در این روش، آلومینیوم فعال شده با الکل و آب واکنش می‌دهد تا گاز هیدروژن تولید کند. این هیدروژن سپس پایه شف تشکیل شده از متیل‌آمین و فنیل استون را کاهش داده و متامفتامین تولید می‌کند. شیمیدان برای انجام این واکنش به یک همزن مغناطیسی-گرم‌کن نیاز دارد. او یک کاسه پیرکس یا ظرف کیک به اندازه کافی بزرگ را بر روی همزن-گرم‌کن قرار می‌دهد تا یک فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری در آن جای بگیرد. ظرف یا کاسه نباید از فلز ساخته شود زیرا همزن مغناطیسی از طریق آن کار نمی‌کند. فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری را در ظرف می‌گذارد و آن را با روغن پخت پر می‌کند تا حدود نیمی از طرف فلاسک را بپوشاند. او باید مطمئن شود که فضای کافی برای گسترش روغن در هنگام گرم شدن باقی بماند. سپس میله همزن مغناطیسی را در فلاسک قرار داده و ۱۶۰۰ میلی‌لیتر الکل مطلق یا الکل ۱۹۰ درجه گندم را اضافه می‌کند. سپس ۳۴۰ میلی‌لیتر فنیل استون و ۴۵۰ میلی‌لیتر متیل‌آمین ۴۰ درصد در آب را به آن می‌افزاید. حالا او همزن مغناطیسی را روشن کرده و شروع به گرم کردن روغن در ظرف می‌کند. او دمای روغن را با دماسنج کنترل می‌کند و از اینکه دما از ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد فراتر نرود اطمینان حاصل می‌کند. در حالی که روغن در حال گرم شدن است، او ۱۸۰ گرم آلومینیوم فعال شده را به فلاسک اضافه می‌کند. او مراقب است که هم زدن به اندازه کافی سریع باشد تا قطعات آلومینیوم به ته فلاسک نرسند. مخلوط واکنش به سرعت شروع به خاکستری و کف‌کردن می‌کند. آلومینیوم به گونه‌ای اضافه می‌شود که حباب‌ها و کف تولید شده از سر فلاسک سرریز نشود. وقتی تمام آلومینیوم اضافه شد، یک کندانسور به فلاسک وصل کرده و جریان آب را از طریق آن شروع می‌کند. شیمیدان اکنون اجازه می‌دهد که واکنش به مدت ۸ ساعت ادامه یابد. او دمای حمام روغن را در ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد نگه می‌دارد و هم‌زدن را قوی ادامه می‌دهد. آلومینیوم فعال به آرامی حل شده و گاز هیدروژن تولید می‌کند. خطر انفجار از این گاز با عبور یک لوله از بالای کندانسور و خارج کردن آن از پنجره حذف می‌شود. زیرا بخارهای واکنش سمی هستند، این روش بسیار بهتر از قرار گرفتن در جریان باد است. وقتی ۸ ساعت تمام شد، او فلاسک را از حمام روغن خارج کرده و روغن را از بیرون فلاسک پاک می‌کند. سپس محلول را تخلیه کرده و لجن آلومینیومی را جدا می‌کند، سپس آن را با مقداری الکل شستشو می‌دهد تا آخرین آثار محصول از آن حذف شود. الکل شستشو به بقیه محصول فیلتر شده اضافه می‌شود. شیمیدان حالا می‌تواند محصول را تقطیر کند. او آن را در یک فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری که تمیز و نسبتا خشک است می‌ریزد و چند قطعه کوچک پومیس به آن اضافه می‌کند. سپس فلاسک را روی دستگاه گرمایی الکتریکی قرار داده و شیشه‌آلات تقطیر را مطابق با آنچه در فصل ۳ نشان داده شده است، نصب می‌کند. او شروع به گرم کردن آن می‌کند. اولین چیزی که تقطیر می‌شود، مخلوطی از الکل، آب و متیل‌آمین است. این در دمای حدود ۷۸-۸۰ درجه سانتی‌گراد اتفاق می‌افتد. او حدود ۱۶۰۰ میلی‌لیتر از این مخلوط را جمع‌آوری کرده و سپس فلاسک را از گرما برمی‌دارد. او اجازه می‌دهد که فلاسک خنک شود، سپس محتویات فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری را در یک فلاسک ۱۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد و چند عدد قطعه جوش به آن اضافه می‌کند. او حدود ۱۵ میلی‌لیتر الکل به فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری اضافه کرده و آن را تکان می‌دهد تا محصول باقی‌مانده روی دیواره‌های فلاسک حل شود، سپس آن را به فلاسک ۱۰۰۰ میلی‌لیتری منتقل می‌کند. شیمیدان دوباره شیشه‌آلات تقطیر را برای تقطیر جزئی نصب کرده و یک فلاسک ۲۵۰ میلی‌لیتری به عنوان دریافت‌کننده قرار می‌دهد. او یک خلأ اعمال کرده و تقطیر با خلأ را آغاز می‌کند. وقتی جوشیدن تحت کنترل قرار گرفت، او فلاسک دریافت‌کننده را به یک فلاسک ۵۰۰ میلی‌لیتری تمیز و خشک تغییر داده و خلأ را دوباره اعمال می‌کند. او حدود ۳۵۰ میلی‌لیتر متامفتامین آزاد به رنگ روشن تا زرد کم رنگ دریافت می‌کند. چند میلی‌لیتر تار در فلاسک تقطیر باقی می‌ماند. پایه آزاد مایع به کریستال تبدیل می‌شود با حل کردن آن در اتر یا تولوئن و عبور دادن گاز هیدروکلرید خشک از آن، همانطور که در فصل پنجم توضیح داده شده است.
شیمیدان زیرزمینی می‌تواند با تغییر کمی در این روش، محصول خالص‌تری به دست آورد. پس از تقطیر ۱۶۰۰ میلی‌لیتر مخلوط الکل، آب و متیل‌آمین، او مخلوطی از ۶۵۰ میلی‌لیتر اسید هیدروکلریک ۲۸ درصد از نوع موجود در فروشگاه‌های ابزار و ۶۵۰ میلی‌لیتر آب را به آنچه باقی‌مانده است در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری اضافه می‌کند. هنگام مخلوط کردن، مقدار زیادی گرما تولید می‌شود زیرا متامفتامین آزاد با اسید هیدروکلریک واکنش می‌دهد و نمک هیدروکلرید آن را می‌سازد. بنابراین او آن را به آرامی اضافه کرده و تکان می‌دهد. وقتی سرد شد، شیمیدان فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری را با یک درپوش شیشه‌ای یا چوبی مسدود کرده و آن را به مدت ۳ تا ۵ دقیقه به شدت تکان می‌دهد. باید بیشتر ماده در محلول اسید هیدروکلریک حل شود. حالا او ۲۰۰ میلی‌لیتر اتر یا تولوئن به فلاسک اضافه کرده و خوب تکان می‌دهد. اتر یا تولوئن هرگونه فنیل استون و تار باقی‌مانده را حل می‌کند. او اجازه می‌دهد مخلوط چند دقیقه بماند. لایه اتر یا تولوئن به بالا می‌آید. او به آرامی آن را به یک جداکننده ۱۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد تا تمام لایه بالایی وارد جداکننده شود. سپس اجازه می‌دهد که محلول بماند، و لایه اسیدی پایین را دوباره به فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری برمی‌گرداند.
اکنون باید اسید خنثی شود تا به پایه آمفتامین تبدیل گردد و بتوان آن را تقطیر کرد. شیمیدان یک محلول از ۳۵۰ گرم لای در ۴۰۰ میلی‌لیتر آب آماده می‌کند. وقتی محلول سرد شد، او آن را به آرامی به محلول اسید در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد. هنگام افزودن، مقدار زیادی گرما تولید می‌شود. پس از سرد شدن، او فلاسک را بسته و به مدت ۵ دقیقه به شدت تکان می‌دهد. وقتی مخلوط را رها می‌کند، آمفتامین یک لایه روی سطح می‌سازد. او به آرامی آن را در جداکننده ۱۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد. لایه آب را دوباره به فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری برمی‌گرداند. لایه متامفتامین در جداکننده ممکن است حاوی برخی بلورهای نمک باشد. او ۱۰۰ میلی‌لیتر تولوئن و چند صد میلی‌لیتر محلول لای رقیق به آن اضافه می‌کند و مخلوط را تکان می‌دهد. نمک اکنون در آب حل می‌شود. او لایه آب را در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری تخلیه کرده و محلول متامفتامین-تولوئن را به یک فلاسک ۱۰۰۰ میلی‌لیتری تمیز می‌ریزد.
اکنون می‌تواند تقطیر را آغاز کند. او چند جوش جوش به محلول اضافه کرده، شیشه‌آلات تقطیر را نصب کرده و به همان روش فصل پنجم تقطیر را ادامه می‌دهد. بازده نهایی تقریباً ۳۵۰ میلی‌لیتر پایه
آزاد است که تقریباً ۴۰۰ گرم کریستال خالص متامفتامین تولید می‌کند.
شیمیدان زیرزمینی می‌تواند با تغییر کمی در این روش، محصول خالص‌تری به دست آورد. پس از تقطیر ۱۶۰۰ میلی‌لیتر مخلوط الکل، آب و متیل‌آمین، او مخلوطی از ۶۵۰ میلی‌لیتر اسید هیدروکلریک ۲۸ درصد از نوع موجود در فروشگاه‌های ابزار و ۶۵۰ میلی‌لیتر آب را به آنچه باقی‌مانده است در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری اضافه می‌کند. هنگام مخلوط کردن، مقدار زیادی گرما تولید می‌شود زیرا متامفتامین آزاد با اسید هیدروکلریک واکنش می‌دهد و نمک هیدروکلرید آن را می‌سازد. بنابراین او آن را به آرامی اضافه کرده و تکان می‌دهد. وقتی سرد شد، شیمیدان فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری را با یک درپوش شیشه‌ای یا چوبی مسدود کرده و آن را به مدت ۳ تا ۵ دقیقه به شدت تکان می‌دهد. باید بیشتر ماده در محلول اسید هیدروکلریک حل شود. حالا او ۲۰۰ میلی‌لیتر اتر یا تولوئن به فلاسک اضافه کرده و خوب تکان می‌دهد. اتر یا تولوئن هرگونه فنیل استون و تار باقی‌مانده را حل می‌کند. او اجازه می‌دهد مخلوط چند دقیقه بماند. لایه اتر یا تولوئن به بالا می‌آید. او به آرامی آن را به یک جداکننده ۱۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد تا تمام لایه بالایی وارد جداکننده شود. سپس اجازه می‌دهد که محلول بماند، و لایه اسیدی پایین را دوباره به فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری برمی‌گرداند.
اکنون باید اسید خنثی شود تا به پایه آمفتامین تبدیل گردد و بتوان آن را تقطیر کرد. شیمیدان یک محلول از ۳۵۰ گرم لای در ۴۰۰ میلی‌لیتر آب آماده می‌کند. وقتی محلول سرد شد، او آن را به آرامی به محلول اسید در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد. هنگام افزودن، مقدار زیادی گرما تولید می‌شود. پس از سرد شدن، او فلاسک را بسته و به مدت ۵ دقیقه به شدت تکان می‌دهد. وقتی مخلوط را رها می‌کند، آمفتامین یک لایه روی سطح می‌سازد. او به آرامی آن را در جداکننده ۱۰۰۰ میلی‌لیتری می‌ریزد. لایه آب را دوباره به فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری برمی‌گرداند. لایه متامفتامین در جداکننده ممکن است حاوی برخی بلورهای نمک باشد. او ۱۰۰ میلی‌لیتر تولوئن و چند صد میلی‌لیتر محلول لای رقیق به آن اضافه می‌کند و مخلوط را تکان می‌دهد. نمک اکنون در آب حل می‌شود. او لایه آب را در فلاسک ۳۰۰۰ میلی‌لیتری تخلیه کرده و محلول متامفتامین-تولوئن را به یک فلاسک ۱۰۰۰ میلی‌لیتری تمیز می‌ریزد.
اکنون می‌تواند تقطیر را آغاز کند. او چند جوش جوش به محلول اضافه کرده، شیشه‌آلات تقطیر را نصب کرده و به همان روش فصل پنجم تقطیر را ادامه می‌دهد. بازده نهایی تقریباً ۳۵۰ میلی‌لیتر پایه
آزاد است که تقریباً ۴۰۰ گرم کریستال خالص متامفتامین تولید می‌کند.