4,4'-Dimetyloaminoreks - (4,4'-DMAR; 4-metylo-5-(4-metylofenylo)-4,5-dihydrooksazolo-2-amina) to syntetyczna podstawiona pochodna oksazoliny, klasyfikowana jako analog aminoreksu i 4-metyloaminoreksu. Aminorex jest wymieniony w wykazie IV Konwencji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 roku. Nowy syntetyczny psychostymulant 4,4'- DMAR został po raz pierwszy znaleziony w listopadzie 2012 r. w Holandii, a po pewnym czasie rozprzestrzenił się w całej Europie. Różnice w strukturze chemicznej między tymi dwoma psychostymulantami wynikają z obecności grup metylowych. Tak więc Aminorex nie ma żadnych grup metylowych, podczas gdy 4-metyloaminorex ma 4-pozycyjną grupę metylową w pierścieniu oksazoliny. Czasami na ulicach nazywany jest "Serotoni", "Speckled Cherry", "Speckled Cross". Jest to designerski entaktogen o właściwościach psychostymulujących. 4,4'-DMAR ma wzór cząsteczkowy C11H14N2O, ma dwa centra chiralne w pierścieniu oksazoliny, co pozwala na tworzenie 4 enancjomerów. Inne nazwy tej substancji to: 4-metylo-5-(4-metylofenylo)-4,5-dihydrooksazol-2-amina; 4-metylo-5-(p-tolilo)-4,5-dihydrooksazol-2-amina; 4,5-dihydro-4-metylo-5-(4-metylofenylo)-2-oksazolamina; [4-metylo-5-(p-tolilo)-2-oksazolin-2-ylo]amina; 4-metylo-5-(para-metylofenylo)-2-amino-oksazolina; para-metylo-4-metyloaminoreks; p-metylo-4-metyloaminoreks; 4-metyloaminoreks; p-metylowa pochodna; 4,4′-dimetyloaminoreks; p4-DMAR; 4-metylo-euforia; 4-metylo-U4Euh; 4-M-4-MAR; ST; ST60; ICE; McN-822; 4-MAX.
Synteza 4,4'-DMAR
Cis- i trans- wolne racematy zasadowe otrzymane z tego samego prekursora 4'-metylo-norefedryny za pomocą bromku cyjanogenu do syntezy obu produktów, które opisano jako bezbarwne i stałe substancje. Cis- i trans- wolne formy zasadowe mają temperaturę topnienia odpowiednio 136-138 °C i 101-103 °C, podczas gdy rozpuszczalna w wodzie forma chlorowodorku ma temperaturę topnienia 163-165 °C. Cis-4,4'-DMAR to biały krystaliczny proszek dostępny jako substancja chemiczna do badań w internetowych sklepach chemicznych. Zawartość tabletek, które zwykle mają wysokie stężenie 4,4'-DMAR, może się różnić w zależności od produktu, ponieważ mogą one zawierać substancję w różnych stężeniach i razem z innymi substancjami, które mają podobny mechanizm działania; na przykład tabletki mogą zawierać pewną ilość syntetycznych katynonów, syntetycznych kannabinoidów, benzofuranów lub etylofenidatów, co wpływa zarówno na kinetykę, jak i dynamikę substancji w organizmie człowieka. Według EMCDDA od 2015 r. odnotowano wiele przypadków niebezpiecznych skutków ubocznych i wiele śmiertelnych skutków związanych z jego stosowaniem.
Farmakodynamika i farmakokinetyka.Synteza 4,4'-DMAR
Cis- i trans- wolne racematy zasadowe otrzymane z tego samego prekursora 4'-metylo-norefedryny za pomocą bromku cyjanogenu do syntezy obu produktów, które opisano jako bezbarwne i stałe substancje. Cis- i trans- wolne formy zasadowe mają temperaturę topnienia odpowiednio 136-138 °C i 101-103 °C, podczas gdy rozpuszczalna w wodzie forma chlorowodorku ma temperaturę topnienia 163-165 °C. Cis-4,4'-DMAR to biały krystaliczny proszek dostępny jako substancja chemiczna do badań w internetowych sklepach chemicznych. Zawartość tabletek, które zwykle mają wysokie stężenie 4,4'-DMAR, może się różnić w zależności od produktu, ponieważ mogą one zawierać substancję w różnych stężeniach i razem z innymi substancjami, które mają podobny mechanizm działania; na przykład tabletki mogą zawierać pewną ilość syntetycznych katynonów, syntetycznych kannabinoidów, benzofuranów lub etylofenidatów, co wpływa zarówno na kinetykę, jak i dynamikę substancji w organizmie człowieka. Według EMCDDA od 2015 r. odnotowano wiele przypadków niebezpiecznych skutków ubocznych i wiele śmiertelnych skutków związanych z jego stosowaniem.
Do tej pory nie przeprowadzono żadnych badań dotyczących farmakodynamicznego wpływu 4,4'-DMAR na organizm ludzki. Po podaniu dożylnym maksymalne stężenie substancji jest osiągane po 15 minutach z szybkim spadkiem stężenia w ciągu czterech godzin, okres półtrwania wynosi około 46,5 minuty. Po podaniu substancja szybko rozprzestrzenia się w tkance mózgowej i osiąga maksymalne stężenie w ciągu 30-60 minut, a stosunek stężenia w mózgu do stężenia w osoczu wynosi 24, co wiąże się z dość dobrą lipofilnością (logP 5 1,5). Jeśli chodzi o metabolizm, proces rozpoczyna się od hydroksylacji, hydrolizy i oksydacyjnej deaminacji. Metabolit powstały w wyniku hydrolizy jest sparametryzowaną pochodną norefedryny, która jest substancją psychoaktywną stosowaną jako środek pobudzający, zmniejszający przekrwienie i anoreksygenny. Fakt ten sugeruje, że metabolit może mieć podobną aktywność.
Ponadto, utlenianie i aromatyczna hydroksylacja są szlakami metabolicznymi charakterystycznymi dla związków podobnych do amfetaminy. Jednak główny metabolit wykryty zarówno w osoczu, jak i w tkance mózgowej, powstał w wyniku utlenienia grupy parametrylowej cis-4,4-DMAR. W badaniach nad 4,4'-DMAR u szczurów wykazano, że cis-4,4'-DMAR był silnym uwalniaczem dofaminy, noradrenaliny i serotoniny. Wyznaczono krzywą dawka-odpowiedź dla DAT, NET i SERT, EC50=8,6 nm, 26,9 nm i 18,5 nm, odpowiednio. Badanie wykazało również stosunek DAT/SERT ze wskaźnikiem 2. Jeśli chodzi o wpływ 4,4'-DMAR na synaptosomy mózgu szczura, stwierdzono, że substancja ta miała znacznie silniejsze działanie uwalniające dofaminę i noradrenalinę niż MDMA. Co ciekawe, cis-4,4'-DMAR działa jako w pełni skuteczny uwalniacz, w tym samym czasie trans-4,4'-DMAR działa jako bloker absorpcji. Wiązanie 4,4′-DMAR z receptorem 5-HT2A powoduje pewne łagodne efekty halucynogenne, podobne do MDMA.
W badaniach na myszach udowodniono, że 4,4'-DMAR wywołuje zależne od dawki pobudzenie psychoruchowe, zwiększoną potliwość, ślinotok, hipertermię, stymulowaną agresję, drgawki i śmierć. cis- 4,4'-DMAR jest mniej aktywny pod względem ostrych efektów toksycznych niż jego transformacja. Analiza immunohistochemiczna określa, że ostre zatrucie tą substancją indukuje wysoką ekspresję markerów stresu oksydacyjnego/nitrozacyjnego (8-OHdG, iNOS, NT i NOX2), markerów apoptozy (Smac/DIABLO и NF-κB) i białek szoku cieplnego (HSP27, HSP70, HSP90) w korze czołowej, co wskazuje na potencjalne działanie neurotoksyczne substancji. Badania wydalania z moczem wykazały, że pogorszenie parametrów fizjologicznych i neurobehawioralnych może być związane z hamowaniem metabolizmu cis-4,4′-DMAR przy dawce równoważnej dla człowieka 0,486 mg/kg, co odpowiada niskiemu poziomowi toksyczności, efektom euforycznym, zmniejszeniu apetytu, przyspieszeniu akcji serca i aktywności ruchowej. Dawka równoważna dla człowieka 2,12-3,15 mg/kg odpowiada średnim efektom z nasileniem standardowych efektów ostrej toksyczności, które obejmują następujące objawy: niepokój, pobudzenie, bezsenność, bruksizm itp. Wyższe dawki 14-20 mg/kg są związane z klasycznym obrazem klinicznym ostrej toksyczności spowodowanej psychostymulantami, obejmującym śmiertelne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i śmierć.
Pobudzenie psychoruchowe, zwiększona spontaniczna aktywność ruchowa i wzór "niezwykłej nadpobudliwości" obserwowany u myszy są klasyczną prezentacją początkowych efektów 4,4'-DMAR. Pod względem farmakologicznym zbiega się to ze wzrostem pozakomórkowych poziomów monoamin, szczególnie w prążkowiu grzbietowym i brzusznym. Hipertermia po przyjęciu 4,4'-DMAR występuje z powodu jego wpływu na receptory 5HT2A. Hipertermia jest nasilana przez aktywność ruchową i zwiększony metabolizm, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i zespołu serotoninowego. Alternatywnie, zwiększony poziom noradrenaliny może również leżeć u podstaw efektu hipertermii. Jej mechanizm działania prowadzi do upośledzenia utraty ciepła z powodu zwężenia naczyń krwionośnych wywołanego przez α1AR, stymulacja receptorów adrenergicznych α1 i β3 reguluje białko mitochondrialne w mięśniach szkieletowych, rozprzęgając białko UCP-3, powodując termogenezę. Hipertermia jako całość jest uważana za potencjalnie ostry, poważny efekt uboczny i jedną z głównych przyczyn śmierci. Ogólnoustrojowe podanie cis-4,4'-DMAR w dawce 30 mg/kg powoduje śmierć u 50% myszy. Przed śmiercią dochodzi do całkowitych tonicznych skurczów całej muskulatury i drgawek. Takie właściwości prokonwulsyjne tej substancji mogą być związane z jej większym powinowactwem i aktywnością blokującą w odniesieniu do transporterów SERT i monoamin. W badaniach Valavanidisa wykazano, że myszy, którym podawano 4-4'-DMAR w wysokich dawkach, miały zwiększoną ekspresję 8-OHdG, który jest markerem oksydacyjnego uszkodzenia DNA, a także innych podobnych markerów. Fakt ten służy jako podstawa do przypuszczenia o definitywnym uszkodzeniu organizmu przez aktywne formy azotu, a także o rozwoju stresu nitrozacyjnego. Oficjalne źródła donoszą, że po nieśmiertelnej toksyczności 4,4'-DMAR u 14-letniej dziewczynki stężenie substancji we krwi wynosiło 0,448 mg/l. Objawy obejmowały rozszerzone źrenice i niepokój. Jeśli chodzi o przypadki śmiertelne, odnotowano 8 zgonów na Węgrzech, 1 zgon w Polsce i 23 zgony w Wielkiej Brytanii. Stężenie w pośmiertnych próbkach biologicznych wahało się od 0,02 do 18,68 mg/l we krwi, od 5,93 do 43,9 mg/l w moczu.
Skutki kliniczne 4,4'-DMAR.Ponadto, utlenianie i aromatyczna hydroksylacja są szlakami metabolicznymi charakterystycznymi dla związków podobnych do amfetaminy. Jednak główny metabolit wykryty zarówno w osoczu, jak i w tkance mózgowej, powstał w wyniku utlenienia grupy parametrylowej cis-4,4-DMAR. W badaniach nad 4,4'-DMAR u szczurów wykazano, że cis-4,4'-DMAR był silnym uwalniaczem dofaminy, noradrenaliny i serotoniny. Wyznaczono krzywą dawka-odpowiedź dla DAT, NET i SERT, EC50=8,6 nm, 26,9 nm i 18,5 nm, odpowiednio. Badanie wykazało również stosunek DAT/SERT ze wskaźnikiem 2. Jeśli chodzi o wpływ 4,4'-DMAR na synaptosomy mózgu szczura, stwierdzono, że substancja ta miała znacznie silniejsze działanie uwalniające dofaminę i noradrenalinę niż MDMA. Co ciekawe, cis-4,4'-DMAR działa jako w pełni skuteczny uwalniacz, w tym samym czasie trans-4,4'-DMAR działa jako bloker absorpcji. Wiązanie 4,4′-DMAR z receptorem 5-HT2A powoduje pewne łagodne efekty halucynogenne, podobne do MDMA.
W badaniach na myszach udowodniono, że 4,4'-DMAR wywołuje zależne od dawki pobudzenie psychoruchowe, zwiększoną potliwość, ślinotok, hipertermię, stymulowaną agresję, drgawki i śmierć. cis- 4,4'-DMAR jest mniej aktywny pod względem ostrych efektów toksycznych niż jego transformacja. Analiza immunohistochemiczna określa, że ostre zatrucie tą substancją indukuje wysoką ekspresję markerów stresu oksydacyjnego/nitrozacyjnego (8-OHdG, iNOS, NT i NOX2), markerów apoptozy (Smac/DIABLO и NF-κB) i białek szoku cieplnego (HSP27, HSP70, HSP90) w korze czołowej, co wskazuje na potencjalne działanie neurotoksyczne substancji. Badania wydalania z moczem wykazały, że pogorszenie parametrów fizjologicznych i neurobehawioralnych może być związane z hamowaniem metabolizmu cis-4,4′-DMAR przy dawce równoważnej dla człowieka 0,486 mg/kg, co odpowiada niskiemu poziomowi toksyczności, efektom euforycznym, zmniejszeniu apetytu, przyspieszeniu akcji serca i aktywności ruchowej. Dawka równoważna dla człowieka 2,12-3,15 mg/kg odpowiada średnim efektom z nasileniem standardowych efektów ostrej toksyczności, które obejmują następujące objawy: niepokój, pobudzenie, bezsenność, bruksizm itp. Wyższe dawki 14-20 mg/kg są związane z klasycznym obrazem klinicznym ostrej toksyczności spowodowanej psychostymulantami, obejmującym śmiertelne zaburzenia układu sercowo-naczyniowego i śmierć.
Pobudzenie psychoruchowe, zwiększona spontaniczna aktywność ruchowa i wzór "niezwykłej nadpobudliwości" obserwowany u myszy są klasyczną prezentacją początkowych efektów 4,4'-DMAR. Pod względem farmakologicznym zbiega się to ze wzrostem pozakomórkowych poziomów monoamin, szczególnie w prążkowiu grzbietowym i brzusznym. Hipertermia po przyjęciu 4,4'-DMAR występuje z powodu jego wpływu na receptory 5HT2A. Hipertermia jest nasilana przez aktywność ruchową i zwiększony metabolizm, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i zespołu serotoninowego. Alternatywnie, zwiększony poziom noradrenaliny może również leżeć u podstaw efektu hipertermii. Jej mechanizm działania prowadzi do upośledzenia utraty ciepła z powodu zwężenia naczyń krwionośnych wywołanego przez α1AR, stymulacja receptorów adrenergicznych α1 i β3 reguluje białko mitochondrialne w mięśniach szkieletowych, rozprzęgając białko UCP-3, powodując termogenezę. Hipertermia jako całość jest uważana za potencjalnie ostry, poważny efekt uboczny i jedną z głównych przyczyn śmierci. Ogólnoustrojowe podanie cis-4,4'-DMAR w dawce 30 mg/kg powoduje śmierć u 50% myszy. Przed śmiercią dochodzi do całkowitych tonicznych skurczów całej muskulatury i drgawek. Takie właściwości prokonwulsyjne tej substancji mogą być związane z jej większym powinowactwem i aktywnością blokującą w odniesieniu do transporterów SERT i monoamin. W badaniach Valavanidisa wykazano, że myszy, którym podawano 4-4'-DMAR w wysokich dawkach, miały zwiększoną ekspresję 8-OHdG, który jest markerem oksydacyjnego uszkodzenia DNA, a także innych podobnych markerów. Fakt ten służy jako podstawa do przypuszczenia o definitywnym uszkodzeniu organizmu przez aktywne formy azotu, a także o rozwoju stresu nitrozacyjnego. Oficjalne źródła donoszą, że po nieśmiertelnej toksyczności 4,4'-DMAR u 14-letniej dziewczynki stężenie substancji we krwi wynosiło 0,448 mg/l. Objawy obejmowały rozszerzone źrenice i niepokój. Jeśli chodzi o przypadki śmiertelne, odnotowano 8 zgonów na Węgrzech, 1 zgon w Polsce i 23 zgony w Wielkiej Brytanii. Stężenie w pośmiertnych próbkach biologicznych wahało się od 0,02 do 18,68 mg/l we krwi, od 5,93 do 43,9 mg/l w moczu.
Według ACMD i EVCDDA, pożądane efekty obejmują euforię, zwiększoną towarzyskość i energię, czujność i pewność siebie, podczas gdy niepożądane efekty wahają się od kołatania serca, hipertermii, pocenia się, pobudzenia, bruksizmu, skurczów twarzy, pobudzenia, dysforii i rozszerzonych źrenic do psychozy i halucynacji. Pożądane efekty 4,4'-DMAR obejmują psychostymulację, która jest opisywana jako prawie identyczna z działaniem amfetaminy, ale mniej wyraźna w równoważnych dawkach, co tłumaczy się pewnym mechanizmem działania i powinowactwem do receptorów; wyraźna euforia i apatia podobna do MDMA, ale mniej wyraźna; redukcja lęku jest rejestrowana po spożyciu niskich lub średnich dawek substancji; zwiększona empatia i chęć komunikacji; lepsza kontrola nad ciałem; czuwanie; efekt "zniekształcenia czasu", zwiększone libido; przyspieszenie myślenia i zwiększona motywacja; efekt "napompowania ego" przy podawaniu w średnich dawkach, a także uczucie "dryfowania" z deformacją i lekkim zniekształceniem dynamicznych obiektów; zwiększona wytrzymałość i zmniejszony apetyt.
Negatywne skutki niepożądane obejmują: suchość w ustach, odwodnienie, podwyższone ciśnienie krwi, rozwój lęku i paranoi (nawet w małych dawkach ze względu na specyficzny mechanizm działania), zwiększone tętno, zmiana emocji, zwiększona potliwość, zaburzenia przewodu pokarmowego z objawami niestrawności, zaburzenia syntezy kwasu solnego ze zmianami pH żołądka, rozszerzenie oskrzeli, częste oddawanie moczu lub niemożność oddania moczu z powodu skurczu, bruksizm, przejściowe zaburzenia erekcji, skurcze mięśni i drgawki, "zespół niespokojnych nóg" , rozwój przejściowego stanu subdepresyjnego, zaburzenia regulacji temperatury, niekontrolowany wzrost temperatury ciała, efekt "wibrującego widzenia", psychoza, wystąpienie depersonalizacji (mało prawdopodobne), zmęczenie poznawcze, ból głowy, wystąpienie złośliwego nadciśnienia tętniczego, zimne kończyny z powodu skurczów naczyń obwodowych łożyska mikrokrążenia i upośledzonego odpływu krwi z żył, arytmia z upośledzonym przewodzeniem przedsionkowo-komorowym, przemijający skurcz naczyń wieńcowych, toksyczna encefalopatia (w dużych dawkach).
Negatywne skutki niepożądane obejmują: suchość w ustach, odwodnienie, podwyższone ciśnienie krwi, rozwój lęku i paranoi (nawet w małych dawkach ze względu na specyficzny mechanizm działania), zwiększone tętno, zmiana emocji, zwiększona potliwość, zaburzenia przewodu pokarmowego z objawami niestrawności, zaburzenia syntezy kwasu solnego ze zmianami pH żołądka, rozszerzenie oskrzeli, częste oddawanie moczu lub niemożność oddania moczu z powodu skurczu, bruksizm, przejściowe zaburzenia erekcji, skurcze mięśni i drgawki, "zespół niespokojnych nóg" , rozwój przejściowego stanu subdepresyjnego, zaburzenia regulacji temperatury, niekontrolowany wzrost temperatury ciała, efekt "wibrującego widzenia", psychoza, wystąpienie depersonalizacji (mało prawdopodobne), zmęczenie poznawcze, ból głowy, wystąpienie złośliwego nadciśnienia tętniczego, zimne kończyny z powodu skurczów naczyń obwodowych łożyska mikrokrążenia i upośledzonego odpływu krwi z żył, arytmia z upośledzonym przewodzeniem przedsionkowo-komorowym, przemijający skurcz naczyń wieńcowych, toksyczna encefalopatia (w dużych dawkach).
Metody stosowania i dawki.
Przy podawaniu doustnym w kapsułkach żelatynowych (lub połykając tabletki zawierające substancję lub proszek, owinięte wcześniej w bibułkę papierosową, "bombardowanie") minimalna dawka 4,4′-DMAR zaczyna się od 0,8-2,1 mg/kg. Początkowe efekty są opisywane jako stopniowa zmiana widzenia, rozwój niektórych iluzji na obrzeżach widoku, poprawa nastroju, empatia, łagodna lub umiarkowana psychostymulacja. Początkowe efekty zaczynają się 10-20 minut po zażyciu i osiągają szczyt w ciągu 45-60 minut z szybkim wyrównaniem. Średnia dawka przy podawaniu doustnym wynosi od 2,2 do 3,15 mg/kg. Bardziej wyraźna psychostymulacja i pojawienie się iluzji do łagodnych halucynacji (wzrokowych i słuchowych) są dodawane do powyższych efektów. Inne skutki uboczne obejmują niepokój i paranoję; wysoka dawka substancji zaczyna się od 4 mg/kg. Przy podawaniu donosowym minimalna skuteczna dawka czystego 4,4′-DMAR, związana z pewnymi efektami, wynosi 0,5-0,8 mg/kg, średnia dawka wynosi 1,2-1,9 mg/kg. Wysoka dawka substancji podawanej donosowo wynosi 2,5 mg/kg i więcej.
Specjalne instrukcje i interakcje.
Nie zaleca się stosowania 4,4′-DMAR razem z antagonistami witaminy K, lekami przeciwdepresyjnymi, klonidyną, b-blokerami (z wyłączeniem działania sympatykomimetycznego), lekami przeciwnadciśnieniowymi, halogenowymi środkami znieczulającymi, alkoholem i lekami przeciwdrgawkowymi. Nie zaleca się również łącznego stosowania tej substancji z lekami przeciwbakteryjnymi z grupy aminoglikozydów, tetracyklin i makrolidów. Bezwzględne przeciwwskazania do stosowania 4,4′-DMAR obejmują ciężką miażdżycę naczyń, wszelkie objawowe choroby sercowo-naczyniowe, przebieg MAO (i 14 dni po ostatnim przyjęciu leku z tej grupy), jaskrę, nadczynność tarczycy.
Po użyciu zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi, pulsu i temperatury ciała co godzinę. Konieczne jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej. W tym celu stosuje się wodę chlorkowo-wodorowęglanowo-sodową w objętości około trzech litrów w ciągu 24 godzin. Jeśli nie można opróżnić pęcherza, zaleca się wzięcie ciepłej kąpieli, wypicie środka przeciwskurczowego. W celach profilaktycznych, 24 godziny przed użyciem, konieczne jest rozpoczęcie przyjmowania inhibitorów pompy protonowej, preparatów magnezu (najlepiej kombinacji asparaginianu i orotanu), kwasu askorbinowego w dawce 500 mg na dobę i kontynuowanie przyjmowania tych leków przez co najmniej 5 dni po użyciu. Stosowanie donosowe zawsze wiąże się z uszkodzeniem błon śluzowych. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia konsekwencji, konieczne jest mycie nosa lekko nasyconym roztworem soli fizjologicznej co 30 minut w celach profilaktycznych, wykonywanie ćwiczeń oddechowych z wymuszonym wydechem, stosowanie preparatów ziołowych zawierających takie składniki, jak goryczka żółta, wiesiołek wiosenny, acetosa, szczaw, czarny bez, werbena lekarska.
Specjalne instrukcje i interakcje.
Nie zaleca się stosowania 4,4′-DMAR razem z antagonistami witaminy K, lekami przeciwdepresyjnymi, klonidyną, b-blokerami (z wyłączeniem działania sympatykomimetycznego), lekami przeciwnadciśnieniowymi, halogenowymi środkami znieczulającymi, alkoholem i lekami przeciwdrgawkowymi. Nie zaleca się również łącznego stosowania tej substancji z lekami przeciwbakteryjnymi z grupy aminoglikozydów, tetracyklin i makrolidów. Bezwzględne przeciwwskazania do stosowania 4,4′-DMAR obejmują ciężką miażdżycę naczyń, wszelkie objawowe choroby sercowo-naczyniowe, przebieg MAO (i 14 dni po ostatnim przyjęciu leku z tej grupy), jaskrę, nadczynność tarczycy.
Po użyciu zaleca się monitorowanie ciśnienia krwi, pulsu i temperatury ciała co godzinę. Konieczne jest przywrócenie równowagi wodno-elektrolitowej. W tym celu stosuje się wodę chlorkowo-wodorowęglanowo-sodową w objętości około trzech litrów w ciągu 24 godzin. Jeśli nie można opróżnić pęcherza, zaleca się wzięcie ciepłej kąpieli, wypicie środka przeciwskurczowego. W celach profilaktycznych, 24 godziny przed użyciem, konieczne jest rozpoczęcie przyjmowania inhibitorów pompy protonowej, preparatów magnezu (najlepiej kombinacji asparaginianu i orotanu), kwasu askorbinowego w dawce 500 mg na dobę i kontynuowanie przyjmowania tych leków przez co najmniej 5 dni po użyciu. Stosowanie donosowe zawsze wiąże się z uszkodzeniem błon śluzowych. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia konsekwencji, konieczne jest mycie nosa lekko nasyconym roztworem soli fizjologicznej co 30 minut w celach profilaktycznych, wykonywanie ćwiczeń oddechowych z wymuszonym wydechem, stosowanie preparatów ziołowych zawierających takie składniki, jak goryczka żółta, wiesiołek wiosenny, acetosa, szczaw, czarny bez, werbena lekarska.
Niskie ryzyko w przypadku stosowania razem z 4,4'-DMAR (lub wzmocnienie efektów 4,4'-DMAR): N2O, MDMA, amfetamina, kokaina i inne środki psychostymulujące.
Wysokie ryzyko w przypadku stosowania razem z 4,4'-DMAR: DOx, NBOMes, 2C-T-x, 5-MeO-xxT, DXM, PCP.
Niezwykle wysokie ryzyko w przypadku stosowania razem z 4,4'-DMAR: αMT, tramadol, MAO, grzyby, LSD, DMT, meskalina, 2C-x, konopie indyjskie, ketamina, MXE, kofeina, alkohol, GHB/GBL, opioidy.
Last edited by a moderator: