ik zal proberen zoveel mogelijk te behandelen.
Citraconzuur is nogal een molecuul, omdat het veel verschillende functionele groepen bevat. Het gaat om het volgende: het heeft een dubbele binding waarbij de ene kant een hogere elektronendichtheid heeft, een hogere substitutiegraad, meer sterische hinder ondervindt en geen waterstof gebonden heeft. De andere kant van de dubbele binding is precies het tegenovergestelde. We willen dat de aromatische stof aan de minder gehinderde kant wordt toegevoegd voor een succesvolle reactie.
Als we een zure gekatalyseerde pseudo FC alkylering zouden doen, zouden we het verkeerde (structurele) isomeer kunnen krijgen vanwege de markovnikov regel. We kunnen ook eindigen met het juiste isomeer door sterische effecten van de 2 carbonyls, de methyl en de grootte van het aromatische.
Als we een micheal reactie met een base katalyseren krijgen we iets vreemds. In geen enkele literatuur die ik heb gevonden wordt gesproken over het gebruik van alkenen als donor. De reactie zou op het eerste gezicht ook ongunstig zijn door het afbreken van de aromatische stof, maar dit is slechts tijdelijk omdat de alkeen op het citraconzuur na de alkylering wordt overgedragen. We riskeren ook cycloaddion omdat beide verbindingen alkenen hebben (hoewel dit zeer ongunstig is). Het is ook mogelijk dat het citraconzuur gewoon polymeriseert voordat het kan reageren met de aromatische stof (hoewel dit wordt vertraagd dankzij die tertiaire koolstof die echt slecht is in polymerisatie).
Terug naar de makkelijke dingen:
Globaal zou een reactieopzet er als volgt uit kunnen zien: Destilleer citroenzuur 2x, voeg citraconzuur en aromaat toe aan het juiste oplosmiddel (waarschijnlijk gewoon wat heptaan of ether). Voeg X toe (ons zuur/base/katalysator) en reflux gedurende Y uur. Voer dan een bewerking uit door base/zuur toe te voegen (afhankelijk van het oplosmiddel) en filtreer. Was met oplosmiddel en droog. Voeg AMDCA toe aan een gelijke hoeveelheid ureum en verwarm tot amide wordt gevormd (deze stap kan ook worden uitgevoerd met boorzuurkatalysator in ammoniakoplossing). Wassen en herkristalliseren. Voeg AMDCA-amide toe aan bleekmiddel of een ander oxidatiemiddel voor hoffman-herschikking. Verzamel amfetamineolie, droog boven magnesiumsulfaat en voeg toe aan aceton. Bellen in HCl of druppelen in zwavelzuur om amfetaminezout te maken.
Dit hele schema lijkt eenvoudig genoeg, er moet alleen bevestigd worden dat het werkt.
Mogelijke nadelen (als het werkt) zijn: Kan alleen primaire amines maken, vereist destillatie, niet compatibel met oxidatiegevoelige substraten en tot slot, en dat is het ergste van alles, zou deze methode schaalvergroting stimuleren zoals nog nooit eerder vertoond. Citroenzuur is zo ongereguleerd en onreguleerbaar dat deze synthese praktisch wordt op grote schaal. Ammoniak/ureum en aromaten zijn niet beter qua regelbaarheid en bleekmiddelen kunnen worden gemaakt door elektrolyse van zouten. Ik bedoel verdomme, het enige in deze synthese dat door niemand ooit ergens gemaakt kan worden zijn aromaten. En als je geen enkele aromatische stof kunt vinden, dan zou je überhaupt geen amfetamine moeten maken.
Zoals gewoonlijk zijn opmerkingen, vragen en kritiek altijd welkom, vooral bij deze post, waar ik niet eens weet of de reactie wel mogelijk is.
De belangrijkste bronnen die ik heb gebruikt en die niet gemakkelijk op te zoeken zijn, zijn hier gelinkt:
Sterische hinder van Micheal-addities
Artikel over cycloadditon aan benzeen met behulp van een zeer actief alkeen
Artikel over normale pseudo FC-additie aan benzeen
Als er iets verduidelijkt of uitgelegd moet worden, vraag het dan. Ik weet dat deze post een beetje een rommeltje is, maar er is echt geen betere manier om al deze informatie in één post te zetten.
