Onder psychedelica lijkt alles heel diep.Wetenschappers beginnen zich af te vragen waarom.
In 1882, zittend aan zijn bureau met pen en notitieblok open, inhaleerde Harvard filosoof William James een dikke wolk lachgas - tegenwoordig beter bekend als lachgas, een stof die tandartsen gebruiken om de mond te verdoven.
Toen de dampen op hem inwerkten, vulden ze zijn geest met wat James noemde "een extreem opwindend gevoel van metafysische verlichting". Nadat de effecten van de drugs uitgewerkt waren, waren zijn hersenen echter gevuld met iets onbegrijpelijks - "een sterk gevoel van betekenis waarin alle gedachten verpakt waren". Hij noemde dit gevoel - "de intelligente kwaliteit van mystieke ervaring".
In 1882, zittend aan zijn bureau met pen en notitieblok open, inhaleerde Harvard filosoof William James een dikke wolk lachgas - tegenwoordig beter bekend als lachgas, een stof die tandartsen gebruiken om de mond te verdoven.
Toen de dampen op hem inwerkten, vulden ze zijn geest met wat James noemde "een extreem opwindend gevoel van metafysische verlichting". Nadat de effecten van de drugs uitgewerkt waren, waren zijn hersenen echter gevuld met iets onbegrijpelijks - "een sterk gevoel van betekenis waarin alle gedachten verpakt waren". Hij noemde dit gevoel - "de intelligente kwaliteit van mystieke ervaring".
De noëtische kwaliteit beschrijft de sensatie van het ontmoeten van openbaringen van de hoogste orde, wanneer de geheime processen van je geest en de wereld aan je worden geopenbaard. Maar deze ontmoetingen, zoals beschreven door James, hebben een ongrijpbare aard die het moeilijk maakt om deze processen te begrijpen. En gedurende de 20e eeuw nam de reguliere psychologie afstand van nevelachtige ideeën als "noëtische kwaliteit" en "betekenis" ten gunste van variabelen die objectiever en observeerbaar waren.
Tot 2006, toen een baanbrekend artikel van wijlen Roland Griffiths van de Johns Hopkins Universiteit aangaf dat al het onderzoek naar de diepe betekenis die gepaard gaat met intellectuele epifanieën terugkeerde naar de reguliere psychologie - deze keer met psychedelische drugs.
Het Griffiths onderzoek toonde aan dat twee maanden na het nemen van psilocybine, het actieve ingrediënt in paddo's, 2/3 van 30 vrijwilligers een volgende trip beoordeelden als een van de vijf meest significante gebeurtenissen in hun leven. In verdere studies waarin dezelfde vraag werd gesteld, steeg dit percentage tot 87% van de ondervraagde deelnemers, wat het merkwaardige feit bevestigt dat een groep moleculen op betrouwbare wijze op verzoek kan leveren wat psychiater Viktor Frankl "De zoektocht van de mens naar betekenis" noemde.
Tot 2006, toen een baanbrekend artikel van wijlen Roland Griffiths van de Johns Hopkins Universiteit aangaf dat al het onderzoek naar de diepe betekenis die gepaard gaat met intellectuele epifanieën terugkeerde naar de reguliere psychologie - deze keer met psychedelische drugs.
Het Griffiths onderzoek toonde aan dat twee maanden na het nemen van psilocybine, het actieve ingrediënt in paddo's, 2/3 van 30 vrijwilligers een volgende trip beoordeelden als een van de vijf meest significante gebeurtenissen in hun leven. In verdere studies waarin dezelfde vraag werd gesteld, steeg dit percentage tot 87% van de ondervraagde deelnemers, wat het merkwaardige feit bevestigt dat een groep moleculen op betrouwbare wijze op verzoek kan leveren wat psychiater Viktor Frankl "De zoektocht van de mens naar betekenis" noemde.
Ondanks de afgelopen twee decennia van onderzoek waarin de nauwe relatie tussen psychedelica en betekenisvolle ervaringen wordt gedocumenteerd, weten we nog steeds verrassend weinig over wat er feitelijk in de hersenen gebeurt wanneer psychedelica de hersenen binnendringen.
In een artikel gepubliceerd in Frontiers in Psychology, merkten Patric Plesa en Rotem Petranker op dat zelfs "de knapste koppen in psychedelisch onderzoek consequent rapporteren dat psychedelica het subjectieve gevoel van betekenis versterken zonder een expliciete zingevingstheorie". Het is vreemd dat we geen mechanisch begrip hebben van iets dat zo essentieel is voor een goed geleefd leven. Als we meer zouden begrijpen over de neurale mechanismen van deze uitbarstingen van openbaring, zouden we dan iets kunnen leren over hoe we ze vaker in ons nuchtere leven kunnen brengen?
Het project om een mechanistische theorie over zingeving te ontwikkelen begint vorm te krijgen. In het verleden hebben wetenschappers niet gemakkelijk kunnen vaststellen hoe het zenuwstelsel die "diepe betekenis" aanvoelt. Wanneer mentale ervaring opkomt, maken mensen meestal geen verbinding met neurobiologische gizmos (instrumentele methoden van neurobiologisch onderzoek).Maar de terugkeer van klinische studies naar psychedelica maakt het gemakkelijker om deze ongrijpbare toestanden in het lab op te wekken, en de afgelopen jaren zijn wetenschappers begonnen met het ontwikkelen van hypotheses over wat deze drugs ons kunnen leren over de neurobiologie van zingeving.
Om de studie van psychedelica te beperken door middel van neurobiologie, zou echter een herhaling zijn van de al te vaak voorkomende omissie in de neurobiologie om de geest te scheiden van zijn sociale en culturele omgeving, waardoor de studie naar de betekenis van psychedelica zich beperkt tot wat er binnen in de schedel gebeurt. Subjectieve ervaringen, betekenisvol of niet, worden gevormd door hun grotere context, waar omheen veel inheemse culturen hun psychedelische rituelen hebben opgebouwd .
In een artikel gepubliceerd in Frontiers in Psychology, merkten Patric Plesa en Rotem Petranker op dat zelfs "de knapste koppen in psychedelisch onderzoek consequent rapporteren dat psychedelica het subjectieve gevoel van betekenis versterken zonder een expliciete zingevingstheorie". Het is vreemd dat we geen mechanisch begrip hebben van iets dat zo essentieel is voor een goed geleefd leven. Als we meer zouden begrijpen over de neurale mechanismen van deze uitbarstingen van openbaring, zouden we dan iets kunnen leren over hoe we ze vaker in ons nuchtere leven kunnen brengen?
Het project om een mechanistische theorie over zingeving te ontwikkelen begint vorm te krijgen. In het verleden hebben wetenschappers niet gemakkelijk kunnen vaststellen hoe het zenuwstelsel die "diepe betekenis" aanvoelt. Wanneer mentale ervaring opkomt, maken mensen meestal geen verbinding met neurobiologische gizmos (instrumentele methoden van neurobiologisch onderzoek).Maar de terugkeer van klinische studies naar psychedelica maakt het gemakkelijker om deze ongrijpbare toestanden in het lab op te wekken, en de afgelopen jaren zijn wetenschappers begonnen met het ontwikkelen van hypotheses over wat deze drugs ons kunnen leren over de neurobiologie van zingeving.
Om de studie van psychedelica te beperken door middel van neurobiologie, zou echter een herhaling zijn van de al te vaak voorkomende omissie in de neurobiologie om de geest te scheiden van zijn sociale en culturele omgeving, waardoor de studie naar de betekenis van psychedelica zich beperkt tot wat er binnen in de schedel gebeurt. Subjectieve ervaringen, betekenisvol of niet, worden gevormd door hun grotere context, waar omheen veel inheemse culturen hun psychedelische rituelen hebben opgebouwd .
Je kunt de weg naar een zinvol leven niet zomaar effenen; er is meer voor nodig dan alleen de opeenstapeling van diverse zinvolle ervaringen. Bovendien suggereren experts dat je een bredere architectuur nodig hebt, een doorgaande lijn van doelen en waarden die consistentie en doel geeft aan de verhaallijn van je leven als geheel. Maar het bestuderen van psychedelica om meer te weten te komen over de biologische onderbouwing van betekenisvolle ervaringen kan veel fascinerende lessen opleveren. In plaats van overtuigende antwoorden te geven, kan psychedelische zingeving diepgaande vragen onthullen die de manier waarop we in de wereld handelen veranderen.
"Zingeving is niet alleen waardevol voor therapeutische doorbraken. Het is overal nuttig waar we verder kijken dan onze normale manieren van waarnemen en denken, omdat het ons helpt verborgen paden en mogelijkheden te ontdekken" - aldus Ido Hartogson, auteur van Traveling America: Setting, Setting, and the Psychedelic Experience in the Twentieth Century. Met andere woorden, zinvolle ervaringen, zoals goed ontworpen psychedelische reizen, kunnen onze zoektocht naar een zinvol leven uitbreiden.
Serotoninereceptoren zijn de poort naar psychedelische zingeving
Elke verklaring voor het feit dat psychedelica zo goed zijn in het oproepen van "betekenis" moet te maken hebben met de serotonine 2A-receptoren in de hersenen, kleine eiwitten die over het hele centrale zenuwstelsel verspreid zitten en een vitale rol spelen in cognitie. Elke receptor heeft een klein zakje, vergelijkbaar met een landingszone, waar goed gevormde moleculen kunnen aanleggen. Aan de naam te zien, ontvangen deze receptoren normaal gesproken serotonine, een neurotransmitter die betrokken is bij een groot aantal functies, van stemming tot slaap. Maar psychedelica bootsen de structuur van serotonine na, waardoor ze toegang krijgen tot de receptor.
"Zingeving is niet alleen waardevol voor therapeutische doorbraken. Het is overal nuttig waar we verder kijken dan onze normale manieren van waarnemen en denken, omdat het ons helpt verborgen paden en mogelijkheden te ontdekken" - aldus Ido Hartogson, auteur van Traveling America: Setting, Setting, and the Psychedelic Experience in the Twentieth Century. Met andere woorden, zinvolle ervaringen, zoals goed ontworpen psychedelische reizen, kunnen onze zoektocht naar een zinvol leven uitbreiden.
Serotoninereceptoren zijn de poort naar psychedelische zingeving
Elke verklaring voor het feit dat psychedelica zo goed zijn in het oproepen van "betekenis" moet te maken hebben met de serotonine 2A-receptoren in de hersenen, kleine eiwitten die over het hele centrale zenuwstelsel verspreid zitten en een vitale rol spelen in cognitie. Elke receptor heeft een klein zakje, vergelijkbaar met een landingszone, waar goed gevormde moleculen kunnen aanleggen. Aan de naam te zien, ontvangen deze receptoren normaal gesproken serotonine, een neurotransmitter die betrokken is bij een groot aantal functies, van stemming tot slaap. Maar psychedelica bootsen de structuur van serotonine na, waardoor ze toegang krijgen tot de receptor.
In 2017 publiceerdeKatrin Preller, een neuropsycholoog aan de Universiteit van Zürich, het eerste experiment om de specifieke bijdrage van deze serotoninereceptoren aan de subjectieve effecten van LSD bij mensen te testen . Deelnemers luisterden naar drie soorten muziek: muziek die ze betekenisloos vonden (free jazz, Sun Ra fans), muziek die ze vooraf hadden geselecteerd als zeer betekenisvol voor hen, en "neutrale" muziek die leek op de vooraf geselecteerde nummers maar die ze nog nooit eerder hadden gehoord.
Ze luisterden drie keer naar elke set: één keer terwijl ze nuchter waren; één keer terwijl ze LSD namen, waardoor alle drie de muziekstukken volgens hen meer betekenis kregen; en één keer terwijl ze een combinatie van LSD en ketanserine namen, een drug die de serotoninereceptor blokkeert zodat psychedelische moleculen daar niet kunnen aanleggen. Het idee was om te zien of LSD een verhoogd niveau van betekenis veroorzaakte ook al kon het niet interageren met de serotoninereceptor.
Het resultaat? Door deze receptor te blokkeren verdwenen de subjectieve effecten van LSD volledig; de deelnemers hadden net zo goed nuchter kunnen zijn. Prellers resultaten hielpen vast te stellen dat deze receptoren cruciaal zijn voor de kwaliteit van het denken.Geen receptoractivatie, geen extra betekenis.
Maar psychedelische betekenis verklaren door activering van serotoninereceptoren is net zoiets als beweren dat het omdraaien van de contactsleutel de auto doet rijden. Zodra receptoren geactiveerd zijn, treden er veel verborgen acties op die belangrijk zijn om de mechanismen van significantie te begrijpen.
Het hersennetwerk dat ertoe doet
In psychoseonderzoek noemen experts het "afwijkende betekenis" als mensen betekenis vinden in wat wij als een betekenisloze gebeurtenis beschouwen. Dit concept kan ook licht werpen op de psychedelische ervaring.
Net als bij psychotische episodes kan psychedelische betekenis overal en nergens gevonden worden. Het is niet langer afhankelijk van een externe trigger die een nuchtere geest ook betekenisvol zou vinden, zoals de geboorte van een kind. Toen ik psychedelica gebruikte, kon ik drie uur lang naar boomschors, vuil of de achterkant van mijn oogleden staren en het gevoel hebben dat ik een verborgen orde in alle verschijnselen had ontdekt. Het lijkt erop dat niet de individuele dingen gevuld zijn met betekenis, maar de waarneming zelf als geheel.
Ze luisterden drie keer naar elke set: één keer terwijl ze nuchter waren; één keer terwijl ze LSD namen, waardoor alle drie de muziekstukken volgens hen meer betekenis kregen; en één keer terwijl ze een combinatie van LSD en ketanserine namen, een drug die de serotoninereceptor blokkeert zodat psychedelische moleculen daar niet kunnen aanleggen. Het idee was om te zien of LSD een verhoogd niveau van betekenis veroorzaakte ook al kon het niet interageren met de serotoninereceptor.
Het resultaat? Door deze receptor te blokkeren verdwenen de subjectieve effecten van LSD volledig; de deelnemers hadden net zo goed nuchter kunnen zijn. Prellers resultaten hielpen vast te stellen dat deze receptoren cruciaal zijn voor de kwaliteit van het denken.Geen receptoractivatie, geen extra betekenis.
Maar psychedelische betekenis verklaren door activering van serotoninereceptoren is net zoiets als beweren dat het omdraaien van de contactsleutel de auto doet rijden. Zodra receptoren geactiveerd zijn, treden er veel verborgen acties op die belangrijk zijn om de mechanismen van significantie te begrijpen.
Het hersennetwerk dat ertoe doet
In psychoseonderzoek noemen experts het "afwijkende betekenis" als mensen betekenis vinden in wat wij als een betekenisloze gebeurtenis beschouwen. Dit concept kan ook licht werpen op de psychedelische ervaring.
Net als bij psychotische episodes kan psychedelische betekenis overal en nergens gevonden worden. Het is niet langer afhankelijk van een externe trigger die een nuchtere geest ook betekenisvol zou vinden, zoals de geboorte van een kind. Toen ik psychedelica gebruikte, kon ik drie uur lang naar boomschors, vuil of de achterkant van mijn oogleden staren en het gevoel hebben dat ik een verborgen orde in alle verschijnselen had ontdekt. Het lijkt erop dat niet de individuele dingen gevuld zijn met betekenis, maar de waarneming zelf als geheel.
De psychedelische misattributie van betekenis kan ertoe leiden dat we betekenis vinden waar we die normaal gesproken niet vinden, zoals in de bast van bomen. En deze mentale betekenis kan objectief onjuiste ideeën waar laten lijken, zoals onderzoekers in het lab slim hebben ontdekt. De conclusie is duidelijk: psychedelische ontdekkingen moeten worden behandeld met een gezonde dosis kritische reflectie.
Als we echter negeren of psychedelische ideeën waar zijn of niet, blijft de vraag waarom ze überhaupt zo betekenisvol lijken. Hoewel we geen hersennetwerk kennen dat specifiek verantwoordelijk is voor zingeving, hebben we wel een relevantienetwerk dat daar vrij dicht bij in de buurt komt en dat ons helpt voor te bereiden op actie door prioriteit te geven aan welke stimuli uit de omgeving ons aanspreken. Met andere woorden, het relevantienetwerk helpt ons te bepalen wat belangrijk voor ons is in ons perceptuele landschap tussen de stortvloed aan informatie die we op elk moment waarnemen.
Het is mogelijk dat een geïrriteerd betekenisnetwerk kan verklaren waarom alles wat psychedelische waarneming binnenkomt de geheimen van de kosmos lijkt te bevatten. Het activeren van de serotonine 2A receptor en het verstoren van het betekenisnetwerk zou alles betekenisvoller kunnen laten lijken, als een neurale sleutel die opent wat filosoof Aldous Huxley "de deuren van de waarneming"noemde . Maar Plesa en Petranker stellen dat het beeld onvolledig is. Er is nog een stap die ons van de hersenmechanismen van materie naar betekenis brengt: communicatie.
Verbindingen zijn een manier om betekenis af te leiden uit betekenis
Van psychedelica is bekend dat ze een andere belangrijke groep hersengebieden verstoren: het default mode network (DMN). Het DMN wordt geassocieerd met zelfreferentieel denken, zoals dagdromen over het moment dat je de Olympische Spelen wint, of het ophalen van autobiografische herinneringen, zoals het winnen van de Olympische Spelen, als je de Olympische Spelen daadwerkelijk hebt gewonnen. Dit is de denktank van het narratieve zelf.
Als we echter negeren of psychedelische ideeën waar zijn of niet, blijft de vraag waarom ze überhaupt zo betekenisvol lijken. Hoewel we geen hersennetwerk kennen dat specifiek verantwoordelijk is voor zingeving, hebben we wel een relevantienetwerk dat daar vrij dicht bij in de buurt komt en dat ons helpt voor te bereiden op actie door prioriteit te geven aan welke stimuli uit de omgeving ons aanspreken. Met andere woorden, het relevantienetwerk helpt ons te bepalen wat belangrijk voor ons is in ons perceptuele landschap tussen de stortvloed aan informatie die we op elk moment waarnemen.
Het is mogelijk dat een geïrriteerd betekenisnetwerk kan verklaren waarom alles wat psychedelische waarneming binnenkomt de geheimen van de kosmos lijkt te bevatten. Het activeren van de serotonine 2A receptor en het verstoren van het betekenisnetwerk zou alles betekenisvoller kunnen laten lijken, als een neurale sleutel die opent wat filosoof Aldous Huxley "de deuren van de waarneming"noemde . Maar Plesa en Petranker stellen dat het beeld onvolledig is. Er is nog een stap die ons van de hersenmechanismen van materie naar betekenis brengt: communicatie.
Verbindingen zijn een manier om betekenis af te leiden uit betekenis
Van psychedelica is bekend dat ze een andere belangrijke groep hersengebieden verstoren: het default mode network (DMN). Het DMN wordt geassocieerd met zelfreferentieel denken, zoals dagdromen over het moment dat je de Olympische Spelen wint, of het ophalen van autobiografische herinneringen, zoals het winnen van de Olympische Spelen, als je de Olympische Spelen daadwerkelijk hebt gewonnen. Dit is de denktank van het narratieve zelf.
Psychedelica verminderen de activiteit binnen het DMN terwijl ze de activiteit tussen het DMN en andere hersengebieden verhogen. Christopher Timmermann, de neurowetenschapper die aan het hoofd staat van de DMT onderzoeksgroep aan het Imperial College in Londen (DMT is een psychedelische drug zoals LSD of psilocybine), legde me eerder dit jaar uit dat "delen van het DMN hyperverbonden raken met de rest van de hersenen".
Andere manieren om het gevoel van deze hyperverbinding tebeschrijvenzijn de "verbondenheid", "eenheid" of "oceanische immensiteit" die vaak gepaard gaan met hoge doses psychedelische ervaringen. Plesa en Petranker suggereren dat de synergie tussen veranderingen in ons betekenisvolle netwerk en de toenemende verbondenheid van DMN verstoringen een formule onderliggende betekenis kan bieden, of een verklaring voor wat er gebeurt in een motor nadat de sleutel is omgedraaid.
Dit is waar de auto metafoor faalt. De geest is geen machine. Geen enkele verklaring van bewustzijnstoestanden mag voorbijgaan aan de sociale, culturele en politieke draden die verweven zijn in het canvas van de ervaring. Misschien is er een breder sociaal prisma nodig om deze stukken te reconstrueren tot een samenhangend verhaal dat zijn blik uitbreidt om niet alleen de hersenen te omvatten, maar ook de omgeving waarin ze betrokken zijn.
Maakt het je leven zinvol?
Stel dat wetenschappers erin zouden slagen om de precieze neurale correlaten van psychedelische betekenis in kaart te brengen, en dat ze nog verder zouden gaan door alle mogelijke ervaringen in kaart te brengen, zoals de filosoof Robert Nozick zich voorstelde in zijn gedachte-experiment dat bekend staat als de "ervaringsmachine".
De machine kan je alles laten voelen wat je maar wilt voelen. De hele tijd zweef je echter in een baarmoederachtige tank met elektroden aan je schedel die je ervaring creëren door middel van gerichte stroomstoten.
Andere manieren om het gevoel van deze hyperverbinding tebeschrijvenzijn de "verbondenheid", "eenheid" of "oceanische immensiteit" die vaak gepaard gaan met hoge doses psychedelische ervaringen. Plesa en Petranker suggereren dat de synergie tussen veranderingen in ons betekenisvolle netwerk en de toenemende verbondenheid van DMN verstoringen een formule onderliggende betekenis kan bieden, of een verklaring voor wat er gebeurt in een motor nadat de sleutel is omgedraaid.
Dit is waar de auto metafoor faalt. De geest is geen machine. Geen enkele verklaring van bewustzijnstoestanden mag voorbijgaan aan de sociale, culturele en politieke draden die verweven zijn in het canvas van de ervaring. Misschien is er een breder sociaal prisma nodig om deze stukken te reconstrueren tot een samenhangend verhaal dat zijn blik uitbreidt om niet alleen de hersenen te omvatten, maar ook de omgeving waarin ze betrokken zijn.
Maakt het je leven zinvol?
Stel dat wetenschappers erin zouden slagen om de precieze neurale correlaten van psychedelische betekenis in kaart te brengen, en dat ze nog verder zouden gaan door alle mogelijke ervaringen in kaart te brengen, zoals de filosoof Robert Nozick zich voorstelde in zijn gedachte-experiment dat bekend staat als de "ervaringsmachine".
De machine kan je alles laten voelen wat je maar wilt voelen. De hele tijd zweef je echter in een baarmoederachtige tank met elektroden aan je schedel die je ervaring creëren door middel van gerichte stroomstoten.
De ervaringsmachine kan je een onberekenbare hoeveelheid betekenis laten voelen - een vloeiende cascade van de ene betekenisvolle ervaring na de andere. Aangesloten op de machine zou je het niet merken.Maar ongeveer om de twee jaar, zo stelde Nozick zich voor, kom je tevoorschijn, alsof je even ontwaakt uit een droom, om je ervaringen voor de komende twee jaar uit een menu te kiezen.
Hij zag drie belangrijke redenen waarom mensen weigeren in te pluggen. Ten eerste "willen we bepaalde dingen doen, niet alleen de ervaring hebben om ze te doen". Ten tweede willen we bepaalde mensen zijn, niet alleen maar muffe lichamen die in een tank drijven. "Iemand die in een tank drijft is een onbestemde klodder" - zoals hij het zegt. En ten derde beperkt de machine onze ervaring tot wat de menselijke geest met wat extra elektrische stimulatie tevoorschijn kan toveren, waardoor we afgesloten worden van ontmoetingen met diepere of ruimere werkelijkheden, of dat nu de natuurlijke wereld is, andere mensen of wezens uit andere dimensies.
Wat de reden ook is, zijn punt is dat als je je zo'n ervaringsmachine voorstelt en toch besluit dat je je leven er niet aan vast wilt hangen, je bewijst dat er iets belangrijks voor je is buiten de ervaring zelf. Ervaringsmachines zijn bedoeld als een waarschuwend verhaal, en toch zijn legale ketamine klinieken al halverwege met de implementatie ervan.
Loop een van de centra binnen die verspreid zijn over een plaats als New York City en je zult mensen zien zweven als in een baarmoeder in gewichtloze stoelen, met blinddoeken en koptelefoons die hen isoleren van andere mensen en de buitenwereld.
De conclusie dat het meer is dan de ervaring die ertoe doet, is van toepassing op hoe we denken over de rol van betekenis die door psychedelica wordt ondersteund. Het laat zien dat we willen leven op een manier die betekenis genereert, en niet alleen onze hersenen vullen met moleculen die alle ervaringen betekenisvol maken . Onderzoekers hebben dappere pogingen gedaan om een pluraliteit van betekenissen te definiëren die, naast betekenisvolle en belangrijke ervaringen, rekening houdt met zaken als specifieke aspiraties en waarden die "onze inspanningen naar een gewenste toekomst leiden".
Hij zag drie belangrijke redenen waarom mensen weigeren in te pluggen. Ten eerste "willen we bepaalde dingen doen, niet alleen de ervaring hebben om ze te doen". Ten tweede willen we bepaalde mensen zijn, niet alleen maar muffe lichamen die in een tank drijven. "Iemand die in een tank drijft is een onbestemde klodder" - zoals hij het zegt. En ten derde beperkt de machine onze ervaring tot wat de menselijke geest met wat extra elektrische stimulatie tevoorschijn kan toveren, waardoor we afgesloten worden van ontmoetingen met diepere of ruimere werkelijkheden, of dat nu de natuurlijke wereld is, andere mensen of wezens uit andere dimensies.
Wat de reden ook is, zijn punt is dat als je je zo'n ervaringsmachine voorstelt en toch besluit dat je je leven er niet aan vast wilt hangen, je bewijst dat er iets belangrijks voor je is buiten de ervaring zelf. Ervaringsmachines zijn bedoeld als een waarschuwend verhaal, en toch zijn legale ketamine klinieken al halverwege met de implementatie ervan.
Loop een van de centra binnen die verspreid zijn over een plaats als New York City en je zult mensen zien zweven als in een baarmoeder in gewichtloze stoelen, met blinddoeken en koptelefoons die hen isoleren van andere mensen en de buitenwereld.
De conclusie dat het meer is dan de ervaring die ertoe doet, is van toepassing op hoe we denken over de rol van betekenis die door psychedelica wordt ondersteund. Het laat zien dat we willen leven op een manier die betekenis genereert, en niet alleen onze hersenen vullen met moleculen die alle ervaringen betekenisvol maken . Onderzoekers hebben dappere pogingen gedaan om een pluraliteit van betekenissen te definiëren die, naast betekenisvolle en belangrijke ervaringen, rekening houdt met zaken als specifieke aspiraties en waarden die "onze inspanningen naar een gewenste toekomst leiden".
Werken aan een bepaalde gewenste toekomst vereist actie in de wereld, niet alleen modulatie van hersenactiviteit. Dit betekent dat het vaardiger aanpakken van de zingevingscrisis die velen van ons treft inspanningen kan vereisen die de matrix van het dagelijks leven veranderen - bijvoorbeeld door werknemers toe te staan te onderhandelen over kortere werkweken, zodat ze meer te zeggen hebben over de levensstijl die ze kunnen leiden en de betekenissen die ze genereren.
Voor de duidelijkheid: ik denk dat legale toegang tot psychedelische therapie, zelfs binnen het medische model, goed nieuws is. Maar als verbinding een cruciaal onderdeel is van de betekenis van psychedelica, dan zouden we kunnen heroverwegen om het uit te sluiten van de formele containers waarin we toegang legaliseren. Als we ons alleen richten op het maken van meer verbindingen binnen een enkel geatomiseerd brein, kan dat de hoeveelheid betekenis die gecreëerd kan worden ondermijnen.
Een gevolg zou de introductie van psychedelische groepstherapie als standaardpraktijk naast individuele sessies kunnen zijn. Of door te gaan met decriminalisering, samen met gereguleerde toegang, waardoor gemeenschappen kunnen beslissen hoe ze hun ervaringen willen structureren.
Groepstherapie zou de norm moeten worden, omdat het consistent is met het werkingsmechanisme van psychedelica. Het bieden van meer verbinding - letterlijk tussen mensen - in psychedelische settings kan de basis leggen voor een sterkere ervaring van betekenis, solidariteit en misschien zelfs het ontstaan van collectieve actie.
Een andere bevinding is het onderzoek naar psychedelische betekenis, niet alleen als een ingrediënt in therapeutische resultaten, maar ook als een aparte interessante variabele. Hoewel de zogenaamde psychedelische renaissance grotendeels het onderwerp is geweest van therapeutisch onderzoek, beginnen de geesteswetenschappen hun betrokkenheid te formaliseren.
Het Center for Psychedelic Science van de University of California, Berkeley, en het Mahindra Center for the Humanities van Harvard kondigden onlangs een gezamenlijk programma aan om "de humanistische en sociale betekenis van psychedelica" te onderzoeken. Christiana Musk, die leiding geeft aan de stichting die het project financiert, voegde eraan toe dat de waarde van psychedelica "niet beperkt is tot hun biologische effecten", maar zich uitstrekt tot zowel hun diepgaande verleden als hun potentiële toekomst op het gebied van "culturele ontwikkeling en betekenisgeving".
Gezien de centrale rol van zingeving in het menselijk leven, bieden psychedelica een geweldige kans om nieuwe vragen te stellen of oude vragen te doen herleven over een van de meest blijvende en meeslepende aspecten van de mensheid. Maar hoe zinvol de trip ook is, we komen van alle hoogtepunten. Wat overblijft als de drugs op zijn, is de alledaagse wereld, de setting, de omgeving en de matrix voor gewoon bewustzijn, de reis die het langst duurt en de meeste betekenis heeft.
Het Center for Psychedelic Science van de University of California, Berkeley, en het Mahindra Center for the Humanities van Harvard kondigden onlangs een gezamenlijk programma aan om "de humanistische en sociale betekenis van psychedelica" te onderzoeken. Christiana Musk, die leiding geeft aan de stichting die het project financiert, voegde eraan toe dat de waarde van psychedelica "niet beperkt is tot hun biologische effecten", maar zich uitstrekt tot zowel hun diepgaande verleden als hun potentiële toekomst op het gebied van "culturele ontwikkeling en betekenisgeving".
Gezien de centrale rol van zingeving in het menselijk leven, bieden psychedelica een geweldige kans om nieuwe vragen te stellen of oude vragen te doen herleven over een van de meest blijvende en meeslepende aspecten van de mensheid. Maar hoe zinvol de trip ook is, we komen van alle hoogtepunten. Wat overblijft als de drugs op zijn, is de alledaagse wereld, de setting, de omgeving en de matrix voor gewoon bewustzijn, de reis die het langst duurt en de meeste betekenis heeft.